ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1876

ในถ้ำเมฆาไฟนี้ มีเต๋าจุนไฟคลั่งอาศัยอยู่ เขาเคยบรรลุพลังที่นี่และตั้งรกรากอยู่ในถ้ำนี้

ขณะนี้ อู๋เป่ยเก็บเจียวนู๋เข้าไปในพื้นที่มิติของตนเอง แล้วปลดปล่อยกลิ่นอายมหาเทพออกมา จากนั้นเขาก็ลงมายืนตรงหน้าถ้ำเมฆาไฟ กลิ่นอายของเขารุนแรงมาก จนเมื่อมาถึง บรรดาเด็กชายหญิงที่รับใช้ในถ้ำก็เดินเรียงแถวออกมา ส่วนนำหน้าคือชายหนุ่มรูปงามผู้หนึ่ง มีหนวดดำและใบหน้าขาวหล่อเหลา

ชายหนุ่มผู้นี้คือเต๋าจุนไฟคลั่ง เขายิ้มพร้อมกับคารวะด้วยมือทั้งสอง “มหาเทพมาเยือน ข้าไม่ได้ออกมาต้อนรับล่วงหน้า โปรดให้อภัย”

แม้ว่าเขาจะเป็นเต๋าจุน แต่ต่อหน้ามหาเทพก็ยังคงรักษาความเคารพไว้ เพราะในโลกนี้จำนวนของมหาเทพนั้นน้อยกว่าเต๋าจุนมาก

อู๋เป่ยยิ้มพูดว่า “สหายไฟคลั่ง ฉันได้ยินชื่อเสียงของท่านมานาน วันนี้เดินทางผ่านมาที่นี่ จึงมาเยี่ยมเยือน ฉันเองไม่มีของอะไรดีมากนัก แต่ที่นี่มียาอายุวัฒนะสองเม็ด ขอเชิญรับไว้”

ยาทั้งสองเม็ดนี้ คือยาทองต้าหลัวจินที่อู๋เป่ยปรุงขึ้นมา เมื่อรับประทานแล้ว คนธรรมดาก็สามารถบรรลุเป็นเต้าจวินได้ทันที

เต๋าจุนไฟคลั่งดีใจมาก รีบกล่าวว่า “มหาเทพช่างกรุณา ยาอันล้ำค่านี้ ข้าไม่กล้ารับไว้จริง ๆ”

อู๋เป่ยยิ้ม “สหายอย่าได้เกรงใจ”

เต๋าจุนไฟคลั่งปฏิเสธหลายครั้ง แต่สุดท้ายก็รับยาทั้งสองเม็ดไว้ด้วยความเกรงใจ จากนั้นเขารีบเชิญอู๋เป่ยเข้าไปข้างใน

ภายในถ้ำเมฆาไฟกว้างขวางดั่งอาณาจักร สร้างอาคารสิ่งปลูกสร้างไว้อย่างมากมาย เมื่อมาถึงที่นี่ อู๋เป่ยสัมผัสได้ว่ามิติภายในถ้ำเมฆาไฟแห่งนี้ไม่ธรรมดา และเต๋าจุนไฟคลั่งก็เพียงแค่เปิดพื้นที่ออกมาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น พื้นที่อีกมากมายยังไม่ได้ถูกสำรวจ

เต๋าจุนไฟคลั่งเชิญอู๋เป่ยไปยังตำหนักใหญ่ จากนั้นสั่งให้คนยกชาที่เขาเก็บสะสมไว้ และผลไม้เซียนมารับรองอย่างอบอุ่น

“มหาเทพกำลังจะไปที่ไหนหรือ?” เขาถามขึ้น

อู๋เป่ยยิ้ม “ไปพบเพื่อนคนหนึ่ง”

เต๋าจุนไฟคลั่งพูด “หากมหาเทพมีเวลา ก็พักอยู่ที่นี่สักสองสามวัน”

อู๋เป่ยยิ้ม “ถ้ำเมฆาไฟนี้เป็นสถานที่ที่ดีมาก พลังวิญญาณที่นี่ต่างจากโลกภายนอกอย่างเห็นได้ชัด”

เต๋าจุนไฟคลั่งพูด “ใช่แล้ว เขตแดนเมฆาไฟนี้เดิมเป็นจักรวาลที่กำลังจะถือกำเนิดขึ้น แต่ถูกผู้มีพลังแห่งยุคในยุคหนึ่งเปลี่ยนสภาพให้กลายเป็นเขตแดนเมฆาไฟ ต่อมา มหาเซียนแห่งเผ่าเซียนก็ได้เข้าครอบครองที่นี่ และก่อตั้งสำนักเซียนเมฆาไฟขึ้นมา พลังยุทธ์ทั้งหลายของข้าก็มาจากมหาเซียนแห่งเผ่าเซียนผู้นั้น”

อู๋เป่ยถึงกับตกใจ “ถึงขนาดเป็นจักรวาลที่กำลังจะเกิดขึ้นเชียวหรือ? พลังของมหาเซียนผู้นั้นช่างน่าทึ่งจริง ๆ!”

เต๋าจุนไฟคลั่งพูด “ใช่ ข้ามีพรสวรรค์จำกัด จึงสามารถเปิดพื้นที่ของเขตแดนเมฆาไฟออกมาได้เพียงส่วนเล็ก ๆ เท่านั้น”

อู๋เป่ยพูด “โอ้ แล้วเหตุใดไม่เปิดพื้นที่ส่วนอื่นออกมาด้วยกันไปเลย?”

เต๋าจุนไฟคลั่งส่ายหัว "ปัญญาและพลังของข้ายังไม่อาจเปิดพื้นที่ได้มากกว่านี้ แต่ข้าก็พอใจแล้ว เพียงแค่ส่วนนี้ เหล่ากลุ่มอำนาจในโลกแห่งซ่างชิงก็ต้องให้เกียรติข้าอยู่บ้าง เพราะคริสตัลเซียนเมฆาไฟที่พวกเขาต้องการนั้น มีเพียงที่นี่เท่านั้น อีกทั้งค่ายกลสังหารเมฆาไฟของข้า ก็เพียงพอจะคุกคามพวกเขาได้"

อู๋เป่ยยิ้ม "สหายไฟคลั่งช่างมองการณ์ไกล"

เต๋าจุนไฟคลั่งหัวเราะ "มหาเทพ เราอย่าพูดอ้อมค้อมเลย ท่านมาที่นี่เพราะมีจุดประสงค์ใดก็ว่ามาตามตรงเถิด หากข้าช่วยได้ ข้าย่อมเต็มใจช่วยท่านอย่างสุดความสามารถ"

อู๋เป่ยยิ้ม "ได้ ในเมื่อสหายไฟคลั่งพูดตรง ๆ เช่นนี้ ฉันก็จะบอกตามตรง ฉันมีนางสนมคนหนึ่ง บิดาของนางถูกกักขังไว้ในถ้ำเมฆาไฟ ฉันกับท่านไม่เคยรู้จักกันมาก่อน จึงไม่กล้าเอ่ยปากขอโดยตรง"

เต๋าจุนไฟคลั่งถาม "ไม่ทราบว่าเป็นผู้ใดหรือ?"

อู๋เป่ยตอบ "ฟ่านหลี"

เต๋าจุนไฟคลั่งขมวดคิ้วเล็กน้อย "คนผู้นี้เคยทำร้ายศิษย์หลานของข้า จนเขาไม่สามารถฝึกพลังยุทธ์ได้ ข้าไม่ฆ่าเขาก็นับว่าเมตตาแล้ว"

อู๋เป่ยประหลาดใจ "ศิษย์หลานของท่านบาดเจ็บหนักถึงเพียงนี้หรือ? ฉันพอจะขอดูเขาสักหน่อยได้ไหม เผื่อฉันจะรักษาเขาได้"

เต๋าจุนไฟคลั่งยิ้ม "มหาเทพยังมีทักษะการแพทย์ด้วยหรือ?"