อู๋เป่ยคิดในใจ :“ทั้งปราชญ์ทั้งเซียน ต่างก็รวมกัน ก็ไม่ต่างจากข้าในตอนนี้?” ดังนั้น เขาจึงกระตือรือร้นมากยิ่งขึ้นที่จะเห็นวิชายุทธของสำนักเซิ่งเซียน และอยากรู้ว่าในตอนนั้นผู้อาวุโสท่านนั้นทำอย่างไร
จากนั้นเขาก็ถามว่า :“น้องหลัว ข้าได้ยินมาว่าสำนักเซิ่งเซียนมีวิชายุทธเล่มหนึ่ง ใครก็ตามที่สามารถฝึกฝนได้สำเร็จ ก็จะกลายเป็นท่านประมุขคนใหม่ มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ?”
หลัวอวี้หัวเราะ :“ถูกต้อง สำนักเซิ่งเซียนมีวิชายุทธหลักอยู่หนึ่งเล่ม แต่ก็คลุมเครือและเข้าใจยากมาก แม้แต่ท่านประมุขก็ไม่สามารถฝึกสำเร็จได้ หากศิษย์คนใดสามารถฝึกฝนเทคนิควิชายุทธของอาจารย์ปู่ได้สำเร็จ เขาก็สามารถกลายเป็นท่านประมุขคนใหม่ได้ทันที และทุกคนก็จะยอมรับเขาด้วยความเต็มใจ”
หลินโหรว :“ท่านประมุขเต็มใจที่จะสละอำนาจของเขาหรือไม่?”
หลัวอวี้ยิ้มและพูดว่า :“สามารถฝึกวิชายุทธนี้ได้สำเร็จ ก็แสดงให้เห็นว่าความสามารถของศิษย์คนนี้ไม่ได้ด้อยไปกว่าอาจารย์ทวดไม่ว่าท่านประมุขจะโลภอำนาจเพียงใด เขาก็ไม่อยากแข่งขันกับเทียนเจียวเช่นอาจารย์ทวด นอกจากนี้ หากสำนักเซิ่งเซียนต้องการพัฒนา ก็ต้องมีอัจฉริยะระดับอาจารย์ทวดเกิดขึ้นอีกคน”
อู๋เป่ย :“ตอนนี้สำนักเซิ่งเซียนมีผู้ศักดิ์สิทธิ์กี่คน?”
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา หลัวอวี้ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเคอะเขิน เพราะสำนักเซิ่งเซียนในปัจจุบันนี้ มีเพียงท่านประมุขเป็นกึ่งผู้ศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น ส่วนคนที่เหลือก็ยังไม่ผ่านเกณฑ์ของปราชญ์ด้วยซ้ำ
เขากระแอมและพูดว่า :“สำนักเซิ่งเซียนทั้งหมด กำลังพยายามกันอย่างหนัก เพื่อหวังว่าจะมีผู้ศักดิ์สิทธิ์ถือกำเนิดขึ้นโดยเร็วที่สุด”
เมื่อพูดถึงผู้ศักดิ์สิทธิ์ ดวงตาของเขาก็เป็นประกาย และพูดว่า :“พี่หลิน อันที่จริงวิชายุทธของสำนักเซิ่งเซียน จะมีพลังอย่างแท้จริงก็ต่อเมื่อฝึกฝนถึงขั้นผู้ศักดิ์สิทธิ์ และเมื่อกลายเป็นเซียนศักดิ์สิทธิ์ ก็จะมีโอกาสค้นพบหนทางสู่การฟื้นฟูเผ่าพันธุ์มนุษย์!”
อู๋เป่ย :“อ๋อ อาจารย์ทวดเป็นคนพูดประโยคนี้เหรอ?”
หลัวอวี้ :“อืม คำพูดนี้ อาจารย์ทวดได้จารึกประโยคนี้ไว้บนผนังห้องโถง เพื่อเป็นแรงบันดาลใจให้ศิษย์ของสำนักเซิ่งเซียนฝึกฝนอย่างหนัก โดยหวังว่าจะมีเซียนศักดิ์สิทธิ์ที่แท้จริงถือกำเนิดขึ้น!”
อู๋เป่ย :“ดูเหมือนว่า รากฐานในการฝึกฝนของสำนักเซิ่งเซียนนั้นอยู่ในสมรรถภาพทางกายของผู้ศักดิ์สิทธิ์ หากกลายเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์แล้วค่อยไปฝึกเซียน จะได้ผลลัพธ์ที่คาดไม่ถึงอย่างแน่นอน”
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เขาก็ถามว่า :“ในบรรดาวิชายุทธของสำนักเซิ่งเซียน ตี้เซียนมีทั้งหมดกี่ขั้น?”
หลัวอวี้พูดว่า :“วิชายุทธเซียนชั้นเลิศของสำนักเซิ่งเซียนของเรา มีระดับขั้นมากกว่าโลกภายนอกสองขั้น เหนือขั้นยึดครองสวรรค์ ยังมีขั้นโชคชะตา และขั้นโชคชะตานี้ ตลอดทุกยุคทุกสมัยที่ผ่านมามีเทียนเจียวแค่ไม่กี่คนที่บรรลุ และบรรพบุรุษของเราก็เป็นหนึ่งในนั้น”
อู๋เป่ยรู้สึกดีใจ เขาต้องการบรรลุขั้นโชคชะตานี้มาโดยตลอด แต่เขาก็ได้ยินเรื่องนี้มาจากเทพเจ้าแห่งหิมะ ส่วนขั้นโชคชะตานี้เป็นอย่างไร และจะบรรลุได้อย่างไร เทพเจ้าแห่งหิมะเองก็ไม่รู้
ตอนนี้เขาได้ยินว่ามีเทคนิคการฝึกฝนขั้นโชคชะตาที่แท้จริงอยู่ที่นี่ เขาจะไม่ดีใจได้อย่างไร? เขาถามทันทีว่า :“พี่หลัว สำนักเซิ่งเซียนคงมีอัจฉริยะขั้นยึดครองสวรรค์หลายคนเลยใช่ไหม?”
หลัวอวี้รู้สึกเคอะเขินอีกครั้ง ปัจจุบันสำนักเซิ่งเซียนมีขั้นยึดครองสวรรค์เพียงคนเดียวเท่านั้น ซึ่งท่านประมุขให้ความสำคัญมาก คอยให้ทรัพยากรต่างๆ แต่ถึงกระนั้น เทียนเจียวขั้นยึดครองสวรรค์คนนี้ ปัจจุบันเพิ่งมาถึงขั้นยึดครองสวรรค์ระดับที่สอง และในอนาคตก็ไม่สามารถที่จะบรรลุได้ ท่านประมุขแห่งสำนักเซิ่งเซียนจึงได้ตัดสินใจ ที่จะปล่อยให้เขาบรรลุถึงเซียนแห่งสวรรค์ และจะไม่ฝึกฝนต่อไปอีก
“อันนี้ ก็มีบางคนถึงขั้นยึดครองสวรรค์” เขาไม่กล้าบอกว่ามีเพียงคนเดียว ดังนั้นเขาจึงเปลี่ยนเป็นคำว่า“บางคน”
อู๋เป่ยก็ไม่ได้คิดมาก ยิ้มและพูดว่า :“พี่หลัว ข้าสามารถไปร่วมการทดสอบวันนี้เลยได้ไหม?”
หลัวอวี้พยักหน้า :“แน่นอนอยู่แล้ว เราเดินไปคุยไปเถอะ”
ทั้งสองขี่แสงล่องหน ไปยังสำนักเซิ่งเซียน ระหว่างทาง หลัวอวี้บอกกับอู๋เป่ยว่า การทดสอบรากศักดิ์สิทธิ์นั้น ดำเนินการผ่านลูกปัดจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งลูกปัดจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์จะให้ผลทดสอบของระดับรากศักดิ์สิทธิ์โดยตรง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดคุณหมอตาวิเศษ
เสียตังด้วยออ...
ก็แค่นิยายก๊อปปี้เนื้อเรื่องกันไปมาทำไมต้องเสียตังอ่าน😛😛😛...
ชอบอ่านฟรีมากกว่า555...
เวปนี้เสียเงินด้วยหรือผมอ่านมาหลายเรื่องแล้วผึ่งมาเจอระยะหลังต้องเสียเงิน...
น่าจะมีหักทาง ทรูมันนี่วอเล็ตบ้างนะคับ...
ใครเคยเติมบ้างแล้วครับ เติมแล้วเป็นอย่างไรบ้าง...
แล้วเติมเหรียญยังงัย...
อ่านมาเพิ่นๆหลังๆมาเสียตังซะแล้ว...
มีหลายตอนไม่ได้อ่านครบอยากปืนยิงคนดูแลจังลงก็ไม่ครบดีดูแลไม่ได้เรื่องของครอบครัวคนดูแลมีแต่ความชิบหาย...
619 หายไปตอนนึงนะ...