ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1858

หลานจงเหอก็โกรธแล้วเหมือนกัน พูดเสียงลึก : “สหายหลี่! หุบเขาเหิ่งเทียนไม่อนุญาตให้คนภายนอกมาทำตัวดุร้าย!”

อู๋เป่ยหัวเราะฮ่าฮ่า : “พวกแกไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา!”

“ตุ้ม!”

อาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ที่แข็งแกร่งของอู๋เป่ยกางออกโดยตรง ปกคลุมไปทั่วทั้งหุบเขาเหิ่งเทียน ค่ายกลใหญ่ของหุบเขาเหิ่งเทียนทำงานทันที ต่อต้านอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ของอู๋เป่ย

หลานจงเหอพูดด้วยความโกรธ : “สหายทำเกินไปแล้ว!”

“ย้า!”

อู๋เป่ยตะโกนหนึ่งที ยื่นมือออกไปจับหลานจงเหอไว้ในฝ่ามือ ถามอย่างดุร้าย : “จะปล่อยคนไหม”

หลานจงเหอต่อต้านด้วยกำลังทั้งหมด แต่พลังของเขาห่างจากอู๋เป่ยอย่างมาก ไม่ว่ายังไงก็ดิ้นรนไม่หลุด

อู๋เป่ยดึงพลังออกมาจากเขาศักดิ์สิทธิ์ พลังในมือแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ เขามองไปทางหลานเฟิงหยิน : “แกจะปล่อยไหม”

หลานเฟิงหยินโกรธอย่างมาก : “ไอ้สารเลว ปล่อยพ่อของฉัน ไม่อย่างนั้นจะกระตุ้นบรรพบุรุษของฉัน แกตายแน่นอน!”

“ตาย!”

อู๋เป่ยออกแรงบีบมือหนึ่งที หลานจงเหอที่อยุ่ในฝ่ามือถูกบีบเป็นเนื้อบด ทั้งร่างกายและจิตวิญญาณถูกทำลาย!

หลานเฟิงหยินตกใจจนอึ้งไปเลย ตะโกน : “ท่านพ่อ!” ทันใดนั้น เธอรู้สึกเสียใจอย่างมาก

“ตุ้ม!”

อู๋เป่ยก้าวออกไปหนึ่งก้าว ยื่นมือออกไปจับหลานเฟิงหยินอีกครั้ง

หลานเฟิงหยินต้องการหลบ แต่อาณาจักรศักดิ์สิทธิ์จับเธอเอาไว้ สุดท้ายยังคงถูกจับเอาไว้ในฝ่ามือ

“คนอยู่ไหน” ในสายตาของอู๋เป่ยเต็มไปด้วยจิตสังหาร

“บังอาจ!”

เสียงคนแก่คนหนึ่งดังขึ้น เหนือยอดเขา มีเงาของผู้ฝึกฝนสวมชุดสีน้ำเงินโผล่ขึ้นมา กลิ่นอายน่าสะพรึงกลัว จ้องอู๋เป่ยอย่างเย็นชา

อู๋เป่ยดึงมีดโลหิตแม่มดแห่งสวรรค์ออกมา กระตุ้นด้วยพลังทั้งหมด พูดอย่างเย็นชา : “แกก็คือเหิ่งเทียนเต้าเหรินเหรอ ตายสะเถอะ!”

“ซิ่ว!”

เขาฟันออกไปหนึ่งที มีดอันน่าสะพรึงกลัวพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ฟันครั้งเดียวจนเงาแตกออกเป็นชิ้นๆ!

ก่อนที่เงานั้นกระจายออก ผู้ฝึกฝนชุดสีน้ำเงินพูดอย่างเย็นชา : “ฉัน จะจำกลิ่นอายของแกเอาไว้!”

อันที่จริง เงานั้นเป็นเพียงร่างอวตารที่เหิ่งเทียนเต้าเหรินทิ้งเอาไว้เท่านั้น ค่อนข้างแข็งแกร่งอย่างมาก เพียงแต่ เขายังคงต่อต้านการโจมตีของมีดโลหิตแม่มดแห่งสวรรค์ด้วยพลังทั้งหมดไม่ได้!

เมื่อเห็นว่า แม้แต่พลังที่บรรพบุรุษทิ้งไว้ก็ถูกทำลายไปแล้ว ในที่สุดหลานเฟิงหยินก็กลัวแล้ว เธอรีบพูด : “จูชิงเหยียนอยู่หลังภูเขา ฉันขังเธอไว้ในคุกเพลิง!”

อู๋เป่ยพาหลานเฟิงหยินไปที่หลังภูเขาทันที ระหว่างทาง ยอดฝีมือหลายคนของหุบเขาเหิ่งเทียนต้องการขัดขวางเขา แต่กลับถูกผู้อาวุโสหลายคนของหุบเขาห้ามไว้ แม้แต่ร่างอวตารของบรรพบุรุษก็ถูกทำลายไปแล้ว พวกเขาต่อต้านก็ไร้ประโยชน์!

หลังภูเขา เป็นพื้นที่รกร้างแห่งหนึ่ง ภูเขาเปลือยเปล่า หนึ่งในนี้ เป็นภูเขาสีม่วงลูกหนึ่ง บนภูเขามีถ้ำ ปากทางเข้าถ้ำ มีเปลวไฟพิษทุกชนิดกำลังลุกไหม้

ในเวลานี้ จูชิงเหยียนถูกมัดไว้บนเสาหินเสาหนึ่ง มีเปลวไฟพิษสี่สีที่มีสีต่างกันปะทุขึ้นรอบๆ แผดเผาร่างกายของเธอย่างต่อเนื่อง

ผิวของเธอ ถูกเผาจนละลายทั้งหมดแล้ว เผยให้เห็นกล้ามเนื้อภายใน แม้แต่กระดูกก็ถูกเผาในบางแห่ง เธอในเวลานี้ กำลังจะตาย ถ้าหากไม่ใช่ว่าอู๋เป่ยทำให้ร่างกายของเธอแข็งแกร่งขึ้นก่อนหน้านี้ เกรงว่าตอนนี้คงไม่มีชีวิตแล้ว

“แกมันผู้หญิงชั่วร้าย!” อู๋เป่ยระเบิดความโกรธ เขาแก้มัดให้จูชิงเหยียน หลังจากนั้นมัดหลานเฟิงหยินเอาไว้

ลิ้นไฟม้วนหนึ่งที ผิวของหลานเฟิงหยินล้วนแล้วถูกเผาจนเปิด เธอส่งเสียงกรีดร้องออกมา

ที่ไม่ไกล คนของหุบเขาเฟิ่งเทียนมองเขาด้วยความสับสน แต่กลับไม่มีใครกล้าเข้ามาขัดขวาง

หลังจากนั้นอู๋เป่ยสร้างข้อจำกัดนอกถ้ำ ไม่ได้รับอนุญาตจากเขา ไม่ว่าใครก็มาปล่อยหลานเฟิงหยินไม่ได้