ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1828

หลานซินหัวเราะแล้วพูดว่า "แน่นอนว่าต้องเป็นหงส์เพลิงน้อยน่ะสิ นางมีพลังแข็งแกร่งที่สุด อีกทั้งยังเป็นคนของเจ้าด้วย ให้นางเป็นเจ้าสำนักย่อมเหมาะสมที่สุด"

อู๋เป่ยกล่าวว่า "แต่หงส์เพลิงน้อยไม่มีประสบการณ์เลย และยิ่งไม่รู้จักบริหารจัดการศิษย์ด้วย"

หลานซินตอบว่า "ก็ยังมีพี่สาวอย่างฉันอยู่ไม่ใช่หรือ? หากมีหงส์เพลิงน้อยคอยคุม ฉันก็สามารถอ้างชื่อของนางในการทำงานได้ แบบนี้คนอื่น ๆ ก็จะไม่กล้าขัดขืนฉัน"

อู๋เป่ยดีใจมาก "พี่สาว ท่านจะไม่ไปแล้วหรือ?"

ก่อนหน้านี้ ทั้งสองคนได้ตกลงกันไว้ว่า หลานซินจะช่วยสักระยะหนึ่งแล้วจะจากไป

หลานซินยิ้มแล้วพูดว่า "ฉันไม่ไปแล้ว ฉันได้ฝึกฝนเหล่าอัจฉริยะรุ่นเยาว์มากมาย ฉันต้องการดูพวกเขาเติบโตขึ้น"

อู๋เป่ยยิ้มแล้วพูดว่า "ขอบคุณพี่สาวมาก ขอให้ฉันได้คารวะสักครั้ง"

หลานซินยกเขาขึ้นและพูดด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่ายว่า "ศิษย์น้อง พวกเราไม่จำเป็นต้องสุภาพกันถึงเพียงนี้หรอก ใช่แล้ว ฉันไม่ได้พบกับอาจารย์นานแล้ว สองวันนี้ฉันตั้งใจจะไปเยี่ยม ท่านจะไปด้วยไหม?"

อู๋เป่ยพยักหน้า "ฉันก็ตั้งใจจะไปเยี่ยมนางเหมือนกัน งั้นพวกเราไปด้วยกันเถอะ ระหว่างนั้นฉันก็อยากจะไปชมโลกแห่งซ่างชิงด้วย"

หลานซินพยักหน้า "ดี เจ้าควรปรุงยาอายุวัฒนะเพิ่มในสองสามวันนี้ก่อน แล้วค่อยไปด้วยกันจริง ๆ นั่นแหละ เจ้าเป็นถึงราชานักปรุงยาระดับหนึ่ง แต่ในตำหนักดาบคุนหลุนของพวกเรากลับไม่มียาอายุวัฒนะให้ใช้เลย"

อู๋เป่ยรู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อย "พี่สาวพูดถูก ต่อไปหากมียาอายุวัฒนะ ฉันจะใช้เองก่อน"

หลานซินกล่าวว่า "เจ้ากลับไปที่ลัทธิเซียนไท่ชิงในครั้งนี้ อาจารย์ปู่ของพวกเราต้องขอแบ่งยาของเจ้าไปบ้างแน่ ๆ"

อู๋เป่ยถอนหายใจ "จะทำอย่างไรได้ หากท่านผู้เฒ่าต้องการ ฉันก็ไม่อาจปฏิเสธได้"

มีเรื่องมากมายในตำหนักดาบ หลานซินนั่งพักอยู่สักครู่ แล้วจึงไปยุ่งกับงานต่อ

อู๋เป่ยพักอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็กลับไปโหมปรุงยาต่อ ไม่ใช่แค่ตำหนักดาบที่ต้องการยาอายุวัฒนะ แต่ที่หอราชานักปรุงยาก็ต้องการยาอายุวัฒนะจำนวนมากเช่นกัน เขาแทบจะไม่มีเวลาว่างเลย

เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เขาเพิ่งทานอาหารเช้าเสร็จ จู่ ๆ ก็มีจดหมายบินเฉันมาในห้องและตกลงตรงหน้าเขา

เขามองดูเล็กน้อย จดหมายนั้นมาจากติงโหรว ซึ่งเป็นศิษย์พี่ใหญ่ของสำนักอวี่นวี่ ครั้งที่แล้วเขาได้ช่วยติงโหรวแก้ไขปัญหา แต่ทั้งสองฝ่ายไม่ได้เจอหน้ากัน

เมื่อเปิดจดหมายออก ในจดหมายนั้นมีคำพูดของเซียนจื่อหลีเมิ่ง และก็มีคำพูดของติงโหรว ใจความโดยรวมคือขอบคุณเขาที่ให้ความช่วยเหลือ สำนักอวี่นวี่ทุกคนซาบซึ้งใจมาก หวังว่าเขาจะไปเยือนสำนักอวี่นวี่เพื่อเป็นเกียรติ พวกนางจะได้มีโอกาสตอบแทนเขาบ้าง

ช่วงนี้อู๋เป่ยโหมปรุงยาจนแทบอ้วก เมื่อคิดถึงความงามของเหล่านางฟ้าในสำนักอวี่นวี่แล้ว จิตใจของเขาก็รู้สึกดีขึ้นทันที จึงเก็บจดหมาย แล้วเปลี่ยนชุดออกเดินทางไปยังสำนักอวี่นวี่ทันที

เมื่อฮวงรวมเป็นหนึ่งเดียว บริเวณรอบ ๆ ก็มีอำนาจที่แข็งแกร่งมากมายเกิดขึ้น ทำให้สำนักอวี่นวี่ต้องดิ้นรนเพื่อความอยู่รอด ก่อนหน้านี้ยังพอพึ่งพาสำนักดาบเทียนตี้ได้ แต่ต่อมาสำนักดาบเทียนตี้เองก็ไม่สามารถคุ้มครองได้อีกต่อไป

ตัวอย่างเช่นคราวก่อน สำนักจวี่ยหลิงเกือบจะกลืนสำนักอวี่นวี่ไปเสียแล้ว โชคดีที่อู๋เป่ยช่วยไว้ได้ทัน ทำให้สำนักจวี่ยหลิงยอมจำนน เรื่องนี้ทำให้สำนักอวี่นวี่มีชื่อเสียงอย่างมาก ในช่วงนี้จึงมีผู้ฝึกตนเฉันร่วมมากขึ้นจนกลายเป็นสำนักใหญ่อีกแห่งหนึ่งในท้องถิ่น

อย่างไรก็ตาม สำนักอวี่นวี่ก็ยังคงประเพณีดั้งเดิมอยู่ โดยจะคัดเลือกศิษย์ที่หน้าตาสวยงามมากที่สุด ถ้ามีข้อบกพร่องเพียงเล็กน้อยก็จะไม่ได้รับเฉันไป

ขณะนี้ ภายในหออวี่นวี่ เซียนจื่อหลีเมิ่งกำลังพูดคุยกับเหล่าศิษย์หญิง นางพูดว่า "ฉันได้พูดชัดเจนแล้ว ถ้าหากจักรพรรดิแห่งเทียนอู่มาเยือน เจ้าทั้งหลายต้องทำให้เขามีความสุข สำนักอวี่นวี่ของพวกเราจะอยู่รอดได้ในอนาคตก็เพราะการสนับสนุนจากจักรวรรดิเทียนอู่"

ศิษย์หญิงคนหนึ่งกล่าวว่า "เจ้าสำนัก ถ้าเป็นเช่นนี้ ต่อไปพวกเราก็ไม่ต้องฝึกฝนตนแล้วหรือ แค่ดูแลปรนนิบัติองค์จักรพรรดิก็พอ?"

ติงโหรวมองศิษย์คนนั้นด้วยสายตาขุ่นเคือง "พูดอะไรออกมา เราควรรู้สึกขอบคุณฝ่าบาท และควรตอบแทนบุญคุณ แต่มันไม่ใช่การตอบแทนอย่างที่เจ้าคิด!"

เมื่อเห็นติงโหรวโกรธ เซียนจื่อหลีเมิ่งก็หัวเราะแล้วกล่าวว่า "ติงโหรว เรื่องของเจ้าเป็นเรื่องสำคัญที่สุด รอสักครู่เมื่อท่านหลี่มาถึง ฉันจะพูดกับเขาเอง หวังว่าจะได้ตำแหน่งสนมชั้นสูงให้เจ้า ถ้าไม่ได้สนมชั้นสูง แม้แต่เป็นสนมธรรมดาก็ยังดี"

ติงโหรวถอนหายใจเบาๆ "ตอนนี้เขาเหมือนบุคคลในสรวงสวรรค์ ส่วนพวกเราเป็นแค่แมลงใต้พื้นดิน เขาจะมองเห็นฉันไหม?"

เซียนจื่อหลีเมิ่งกล่าวว่า: "อย่าดูถูกตัวเองไป เธอเป็นหนึ่งในศิษย์หญิงที่งดงามที่สุดของพวกเรา การเป็นสนมถือว่าเหลือเฟือแล้ว ขอแค่เธอสามารถเข้าไปอยู่ในฝ่ายในได้ สาวใช้ในฝ่ายในต่อไปก็จะเป็นหน้าที่ของสำนักอวี่นวี่ ของพวกเรา"