ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1783

เขาสอบถามคนอื่นเกี่ยวกับเรื่องนี้และพบว่าเบื้องหลังร้านยาว่านกู่ตานคือสำนักเล่นแร่แปรธาตุขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง สำนักหลิงซีตาน นักเล่นแร่แปรธาตุที่ทำอาชีพหลอมยา ผู้ที่ควบคุมคุณภาพของยาและก็มีสำนักนี้นี่แหละที่เป็นคนคอยควบคุมกฎเกณฑ์ กองกำลังเล่นแร่แปรธาตุมากมาย ยกตัวอย่างเช่นสำนักหลิงซีตานในโลกแห่งเซียน พวกเขามีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกัน ในขณะที่พวกเขาแข่งขันกัน พวกเขาก็ร่วมมือกันด้วย

อู๋เป่ยใช้เวลาหนึ่งวันเต็ม เพื่อที่จะไปสำรวจร้านยาทุกแห่งในเมืองจื่อซิง อีกทั้งเขายังซื้อวัสดุยาจำนวนมากไปด้วย เขาซื้อบ้านและเริ่มสกัดยาทันทีที่เขาถึงบ้าน เขาอยากจะลองดูว่าเขาจะสามารถขายยาในเมืองจื่อซิงได้ไหม!

ในคืนหนึ่ง เขาได้สกัดยาอายุวัฒนะมากกว่าสิบกว่าชนิด เมื่อรวมกับยาอายุวัฒนะที่เขาเก็บไว้ก่อนหน้านี้ ตอนนี้เขาก็มียาอายุวัฒนะมากกว่าห้าสิบชนิด ทั้งหมดก็รวมกันได้หลายร้อยเม็ด

เช้าวันรุ่งขึ้นเขาซื้อร้านแล้วเปลี่ยนเป็นร้านขายยา เขาให้ผู้ชายสักสองสามคนมาช่วย เขาตั้งชื่อร้านว่าร้านยาเต๋อไฉตานและเริ่มขายยาที่นี่ ยาของเขามีคุณภาพสูงและราคาก็สมเหตุสมผล ผู้บำเพ็ญคนแรกที่เข้ามาในร้านถูกดึงดูดและซื้อยาสามอย่างในคราวเดียว หลังจากนั้นไม่นาน ผู้บำเพ็ญกว่าสิบคนก็มาถึงและเลือกยาด้วยความตื่นเต้น

อู๋เป่ยยังติดประกาศไว้ที่ประตูอีกด้วย เขาไม่เพียงแต่ขายยาที่นี่เท่านั้น แต่ลูกค้ายังสามารถสั่งยาได้ตามความต้องการของตนเองอีกด้วย

เมื่อถึงตอนเที่ยง ร้านยาเต๋อไฉตานก็แน่นจนเกือบแตก ธรณีประตูเกือบจะพังและยาหลายร้อยเม็ดที่อู๋เป่ยเตรียมไว้สำหรับถูกขายจนหมดเกลี้ยง

ในช่วงบ่ายอู๋เป่ย ทำได้แค่เพียงนำยาบางส่วนออกมา แม้ว่าจะมีไม่มากนัก แต่คุณภาพก็สูงกว่าและมีปริมาณที่มากพอ ในช่วงบ่ายเขายังคงขายได้ดี ผู้บำเพ็ญจำนวนมากเริ่มสั่งยาอายุวัฒนะ แต่ละคนต่างก็ต้องการยาไม่เหมือนกัน ดังนั้นอู๋เป่ยจึงหยิบหนังสือออกมาบันทึก

เมื่อพระอาทิตย์ตกดิน เขาก็ปิดประตูร้านแล้วเปิดเตาหลอมเพื่อทำยา วันนี้มีลูกค้าทั้งหมดหนึ่งร้อยยี่สิบหกคนที่สั่งยาอายุวัฒนะแตกต่างกัน ดังนั้นเขาจะต้องปรุงยาอย่างน้อยหนึ่งร้อยยี่สิบหกเตา

ขณะที่ไปเอายาจากเหล่าเย่า เขาก็ขอให้หลี่เทียนว่ายช่วย กระบวนการสกัดยาของพวกเขานั้นเริ่มจากยากไปหาง่าย ขั้นแรกกลั่นยาที่สกัดยาก จากนั้นจึงกลั่นแบบง่าย ยาระดับล่างได้รับการขัดเกลาโดยตรงโดยใช้อวตาร

อู๋เป่ยและหลี่เทียนว่ายทำงานกันเกือบทั้งคืนก่อนที่จะกลั่นยาอายุวัฒนะทั้ง 126 ชนิดได้สำเร็จ

เช้าวันรุ่งขึ้น ทันทีที่อู๋เป่ยเปิดประตู เขาพบว่าประตูเต็มไปด้วยลูกค้า พวกเขาทั้งหมดมาที่นี่เพื่อซื้อยา รวมถึงบางคนที่ได้จองยาไว้ด้วย

อู๋เป่ยรีบบอกกับทุกคนว่า: "สหายลัทธิเต๋าทั้งหลาย ฉันขอโทษจริงๆ ที่ให้พวกคุณรอนานขนาดนี้"

มีคนพูดว่า: "แค่รอไม่เป็นไรหรอก แค่หวังว่าจะสามารถซื้อยาที่ต้องการได้ก็พอ เถ้าแก่หลี่ วันนี้คุณเตรียมของมาเรียบร้อยแล้วรึยัง?"

อู๋เป่ยยิ้มพลางพูดว่า: "ต้องขอโทษจริง ๆ วันนี้มียาแต่ละชนิดมีไม่มาก แต่ว่า ยาที่สั่งกันเมื่อวานถูกเตรียมไว้เรียบร้อยหมดแล้ว เชิญทุกคนเข้าแถวมารับยาได้เลย"

ทุกคนต่างประหลาดใจ ยาที่สั่งเมื่อวานวันนี้ได้รับการปรุงเรียบร้อยหมดแล้วเหรอ? ดังนั้นผู้บำเพ็ญที่ได้จองยาไว้ล่วงหน้าค่อยค่อย ๆ มาเข้าแถวรับยาที่พวกเขาสั่งเอาไว้ทีละคน

ลูกค้ารายแรกได้รับยาต้งเจินเมื่อเขาเห็นยาต้งเจินที่มีเกรดจักรพรรดิ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น: "ยาต้งเจินระดับจักรพรรดิ น่าทึ่งเสียจริง!"

ลูกค้ารายต่อมายังได้รับยาอายุวัฒนะที่สั่งซื้อล่วงหน้า ไม่ว่ายาชนิดนั้นจะยากแค่ไหนอู๋เป่ยก็จะจัดหายาให้ได้เสมอ!

ดังนั้นร้านยาเต๋อไฉตานจึงทำให้คนแตกตื่น ลูกค้ามากกว่า 500 คนสั่งยาในวันนั้นและส่วนใหญ่ก็สั่งยาคุณภาพสูง

ปริมาณการจองมีมากเกินไป อู๋เป่ยบอกว่า ต้องใช้เวลาสามวันถึงจะสามารถจัดเตรียมเสร็จ แต่ทุกคนก็ไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้ พวกเขาสนใจแค่ว่าเขาจะได้รับยาที่ต้องการ แค่นี้พวกเขาก็พอใจแล้ว

หากรู้ว่า พวกยาอายุวัฒนะพวกนี้ ไม่ค่อยเป็นไปตามความต้องการของตลาด ยิ่งตลาดต้องการอะไรมากเท่าไร นักเล่นแร่แปรธาตุก็จะปรับแต่งมันน้อยลงเท่านั้น เพราะในมุมมองของพวกเขา ของหายากนั้นมีค่ามากกว่าและยิ่งมีคนต้องการยามากเท่าไร ราคาก็จะยิ่งสูงขึ้นมากขึ้าเท่านั้น

พูดตรงๆ นักเล่นแร่แปรธาตุมีสิทธิ์ผูกขาดในตลาด พวกเขาต้องการควบคุมมูลค่าของยาบางชนิดผ่านการผลิตและการตลาดแบบขาดแคลน การทำเช่นนี้จะทำให้ผู้บำเพ็ญเพียร ตกอยู่ในที่นั่งลำบาก แต่พวกเขาก็ไม่สามารถพูดอะไรได้

บัดนี้ร้านยาเต๋อไฉตานสามารถจองยาที่ต้องการได้ ซึ่งนั่นทำให้ทุกคนประหลาดใจอย่างมาก ดังนั้นพวกเขาจึงค่อย ๆ ทยอยกันมา