ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1657

อู๋เป่ย : “ทิ้งธนูไว้”

สิ้นคำ มีแรงดึงดูดเกิดขึ้น ธนูในมือของคนผู้นั้นก็ลอยขึ้นแล้วปรากฏอยู่ในมือของอู๋เป่ย

คนผู้นั้นโมโหจนกระทืบเท้าไปมาแต่กลับไม่กล้าเก็บธนูไว้ เรือโจรสลัดพลันรีบดำลงไปในน้ำแล้วเร้นกายไป

คันธนูสีทองคันหนึ่งก็ปรากฏอยู่ในมือของอู๋เป่ย บนคันธนูจารึกไว้ด้วยอักขระเทพ เขากล่าว : “นี่คือธนูของเผ่าเทพ”

เขาเก็บธนูศักดิ์สิทธิ์แล้วนำเรือธงออกมาและล่องเรือไปตามชายฝั่งทะเลของแคว้นเทียนหวู่ ทุกครั้งที่พบหมู่เกาะเขาจะปรากฏตัวขึ้น เมื่อเหล่าชาวบ้านเห็นการปรากฏตัวของจักรพรรดิมนุษย์ พวกเขาต่างดีใจทั้งยังมอบของกำนัลอันมีค่าที่สุดของพวกเขาให้แก่จักรพรรดิมนุษย์

ด้วยวิธีนี้อู๋เป่ยล่องเรือในน่านน้ำของทะเลจีนใต้เป็นเวลาเกือบหนึ่งเดือนและขอเพียงมีหมู่เกาะใหญ่ๆ เขาล้วนไปเยือนทั้งหมด กองกำลังบนเกาะเหล่านี้ได้ประกาศว่าพวกเขาจะเข้าร่วมจักรวรรดิเทียนหวู่และกลายเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิ

พื้นที่บริเวณน่านน้ำนั้นใหญ่เกินไปและมันมีความสำคัญเป็นอย่างมาก เพราะแม้แต่ผู้แข็งแกร่งที่สุดอย่างโลกเซียนก็มีดินแดนติดทะเลเพียงหมื่นลี้เท่านั้น ผู้แข็งแกร่งแห่งแคว้นหลงกั๋ว ณ ปัจจุบันก็ยังไม่อาจควบคุมน่านน้ำของทะเลจีนใต้จนถึงตอนนี้ได้และแม้แต่เกาะอ้าวเซียนเล็กๆ ก็ยังไร้หนทางแตะต้อง

แต่ว่าอู๋เป่ยนั้นรู้ดี หากต้องการควบคุมน่านน้ำของทะเลจีนใต้นั้นไม่ง่าย เขาจำต้องให้กองกำลังเหล่านี้ได้รับรู้ถึงความแข็งแกร่งของจักรวรรดิเทียนหวู่เสียก่อน

ในวันนี้ มีแสงล่องหนตกลงมาบนเรือรบ ผู้บำเพ็ญผู้หนึ่งคุกเข่าลงบนพิ้นแล้วพูดว่า : “ฝ่าบาท ทหารปีศาจแห่งสำนักจระเข้ศักดิ์สิทธิ์กำลังเข้าโจมตีเกาะของเราและกำลังเผา สังหาร และปล้นสะดม โปรดส่งกองกำลังไป ช่วยพวกเราด้วย!”

นี่มิใช่ครั้งแรกที่อู๋เป่ยยื่นมือช่วยเหลือ เขาได้บอกกับแต่ละหมู่เกาะว่า หากเมื่อพบเจอกับภัยอันตรายสามารถขอความช่วยเหลือจากจักรวรรดิเทียนหวู่ได้ทุกเมื่อเขาจะตอบตกลงทันที ด้วยเหตุนี้ในช่วงเดือนนี้ เขาได้ส่งทหารไปช่วยเหลือหมู่เกาะต่างๆ มากมาย และที่พบเจอเพียงกองกำลังเล็กๆ เช่น โจรสลัด

แต่ครั้งนี้ ผู้ที่ลงมือนั้นเป็นสำนักจระเข้ศักดิ์สิทธิ์และถือว่าเป็นกองกำลังที่ค่อนข้างแข็งแกร่งในแถบนี้ แม้แต่ราชาทะเลจีนใต้ยังเลือกที่จะปิดตาาข้างหนึ่ง

อู๋เป่ยได้นำทหารมาถึงเกาะ ทันทีที่เขามาถึงก็พบกับผู้บำเพ็ญมารเป็นจำนวนมากกำลังโจมตีเกาะ สังหารผู้คนและวางเพลิง ล้วนกระทำชั่วอยู่ทั้งสิ้น!

เขาจึงออกคำสั่งให้เหล่าทหารอดฝีมือกว่าแสนนายรีบขึ้นเกาะ ฆ่าสังหารผู้บำเพ็ญมารแห่งสำนักจนะเข้ศักด์สิทธิ์ คนเหล่านี้มิใช่คู่ต่อสู้ของทหารแห่งจักรวรรดิเทียนหวู่ ไม่นานก็ถูกกำจัดไปไม่น้อยเลย

เวลานี้อู๋เป่ยยืนอยู่ที่สูงกลางอากาศ ไม่นานก็ถูกพบ สัตว์ประหลาดตนหนึ่งศีรษะเป็นจระเข้และร่างเป็นมนุษย์ก็คำรามออกมาฉับพลันก็พุ่งเข้าหาอู๋เป่ย

อู๋เป่ยไม่แม้แต่จะมองดู เขาเพียงยกมือขึ้นปล่อยแสงดาบ สัตว์ประหลาดจระเข้ตนนั้นก็ถูกสับเป็นชิ้น ๆ จากนั้น ปราณดาบนับแสนก็แพร่กระจายไปทั่วเกาะ ช่วยสังหารทหารของเผ่าปีศาจ ภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วยาม ทหารปีศาจนับแสนบนเกาะก็ถูกสังหารเสียสิ้น

สุดท้าย สัตว์ประหลาดหัวจระเข้ตนหนึ่งก็ถูกคุมตัวมายังด้านหน้า อู๋เป่ยถามเขาว่า : “เจ้ามีฐานะอะไรในสำนักจระเข้ศักดิ์สิทธิ์?”

สัตว์ประหลาดตนนั้นจ้องอู๋เป่ยอย่างโกรธแค้น ตอบกลับด้วยโทสะว่า : “เทพเจ้าจระเข้ไม่มีทางปล่อยเจ้าไว้แน่!”

อู๋เป่ยยิ้มเย็น : “ก่อนหน้านั้นที่ข้าไม่ลงมือเหตุเพราะยังหาเหตุผลมารองรับมิได้ ตอนนี้พวเจ้าสำนักจระเข้ศักดิ์สิทธิ์บังอาจโจมตีราษฎรของจักรวรรดิเทียนหวู่ ข้าย่อมต้องจัดการสำนักจระเข้ศักดิ์สิทธิ์!”

หนึ่งเดือนมานี้ อู๋เป้ยได้ตรวจสอบสถานการณ์ของสำนักจระเข้ศักดิ์สิทธิ์จนชัดเจนแล้ว เขาสังหารสัตว์ประหลาดนี้ด้วยมือเดียวจากนั้นตรงเข้าไปยังสำนักจระเข้ศักดิ์สิทธิ์

สำนักจระเข้ศักดิ์สิทธิ์ควบคุมหมู่เกาะต่างๆ ไว้มากมายแต่เหล่าศิษย์ของสำนักส่วนใหญ่จะอาศัยอยู่บนเกาะเทพเจ้าจระเข้

เมื่ออู๋เป่ยมาถึงเกาะ ก็ปลดปล่อยพลังจิตกวาดสำรวจทั่วทั้งเกาะ ไม่นานก็หยุดนิ่งที่จระเข้ที่มีขนาดใหญ่โต จระเข้ตัวนี้มีความยาวกว่าหมื่นเมตรและลำตัวของมันก็อยู่ในตำหนักขนาดใหญ่ ในทุกวันเหล่าศิษย์ของสำนักจะนำสิ่งมีชีวิตจำนวนมากโยนเข้าไปในตำหนักรวมไปถึงมนุษย์ที่ยังมีชีวิตอยู่ด้วยเพื่อให้จระเข้ตัวนั้นได้กินอย่างอิ่มหนำสำราญ

เมื่ออู๋เป่ยเห็นจระเข้ยักษ์ตัวนี้เขารู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก เห็นชัดชัดว่าเป็นเพียงปีศาจตัวหนึ่งเท่านั้นแต่ยมันกลับมีกลิ่นอายของเผ่าเทพที่บริสุทธิ์อย่างมาก

เทพจระเข้รับรู้ได้ถึงพลังจิตของอู๋เป่ย

กล่าวด้วยโทสะว่า : “เจ้ามนุษย์ต่ำต้อย กล้าดีอย่างไรมารบกวนเวลาพักสายตาของข้ากัน?”

อู๋เป่ย : “เจ้าเป็นปีศาจหรือเทพกันแน่?”

เทพจระเข้คำรามตอบ : “เจ้ามนุษย์น่าตาย กล้ายั่วโมโหเทพเช่นข้าผู้นี้ ตายซะ!”

ทันใดนั้นร่างกายอันใหญ่โตของมันพลันเล็กลง เปลี่ยนเป็นสัตว์ประหลาดหัวจระเข้ร่างคนที่มีลำตัวสูงกว่าพันเมตรในมือถือมีดตัดฟืนเล่มใหญ่ คำรามไปทางอู๋ป่ย