ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2031

อู๋เป่ยมาถึงเขตม่านพลัง ม่านแสงที่แข็งแกร่งมากอยู่ตรงหน้า เขายื่นมือออกไปสัมผัส สัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนที่น่ากลัวอย่างหนึ่ง เบาๆหนึ่งทีก็สามารถบดขยี้ผู้แข็งแกร่งแห่งยุคได้เลย

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย รีบดึงมือกลับ ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็เลยเอาภูเขาศักดิ์สิทธิ์นั้นออกมา ทุบภูเขาศักดิ์สิทธิ์เข้ากับม่านแสงโดยตรง คิดไม่ถึงเลยว่า ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ทะลุม่านแสงได้อย่างง่ายดาย ตกอยู่ข้างใน

อู่เป่ยติดกับภูเขาศักดิ์สิทธิ์ เข้าไปในม่านแสงกับมันพร้อมกัน หลังจากทะลุเข้าไปในม่านแสงภาพก็มีการเปลี่ยนแปลง เขาเข้าไปในโลกที่แปลกประหลาดแห่งหนึ่ง โทนสีเทา มีถุงดินวางเรียงกันอยู่บนดินแดนรกร้าง ถุงดินแต่ละถุงบรรจุวัตถุรูปไข่โปร่งแสง มีร่างมนุษย์อยู่ในวงรี

ภายในพื้นที่แห่งนี้กว้างขวางอย่างมาก มีถุงดินอย่างน้อยหลายล้านใบ ถุงดินแต่ละถุงเชื่อมต่อกันด้วยท่อสีทองยาว อีกด้านนำไปสู่ลูกบอลสีทองบนท้องฟ้า

มีลูกบอลสีทองหลายร้อยลูก ทุกลูกล้วนแล้วใหญ่อย่างมาก ปกคลุมไปด้วยท่อสีทอง เชื่อมต่อกับถุงดินด้านล่าง

อู๋เป่ยอึ้งไปเลย สิ่งเหล่านี้มันคืออะไร เขาเก็บภูเขาศักดิ์สิทธิ์ ร่อนลงหน้าถุงดินถุงหนึ่ง มองทะลุผ่านผนังวงรี เขามองเห็นมหาเทพคนหนึ่งกำลังนั่งขัดสมาธิอยู่ข้างใน

อู๋เป่ยตกใจอย่างมาก ดูต่อไปเรื่อยๆ พบว่าพลังศักดิ์สิทธิ์ในร่างของมหาเทพ กำลังถูกสูบออกทางท่อ หลังจากนั้นมันก็ถูกฉีดเข้าไปในลูกบอลทองคำบนท้องฟ้า

“คิดไม่ถึงเลยว่าจะเอามหาเทพมาเป็นอาหาร สมควรตายจริงๆ!” เขาโกรธทันที ต่อยขึ้นไปบนท้องฟ้าหนึ่งหมัด ลูกบอลทองคำที่อยู่ใกล้เขาที่สุดส่งเสียงดัง ท่อด้านบนระเบิดทั้งหมด

ลูกบอลทองคำส่งเสียงคำราม มีรูปรากฏขึ้นตรงส่วนบนของมัน ชายผู้มีแสงศักดิ์สิทธิ์ปกคลุมทั่วร่างกายพุ่งออกมา ไม่มีผมแม้แต่เส้นเดียว ดวงตาของเขาปะทุด้วยเปลวไฟสีทอง มองมาทางอู๋เป่ย

อู๋เป่ยหรี่ตาลง พูด : “ดูดซับพลังของนักบุญ ที่แท้เพื่อเอามาหล่อเลี้ยงคนอย่างแกเหรอ!”

“ซิ่ว!”

ชายคนนั้นพุ่งมาอยู่ต่อหน้าอู๋เป่ยทันที พลังศักดิ์สิทธิ์ในฝ่ามือถูกกลืนหายไป โจมตีมาที่หน้าอกของเขา

“เพี๊ยะ!”

อู๋เป่ยตบไปที่หน้าของเขาหนึ่งที ผู้ชายถูกตบจนล้มลงกับพื้น ใบหน้าครึ่งหนึ่งแบน แต่ฟื้นฟูกลับมาอย่างรวดเร็ว

หลังจากนั้น อู๋เป่ยหยิบมีดสั้นออกมาจากจักรวาลหลัก ก้าวไปข้างหน้าแล้วตัดหัวของมัน หัวตกลงบนพื้น ผู้ชายคนนี้หมดลมหายใจทันที

“บูม!”

หนึ่งหมัดบินมาจากที่ไกล โจมตีมาที่หน้าอกของอู๋เป่ย แกร็กเสียงดังหนึ่งที กระดูกสันอกของเขาหักออกเป็นหลายชิ้น ราวกับว่ากระดูกหักทั้งหมด รู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงในอวัยวะภายใน

ถอยหลังหลายก้าว อู๋เป่ยกระอักเลือดออกมา หลังจากนั้นมองไปข้างหน้า

ชายผมเงินคนหนึ่งเดินออกมา ดวงตาสามดวงเรียงกันบนหน้าผาก แสงศักดิ์สิทธิ์อันแข็งแกร่งเล็ดลอดออกมาจากร่างกาย

มองเห็นเขา อู๋เป่ยรู้สึกว่าเหมือนกับกลิ่นอายของภูเขาศักดิ์สิทธิ์อย่างมาก เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ถาม : “แกคือเผ่ามหาเทพเหรอ”

ผู้ชายพูดอย่างเย็นชา : “แกกล้าทำลายงานของเผ่ามหาเทพของฉันเหรอ ตายสถานเดียว!”

อู๋เป่ย : “แกเอาผู้ศักดิ์สิทธิ์บนโลกใบนี้มาหล่อเลี้ยงแก คนที่สมควรตายคือแก!”

ผู้ชายฮึอย่างหนักหนึ่งที : “ฉันเป็นเผ่ามหาเทพคนแรกที่เกิดในจักรวาล อยู่ต่อหน้าฉัน แกเป็นแค่มดเท่านั้น!”

“ใช่ไหม”

อู๋เป่ยสูดหายใจเข้าลึกๆ บาดแผลหายไปทันที พลังเทียนเซิงของเขาถูกปลดปล่อยออกมา พูดอย่างไม่แยแส : “สิ่งที่แกพูดตรงกันข้ามแล้ว ในสายตาของฉัน แกต่างหากที่เป็นเหมือนมด!”

ผู้ชายประหลาดใจเล็กน้อย : “คิดไม่ถึงเลยว่าแกจะรับหมัดของฉันได้และไม่ตาย กระทั่งยังฟื้นฟูอาการบาดเจ็บได้ มีความสามารถเล็กน้อยอยู่นะ”

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “ถ้าหากฉันมองไม่ผิดล่ะก็ ร่างกายของแกสามารถสื่อสารกับจักรวาลหลักได้ ใช่ไหม”

ผู้ชายพูดอย่างไม่แยแส : “ไม่ผิด เดิมทีเผ่ามหาเทพของพวกเราจะกลายเป็นผู้ปกครองแห่งยุคอนาคต แต่เผ่าเทพเปลี่ยนชะตาชีวิตโดยขัดต่อความประสงค์ของสวรรค์ ปราบปรามเผ่ามหาเทพอย่างหนัก อย่างไรก็ตามันไม่มีประโยชน์ เผ่ามหาเทพจะใช้วิธีการอย่างหนึ่งปลดปล่อยออกไป”

ระหว่างที่พูด เขายื่นมือขวาออกมา มีลูกแสงส่องแสงอยู่บนฝ่ามือ อู๋เป่ยรู้สึกคุ้นเคยกับแสงนี้อย่างมาก นั่นเป็นแสงของจักรวาลหลัก!

เขาหรี่ตาลง พูด : “แสงของจักรวาลหลัก ดูเหมือนว่า ร่างกายของแกสามารถสื่อสารกับจักรวาลหลักได้จริงๆ”