ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1840

อาณาจักรเครื่องจักรศักดิ์สิทธิ์นั้นมหัศจรรย์ ในอาณาจักรนี้อู่เป่ยสามารถบอกเหตุและผลของอนาคตด้วยการได้ยินเสียงได้ในพริบตา ด้วยเครื่องจักรศักดิ์สิทธิ์ เขาสามารถมองเห็นความลับของสวรรค์และโลกได้!

เมื่อเข้าสู่อาณาจักรเครื่องจักรศักดิ์สิทธิ์ เขาได้ทะลุทะลวงไปสู่คุณสมบัติของอาณาจักรเซียนเทพระดับเจ็ดต่อไป

อาณาจักรเซียนเทพระดับเจ็ดอยู่ในขั้นที่สามของเซียนเทพ ถูกเรียกว่าจักรพรรดิเซียน! จักรพรรดิเซียนหมายถึงจักรพรรดิในหมู่เซียน ดังนั้นอาณาจักรนี้จึงไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ

อู๋เป่ยพยายามจะทะลุผ่านทะลวง แต่เครื่องจักรศักดิ์สิทธิ์นั้นทำให้เขาตระหนักได้ว่ายังไม่ถึงเวลาที่เขาจะบรรลุได้ ยังมีโอกาสและเงื่อนไขบางอย่างที่จะให้เขาทะลุทะลวงได้อย่างแน่นอน แบบนี้เขาก็สามารถเป็นจักรพรรดิเซียนได้เช่นกัน แต่นั่นมันจะไม่สมบูรณ์แบบและแฝงไปด้วยความ

ทันใดนั้น ก็มีบางอย่างสะกิดใจในใจ เขาจึงพูดกับตัวเองว่า "ดูเหมือนว่าฉันกำลังจะไปแดนเซียนเก้าสายฟ้าเพื่อกำจัดเทพปีศาจตัวนั้น"

ปรากฏว่าเขาสัมผัสได้ว่าเทพปีศาจตัวนั้นเป็นโอกาสอันดีสำหรับเขา และเขาจะได้ประโยชน์มากมายจากการเดินทางนี้อย่างแน่นอน!

เป็นเวลานานแล้วที่เขาไม่ได้ไปที่แดนเซียนเก้าสายฟ้า ก็เป็นเวลาหลายปีแล้วนับตั้งแต่เขาจากไปครั้งสุดท้าย ถึงอย่างไร เขาได้ทิ้งซ่างกวนหลิงเอ๋อร์ไว้ที่นั่นเพื่อดูแลทุกอย่างแทนเขา

เขาสื่อสารกับเจ้าแห่งเหลยเตี้ยน และตอนนี้เมืองเหลยก็อยู่ภายใต้การควบคุมของเขาเช่นกัน เจ้าสายฟ้าทั้งเก้าต่างก็เชื่อฟังการปกครองของซ่างกวนหลิงเอ๋อร์ ดังนั้นซ่างกวนหลิงเอ๋อร์จึงกลายเป็น เจ้าแห่งแดนเซียนเก้าสายฟ้า ไม่ว่าเขาจะผู้ฝึกตนพลังงานจักรพรรดิหรือผู้ฝึกตนพลังงานสายฟ้าต่างล้วนก็เชื่อฟังคำสั่งของเธอ

เมื่ออู๋เป่ยเห็นซ่างกวนหลิงเอ๋อร์ ตอนนี้เธอกำลังเผชิญกับเรื่องหลายอย่าง เมื่อเห็นอู๋เป่ยปรากฏตัวขึ้น เธอก็ดีใจมาก “ท่านพี่ ในที่สุดคุณก็กลับมาแล้ว!” จากนั้นเธอก็โยนตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของเขา

อู๋เป่ยยิ้มแล้วพูดว่า "หลิงเอ๋อร์ คราวนี้ฉันจะพาเธอไป เธอไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่อีกแล้ว"

ซ่างกวนหลิงเอ๋อร์รู้เรื่องของเทพปีศาจ “ท่านพี่ คุณมาฝึกฝนที่นี่ในครั้งนี้เพื่อแยกเทพปีศาจงั้นเหรอ?”

อู๋เป่ยพยักหน้า: "ฉันคิดว่ามันถึงเวลาแล้ว"

ซ่างกวนหลิงเอ๋อร์รู้ถึงความเสี่ยง จึงถอนหายใจเบาๆ: "แต่..."

อู๋เป่ย: “ไม่ต้องห่วง ฉันจะทำได้สำเร็จ”

หลังจากอยู่กับซ่างกวนหลิงเอ๋อร์ได้สักพัก เขาก็ติดต่อกับเจ้าแห่งเหลยเตี้ยน

เจ้าแห่งเหลยเตี้ยนยิ้มแล้วกล่าวว่า "ในที่สุดเจ้าก็คิดได้"

อู๋เป่ย: “เจ้าแห่งเหลยเตี้ยน หลังจากฝึกฝนเทพปีศาจแล้ว ฉันหวังที่จะซึมซับพลังแห่งดวงตาสายฟ้าส่วนหนึ่งเพื่อจะ ฝึกฝนวิชาเทพสายฟ้าหมื่นอาณาจักรของคุณได้ "

วิชาเทพสายฟ้าหมื่นอาณาจักรนี้ทรงพลังมาก แม้ว่าเขาจะไม่จำเป็นต้องฝึกฝนก็ตาม แต่ซ่างกวนหลิงเอ๋อร์กลับทำได้ เขาตัดสินใจที่จะใช้โอกาสนี้ในการปรับปรุงระดับพลังยุทธ์ของซ่างกวนหลิงเอ๋อร์

เจ้าแห่งเหลยเตี้ยน: “ได้สิ พลังของดวงตาสายฟ้านั้นไม่มีที่สิ้นสุด ถ้ามีมัน การฝึกฝนของวิชาเทพสายฟ้าหมื่นอาณาจักรนั้นจะเร็วมาก นานสุดคือถึงสามเดือนจะฝึกตนให้สูงกว่าระดับ 30 ได้”

อู๋เป่ย: "ฉันอยากให้ซ่างกวนหลิงเอ๋อร์ฝึกตน แล้วก็อยากให้เจ้าแห่งเหลยเตี้ยนโปรดชี้แนะให้แก่เธอหน่อยน่ะ”

เจ้าแห่งเหลยเตี้ยน : “หากเจ้ากังวล ข้ารับนางเป็นลูกศิษย์ได้ ด้วยความสัมพันธ์ระหว่างอาจารย์กับลูกศิษย์ แล้วข้าจะไม่ทำอย่างเต็มที่งั้นหรือ?”

อู๋เป่ยพยักหน้า: “เจ้าแห่งเหลยเตี้ยนความแข็งแกร่งของคุณในตอนนี้สามารถไปถึงผู้แข็งแกร่งแห่งยุคระดับไหนแล้ว?”

เจ้าแห่งเหลยเตี้ยน: “มันแทบจะเป็นผู้แข็งแกร่งแห่งยุคระดับสองเลยด้วยซ้ำ แต่ด้วยการฝึกดวงตาสายฟ้า ข้าก็สามารถกลายเป็นผู้แข็งแกร่งแห่งยุคระดับสี่ได้ทันที”

อู๋เป่ย : “ผู้แข็งแกร่งแห่งยุคระดับสี่งั้นหรือ? นั้นก็ทรงพลังมากเช่นกัน”

หลังจากที่ทั้งสองฝ่ายตกลงกัน อู๋เป่ยก็ลงมาใต้ดินอีกครั้ง รอยแตกบนพื้นยังคงพ่นพลังงานจักรพรรดิออกมา ต่อมา เขากลายเป็นภาพลวงตาและเดินตามช่องว่างลึกลงไปใต้ดิน

ผ่านไปอย่างรวดเร็ว เขาก็มาถึงโลกใต้ดินที่ว่างเปล่า ดวงตาสายฟ้ารูปกระแสน้ำวนขนาดใหญ่ลอยอยู่ในอากาศ เส้นผ่านศูนย์กลางของกระแสน้ำวนนี้ยาวกว่าร้อยเมตร มันปล่อยแสงฟ้าร้องและฟ้าผ่าออกมาเล็กน้อย

สายฟ้าเหล่านี้พันกันเป็นยันต์สายฟ้านับแสน มันปราบปรามสัตว์ประหลาดที่อยู่เบื้องล่าง

ในเวลาเดียวกันพลังงานจักรพรรดิก็ควบแน่นจนกลายเป็นโซ่นับสิบเส้น กักขังสัตว์ประหลาดเอาไว้อย่างแน่นหนา ทำให้มันไม่สามารถเคลื่อนไหวได้

สัตว์ประหลาดดูเหมือนมนุษย์แต่ไม่ใช่มนุษย์ มันสูงมากกว่า 10 เมตร มีเกล็ดสีทองอยู่บนผิวตัว และมีตาหกตาแต่ละตามีรูม่านตาสองชั้น มันจึงดูแปลกมาก

เจ้าแห่งเหลยเตี้ยน: "หลี่ซวนเป่ย เจ้าเตรียมพร้อมแล้วหรือยัง?"