ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1543

อู๋เป่ยมองไปที่ยักษ์ตาเดียวสักพัก ก่อนจะพูดเสียงเย็นว่า: “ นี่มันตัวอะไร ทั้งขี้เหร่ทั้งเตี้ย"

ที่จริงแล้วยักษ์ตัวนั้นไม่ได้เตี้ยเลย ยักษ์ตัวนี้ สูงถึง 8000 เมตร แต่ก็ยังเตี้ยกว่าเขาที่สูงมากกว่าหมื่นเมตร ยักษ์ตัวนี้เตี้ยกว่าเขาประมาณหนึ่งหัว

ตู้อวี้เจียว: "ยักษ์ตาเดียวคงจะสัมผัสออร่าที่แข็งแกร่งของคุณชายได้ ทันทีที่รับรู้ได้ว่าคุณชายแข็งแกร่งขึ้นไม่หยุด มันเลยต้องเลือกโจมตีคุณชายก่อนที่คุณชายจะโจมตีมัน มันคงจะอยากกำจัดคุณชาย"

อู๋เป่ยยิ้มเย็น: "มาได้เวลาพอดีซะจริง ฉันกำลังจะไปหามันอยู่พอดี!"

ตอนนี้เขาเพิ่งเปิดแก่นแท้ของเขา ตัวเขาเต็มไปด้วยพลัง เขากำลังต้องการหาคนมาต่อสู้ด้วยอยู่พอดี เมื่อเห็นยักษ์ตัวนี้ เขาก็กระโดดขึ้นไปในอากาศทันที ก่อนที่จะลงไปอยู่ต่อหน้ายักษ์ตาเดียวตัวนั้น

ยักษ์ตาเดียวคำรามออกมาพร้อมกับโบกแขนทั้งสี่ข้างขึ้นมา สองมือคว้าตัวของอู๋เป่ย ส่วนอีกสองมือพยายามพุ่งมาโจมตีที่ตัวของเขา

อู๋เป่ยตั้งใจที่จะไม่หลบ เขาเอาหัวของเขากระแทกไปข้างหน้า จากนั้นก็มีเสียงดัง “กร๊อบ” ใบหน้าของยักษ์ครึ่งหนึ่งมีรอยบุบจากการกระแทก ซึ่งนั่นทำให้มันกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

ทันใดนั้นเขาก็ระรัวหมัดเข้าไป ทุกครั้งที่ออกแรงต่อย พลังแรงต่อยนั้นน่าสะพรึงกลัวมาก มันแรงมากซะจนสามารถทำให้ภูเขาและทะเลกระเด็นออกไปได้ ด้วยแรงนี้ ยักษ์ตัวนี้อยู่คนละชั้นกันกับเขา ยักษ์ตัวนี้ไม่แม้แต่จะเทียบกับเขาด้วยซ้ำ

หลังจากต่อยไปไม่กี่ครั้ง ร่างของยักษ์ตาเดียวก็แทบจะแตกสลาย มันก็ล้มลงกับพื้นอย่างแรง

อู๋เป่ยขึ้นไปขี่บนตัวยักษ์ ปล่อยหมัด โจมตียักษ์ตาเดียวจนมันไม่สามารถสู้กลับได้

หลังจากปล่อยไปหลายครั้ง ในที่สุดยักษ์ตาเดียวก็หมดสติไป

เมื่อเห็นว่ายักษ์ตาเดียวไม่เคลื่อนไหว อู๋เป่ยจึงผนึกมันไว้ในถ้ำสวรรค์ของเขาและเตรียมที่จะนำมันไปที่ชนเผ่าอั้นเยว่บูชายัญ

เมื่อสิ่งมีชีวิตทรงพลังตัวอื่นเห็นว่าอู๋เป่ยนั้นน่ากลัวเพียงใด มันก็ค่อย ๆ เก็บออร่าของพวกมันเอาไว้เพราะมันกลัวว่าจะทำให้อู๋เป่ยโมโหขึ้นมา

เมื่อจัดการกับยักษ์ตาเดียวเสร็จเรียบร้อยแล้ว อู๋เป่ยก็ปล่อยพลังจิตเพื่อสำรวจสถานที่ลองฝึก แม้พลังจิตของขาดจะบุกรุกเข้าไปในดินแดนของสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังตัวอื่น แต่สิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังพวกนั้นก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยปากอะไรสักคำ อีกทั้งยังแสร้งทำเป็นไม่เห็นเขา

หลังจากสำรวจเสร็จแล้ว เขาก็พบยาอายุวัฒนะกลายพันธุ์มากมาย สิ่งมีชีวิตทั้งหลายจะกลายพันธุ์ในสถานที่ลองฝึกแห่งนี้ ดังนั้นสถานที่นี้มียาอันล้ำค่ามากมาย

เขาหยิบแส้ร้อยสมุนไพรออกมาทันที เขาใช้แส้ร้อยสมุนไพรเพื่อรวบรวมฤทธิ์ของยา

เขาฝึกพลังยุทธพร้อมกับรวบรวมฤทธิ์ของยาไปด้วย เพียงพริบตาก็ผ่านไปแล้วเจ็ดวัน

หลังจากผ่านไปเจ็ดวัน เขาก็รู้สึกได้ว่าตัวเขาปรับตัวเข้ากับแก่นแท้อันทรงพลังเรียบร้อยแล้ว ดังนั้นเขาจึงเปิดคลังสมบัติของมนุษย์อันที่สองต่อ

คลังสมบัติมนุษย์แห่งที่สองนั้นมีเปลือกที่หนากว่า แต่ตอนนี้เขาไม่เพียงแต่มีพละกำลังที่แข็งแกร่งมากเท่านั้น แต่เขายังมีประสบการณ์ก่อนหน้านี้อีกด้วย ซึ่งนั่นทำให้เขาเปิดมันออกมาได้โดยใช้เวลาเพียงแค่ครึ่งวัน

ครั้งสมบัติมนุษย์อันนี้ อยู่บนไหล่ขวา ทันทีที่เปิดออก พลังที่ครอบงำก็ถูกปล่อยออกมาและรวมเข้ากับร่างกายของอู๋เป่ย

ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าตัวเองแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า พลังนี้สามารถปล่อยออกมานอกร่างกายของเขาได้ มันทำให้เกิดผลลัพธ์ที่มหัศจรรย์

ไม่นานร่างจริงของเขาก็ดูดซับพลังนี้ ตัวเขาตอนนี้แข็งแกร่งมากขึ้นกว่าเดิม อีกทั้งเขายังมีความสามารถเพิ่มมากขึ้นไม่มีอะไรที่เขาไม่สามารถทำลายได้!

เขาใช้เวลาอีกสองสามวันเพื่อทำความคุ้นเคยกับพลังใหม่นี้

ในวันนี้ตู้อวี้เจียวพูดขึ้นว่า: "คุณชายมีคุณสมบัติที่ดีเช่นนี้ ทำไมท่านถึงไม่ไปที่พระราชวังโกวเฉินกับพระราชวังจื่อเวยดูล่ะ?"

หัวใจของอู๋เป่ยกระตุก: "พระราชวังโกวเฉินอยู่ที่นี่เหรอ"

ตู้อวี้เจียวพยักหน้า: "พระราชวังโกวเฉินอยู่ห่างจากที่นี่ประมาณ 90,000 ลี้ มีคนไม่กี่คนที่เข้าไปในนั้น แต่ไม่มีใครที่สามารถเอาของสืบทอดมาได้เลย ตอนนี้มีสิ่งมีชีวิตทรงพลังสองตัวคอยปกป้องพระราชวังโกวเฉิน ไม่มีสิ่งมีชีวิตไหนกล้าที่จะเข้าใกล้เลยด้วยซ้ำ"

เมื่อนึกถึงมรดกของจักรพรรดิหยก อู๋เป่ยก็กระตือรือร้นที่อยากจะลองดู เขาพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเราลองไปดูกันเถอะ!"

เขาใช้แรงใต้เท้าเพื่อเหาะขึ้นไปบนอากาศโดยไม่ลืมที่จะพาตู้อวี้เจียวไปด้วยกันกับเขาด้วย

ไม่นาน ภูเขาขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา มีพระราชวังอันงดงามบนภูเขา ซึ่งนั่นก็คือพระราชวังโกวเฉิน

ในขณะที่เขาลอยอยู่บน ด้านล่างก็เกิดเสียงคำรามเสียงดัง มีเลือดพุ่งขึ้นมาบนท้องฟ้าและไปโดนหัวของอู๋เป่ย

อู๋เป่ยยิ้มเย็น แสงดาบปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขาและเขาก็ตวัดมันลงอย่างแรง