ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1593

ตอนกลางคืนกลับมาถึงห้อง ชายหนุ่มนั่งสมาธิต่อไป ในครั้งนี้ เขาใช้เวลาไม่นานเท่าไหร่ก็ฝึกฝนพลังจิตออกมาแล้ว ถึงกระบวนการขั้นฝึกเทพ

ฝึกฝนพลังจิตออกมา ความก้าวหน้าต่อจากนี้ค่อนข้างเร็วแล้ว ตอนที่ฟ้าสว่างขึ้น เขาถึงระดับคนเซียนจุดสูงสุดแล้ว

ชายหนุ่มล้วนแล้วตกใจกับความเร็วในการฝึกฝนของตัวเอง เขาบ่นพึมพำ : “หรือว่าพลังยุทธ์ของฉันไม่ได้หายไป แต่กำลังฟื้นฟูอย่างช้าๆเหรอ”

ตอนที่กินอาหารเช้า เมื่อหงกังมองเห็นชายหนุ่ม อดไม่ได้ที่จะตกใจ ถาม : “น้องชาย นาย.....ทะลวงแล้วเหรอ”

คนเซียนมีจิตวิญญาณ ออร่าแตกต่างจากคนธรรมดาโดยสมบูรณ์ หงกังถือได้ว่าเป็นยอดฝีมือของสำนักคุ้มภัยเช่นกัน แต่ก็เป็นแค่คนเซียนเริ่มต้นเท่านั้น ดังนั้นสามารถสัมผัสถึงแรงกดดันของชายหนุ่มได้

ชายหนุ่มหัวเราะหนึ่งที : “อืม ทะลวงสู่ขั้นคนเซียนเมื่อคืน”

หงกังพยักหน้า : “น้องชาย นายเก่งจริงๆ”

เขาคิดสักพัก : “สำนักไท่อีของหนึ่งในสามสำนักในแดนเซียนนิรันดร์กำลังรับสมัครลูกศิษย์ใหม่ คุณสมบัติของนายดีขนาดนี้ ทำไมไม่ไปลองหน่อยล่ะ”

??

หัวใจของชายหนุ่มเต้นแรง ในเมื่อก่อน ก่อนที่ตัวเองเข้าร่วมกับวังเซียนนิรันดร์ เคยดิ้นรนฝึกฝนอย่างหนักกับนิกายเล็กๆมากมายสิบกว่าปี สูญเสียเวลาของวัยรุ่นไปเยอะอย่างมาก ทรัพยากรของพรรคและสำนักเล็กๆไม่เพียงพอ ทำให้เขาไม่สามารถทะลวงมาโดยตลอด จนกระทั่งสุดท้ายเข้าร่วมกับวังเซียนนิรันดร์ ค่อยก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว

สำนักไท่อีนี้ เป็นหนึ่งในกองกำลังที่เก่าแก่ที่สุดของแดนเซียนนิรันดร์ ก่อนหน้าที่แดนเซียนนิรันดร์ยังไม่เป็นที่รู้จัก มันก็มีตัวตนอยู่แล้ว วังเซียนนิรันดร์ ค่อยปรากฏตัวขึ้นมาในภายหลังเช่นกัน ดังนั้นในแง่ของพื้นหลัง สำนักไท่อีเหนือกว่าแดนเซียนนิรันดร์

เพียงแต่ผ่านมานานขนาดนี้ แดนเซียนนิรันดร์ปลูกฝังเทียนเจียวออกมาไม่น้อย สำนักไท่อีถดถอยลงเล็กน้อย ค่อยๆถูกแดนเซียนนิรันดร์จัดการอย่างราบคาบ

ได้ยินคำพูดของหงกัง ชายหนุ่มมีการตัดสินใจในใจแล้ว พูด : “ผู้อาวุโสหง พวกเราคุ้มภัยก่อน รอให้การคุ้มภัยจบลง ผมค่อยไปเสี่ยงดวงที่สำนักไท่อี”

หงกังพูดด้วยรอยยิ้ม : “อืม ได้ ถ้าหากนายสามารถเข้าไปในสำนักไท่อีได้ จะมีโอกาสที่ดีในอนาคตอย่างแน่นอน กระทั่งมีโอกาสกลายเป็นเซียนสวรรค์”

ในไม่ช้า ทีมคุ้มภัยก็ออกเดินทาง ของที่ต้องปกป้องในครั้งนี้ เป็นเครื่องประดับเจ็ดลำรถ ขนส่งจากเมืองหลินซุ่ยไปยังเมืองเฟิงกู่ ระยะทางสามร้อยกว่ากิโลเมตร ต้องใช้เวลาประมาณสองวัน

ทุกคนเตรียมพร้อมแล้ว ออกเดินทางตั้งแต่เช้าเลย ชายหนุ่มจางจุนได้รับม้ามาหนึ่งตัว เพราะว่าวิชาหอกของเขายอดเยี่ยม และมีพลังยุทธ์ของคนเซียน ดังนั้นจึงถูกจัดให้อยู่ด้านหน้าสุดของขบวน เดินกับหงกังและผู้อาวุโสคุ้มภัยหลายคนด้วยกัน

ครึ่งแรกของการเดินทางราบรื่นอย่างมาก พอถึงช่วงเวลาค่ำ คนกลุ่มหนึ่งมาถึงเมืองเล็กๆแห่งหนึ่ง ชื่อว่าเมืองหวงฮวา

มีโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งในเมืองหวงฮวา คนของสำนักคุ้มภัยจึงเหมาโรงเตี๊ยมทั้งหมด เตรียมพักผ่อนในที่แห่งนี้หนึ่งคืน หลังจากนั้นออกเดินทางพรุ่งนี้เช้า จากนั้นไปถึงเมืองเฟิงกู่ในตอนบ่าย

เดิมที เหมือนกับสมบัติแบบนี้ เหมาะสมที่สุดที่จะขนส่งมันด้วยอาวุธเวทย์มนตร์แหวนเก็บสมบัติ แต่อาวุธเวทย์มนตร์แหวนเก็บสมบัติเป็นสิ่งของที่แพงอย่างมาก และโดยทั่วไปพื้นที่มีจำกัด สำนักคุ้มภัยสามารถใช้งานได้เพียงช่วงเวลาที่เดินทางที่สำคัญอย่างมากเท่านั้น

เหมือนกับการคุ้มกันระดับล่างเช่นการคุ้มกันสมบัติทองคำและเงินแบบนี้ โดยส่วนใหญ่แล้วจะใช้วิธีรถม้าและการคุ้มกันม้าประเภทนี้

อาหารถูกจัดเตรียมไว้ในโรงเตี๊ยม คนหลายคนกำลังกินอาหาร จู่ๆก็มีเงาคนหนึ่งพุ่งเข้ามาในโรงเตี้ยม

หงกังลุกขึ้นทันที เขามองเห็นพลังของอีกฝ่ายน่าสะพรึงกลัว มองออกได้ว่าเป็นตี้เซียน รีบก้าวไปข้างหน้าและโค้งคำนับลึกๆหนึ่งที : “ท่านเซียนมีคำชี้แนะอะไร”

คนผู้นี้เป็นผู้ฝึกฝนชายอายุประมาณสามสิบต้นๆ เขาเหลือบมองของที่คุ้มภัยหนึ่งที พูด : “ในช่วงนี้เงินตึงมือนิดหน่อย เลยอยากมายืมของที่พวกนายคุ้มภัยสักหน่อย”

สีหน้าของหงกังดูแย่เล็กน้อย พูด : “ท่านเซียน พวกเราเป็นสำนักคุ้มภัยสี่ทิศ หัวหน้าคุ้มภัยของพวกเราชื่อเหลยเจิ้งเซิง ก็เป็นตี้เซียนท่านหนึ่งเช่นกัน”

คนผู้นี้หัวเราะฮ่าฮ่า : “นายคิดว่า ฉันจะกลัวตี้เซียนระดับต่ำคนหนึ่งเหรอ”