ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2021

อู๋เป่ยเองก็รู้สึกตกใจและแปลกใจอยู่เหมือนกัน เมื่อมองไปรอบๆก็พบว่าตรงนั้นมีเมืองเล็กๆอยู่จริงๆด้วย จนเขาได้กลิ่นหอมเบาๆของอาหารลอยมา

“มีคนอยู่จริงๆด้วย！” เขาหลี่ตาลง

ถังจื่อยี่ “ที่นี่ไม่เคยมีใครเข้ามา ผู้คนที่นี่ก็อาจจะเป็นคนที่เคยอยู่ในวังสมัยก่อน？”

อู๋เป่ย “ก็เป็นไปได้ จื่อยี่ เดี๋ยวผมจะเข้าไปดูลาดเลาก่อน ถ้าไม่มีอันตรายอะไร ผมค่อยกลับมารับคุณ”

ถังจื่อยี่พยักหน้ารับ “ได้”

อู๋เป่ยได้เจอถ้ำภูเขาถ้ำหนึ่ง จึงได้พาถังจื่อยี่มาอยู่ในนั้นก่อน จากนั้นก็มุ่งหน้าไปยังเมืองเล็กๆนั้น

เดินทางลงจากบนภูเขาลงมาประมาณสิบไมล์ก็ถึงเมืองนั้นแล้ว ด้านนอกของเมืองมีแม่น้ำเล็กๆกั้นอยู่ มีลูกเด็กเล็กแดงกำลังจับปลาพร้อมกับเสียงหัวเราะอย่างสนุกสนาน

เมื่ออู๋เป่ยเดินมาถึงริมฝั่งตรงข้ามแม่น้ำ เด็กกลุ่มนั้นก็ล้วนมองมาที่เขา ต่างพากันตระหนกตกใจ ทันใดนั้นหนึ่งในเด็กกลุ่มคนหนึ่งที่อายุราวเจ็ดแปดขวบหันหลังกลับและวิ่งเข้าไปในเมือง โดยที่ขณะที่วิ่งไปนั้นเขาก็ตะโกนออกมาด้วย “ฝั่งตรงข้ามมีคนแล้ว ฝั่งตรงข้ามมีคนแล้ว...”

เด็กๆที่เหลือก็พากันวิ่งกลับเข้าไปในเมืองเช่นกัน

อู๋เป่ยชะงักไปเล็กน้อย เจ้าเด็กพวกนี้วิ่งหนีอะไรกัน เขาหน้าตาเหมือนสัตว์ประหลาดหรือไงกัน？

หลังจากที่เหล่าเด็กๆร้องตะโกนขึ้นมา ไม่นานก็มีผู้ใหญ่นับสิบคนเดินออกมาจากในเมือง พวกเขามองมาที่อู๋เป่ยที่อยู่อีกฝากของริมฝั่งแม่น้ำด้วยความตกใจเป็นอย่างมาก จากนั้นก็รีบเดินไปที่ริมฝั่ง

เมื่อพวกเขาเดินเข้ามาใกล้ อู๋เป่ยจึงได้พบว่าการแต่งกายของคนพวกนี้มีความคล้ายคลึงกับในสมัยก่อน ท่าทางเองก็เช่นกันที่แทบจะไม่มีความแตกต่างเลย อีกทั้งคนพวกนี้ยังล้วนอยู่ในระดับผู้ศักดิ์สิทธิ์และมหาเทพอีกด้วย

ชายคนหนึ่งตะโกนถามขึ้นเสียงดัง “คุณเป็นทายาทของเทียนเชิงใช่หรือป่าว？”

อู๋เป่ยเข้าใจภาษาของพวกเขา นี่คือภาษาศักดิ์สิทธิ์ “ผมเป็นทายาทของเทียนเชิง แล้วพวกคุณล่ะเป็นใคร？” ในขณะที่ตอบกลับไปนั้น เขาก็ข้ามแม่น้ำไปและหยุดยืนอยู่ตรงหน้าคนกลุ่มนั้น

คนกลุ่มนี้ตื้นตันจนน้ำตาแทบไหล พากันคุกเข่าลงกับพื้น และมีคนพูดขึ้น “ยินดีต้อนรับพระเจ้าศักดิ์สิทธิ์ พวกเราเป็นองครักษ์และนางกำนัลที่ยังเหลือรอดอยู่ พวกเราล้วนรอการกลับมาของเทียนเชิงอยู่เสมอขอรับ ！”

อู๋เป่ยรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย “ตอนแรกพวกคุณมีทหารองครักษ์และนางกำนัลอยู่เท่าไหร่？”

ชายคนเดิมตอบกลับ “เรียนพระเจ้าศักดิ์สิทธิ์ แต่เดิมมีองครักษ์อยู่สามหมื่นนาย และมีนางกำนัลหนึ่งแสนคนขอรับ”

อู๋เป่ย “ผมดูแล้วในเมืองนี้น่าจะมีคนอยู่ไม่เท่าไหร่”

ชายคนเดิมตอบกลับ “พระเจ้าศักดิ์สิทธิ์ขอรับ ตรงที่พวกเราอยู่กันนี้เป็นเพียงแค่ป้อมปราการเล็กๆที่เป็นด่านหน้าเท่านั้น ที่อีกฟากของภูเขานั้นยังเมืองอีกเมืองหนึ่งอยู่ ในเมืองมีคนอยู่ราวๆหลายล้านคนขอรับ”

อู๋เป่ยตกใจเป็นอย่างมาก แท้ที่จริงแล้วมีคนหลายล้านคน！

เขาขบคิดอยู่ชั่วครู่แล้วจึงเอ่ยถามต่อ “ทำไมพวกคุณถึงต้องเรียกผมว่าพระเจ้าศักดิ์สิทธิ์ด้วยล่ะ？”

ชายคนเดิมกล่าว “ก่อนที่เทียนเชิงจะจากไป ได้ทิ้งรับสั่งไว้ หลังจากนั้นผู้ที่ปรากฏตัวที่อีกฟากของฝั่งแม่น้ำเป็นคนแรก นั่นก็คือพระเจ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์ของพวกเรา และมารับตำแหน่งเทียนเชิงแทนเขา”

อู๋เป่ย “พวกคุณก็เลยอยู่กันที่นี่เพื่อรอผมงั้นเหรอ？”

“ใช่แล้วขอรับ ในที่สุดท่านก็ปรากฏตัวออกมาแล้ว ดีจริงๆ！”

อู๋เป่ยพยักหน้า “ผมยังมีคนมาด้วยอีกคนหนึ่ง เดี๋ยวผมจะไปรับเธอมา”

เช่นนั้นเขาก็กลับไปอีกครั้ง และพาถังจื่อยี่มาที่เมืองเล็กๆแห่งนี้

เหล่าผู้คนที่มียศมีตำแหน่งในเมืองนี้ก็ได้มากันครบแล้ว ทุกคนนั่งรวมกันอยู่ที่ห้องรับแขกขนาดใหญ่ ทุกคนล้วนยืนแสดงความให้เกียรติแก่เขา มีเพียงอู๋เป่ยและจื่อยี่ที่นั่งอยู่

อู๋เป่ย “ผมยังมีเรื่องที่ไม่รู้เกี่ยวกับที่นี่ บางเรื่องผมอาจจะต้องให้พวกคุณชี้แนะ”

ทุกคนส่งเสียงตอบกลับ “ขอรับ”

อู๋เป่ย “ใครเป็นคนรับผิดชอบดูแลที่นี่？”