ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1827

ถังจื่อยี่ พูดว่า: "ตราบใดที่เรามีเวลามากพอ ไม่ว่าจะมีเล่ห์เหลี่ยมแค่ไหนก็ไม่ต้องกลัว!"

อู่เป่ยหัวเราะแล้วพูดว่า: "จื่อยี่ เธอพูดถูก หลังจากนี้ ฉันจะฝึกฝนกลุ่มนักปราชญ์สำหรับอาณาจักรเทียนอู่ "

ถังจื่อยี่ ตกใจ: "ฝึกฝนนักปราชญ์?"

อู่เป่ยพยักหน้า: "ใช่ ตอนนี้แผ่นดินรกร้างรวมเป็นหนึ่งเดียวแล้ว เป็นช่วงเวลาที่พรรคเซิ่งเทียน ขยายอิทธิพลให้กว้างไกลขึ้น ผู้ศรัทธาของเรายิ่งมากขึ้นเท่าไร ก็จะยิ่งง่ายต่อการฝึกฝนนักปราชญ์ มากขึ้นเท่านั้น"

ถังจื่อยี่ กล่าวว่า: "หากสามารถฝึกฝนนักปราชญ์ได้สักกลุ่มจริง ๆ อาณาจักรเทียนอู่ ของพวกเราจะมั่นคงดุจหินผา ใครก็ไม่อาจเอาชนะเราได้"

อู่เป่ย: "ถูกต้องแล้ว นักปราชญ์สามารถอบรมสั่งสอนผู้คนในโลก และช่วยเผ่าพันธุ์มนุษย์ ต่อสู้กับมหันตภัยได้ หากเรามีนักปราชญ์เพียงพออยู่ที่นี่ แม้แต่เผ่าเทพ ก็ไม่อาจทำอะไรเราได้"

ถังจื่อยี่ กล่าวว่า: "ซวนเป่ยแต่การฝึกฝนนักปราชญ์นั้นไม่ง่ายเลยใช่ไหม?"

อู่เป่ยหัวเราะ: "แน่นอนอยู่แล้ว แต่ตอนนี้ฉันมีศาสตราวุธศักดิ์สิทธิ์ควบคุมวิหารศักดิ์สิทธิ์ แน่นอนว่าจะสามารถฝึกฝนได้บ้าง"

พูดมาถึงตรงนี้ เขาก็มีสีหน้าวิตกกังวลขึ้นมา

ถังจื่อยี่ : "ซวนเป่ยเกิดอะไรขึ้น?"

อู่เป่ยถอนหายใจเบา ๆ : "ฉันรู้สึกว่ามหาเทพหายนะ กำลังจะมาถึงแล้ว ขณะนี้เป็นช่วงก่อนมหันตภัยใหญ่ ฉันไม่ควรต้องเผชิญกับมหาเทพหายนะ ในตอนนี้"

ถังจื่อยี่ ก็ไม่อาจห้ามความกังวลได้: "ซวนเป่ยมหาเทพหายนะ น่ากลัวกว่าหายนะของนักปราชญ์ ครั้งที่แล้วหรือ?"

อู่เป่ยพยักหน้า: "น่ากลัวกว่าเป็นสิบเท่า แต่หากผ่านพ้นหายนะนี้ไปได้ ระดับของมหาเทพ จะมั่นคงอย่างถาวร และจะสามารถเป็นราชาศักดิ์สิทธิ์ ได้อย่างง่ายดายในภายหลัง"

ถังจื่อยี่ : "มหาเทพหายนะ เป็นอย่างไร? พวกเราสามารถเตรียมตัวล่วงหน้าได้หรือไม่?"

อู่เป่ยส่ายหน้า: "มหาเทพหายนะ ของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ฉันก็ไม่รู้ว่ามันจะเป็นเช่นไร รู้แค่ว่ามันใกล้จะมาถึงแล้ว"

ถังจื่อยี่ : "งั้นพวกเราก็เตรียมตัวให้พร้อมไว้หลาย ๆ ทาง"

อู่เป่ย: "สิ่งที่ฉันกังวลที่สุด คือเมื่อฉันไม่อยู่แล้ว ใครจะมารักษาอาณาจักรเทียนอู่ ไว้"

ถังจื่อยี่ : "จางจุน ได้ไหม?"

จางจุน เป็นร่างอวตารที่อู่เป่ยเคยสังหารไปแล้ว มีพลังอันแข็งแกร่ง

อู่เป่ยส่ายหน้า: "เขาไม่ไหว"

ถังจื่อยี่ คิดอีกครู่หนึ่งแล้วพูดว่า: "งั้น หงส์เพลิงน้อยล่ะ?"

อู่เป่ยหัวเราะขึ้นมา: "คนที่ฉันคิดไว้ก็คือหงส์เพลิงน้อย ในช่วงไม่กี่วันมานี้ ฉันได้ช่วยเธอพัฒนาระดับพลังเพิ่มขึ้นอีก"

ถังจื่อยี่ : "และก็ยังมีสี๋เป่า อีกด้วย เขามีศักยภาพมากมาย"

อู่เป่ย: "ใช่ สี๋เป่า เชื่อฟังมาก ต่อไปก็ให้เขาฟังคำสั่งของเจ้า หงส์เพลิงน้อย จะเป็นตัวลับ ในช่วงเวลาสำคัญที่จำเป็นต้องใช้เธอ"

ทั้งสองปรึกษากันอยู่นาน อู่เป่ยมายังตำหนักดาบคุนหลุน เพื่อหาหงส์เพลิงน้อย

ตอนนี้หงส์เพลิงน้อย เป็นผู้ที่มีพลังยุทธ์สูงสุดในตำหนักดาบ เธอได้ฝึกฝนคัมภีร์ดาบเทียนจี ถึงระดับที่ยี่สิบแปดแล้ว พลังของเธอไม่ด้อยไปกว่าของอู่เป่ยในปัจจุบันเลย

หงส์เพลิงน้อย และอู่เป่ยเมื่อได้พบกันครั้งแรกยังคงมีรูปลักษณ์เหมือนเดิม เธอยิ้มแล้วพูดว่า: "ท่านพ่อ ทำไมท่านถึงมีเวลามาเยี่ยมหงส์เพลิงน้อย?"

อู่เป่ย: "มีเรื่องบางอย่างอยากคุยกับเจ้า และก็อยากดูว่ามีความก้าวหน้าแค่ไหน"

หงส์เพลิงน้อย พูดด้วยความภาคภูมิใจ: "แน่นอนว่ามีความก้าวหน้า ตอนนี้ฉันได้ฝึกฝนถึงระดับที่ยี่สิบแปดแล้ว!"

อู่เป่ยพยักหน้าและกล่าวว่า: "คัมภีร์ดาบเทียนจี นี้ ฉันสามารถมอบให้เจ้าได้ทั้งหมด"