ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1726

ฉยงฉีสัมผัสได้ถึงพลังที่พลุ่งพล่านอยู่ในร่างกาย มันพูดออกมาด้วยความภูมิใจ “มีนายท่านที่แข็งแกร่งนี่ดีจริงๆ”

อู๋เป่ยไม่ได้สนใจมัน เขาหันมาถามถังจื่อยี่ “จื่อยี่ ฉันคิดไม่ถึงว่าการเดินทางครั้งนี้จะกินเวลาถึง 3 ปี ในสามปีนี้เธอสบายดีหรือเปล่า?”

ถังจื่อยี่ถอนหายใจเล็กน้อย “จะดีได้อย่างไร”

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว “เกิดอะไรขึ้น?”

ถังจื่อยี่ตอบ “หลังจากที่คุณจากไปได้ไม่นาน การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เกิดขึ้นในประเทศมังกร ดินแดนสองในสามก่อกบฏ ครึ่งปีหลังจากนั้น สถานที่เหล่านั้นกลายเป็นประเทศใหม่ โดยขนานนามว่า ราชวงศ์แห่งมหาอำนาจ จักรพรรดิคือราชาแห่งเทพเจ้า และสาวกของเขาคือเผ่าพันธุ์พระเจ้าจำนวนมาก”

“หลังจากเผชิญหน้ากันมาสองปีเต็ม ประเทศมังกรตอนนี้เหลือเพียงแค่ 1 ใน 10 จากตอนแรก ทางดังทางด้านกองกำลังตะวันออกเฉียงเหนือจึงไม่ได้น่ากลัวอีกต่อไป”

อู๋เป่ยถามว่า “สองปีที่ผ่านมา จักรพรรดิคือราชาแห่งเทพเจ้าได้ทำอันตรายต่อประเทศของเราหรือเปล่า?”

ถังจื่อยี่ “โชคดีที่พวกเราเตรียมตัวได้อย่างยอดเยี่ยม และมียอดฝีมือคอยดูแล หลังจากจักรพรรดิคือราชาแห่งเทพเจ้าลองโจมตีพวกเราดูสามครั้ง พวกเขาก็ล้มเลิกความคิดไป มุ่งความสนใจไปที่การโจมตีประเทศมังกร รวมถึงรวบรวมประเทศเล็กๆ ที่อยู่รอบๆ”

อู๋เป่ย “จักรพรรดิคือราชาแห่งเทพเจ้าแห่งนี้ จะต้องเป็นการสถาปนาขึ้นเพื่อคุนหลุนแน่นอน”

ถังจื่อยี่พูดว่า “เมื่อเทียบกับปัญหาภายนอก ปัญหาภายในนั้นใหญ่กว่า หลายปีที่คุณไม่ได้ปรากฏตัวออกมา ทั่วทั้งจักรวรรดิ หัวใจของผู้คนตกอยู่ในภาวะฟุ้งซ่าน และมีข่าวลือแพร่สะพัด บางพื้นที่บอกว่ามีการก่อกบฏ แม้ว่าจะถูกจัดการไปแล้ว แต่มันก็ทำให้ประชาชนมากมายได้รับบาดเจ็บ เสนาบดีในจักรวรรดิใช้โอกาสนี้ในการควบคุมราชสำนัก จัดตั้งพรรคพวกขึ้นมา แม้ว่าพ่อของฉันจะเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ แต่เขาก็ไม่ใช่จักรพรรดิ เสนาบดีพวกนั้นจึงหยิ่งผยอง”

อู๋เป่ย “เสนาบดีพวกนี้ เธอสามารถออกหน้าไปจัดการด้วยตัวเองได้เลย”

ถังจื่อยี่ “ตอนแรกฉันเองก็มีความคิดแบบนั้น แต่หลังจากนั้นฉันก็รู้สึกว่า คงจะดีกว่าหากปล่อยให้พวกเขาแสดงตัวออกมา แบบนี้จะทำให้พวกเรามองเห็นได้ชัดเจนยิ่งขึ้น ว่ามีใครบ้างที่เราสามารถพึ่งพาได้”

อู๋เป่ยพยักหน้า “พูดแบบนั้นมันก็ถูก งั้นฉันขอซ่อนตัวต่อไปก่อนแล้วกัน ฉันเองก็อยากจะดูเหมือนกันว่าเสนาบดีพวกนี้จะทำอะไรออกมา!”

ถังจื่อยี่ “ในฐานะที่ท่านพ่อเป็นผู้มีพลังยุทธ์ เมื่อรู้สึกโกรธแล้วก็ไม่อยากเข้าไปประชุมในพระราชสำนัก ช่วงเวลานี้ ฉันเป็นคนที่เข้าไปฟังประชุมในพระราชสำนัก พรุ่งนี้ฉันจะเข้าไปอีก คุณก็ลองไปแอบฟัง คุณจะได้รับรู้ถึงความเก่งกาจของเสนาบดีเหล่านั้น”

อู๋เป่ย “อ่า เสนาบดีเหล่านี้ หรือว่าพวกเขากล้าที่จะไม่เคารพฉันงั้นเหรอ?”

ถังจื่อยี่ “หากฉันไม่ได้มีฐานะเป็นต้าเต้าจุน ความเคารพในใจของพวกเขาคงหมดไปนานแล้ว”

อู๋เป่ยพูดด้วยความโกรธ “เสนาบดีเหล่านี้ไม่มีความจงรักภักดีต่อจักรพรรดิเอาเสียเลย!”

ถังจื่อยี่ “อยากจะพูดกับคุณอยู่พอดี ในหมู่ของเสนาบดี สามปีที่ผ่านมานี้เสนาบดีบางคนมีพลังยุทธ์เพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด บางคนทะลุทะลวงไปถึงขั้นเซียนผู้เที่ยงแท้ บางคนเป็นเต้าจุน และที่พิเศษที่สุดคือ มีคนเป็นถึงต้าเต้าจุนแล้ว”

อู๋เป่ย “ดูเหมือนว่าจะมีมือที่มองไม่เห็นคอยควบคุมทุกอย่างอยู่”

ถังจื่อยี่ “ซวนเป่ย คุณอย่าเพิ่งเผยตัวออกไป คุณอาจจะไปสืบหามือที่อยู่เบื้องหลังนี้ก่อน หากไม่จัดการมือที่มืดมิดนี้ไป จักรวรรดิเทียนหวู่คงยากที่จะสงบ”

อู๋เป่ย “ดูเหมือนว่าการคาดการณ์ก่อนหน้านี้ของฉันจะถูกต้องที่เตรียมการไว้ล่วงหน้าและทิ้งยอดฝีมือชุดหนึ่งเอาไว้ ไม่อยากนั้นคนพวกนั้นคงต่อต้านไปตั้งนานแล้ว”

ถังจื่อยี่ “ใช่ พวกเขาทดสอบขีดจำกัดของพวกเราอย่างต่อเนื่อง ตัวอย่างเช่นพรุ่งนี้ เมื่อราชินีอย่างฉันขึ้นไปประชุมในพระราชสำนักช่วงเช้า เสนาบดีพวกนั้นจะคิดว่า ในฐานะที่ฉันเป็นราชินี ฉันนั้นไม่สามารถพูดคุยหรือตัดสินใจอะไรได้”

อู๋เป่ย “เอ๊ะ งั้นพวกเขาต้องการอะไร?”

ถังจื่อยี่ “เสนาบดีพวกนั้นต้องการเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ ดำรงตำแหน่งแทนจักรพรรดิ”

อู๋เป่ยยิ้มอย่างเยือกเย็น “คนพวกนี้ทะเยอทะยานจริงๆ!”

ถังจื่อยี่ “คุณปู่ก็ใช้กลอุบายมากมาย แต่เสนาบดีเหล่านี้มีความสามารถมากมาย กลอุบายเหลือล้น เฮ้อ ตอนนี้ฉันทำอะไรพวกเขาไม่ได้”

อู๋เป่ย “อื้อ ในเมื่อฉันกลับมาแล้ว เรื่องพวกนี้ไม่ใช่ปัญหา ฉันสามารถแก้ไขปัญหาพวกนี้ได้”

ถังจื่อยี่ “ใช่แล้ว คุณลองไปดูหรูเสวี่ย เธอได้ให้กำเนิดองค์หญิงน้อยที่งดงามให้คุณ ตอนนั้นคุณไม่อยู่ จึงให้คุณปู่เป็นคนตั้งชื่อให้ ชื่อของเธอคือ หลี่หมิงจู”

ถังจื่อยี่ตอบกลับมา “อ่า ฉันจะไปเดี๋ยวนี้เลย!”

เถาหรูเสวี่ยตำหนักเป็นของตัวเอง สามปีที่ผ่านมาเธอฝึกฝนอย่างหนักทุกวัน ประกอบกับจุดเปลี่ยนเก้าชีวิตของแมลงชีวิต วันนี้เธอเองก็กลายเป็นต้าเต้าจุนแล้วเหมือนกัน

ในตอนนี้เธอกำลังถือหนังสือเพื่อสอนเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่ง เด็กผู้หญิงคนนี้พูดจาฉะฉาน น้ำเสียงไพเราะอ่อนหวาน

อู๋เป่ยค่อยๆ เข้าไปใกล้ สาวรับใช้ในตำหนักเห็นเขา ทุกคนต่างพากันตกตะลึง ยืนอยู่ที่เดิมโดยไม่กล้าส่งเสียง พวกเธอค่อยๆ คุกเข่าลงพื้น