ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1943

อู๋เป่ย กำลังรอข่าวที่ร้านเหล้าแห่งหนึ่งที่ไม่ไกลจากตระกูลยู เขาสั่งเหล้าหนึ่งขวดพร้อมกับกับข้าวสี่จาน นั่งดื่มไปพลางรอข่าว

ประมาณหนึ่งชั่วยามต่อมา เงาร่างหนึ่งก็เดินเข้ามาในร้าน ซึ่งก็คือเฉินรั่วเสียน

เฉินรั่วเสียนไม่พูดอะไร ก่อนจะเทเหล้าหนึ่งแก้วและรินลงบนพื้น เพื่อเคารพบรรพบุรุษของครอบครัว ก่อนที่จะเทเหล้าตัวเองและดื่มหมด

เมื่อเธอนั่งลง เธอจึงพูดว่า “พี่หลี่ ข้าแค่ฆ่าหยูเหวินชิงและคนกลุ่มนั้นที่เคยลงมือ ขณะที่ยูอู๋ซื่อมาถึงและเห็นดาบพระจักรพรรดิ เขาก็คุกเข่าขอขมา และฆ่าตัวตายก่อนตาย เขาหวังให้ข้าปล่อยตระกูลยูไป”

อู๋เป่ย “เจ้าตอบรับหรือ?”

เฉินรั่วเสียนถอนหายใจเบาๆ “ข้าไม่ใช่คนชอบฆ่าคน ข้าก็เห็นเด็กๆ และผู้สูงอายุในระหว่างทาง ข้าจึงไม่อาจลงมือ”

อู๋เป่ยพยักหน้า “เช่นนั้นก็ดี ความแค้นต้องมีเหตุผล เจ้าทำถูกแล้ว”

เฉินรั่วเสียนพูดต่อ “ตระกูลยูเหวินตกลงที่จะยอมมอบการควบคุมเขตคงหมิง ข้าตัดสินใจจะไปหาญาติที่หายไปและสร้างตระกูลเฉินใหม่”

อู๋เป่ย “ดี ดาบพระจักรพรรดิขอให้เจ้ารักษาไว้ก่อน รอจนเจ้ามีฐานะมั่นคงแล้วค่อยคืนให้ข้า”

เฉินรั่วเสียนพูด “ขอบคุณพี่หลี่! เมื่อข้าจัดการเรื่องที่นี่เสร็จ ข้าจะไปหาท่าน”

อู๋เป่ยยิ้มและพูด “เจ้าก็ไปทำธุระของเจ้าก่อน ถ้ามีอะไรต้องการให้เรียกข้าได้เสมอ”

ทั้งสองดื่มเหล้าไปสองขวด จากนั้นอู๋เป่ยลุกขึ้นและเตรียมตัวจากไป เขาต้องไปที่โลกแห่งนวลวาเพื่อพบกับจินซวนเอ๋อร์

ครั้งก่อนเขาได้ทิ้งปัญหาไว้โดยไม่ได้บอกลาใคร เขาจึงต้องไปที่นั่น

เมื่อเขามาถึงโลกแห่งนวลวา เขาเพิ่งเหยียบพื้นดินก็พบเห็นสามผู้บำเพ็ญกำลังต่อสู้กับปีศาจซอมบี้

ปีศาจซอมบี้ตัวนี้มีพลังลมหายใจที่แข็งแกร่ง มันเคยเป็นผู้แข็งแกร่งระดับราชาผู้เที่ยงแท้ ดังนั้นแม้ทั้งสามจะใช้อาวุธเวทมนตร์ทุกอย่างที่มีเพื่อต่อสู้ แต่ก็ยังถูกกดดันและอยู่ในสถานการณ์ยากลำบาก

สามคนสังเกตเห็นอู๋เป่ยทันทีและหันไปทางเขา ดูเหมือนพวกเขาต้องการดึงดูดความสนใจของปีศาจซอมบี้เพื่อให้มันมาที่อู๋เป่ยและทำให้เขาตกอยู่ในอันตราย

อู๋เป่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย รู้สึกว่าทั้งสามคนไม่ค่อยสุจริตเท่าไร เมื่อทั้งสามคนเข้าใกล้ เขาจึงเดินไปทางไกลขึ้น ด้วยความเร็วของเขาที่เหนือกว่า ทำให้ทั้งสามคนที่พยายามจะเข้าใกล้กลับไม่ได้ใกล้เขาเลย แต่กลับยิ่งไกลออกไป

ทั้งสามคนรู้ตัวว่าแผนนี้ไม่ได้ผล จึงต้องยอมแพ้และกลับไปต่อสู้กับปีศาจซอมบี้ต่อ

หนึ่งในนั้นเป็นชายร่างสูงใหญ่ มีผมสีแดง สะพายขวานสองเล่ม เขาตะโกนขึ้นว่า “ศิษย์พี่ ศิษย์น้อง พวกเธอรีบไปเถอะ ข้าจะชะลอมันไว้เอง!”

ทั้งสามคนเป็นคนที่เด็ดเดี่ยวมาก สองคนรีบหนีออกไป ส่วนชายผมแดงก็โจมตีปีศาจซอมบี้อย่างเต็มที่ แต่แม้จะรวมพลังกันทั้งสามคนก็ยังไม่สามารถต่อกรกับปีศาจซอมบี้ได้ เมื่อชายผมแดงอยู่คนเดียวเขาก็ยิ่งทำอะไรไม่ได้ จึงถูกปีศาจซอมบี้จับไปในมืออย่างง่ายดาย

ปีศาจซอมบี้หัวเราะอย่างน่าขนลุก เปิดปากที่มีกลิ่นเหม็นและกำลังจะกินชายผมแดง

ชายผมแดงหลับตาลง ตอนนี้เขาไม่มีเรี่ยวแรงที่จะต้านทานแล้ว เขาแค่อยากจะตายอย่างรวดเร็ว

แต่หลังจากหลับตานานครึ่งวัน ดวงตาแห่งสวรรค์ก็ยังไม่ได้ถูกกิน จึงรู้สึกแปลกใจและเปิดตาขึ้น เมื่อเขาลืมตาขึ้นก็เห็นว่า มือของปีศาจซอมบี้ถูกมือยักษ์จับไว้ และปีศาจซอมบี้ดูตกใจและยืนไม่ขยับอยู่ที่เดิม หลังจากนั้นมือของปีศาจซอมบี้ก็ปล่อยชายผมแดงออกมา เขารีบวิ่งไปข้างๆ และมองไปที่บุคคลที่ช่วยเขาด้วยความตกใจ

บุคคลที่ช่วยก็คืออู๋เป่ย เขายิ้มและถามว่า “คุณรู้ดีว่าอยู่คนเดียวจะมีอันตรายถึงชีวิต ทำไมยังยอมทำแบบนี้?”

ชายผมแดงตอบเบาๆ ว่า “ถ้าฉันไม่อยู่ที่นี่ พวกเราสามคนจะตายหมด หากต้องตายกันอยู่แล้ว ก็ให้ตายคนเดียวเถอะ เพื่อให้ศิษย์พี่กับศิษย์น้องรอดพ้นจากอันตราย”

อู๋เป่ยพยักหน้า “คุณเป็นคนมีจิตใจที่เด็ดเดี่ยว”

หลังจากนั้นเขามองไปที่ปีศาจซอมบี้ และพูดอย่างเย็นชาว่า “คุกเข่า”

เมื่อคำพูดนี้ออกมา ปีศาจซอมบี้ก็คุกเข่าลงทันที มือทั้งสองข้างแตะพื้น ร่างกายสั่นสะท้าน

ชายผมแดงแปลกใจและถามว่า “ขอทราบชื่อท่านได้หรือไม่?”

อู๋เป่ยตอบว่า “ข้าชื่อหลี่ซวนเป่ย”

ชายผมแดงกล่าวว่า “พี่หลี่ ข้าชื่อจางเทียนไค ปีศาจซอมบี้ตัวนี้มีพลังเทียบเท่ากับราชาผู้เที่ยงแท้ ทำไมถึงกลัวท่าน?”

อู๋เป่ยตอบว่า “มันกลัวตามสัญชาตญาณ”

หลังจากนั้นเขาก็สำรวจปีศาจซอมบี้อีกครั้ง และกล่าวว่า “ปีศาจซอมบี้ตัวนี้ยังมีทางรอด”

พูดจบ เขาก็ยื่นมือไปตบที่หน้าผากของปีศาจซอมบี้ ร่างกายของปีศาจซอมบี้สะดุ้งเล็กน้อย มีควันดำพวยพุ่งออกจากหัวและความมืดแห่งปีศาจก็หายไป จากนั้นอู๋เป่ยก็ยื่นมือไปอีกครั้ง และพลังบางอย่างก็ไหลเข้าสู่ร่างของปีศาจซอมบี้ ฟื้นฟูสภาพร่างกายของมันที่ได้รับความเสียหาย

ได้ค่ะ ต่อไปนี้คือการแปลตามคำแปลในวงเล็บที่คุณให้มา:

บทที่ 1943