ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1672

เขารีบถาม: “กุ้ยโฉวบอกว่าคัมภีร์ยึดสวรรค์ของเขามีเก้าชั้น ทำไมของคุณถึงมีสิบชั้นล่ะ?”

ฟางเหยียน: “สิ่งนี้เริ่มต้นด้วยต้นกำเนิดของคัมภีร์ยึดสวรรค์ในตอนแรก มีผู้เที่ยงแท้โบราณที่เข้ามาสัมผัสกับวิถีเซียนและรู้สึกทราบซึงใจ ผู้เที่ยงแท้โบราณเป็นจักรพรรดิที่แท้จริงแล้ว ดังนั้นเขาจึงรวมเข้าด้วยกัน เพื่อสร้างหลักการยึดสวรรค์ต่อมาคัมภีร์ยึดสวรรค์นี้ถูกลบและแก้ไขต่อๆกันมาและกลายเป็นลำดับการฝึกฝนของขั้นยึดสวรรค์ในคัมภีร์ยึดสวรรค์”

อู๋เป่ย: “คัมภีร์แห่งโชคชะตาก็เหมือนกันหรือเปล่า?”

ฟางเหยียน: “คัมภีร์แห่งโชคชะตามีเจ็ดขั้น นี่เป็นเทคนิคที่สร้างขึ้นโดยชายผู้แข็งแกร่งที่ไม่มีใครเทียบได้ซึ่งได้ฝึกฝนจากคัมภีร์ยึดสวรรค์จนถึงขั้นที่สิบ มันเป็นขั้นตอนตามคัมภีร์ยึดสวรรค์ แต่คัมภีร์แห่งโชคชะตาของชายที่แข็งแกร่งคนนี้ยังไม่สมบูรณ์แบบ และเขาเองก็เชื่อว่าคัมภีร์แห่งโชคชะตามีอย่างน้อยสิบสองขั้น”

หัวใจของอู๋เป่ยขยับ: “ถ้าอย่างนั้นขั้นยึดสวรรค์และขั้นแห่งโชคชะตาสามารถจำแนกได้เป็นสองส่วนแยกออกจากกัน ในการฝึกฝนจากเซียนพิภพ เป็นสองขั้นที่ฝึกฝนแยกเพียงลำพัง”

ฟางเหยียน: “นั่นเป็นความจริง มีเพียงคนเพียงไม่กี่คนในรุ่นหลังๆ ที่สามารถฝึกฝนมาถึงจุดนี้ได้ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถแยกออก พวกเขาจึงถูกจัดให้อยู่ในหมู่เซียนพิภพ”

อู๋เป่ย: “ผู้อาวุโส คุณช่วยมอบคัมภีร์ยึดสวรรค์ให้กับผู้น้อยคนนี้ได้ไหม?”

ฟางเหยียน: “แน่นอน แต่คุณต้องไม่เชื่อคำพูดของกุ้ยโฉวจำไว้!”

ทันทีที่เขาพูดจบ แสงก็พุ่งออกมาจากกุ้ยฟางติ่งและกระทบตรงกลางคิ้วของเขา ครู่ต่อมา หนังสือโบราณที่ลอยอยู่ในโสตประสาทของอู๋เป่ยเปล่งรัศมีลึกลับออกมา

ฟางเหยียน: “นี่คือคัมภีร์ยึดสวรรค์ดั้งเดิม มันเป็นเพียงหนึ่งเดียวในสวรรค์และบนพิภพ ไม่มีใครสามารถปลอมแปลงมันได้”

ในความเป็นจริง ฟางเหยียนไม่จำเป็นต้องพูด อู๋เป่ยรู้อยู่แล้วว่าหนังสือเล่มนี้เป็นต้นฉบับที่แท้จริง เพราะกลิ่นอายของมันพิเศษไม่เหมือนใคร ยังคงมีออร่าของผู้สร้างหลงเหลือไว้อยู่

“ขอบคุณผู้อาวุโส!” อู๋เป่ยโค้งคำนับให้อีกฝ่าย

หลังจากได้รับคัมภีร์ยึดสวรรค์ อู๋เป่ยกำลังจะฝึกฝน แต่มีคนมารายงานว่ากองทัพกุ้ยฟางได้บุกเข้ามาที่ชายแดน และถามอู๋เป่ยว่าเขาจะตอบโต้ต่อการโจมตีนี่อย่างไร

อู๋เป่ยถามฟางเหยียน: “ผู้อาวุโส กุ้ยฟางปู้เป็นผู้สืบเชื้อสายของคุณหรือเปล่า?”

ฟางเหยียน: “ใช่ แม้ว่าสายเลือดจะเบาบาง แต่เขาก็เป็นลูกหลานของฉันจริงๆ”

อู๋เป่ย: “ตอนนี้ลูกหลานของท่านกำลังจะโจมตีแคว้นของเรา มีวิธีใดที่ผู้อาวุโสจะหยุดยั้งเขาได้บ้าง?”

ฟางเหยียน: “ง่ายนิดเดียว ถ้าเอาคำสั่งของฉันลงไป ชาวกุ้ยฟางทั้งหมดจะเชื่อฟังคำสั่งของคุณทันที”

ดวงตาของอู๋เป่ยเป็นประกาย: “พวกเขาจำป้ายคำสั่งของคุณได้หรือเปล่า?”

ฟางเหยียน: “ป้ายคำสั่งของฉันมีกลิ่นอายเลือดปนอยู่ ตราบใดที่พวกเขาเห็น พวกเขาจะยอมจำนนอย่างไม่มีความสงสัย และฉันได้ตั้งกฎไว้ว่าเมื่อพวกเขาเห็นป้ายคำสั่งเท่ากับเห็นฉัน”

หลังจากพูดอย่างนั้น แสงก็ตกบนมือของอู๋เป่ย กลายเป็นสร้อยข้อมือหยกที่มีลวดลายของสัตว์ร้ายโบราณสลักอยู่บนนั้น

อู๋เป่ย: “ขอบคุณท่านผู้อาวุโส”

หยิบหมายจับขึ้นมาแล้วเขาก็มุ่งหน้าไปทางเหนือพร้อมกับองครักษ์ของเขา

ในพื้นที่ชายแดนทางตอนเหนืออู๋เป่ยเห็นว่ากองทัพกุ้ยฟางกำลังเผชิญหน้ากับกองทัพเทียนหวู๋ กุ้ยฟางที่มาเป็นแม่ทัพที่ดูดุร้าย กลิ่นอายราวกับทะเล เลือดบนหัวของเขาพุ่งขึ้น รวมตัวเป็นร่างมังกรโบราณที่ดูแสนโหดร้าย

ทันทีที่อู๋เป่ยมาถึง กองกำลังชายแดนก็คุกเข่าลงและทำความเคารพ: “ฝ่าบาท!”

อู๋เป่ยพยักหน้า เขาลอยไปยังตรงหน้ากองทัพกุ้ยฟาง แสดงหมายคำสั่งของเขา และพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก: “พวกคุณจำสิ่งนี้ได้หรือไม่?”