ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1872

เทียนอี้หัวเราะเย็นชา "พลังของข้า ไม่ใช่สิ่งที่คนอย่างเจ้าเข้าใจได้"

อู๋เป่ยกล่าว "อย่าโม้อีกเลย การขี้โม้ของนายมันกำลังจะแตกออกมาแล้ว"

ใบหน้าของเทียนอี้หม่นลง เขายกมือขวาขึ้นและเฉือนเบา ๆ ไปข้างหน้า แสงดาบหนึ่งปรากฏขึ้น ราวกับมันถูกส่งมาจากอนาคต พร้อมกับลมปราณอันน่าหวาดกลัวซึ่งความรุนแรงนั้นเหนือกว่าผู้ที่อยู่ในระดับเต๋าจุนไปไกลแล้ว

"พลังจากอนาคตอย่างนั้นหรือ?"

เมื่อเห็นแสงดาบ อู๋เป่ยก็ยิ้มเย้ยหยัน วิธีการยืมพลังจากอนาคตของตนเองเช่นนี้ เขาก็เคยทำได้มาก่อนแล้ว แต่เมื่อพลังยุทธ์ของเขาเพิ่มขึ้น เขาก็รู้ว่าการใช้วิธีนี้ควรใช้ในช่วงเวลาที่คับขันเท่านั้น หากใช้บ่อยเกินไป จะส่งผลเสียต่ออนาคตของตนเอง อย่างไรเสีย หากคู่ต่อสู้ยืมพลังจากอนาคต เขาเองก็สามารถใช้มันได้โดยไม่ถูกผลกระทบ และในตอนนั้นพลังของเขาก็จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้น!

พูดง่าย ๆ ก็คือ การยืมแรงจากฝ่ายตรงข้ามเพื่อเปิดห้วงเวลาและดึงพลังของตัวเองออกมา และผลที่ตามมาทั้งหมดสามารถโยนกลับไปให้ฝ่ายตรงข้ามได้!

"หมัดมา!"

มือขวาของเขากวักอย่างแผ่วเบา ประตูบานหนึ่งเปิดขึ้นทางด้านหลังเขา ภายในประตูมีแสงสีขาวเคลื่อนตัวอย่างไปมา เงาหมัดหนึ่งพุ่งออกมาจากภายใน กระแทกเข้าใส่แสงดาบนั้น พลังลมปราณของหมัดนั้นน่ากลัวกว่าแสงดาบถึงสิบเท่า เมื่อเห็นมัน ใบหน้าของเทียนอี้ก็เปลี่ยนไป เขาร้องอุทาน "เป็นไปไม่ได้"

"ตูม!"

ทันทีที่หมัดปะทะกับแสงดาบ แสงดาบก็สลายและหมัดยังคงเคลื่อนตัวเข้ามาอย่างเบา ๆ

ร่างกายของเทียนอี้ถูกพลังอันน่ากลัวนั้นกดทับจนเกือบทรุดลงกับพื้น เขาร้องขอชีวิต "ไว้ชีวิตข้าด้วย!"

หมัดนี้มาจากอนาคต อู๋เป่ยเพียงแค่ส่งมันออกไป แต่ไม่สามารถดึงกลับมาได้ เขากล่าวอย่างเยือกเย็น "สายเกินไปแล้ว"

เสียงดังสนั่น เทียนอี้ถูกหมัดบดขยี้จนกลายเป็นผุยผง ทั้งสิ่งของที่อยู่บนตัวเขาก็ระเหยกลายเป็นไอ อู๋เป่ยร้องเสียดายอยู่ภายในใจ

เมื่อเทียนอี้ตาย คนอื่น ๆ ที่คิดจะประลองกับอู๋เป่ยต่างก็ลังเล เพราะพวกเขาคิดว่าตนเองอาจไม่แข็งแกร่งไปกว่าเทียนอี้มากนัก

คนที่อยู่ข้างนอกเมื่อเห็นฉากนี้ต่างตกตะลึง

"เขาเอาชนะเทียนอี้ได้! นั่นคือผู้แข็งแกร่งของตระกูลเทียนเชียวนะ!"

"ใช่แล้ว! ตระกูลเทียนเป็นตำนาน แต่เขากลับชนะได้!"

ในที่สุด อู๋เป่ยก็ไม่ได้พบกับผู้ท้าชิงอีกต่อไป เขาเดินออกมาจากประตูบานนั้น

พิธีกรยิ้มและกล่าวว่า "ขอแสดงความยินดีกับคุณชายหมายเลขเก้า ที่สามารถสังหารผู้ท้าชิงได้สำเร็จ! การประชุมซ่างชิงในวันนี้ ขอจบลงแต่เพียงเท่านี้! ต่อไป ข้าจะประกาศสิบอันดับแรก! อันดับที่หนึ่งคือ คุณชายหลี่ซวนเป่ย!"

ด้านล่างเวทีมีเสียงโห่ร้องเป็นพิเศษ โดยเฉพาะเหล่าหญิงสาวเก้าสิบเก้าคนที่แทบจะกรีดร้องออกมา

พิธีกรกล่าวรายชื่ออีกเก้าคนต่อมา แต่กลับได้รับการตอบรับอย่างเรียบเฉย ไม่มีใครให้ความสนใจนัก เพราะออร่าของอู๋เป่ยเจิดจ้าเกินไปจนบดบังคนเหล่านั้น ทำให้พวกเขาแทบจะไร้ตัวตน

หลังจากการประกาศ พิธีกรก็ยื่นป้ายคำสั่งให้กับอู๋เป่ย เมื่อหนทางแห่งผู้เที่ยงแท้เปิดขึ้น เขาสามารถใช้ป้ายคำสั่งนี้เพื่อเดินบนเส้นทางนั้นได้

เมื่อได้รับป้ายคำสั่ง การประชุมซ่างชิงก็ถือว่าเสร็จสิ้น

ทันทีที่อู๋เป่ยเดินลงจากเวที เขาก็ถูกสาวงามกลุ่มหนึ่งรายล้อม พวกนางต่างอยากจะพาเขากลับบ้าน

อู๋เป่ยถึงกับปวดหัวและกล่าวกับเหล่าหญิงสาวว่า "คุณหนูทั้งหลาย ผมมีภรรยาแล้ว เกรงว่า"