ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2029

หลัวซือไท่พยักหน้าอย่างแรง : “สามารถขัดเกลาได้แน่นอน ผู้แข็งแกร่งแห่งยุคระดับเก้าในตอนนี้ ตราประทับล้วนแล้วทำให้ผู้คนตกตะลึงแล้ว ท้ายที่สุดแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่ทุกคนจะมีประสบการณ์หลายยุคสมัย”

อู๋เป่ย : “ขัดเกลาตราประทับแห่งยุคของคนอื่น มันมีผลเหมือนกับการได้สัมผัสยุคสมัยนั้นด้วยตัวเองไหม”

หลัวซือไท่ : “แตกต่างเล็กน้อย ท้ายที่สุดแล้วตราประทับแห่งยุคเองก็ไม่ได้มีอำนาจมากนัก หน้าที่ของมันคือกระชับความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลกับจักรวาล รวมตัวเองเข้ากับจักรวาล ได้รับพลังของจักรวาล”

“เมื่อมีตราประทับแห่งยุคมากพอ เมื่อการรวมตัวกันระหว่างบุคคลและจักรวาลอยู่ในระดับสูงพอ ก็จะกลายเป็นผู้แข็งแกร่งแห่งจักรวาล”

อู๋เป่ย : “ดูเหมือนว่าผู้แข็งแกร่งแห่งยุค ไม่มีอะไรมากไปกว่าการปล้น”

หลัวซือไท่ : “มันก็ไม่ใช่ทั้งหมด การขัดเกลาตราประทับแห่งยุคนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย บางคนต้องใช้เวลานับร้อยปี กระทั่งบางคนต้องใช้เวลานับพันปี นอกจากนี้ อันตรายอาจเกิดขึ้นระหว่างกระบวนการ เกิดอุบัติเหตุต่างๆ”

หลังจากนั้นเขาคิดอะไรบางอย่างออก พูด : “ตราประทับแห่งยุคนี้ จะมีการประมูลในบางสถานที่ด้วยซ้ำ แน่นอนว่ามันมีราคาที่สูงอย่างมาก”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง”

สักพักหนึ่ง หลัวหนิงตันพาแม่และน้องชายออกมาขอบคุณ อู๋เป่ยพูด : “ไม่ต้องเกรงใจ พี่หลัว ผมคุยกับพ่อของคุณแล้ว ครอบครัวของคุณจะย้ายออกจากที่นี่ ไปอาศัยอยู่ที่ตำหนักสวรรค์”

หลัวหนิงตัน : “ไม่มีความทรงจำอะไรดีๆที่นี่ ไปที่นั่นก็ดีเหมือนกัน”

อู๋เป่ย : “ปัญหาของตระกูลเฉิงผมจัดการไปแล้ว พี่หลัวพวกคุณค่อยๆเตรียมตัวไป ถึงเวลาก็ไปที่ตำหนักสวรรค์โดยตรงได้เลย”

หลัวหนิงตันพยักหน้า : “ยังมีเรื่องบางอย่างที่ต้องจัดการที่ตระกูลหลัว ต้องใช้เวลาพอสมควร ซวนเป่ย นายไปจัดการเรื่องของนายก่อนเลย”

“ได้ มีเรื่องอะไรติดต่อผม” คุยกันอีกสักพักหนึ่ง อู๋เป่ยออกจากทวีปซินหลานล่วงหน้าก่อน

เขากลับไปที่ศาลาจักรพรรดินักปรุงยาอีกครั้ง พี่น้องหลี่อี้อยู่ที่นี่ทั้งหมด เจ้าหนูพวกนี้กำลังวิ่งเล่นสร้างปัญหาไปทั่ว แน่นอนว่าเขาต้องสั่งสอนสักหน่อย

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขากลับมาถึง ก็มองเห็นเหรินซานซาน ถังปิงอวิ๋นและเย่ปิงซีทั้งสามคน เมื่อพวกเธอรู้ว่าลูกชายสร้างปัญหา ต่างรีบมาทีละคน

“พ่อ คุณกลับมาแล้ว” หลี่เย่าซือวิ่งมาอย่างเร่งรีบ เสิร์ฟชาด้วยมือทั้งสองข้าง : “เพิ่งชงชาเสร็จ พ่อลองชิมดู”

อู๋เป่ยก็ไม่ได้หน้าแข็งเหมือนกัน อืมหนึ่งที หลังจากนั้นรับชามาจิบหลายคำ ถาม : “คนอื่นล่ะ”

“ถูกตำหนิอยู่ที่ห้องโถงทั้งหมด” เขาเต็มไปด้วยความเสียใจ “พ่อ ครั้งนี้เป็นความผิดของพวกเรา ต่อจากนี้ไปพวกเราจะไม่ทำผิดอีกอย่างแน่นอน”

สาวของเริ่นเทียนเซิ่ง)）正在拿着几件袍子让李药师（ปรมาจารย์โอสถ）（หลี่เย่าซือ）几个试穿。

อู๋เป่ยไม่แสดงสีหน้าใดๆ ตรงไปที่ห้องโถงใหญ่ สิ่งที่เรียกว่าได้รับการตำหนิ คือเหรินซานซานกำลังถือเสื้อคลุมปรมาจารย์ปรุงยาให้หลี่เย่าซือสองสามตัว ถังปิงอวิ๋นเด็ดผลไม้สดมาไม่น้อย แบ่งให้ลูกๆหลายคนกิน

อู๋เป่ยกระแอมหนึ่งที เหล่าผู้หญิงต่างลุกขึ้น พูดด้วยรอยยิ้ม : “ซวนเป่ย คุณกลับมาแล้ว”

อู๋เป่ย : “พวกเราลงโทษเด็กๆแบบนี้เหรอ”

เหรินซานซานพูดด้วยรอยยิ้ม : “มันก็ไม่ได้มีอะไรไม่ใช่เหรอ อีกฝ่ายเป็นคนผิดก่อน พวกเราเป็นฝ่ายเสียเปรียบ จะโต้กลับไม่ได้เลยเหรอ”

อู๋เป่ย : “ซานซานคุณอย่าเปลี่ยนหัวข้อ สิ่งที่ผมพูดไม่ใช่เรื่องนี้ ผมหมายถึงพวกเขาวิ่งออกไปเอง มันเป็นเรื่องผิด”

หลี่เย่าซือยังกินของไม่เสร็จ พยักหน้าทันที : “ใช่ใช่ พ่อพูดถูกทุกอย่าง พวกเราไม่ควรออกไปเอง”

อู๋เป่ยมองดูท่าทางของเขา โกรธจนเจ็บท้อง เตรียมจะไปเตะเขา หลี่เย่าซือรีบไปหลบอยู่ข้างหลังเหรินซานซาน ยิ้มแห้งๆและพูด : “พ่อ หลังจากท่านไปได้ไม่นาน ราชสำนักเซียนก็ส่งเสนาบดีมาท่านหนึ่ง”

อู๋เป่ยเลิกคิ้ว : “ส่งเสนาบดีมาทำอะไร”

ถังปิงอวิ๋น : “แต่งตั้งให้คุณเป็นปรมาจารย์อันดับหนึ่งของราชสำนักเซียน”

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “ผมเป็นถึงจักรพรรดินักปรุงยา จะเอาชื่อนี้มาทำอะไร ราชสำนักเซียนช่างไร้สาระจริงๆ”

ถังปิงอวิ๋น : “ถ้าจะบอกว่าไร้สาระ มันก็ไม่ใช่ อดีตปรมาจารย์ปรุงยาอันดับหนึ่งเป็นหัวหน้าหอเทียนตี้ตัน”