ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2001

จางหยิงเทียนมีสีหน้าซับซ้อน พูดว่า: "พลังของเจ้าในตอนนี้ มากไกลกว่าเดิมมาก！เจ้าทำได้อย่างไร?"

"ลิขิตสวรรค์! ” อู๋เป่ยจ้องมองไปที่เขา “ตอนนี้โชคชะตาของเผ่าพันธุ์มนุษย์ทั้งหมด กำลังถาโถมเข้ามาหาข้า"

จางหยิงเทียนหน้าซีดเผือด: "โชคชะตาของเผ่าพันธุ์มนุษย์ทั้งหมด? เป็นไปไม่ได้! แม้แต่จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ยุคบรรพกาลก็ยังไม่อาจทำเช่นนั้นได้!"

"ทำไมเจ้าถึงร่วมมือกับเผ่าเทพ?" อู๋เป่ยไม่สนใจคำพูดพึมพำของเขา แต่จ้องเขาและถามตรงๆ

จางหยิงเทียนตอบเสียงเรียบ: "เผ่าเทพแข็งแกร่งยิ่งนัก หากต้องการเอาชนะพวกเขา ก็จำเป็นต้องรู้จักพวกเขาให้มากขึ้น ตอนนี้ ข้าได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของเผ่าเทพแล้ว และได้รับการยอมรับจากตระกูลเทพโบราณตระกูลหนึ่งแล้ว"

อู๋เป่ย: "เอาชนะเผ่าเทพ? แค่เจ้าคนเดียวเนี่ยนะ?"

จางหยิงเทียนพูดด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง: "บางเรื่อง ต้องมีคนลงมือทำ！ข้าอาจทำไม่สำเร็จ แต่บางทีอาจมีคนอื่นทำสำเร็จ ต่อให้มีความหวังเพียงหนึ่งในหมื่น ก็ไม่อาจละทิ้งได้"

อู๋เป่ย: "ลุกขึ้นเถอะ"

เมื่อครู่ แม้จางหยิงเทียนจะใช้วิชาโจมตีเขา แต่ไม่ได้มีเจตนาฆ่าอย่างแท้จริง นั่นจึงเป็นเหตุผลที่อู๋เป่ยเลือกปล่อยเขาไป

จางหยิงเทียนลุกขึ้นยืน อู๋เป่ยหยิบแขนที่ขาดของเขาโยนกลับคืนให้ เขารีบต่อแขนกลับเข้าที่ และไม่นานมันก็กลับคืนสู่สภาพเดิม

"ในเมื่อเจ้าสามารถแฝงตัวเข้าไปในเผ่าเทพได้แล้ว ก็ทำหน้าที่ต่อไปเถอะ" เขากล่าว

จางหยิงเทียนจ้องมองเขา: "เจ้าไม่ฆ่าข้าหรือ?"

อู๋เป่ย: "เผ่าพันธุ์มนุษย์สามารถถือกำเนิดอัจฉริยะเช่นเจ้าได้ ไม่ใช่เรื่องง่ายจริงๆ ทำไมข้าต้องฆ่าเจ้าด้วย?"

จางหยิงเทียนเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะโค้งกายคารวะอย่างลึกซึ้ง

อู๋เป่ย: "ข้ามีเคล็ดวิชาหนึ่งเหมาะสำหรับการฝึกฝนของเผ่าพันธุ์มนุษย์ เส้นทางแห่งเซียน เจ้าสนใจจะฝึกหรือไม่?"

จางหยิงเทียน: "ข้าเคยได้ยินวิชายุทธนี้มาบ้าง มันมีความพิเศษอย่างไรหรือ?"

อู๋เป่ย: "ข้าเป็นผู้คิดค้นวิชานี้ขึ้นเอง แม้จะเป็นวิถีเซียน แต่ผู้บำเพ็ญที่อยู่ในขั้นเดียวกัน สามารถกำราบเซียนอมตะได้ในพริบตา ที่สำคัญคือวิชานี้มีศักยภาพสูงมาก ถึงขั้นเหนือกว่าขีดจำกัดของเผ่าเทพเสียอีก หากในอนาคต มีผู้บำเพ็ญจากเผ่าพันธุ์มนุษย์สามารถบรรลุถึงขั้นสูงสุดได้ เผ่าพันธุ์มนุษย์ของเราจะได้ไม่ต้องเกรงกลัวเผ่าเทพอีกต่อไป!"

ดวงตาของจางหยิงเทียนส่องประกาย: "วิชายุทธชุดนี้ ข้าสามารถฝึกได้ด้วยหรือ?"

อู๋เป่ย: "ใครในโลกนี้ล้วนสามารถฝึกตนได้" พูดจบ เขาก็หยิบตำราเคล็ดวิชาออกมาหลายเล่มแล้วส่งให้อีกฝ่าย

"นี่คือเคล็ดวิชายุทธขั้นตี้เซียนและขั้นเซียนแห่งสวรรค์ รอให้เจ้าบรรลุถึงขั้นต้าหลัว เจ้าก็จงมาหาข้า"

จางหยิงเทียนรับตำราเคล็ดวิชาด้วยสองมืออย่างนอบน้อม จากนั้นเขาก็เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง:

"จางหยิงเทียน ยินดีติดตามรับใช้คุณชายตลอดไป ไม่ทราบว่าคุณชายยินดีรับข้าหรือไม่?"

อู๋เป่ยตอบว่า: "เจ้ามีพรสวรรค์โดดเด่น ไม่จำเป็นต้องติดตามใครทั้งนั้น แต่ว่า หากในอนาคตเจ้าเผชิญกับปัญหาใด จงมาหาข้าได้ทุกเมื่อ"