ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1562

สีหน้าของอู่เป่ยไร้ความรู้สึก กล่าวว่า : “น่าสนใจ”

พูดจบ เขาก็เรียกคันธนูมังกรออกมา ง้างธนูแล้วเล็งไปยังชายวัยกลางคน ฉับพลันชายวัยกลางคนถูกพันธนาการไว้ด้วยจิตสังหารอันน่าสะพรึงกลัว แรงกดดันจากสนามพลังรูปร่างกระดานหมากรุกทำให้ไม่สามารถหลีกหนีจากจิตสังหารของคันธนูมังกรได้เลย!

เขาตกใจสุดขีด : “เกมสังหาร เริ่ม!”

“ฉึก!”

ขณะนั้นเสียงธนูดังขึ้น ลูกธนูก็พุ่งเข้าหาชายวัยกลางคนเขาหมดหนทางหลบได้ จึงถูกยิงเข้าไส่ ลูกศรแสงยิงผ่านร่างของเขาทำลายพลังจิตวิญญาณ

เมื่อชายวัยกลางคนสิ้นชีพ กระดานหมากก็หายไป กลางความว่างเปล่าหนังสือโบราณเล่มหนึ่งตกลงมาและได้ปลดปล่อยกลิ่นอายอย่างอื่นออกมา

อู๋เป่ยคว้าหนังสือโบราณเล่มนั้นมาไว้ในมือ จากนั้นเปิดออกดู มันเป็นผังและคำอธิบายในการเล่นหมากรุก ผังหมากรุกนี้ปรากฏกลิ่นอายซึ่งไม่ธรรมดาที่เหนือกว่าวิถีแห่งสวรรค์ออกมาบางๆ

คนอื่นๆ ต่างหน้าเปลี่ยนสี หมุนกายเพื่อจะหนี อู๋เป่ยก็แกว่งแสงดาบ คนเหล่านั้นวิ่งหนีได้ไม่กี่ก้าวก็พลันโดนแสงดาบสะบั้นศีรษะ ไร้หนทางหลุดพ้น

ความสนใจของอู๋เป่ยนั้นอยู่ที่ผังหมากรุก เขาเปิดผังหมากรุกจึงพบว่าด้านหน้าล้วนเป็นหมากรุกที่ใกล้จะจบเกม มีทั้งหมด 24 เกม เมื่อกี้ที่ชายวัยกลางคนใช้นั้น เป็นหมากรุกฆาตในระดับเริ่มต้นเท่านั้น

อีกอย่างนั้นผังหมากรุกฆาตนี้ระดับสูงสุดมีถึง 19 รูปแบบด้วยกัน ส่วนชายวัยกลางคนผู้นั้นใช้ออกมาได้เพียง 1-2 รูปแบบเท่านั้น ดังนั้นจึงไม่สามารถดึงความสามารถที่แท้จริงของกระดานหมากนี้ออกมาได้

“บนโลกนี้กลับมีสมบัติล้ำค่าเช่นนี้อยู่ ดีที่เจ้าคนโง่เง่านั่นไม่เข้าใจในความสามารถของมัน มิเช่นนั้นละก็ฉันคงติดอยู่ในนี้” เขาทราบดีว่า ผังหมากรุกนี้คนผู้นั้นน่าจะพบที่อาณาจักรสวรรค์และยังไม่มีเวลาที่จะปรับแต่ง

เขาเตรียมที่จะทำการค้นหาต่อ ก็มีเสียงออกมาจากยันต์หยกขึ้นว่า : “เกิดฟ้าแปรปรวน ทุกคนรีบถอยออกจากอาณาจักรสวรรค์!”

อู๋เป่ยตกใจตื่น รีบรวบรวมพลังตรงไปยังทางออก ยันต์หยกที่มอบให้แก่ผู้บำเพ็ญแต่ละคนโดยเทียนเต้าเหมินเมื่อพวกเขาเข้ามา ได้ทำการแจ้งเตือนเป็นครั้งสุดท้าย ส่วนฟ้าแปรปรวนนี้นั้นเป็นพายุที่จะเกิดในขึ้นบางครั้งกลางอาณาจักรสวรรค์ ว่ากันว่าใต้พายุนี้เป็นเรื่องยากที่ผู้คนในโลกนี้จะอยู่รอด ดังนั้นเขาจึงต้องจากไป

ทักษะการหลบหนีของอู๋เป่ยนั้นไม่มีใครเทียบได้ เขาเป็นคนแรกที่ไปถึงทางออก

ออกจากอาณาจักรสวรรค์ เขาก็เห็นเซียวไท่จุนรอเขาอยู่ท่านกลางผู้คน

“อาจารย์ ” เขาทำความเคารพเซียวไท่จุน

เซียวไท่จุนยิ้มพลางกล่าว : “ศิษย์ข้า พวกเรากลับกันก่อนค่อยพูดเถอะ การเก็บเกี่ยวที่อาณาจักรสวรรค์ไม่ควรให้คนนอกรู้”

ขณะที่จากมา อู๋เป่ยพบว่าเว่ยอู๋เจียงกำลังมองไปที่ประตู เขาคงคาดหวังว่าเว่ยอู๋ซ่างจะสามารถเก็บเกี่ยวอะไรได้บ้างจากในนั้น

มาถึงยังที่พักของเว่ยอู๋เจียง อู๋เป่ยกล่าวว่า : “อาจารย์ เว่ยอู๋ซ่างตายแล้ว”

เซียวไท่จุนมิได้ตกใจ : “ตามความสามารถของนาย ฆ่าเขาไม่ใช่เรื่องยาก นอกจากนี้เคยเผชิญหน้ากับเผ่าเทพละเผ่าปีศาจบ้างไหม? ”

อู๋เป่ย : “น่าเสียดายที่เจอเพียงครึ่งเทพ เขาหมายจะฆ่าผมแต่กลับถูกผมฆ่าตายเสียแทน”

เซียวไท่จุน : “สามารถสังหารครึ่งเทพได้ นั้นหมายความว่านายมีพลังเท่าเทียมกับพวกเผ่าเทพระดับเทียนเฉียว ดีมาก!”

จากนั้น ประมุขทั้งแปดก็มาถึง สีหน้าของพวกเขาไม่ค่อยดีนัก ปรากฏโทสะออกมา

อู๋เป่นอดไม่ได้ที่จะถาม : “ทุกท่าน เป็นอะไรกัน?”

จ้าวชิงหยาง: “ท่านประมุข ทางสำนักไม่ตกลงให้ประมุขทั้งแปดร่วมมือกัน”

อู๋เป่ยค่อนข้างประหลาดใจ : “หืม เหตุผลที่ไม่ยินยอมเล่า?”

เซียวไท่จุน : “นี่ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจอะไร โครงสร้างของเทียนเต้าเหมินตอนนี้ค่อนข้างมั่นคง หากทั้งแปดนิกายรวมกันเป็นหนึ่งแล้วมีการสถาปณา มีแนวโน้มมากที่ความสมดุลนี้จะถูกทำลาย เมื่อเสียสมดุลแล้ว การต่อสู้ย่อมเกิดขึ้นได้อย่างง่ายดาย”

หวงโฮ่วเสียน : “ที่จริงก็ไม่ใช่ว่าไม่เห็นด้วย เพียงแต่ให้รออีกสักระยะหนึ่งเท่านั้น”

เหยียนเลี่ย : “รออะไร?มีอะไรให้รอกัน ?ฉันว่าเขากลัวว่าพวกเราที่จะร่วมมือด้วยกันแล้วส่งผลกระทบต่อตำแหน่งเจ้าสำนักของเขาเสียมากกว่า”

เซียวไท่จุนโบกมือเบาๆ : “เจ้าสำนักไม่น่าจะมีเจตนาเห็นแก่ตัวเช่นนั้นหรอก มิเช่นนั้นหัวหน้าสาขาอย่างพวกเราคงไม่ยอมรับเขาตั้งแต่แรก เขาคงมิย่างอื่นที่ต้องพิจารณา”