ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1918

เมื่อมองไปที่ฟ้าร้อง อู๋เป่ยดูดูถูกเหยียดหยาม ในศิลปะลึกลับที่เขาฝึกตน มีเทคนิคฟ้าร้องที่เรียกว่าฟ้าร้องหมื่นครั้ง และฟ้าร้องแต่ละครั้งมีพลังมากกว่าอากาศ

เขาส่ายหัว อ้าปากและกลืนน้ำลาย และฟ้าร้องอันน่าสยดสยองก็ถูกดูดเข้าไปในท้องของเขา

"มันรสชาติดี" กลืนฟ้าร้อง เขาพูดกับตัวเอง

คนงามพูดว่า "คุณมีทักษะบางอย่าง กินฉันอีกครั้งสิ!"

"ไม่ต้องห่วง" อู๋เป่ยพูดจบ ก็มาหาหญิงสวยในทันที และกดฝ่ามือของเขาลงบนศีรษะของเธอ

อู๋เป่ยใช้เคล็ดลับแห่งสวรรค์และถอดพลังของแม่มดออกทันทีเพื่อควบคุมหญิงงามและควบแน่นเป็นลูกบอลแสงสีดํา

"คลิก!"

สายฟ้าฟาดลง ลูกบอลแสงหายไป และหญิงงามก็ฟื้นความทรงจำของเธอทันที

ดวงตาที่สวยงามของเธอหยดย้อย และในไม่ช้าเธอก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอโค้งคํานับให้อู๋เป่ยทันที: "ขอบคุณสําหรับความช่วยเหลือของคุณ"

อู๋เป่ยเพิ่งรู้สึกว่ามีพลังลึกลับในผู้หญิงคนนี้ ซึ่งเป็นสาเหตุที่แม่มดควบคุมเธอ

เธอกําลังจะถาม ก็มีสัตว์ประหลาด พุ่งออกจากห้องโถง สัตว์ประหลาดตัวนี้ผิวขาวราวกับหิมะ ดวงตาสีม่วงดํา มีร่างกายมนุษย์ แต่มีหางเป็นงู

"มันกลายเป็นปีศาจงู" อู๋เป่ยหัวเราะเยาะ "ปีศาจแม่มด แกจะจบตัวเองหรือต้องการให้ฉันจัดการเอง"

ปีศาจแม่มดพูดโอ้อวดออกไป: "คนโง่ แกไม่รู้พลังของปีศาจแม่มดตัวนี้ซะแล้ว! ตอนนี้ แกจะได้เห็นความแข็งแกร่งที่แท้จริงของฉัน

"ดังก้อง!"

ระหว่างสวรรค์และโลก ความอาฆาตพยาบาทที่ไม่มีที่สิ้นสุดพุ่งออกมา และกฎแห่งสวรรค์และโลกและระเบียบของจักรวาลเริ่มครอบงำอู๋เป่ยอย่างรุนแรง ทําให้เขาเจ็บปวดมากทุกวินาที

ร่างของเขาเริ่มบิด กระดูกของเขาดัง "กึกกัก" และวิญญาณของเขาถูกทรมานอย่างมาก ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ เขารู้สึกว่าเขาจะตายในเวลาไม่ถึงห้านาที!

ปีศาจแม่มดหัวเราะและพูดว่า "รู้สึกอย่างไร? แกจะสามารถแข่งขันกับพลังแห่งสวรรค์และโลกนี้ได้หรือไม่"

อู๋เป่ย: "แกสามารถขยายความอาฆาตพยาบาทแห่งสวรรค์และโลกที่มีต่อฉันได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด เป็นวิธีที่ดีจริงๆ"

ปีศาจแม่มดพูดว่า "นี่คือเวทมนตร์แห่งสวรรค์ หนึ่งในไสยศาสตร์ ที่ทรงพลังที่สุด! คุณเป็นรุ่นแรกของเผ่าพันธุ์มนุษย์ และความประสงค์ของพระเจ้าเป็นศัตรูกับคุณมาก ศิลปะแห่งสวรรค์ของฉันสามารถขยายได้เป็นหมื่นเท่า!"

อู๋เป่ยถอนหายใจเบา ๆ และค่อยๆ ถือดาบจักรพรรดิ์แห่งสวรรค์ (พลังของดาบไหลเข้าสู่ร่างกายของเขา ความเกลียดชังอันน่าสยดสยองนี้หายไปในพริบตา ในทางตรงกันข้าม กฎแห่งสวรรค์และโลกก็ใกล้ชิดกันมากขึ้นและซ่อมแซมความเสียหายที่เกิดขึ้นกับอู๋เป่ยได้อย่างรวดเร็วในตอนนี้

ฉากนี้ทําให้ปีศาจแม่มดตกตะลึง เขาจ้องไปที่ดาบจักรพรรดิ์แห่งสวรรค์ และพูดอย่างโกรธเคืองว่า "แกควบคุมจักรพรรดิ์แห่งสวรรค์ได้จริงๆ"

อู๋เป่ยไม่ได้พูดอะไร เขาโบกดาบในมือ และแสงดาบที่สว่างไสวก็บินออกมา ปีศาจแม่มดต้องการหลบ แต่ร่างกายไม่สามารถขยับได้ ทำได้แต่มองแสงดาบที่กำลังเข้ามาใกล้

จากนั้น หัวของเขาก็ลอยขึ้นและร่างกายของเขาก็อยู่ที่อื่น

ปีศาจแม่มดถูกฆ่าด้วยดาบ และคนงามอีกสามคนก็ออกมาจากห้องโถง ดวงตาของพวกเขาดูหม่นหมองและยังไม่ฟื้นคืนปราชญ์จิตสํานึก อย่างไรก็ตาม ยังไงปีศาจแม่มดก็ตายแล้ว อย่างไรพวกเขาก็ไม่โจมตีอู๋เป่ย

อู๋เป่ยทําตามวิธีการก่อนหน้านี้เพื่อช่วยให้หญิงงามสามคนฟื้นคืนปราชญ์จิตสำนึก

หลังจากที่หญิงงามทั้งสามคนตื่นขึ้นมา พวกเขาขอบคุณอู๋เป่ยพร้อมกัน รูปลักษณ์ของหญิงงามทั้งสามคนนั้นสวยงามมาก และรูปร่างก็ดีมากเช่นกัน

จากนั้นพวกเขาช่วยอู๋เป่ยทําความสะอาดสนามรบและรวบรวมสมบัติทั้งหมดของปีศาจแม่มด สิ่งเหล่านี้ส่วนใหญ่เป็นสมบัติของผู้บําเพ็ญที่ถูกเขาฆ่า

เมื่อเก็บของเสร็จ หญิงงามทั้งสี่คนก็กําลังคุยเรื่องอนาคตด้วยกัน เมื่อของสิ่งสุดท้ายถูกส่งมอบให้กับอู๋เป่ย หญิงงามทั้งสี่คนพูดพร้อมกันว่า "ฉันยินดีที่จะติดตามคุณ!"

อู๋เป่ยยิ้มและถามว่า "ทั้งสี่ท่าน พวกคุณทุกคนมีพลุงยุทธ์ที่แข็งแกร่งมาก เป็นถึงจักรพรรดิ์แห่งสวรรค์ชั้นจักรพรรดิ แล้วทําไมคุณต้องการตามผมมาล่ะ"

ผู้หญิงคนหนึ่งพูดว่า "เราถูกปีศาจแม่มดควบคุมมาหลายปีแล้ว เราไม่ผิดหวังจริงๆ มีคุณชายที่มาช่วยเรา ยิ่งไปกว่านั้น เราสามารถสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของคุณชาย เฉพาะเผ่าพันธุ์มนุษย์อย่างคุณชายเท่านั้นที่คู่ควรกับความไว้วางใจของเรา

อู๋เป่ยพยักหน้า: "โอเค จากนี้ไปพวกคุณตามผมมา"