ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1673

อู๋เป่ย: “ที่นี่ทุกอย่างเป็นอย่างไรบ้าง?”

เหล่าหวง: “ทุกอย่างเรียบร้อยดีขอรับ”

อู๋เป่ยแนะนำครอบครัวของเขาจากนั้นก็กลับเข้าที่พัก

เมื่อเดินผ่านป่าแอปริคอทระหว่างทางกลับ อู๋เป่ยกล่าวทักทายบรรพบุรุษแอปริคอท ที่ปรากฏตัวในร่างมนุษย์มาพร้อมกับตะกร้าแอปริคอท เขาพูดด้วยรอยยิ้ม: “สหาย ไม่อยู่เสียหลายวัน คนเหล่านี้เป็นภรรยาและลูกของเจ้าอย่างนั้นหรือ?”

อู๋เป่ยพูดอย่างเร่งรีบ: “ใช่ครับ ติงเออร์ เขอเอ่อร์ ทักทายท่านปู่ซิงซู”

ติงเออร์ยิ้มและพูดว่า “สวัสดี ท่านปู่ซิงซู”

เขอเอ่อร์: “ท่านปู่ซิงซู ดูดีมากจริงๆ”

บรรพบุรุษซิงซูหัวเราะ “ฮ่าฮ่า” เขาอยู่คนเดียวในป่าแอปริคอทมาหลายปีแล้ว มีบุคลิกที่ไม่เข้าสังคม ผ่านไปหลายปีก็ทำเพียงแค่คุยกับอู๋เป่ยเท่านั้น เขาบีบหน้าเล็ก ๆ ของ เขอเออร์ทันทีและพูดว่า: “ ช่างน่ารักจริงๆ มานี่สิ ปู่จะให้ผลแอปริคอทอร่อยๆ กับเจ้า”

“ขอบคุณท่านปู่” เขอเออร์น่ารักมากจนทำให้บรรพบุรุษแอปริคอทพอใจมาก

ถังจื่อยี่และเหรินซานซานก็เข้ามาแสดงความเคารพเช่นกัน ก่อนเขาจะพยักหน้ารับ: “พอแล้วๆ ที่นี่ไม่มีห้องหับ ข้าจะไม่เชิญพวกเจ้านั่งก็แล้วกัน”

อู๋เป่ยยิ้มแล้วพูดว่า: “ผู้อาวุโส ทำไมท่านไม่ไปนั่งสำนักล่ะ?”

เมื่อเขาได้ยินว่าเขากำลังจะไปที่สำนัก สีหน้าของบรรพบุรุษแอปริคอทก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาเงียบไปสองสามวินาทีแล้วพูดว่า “ที่นั่นถ้ามีศัตรูตัวฉกาจ ข้าจึงไม่อยากไป”

เหล่าหวงเข้ามาในเวลานี้และพูดอย่างร่าเริง: “ท่านอาจารย์ บรรพบุรุษซิงซูและชิงหนิวทะเลาะกัน พวกเขาเป็นศัตรูกัน”

อู๋เป่ยอยากรู้มาก: “ทำไมชิงหนิวถึงมีปัญหากับบรรพบุรุษซิงซู?”

เหล่าหวง: “ชิงหนิวโลภมากขโมยผลแอปริคอตของซิงซู แถมยังเคี้ยวเปลือกต้นไม้ แน่นอนว่าซิงซูโกรธมาก เลยได้สู้กันสักตั้ง”

อู๋เป่ยไม่เอ่ยถามว่าใครชนะ เขาพูดเพียงว่า “ผู้อาวุโสซิงซู ไว้ผมจะกลับว่าพูดคุยกับท่าน”

พอเข้าประตูไปแล้ว สุนัข แมว ไก่ และปลาต่างก็ออกมาต้อนรับที่ลาน

ห่านขาวตัวใหญ่ตัวหนึ่งวิ่งเข้ามาร้องเลียนแบบท่างเขอเออร์ ในอีกด้านหนึ่ง ไก่ตัวใหญ่ก็จับแมลงมาให้ติงเออร์เล่นด้วย ทั้งสองเด็กน้อยต่างพากันดีใจ

อู๋เป่ยจึงไม่ได้สนใจพวกเขาต่อไป แนะนำหรูซิงและเฉินรั่วเสียน จากนั้นจึงไปพบ ชิงหนิว

ชิงหนิวกำลังนอนอยู่ในคอกวัวกำลังกินหญ้า อู๋เป่ยนั่งลงข้างๆ และพูดว่า “เรื่องกับท่านซิงซูโปรดอย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่”

ชิงหนิว: “ฉันทนหน้าเขาไม่ไหวแล้ว ทำท่าทีเป็นเรื่องใหญ่แค่แอปริคอทแค่สองสามลูก ราวกับเสียหายนักหนา”

อู๋เป่ย: “นายก็ไว้หน้าฉันบ้าง เรื่องนี้ควรจบได้แล้ว”

ชิงหนิวเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า: “หัวหน้ามีคำสั่ง ฉันเลยจำต้องเชื่อฟัง แต่ฉันจะไม่ยอมทนเจ้าแก่นั่นหรอก”

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า: “ชิงหนิว ดูเหมือนว่าการฝึกของนายจะมีปัญหา?”

ชิงหนิวถอนหายใจเบา ๆ: “ตอนที่หัวหน้าสำนักเก่าอยู่และสามารถชี้แนะได้ ตอนนี้ฉันต้องทบทวนด้วยตัวเอง ย่อมช้าเป็นเรื่องธรรมดา”

อู๋เป่ย: “ไม่เป็นไร ฉันให้คำแนะนำนายได้เหมือนกัน”

ชิงหนิว: “แม้ว่าตอนนี้หัวหน้าจะเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์แล้ว แต่ถ้าจะมาให้คำแนะนำ ฉันเกรงว่าจะไม่ได้”

อู๋เป่ย: “ลองดูสิ”

เมื่อเห็นความพยายามของเขา ชิงหนิวจึงบอกเขาทันทีถึงความยากลำบากในการฝึกฝน หลังจากที่อู๋เป่ยได้ยิน เขาจึงขอคำแนะนำจากกุ้ยโฉวในกุ้ยฟางติ่ง ก่อนจะแนะนำต่อ