ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1940

ดวงตาของคนทั้งสิบเป็นประกาย ต้องรู้ว่าตอนที่ทดสอบยาอายุวัฒนะ พวกเขาทุกคนล้วนแล้วต้องลิ้มลองรสชาติของยาอายุวัฒนะเล็กน้อย แม้ว่าจะเป็นเพียงเล็กน้อย แต่สำหรับพวกเขาแล้วยังคงเป็นประโยชน์อย่างมาก!

อู๋เป่ยถือยาศักดิ์สิทธิ์ร้อยขัดเกลา ทันทีที่มองเห็นยาอายุวัฒนะ ทั้งสิบคนสูดลมหายใจเย็นแล้วพูดชมว่า : “ยาดี!”

อู๋เป่ยนั่งอยู่ด้านข้าง มองดูพวกเขาทดสอบ

สิบคนนี้ บดยาอายุวัฒนะเป็นผง ทุกคนกินลงไปเล็กน้อย หลังจากนั้นหลับตาสัมผัส ไม่ถึงห้านาที พวกเขาค่อยๆลืมตาขึ้น หลังจากนั้นหยิบป้ายสีน้ำเงินออกมา เขียนคะแนนข้างบน

ในไม่ช้า ทั้งสิบคนยกป้ายในมือขึ้น คะแนนเขียนอยู่บนนั้น เป็นเก้าสิบเก้าคะแนนทั้งหมด! นั่นก็หมายความว่า คะแนนของยาอายุวัฒนะของอู๋เป่ยเม็ดนี้สูงถึงเก้าสิบเก้าคะแนน

คนหนึ่งพูด : “ราชานักปรุงยา อันที่จริงผมอยากให้คุณหนึ่งร้อยคะแนน แต่หนึ่งร้อยคะแนนเป็นขีดจำกัด พวกเราจำเป็นต้องเหลือไว้หนึ่งคะแนน เผื่อว่ามียาอายุวัฒนะที่ดีกว่า พวกเราถึงจะสามารถให้หนึ่งร้อยคะแนน”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “อย่างนั้นก็ให้พวกคุณอีกหนึ่งเม็ด” ระหว่างที่พูด ก็โยนยาพันศักดิ์สิทธิ์ออกไป

เห็นว่าเป็นยาพันศักดิ์สิทธิ์เกรดอมตะ ทั้งสิบคนเข่าแทบทรุด มีคนพูดด้วยความตื่นเต้น : “เกรดอมตะเหรอ ยาอายุวัฒนะเกรดอมตะ นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ได้พบเห็น!”

อู๋เป่ย : “ลองทดสอบดู ดูว่าสามารถให้หนึ่งร้อยคะแนนได้ไหม”

ในครั้งนี้ ทั้งสิบคนทดสอบจริงจังมากขึ้น สุดท้ายพวกเขามองหน้ากันหนึ่งที หลังจากนั้นก็ให้คะแนนอย่างเคร่งขรึม เมื่อชูป้ายขึ้น ป้ายทั้งหมดเป็นหนึ่งร้อยคะแนน พิสูจน์ให้เห็นว่ายาพันศักดิ์สิทธิ์สมบูรณ์แบบอย่างไร้ที่ติ!

การทดสอบสิ้นสุดลง อู๋เป่ยลุกขึ้นแล้วออกจากการทดสอบของตำหนัก

หลังจากนั้นไม่นาน ยาอายุวัฒนะสองเม็ดของเขา ยาพันศักดิ์สิทธิ์และยาศักดิ์สิทธิ์ร้อยขัดเกลา ก็ปรากฏอยู่ในห้องจัดแสดง มีป้ายอยู่ด้านข้าง ข้างบนเขียนคะแนนและผลลัพธ์ของยาอายุวัฒนะ

มียาอายุวัฒนะหลายร้อยชนิดเข้าร่วมงานจัดแสดงที่นี่แล้ว เมื่อเวลาที่ยาอายุวัฒนะของอู๋เป่ยปรากฏขึ้น กลับไม่ได้ดึงดูดความสนใจมากเท่าไหร่ จนกระทั่งมีคนส่งเสียงกริ๊ดออกมาหนึ่งที

“พระเจ้า! ยาอายุวัฒนะเก้าสิบเก้าคะแนน! ยาอายุวัฒนะหนึ่งร้อยคะแนน!”

เสียงของเขาดึงดูดความสนใจของคนรอบๆ พวกเขาเข้ามาดูทีละคน หลังจากนั้นยืนอึ้งอยู่กับที่

ชั่วขณะหนึ่ง ยาอายุวัฒนะของอู๋เป่ยรายล้อมไปด้วยผู้คน เต็มไปหมด

“เป็นยาอายุวัฒนะเก้าสิบเก้าคะแนนจริงๆด้วย ว้าว มีอายุวัฒนะที่ยอดเยี่ยมแบบนี้ในโลกจริงๆด้วย!”

“มองไม่เห็นเหรอ ผู้ปรุงยา เป็นราชานักปรุงยาระดับหนึ่ง สุดยอด ไม่น่าแปลกใจเลยที่ได้เก้าสิบเก้าคะแนน”

“ดูเหมือนว่าไม่เคยมียาอายุวัฒนะที่มีมากกว่าเก้าสิบคะแนนในประวัติศาสตร์งานจัดแสดงเคยปรากฏขึ้นใช่ไหม”

“ไม่มีจริงๆ ในที่สุดครั้งนี้ก็เติมเต็มช่วยว่างแล้ว นอกจากนี้ยังเป็นเก้าสิบเก้าคะแนนและคะแนนเต็ม!”

ส่งมอบยาอายุวัฒนะเสณ้จ อู๋เป่ยก็กลับไปที่ร้านขายยาอายุวัฒนะของตัวเอง เขาพึ่งกลับมาถึง ข้างหลังก็มีคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาแล้ว จุดประสงค์ของพวกเขามีเพียงอย่างเดียว นั่นก็คือซื้อยาศักดิ์สิทธิ์ร้อยขัดเกลาและยาพันศักดิ์สิทธิ์

อู๋เป่ยไม่ได้พบคนเหล่านี้ แต่ให้เฉินรั่วเสียนเป็นคนตอบกลับแทน เขาจะจัดการประมูลบนเกาะกลางทะเลสาบหลังจากนี้อีกสามวัน ผู้ที่สนใจยาอายุวัฒนะสามารถมาเข้าร่วมได้

มีเกาะอยู่กลางทะเลสาบ ร้านสิบกว่าร้านที่อยู่บนนั้น ถูกเฉินรั่วเสียนซื้อไว้หมดแล้ว ตอนนี้เป็นทรัพย์สินของอู๋เป่ยทั้งหมด

เวลาหลังจากนั้น อู๋เป่ยปรุงยาอายุวัฒนะระดับกลางถึงต่ำเล็กน้อย ท้ายที่สุดแล้ว ไม่ใช่ทุกคนที่ต้องการยาศักดิ์สิทธิ์ร้อยขัดเกลาและยาพันศักดิ์สิทธิ์ เขาก็ไม่สามารถปรุงจำนวนมากออกมาได้

เหมือนกับที่เฉินรั่วเสียนคาดการณ์ ช่วงเวลาตอนเย็น คนของหยูเหวินฉีมาถึงแล้ว

ภายในห้องรับแขกของร้านสมุนไพร ผู้ชายมีหนวดปรากฏตัวด้วยรอยยิ้ม เขาผสานมือทำความเคารพอู๋เป่ยหนึ่งที : “ท่านราชานักปรุงยา ผู้น้อยเสียมารยาทแล้ว”

อู๋เป่ย : “มาหาผมมีธุระอะไร”

ชายไว้หนวด : “ผู้น้อยเป็นอาจารย์ของจวนนายตรวจสวรรค์ รับคำสั่งจากนายตรวจสวรรค์ เชิญท่านไปที่จวน”