ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2051

โอสถเกียรติแห่งโลกา!

อู๋เป่ย พยักหน้า ก่อนจะหยิบเตายา มาและเริ่มปรุงยาโดยใช้เทคนิคของปรมาจารย์แห่งโอสถ อย่างไรก็ตาม เทคนิคของเขากลับแตกต่างออกไปเล็กน้อย สะท้อนให้เห็นถึงเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่ชัดเจน

ในช่วงท้ายของการปรุงยา เตายาปลดปล่อยอักขระยันต์ นับแสนออกมา อักขระเหล่านั้นหมุนวนและเรียงตัวกันกลางอากาศ ก่อเกิดเป็นยาอายุวัฒนะ ที่ส่องประกายเจิดจ้า ราวกับดวงอาทิตย์ดวงเล็ก

เนื่องจากยานี้มีพลังอันรุนแรง มันจึงมีอายุสั้นมากและต้องรับประทานภายในหนึ่งชั่วยาม (15 นาที) มิฉะนั้น ฤทธิ์ยาจะสูญสลายไปอย่างรวดเร็ว

อู๋เป่ยเผยรอยยิ้มบาง ๆ ก่อนกล่าวว่า

"ยาอายุวัฒนะอมตะ !"

สิ้นคำ เขากลืนมันลงไปทันที!

ทันใดนั้น ร่างกายของเขาก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาจากทุกขุมขน ราวกับว่าเขากลายเป็นมนุษย์แห่งแสง

เขารู้สึกได้ว่าพลังที่ถูกกดทับในร่างกายของเขาค่อย ๆ ถูกปลดปล่อยออกมา ผสานเข้ากับพลังของยาอายุวัฒนะ หล่อหลอมทั้งร่างกายและจิตวิญญาณของเขาให้แข็งแกร่งขึ้น

ครึ่งชั่วยามผ่านไป แสงสว่างรอบตัวเขาค่อย ๆ จางหายไป พลังของเขาฟื้นคืนกลับมาแล้วกว่าสามส่วนครึ่ง อีกทั้งร่างกายของเขายังแข็งแกร่งขึ้นอย่างมาก

"โอสถเกียรติแห่งโลกา ชื่อไม่เกินจริง!"

เขากล่าวพร้อมถอนหายใจด้วยความชื่นชม

"ยินดีด้วย ท่านผ่านบททดสอบได้อย่างสมบูรณ์แบบ!" เย่าหวู่ เอ่ยขึ้น

"การทดสอบจบแล้วหรือยัง?" อู๋เป่ยถาม

เย่าหวู่ตอบด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

"ยังเหลือด่านสุดท้าย นั่นคือ บททดสอบแห่งโชคชะตา!"

"โชคชะตา?" อู๋เป่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย

"ใช่" เย่าหวู่กล่าวต่อ

"การทดสอบนี้อันตรายอย่างมาก ท่านจะถูกส่งไปยังมิติลี้ลับ ซึ่งในนั้น นอกจากท่านแล้ว ยังมีอัจฉริยะจากแต่ละจักรวาล รวมหนึ่งหมื่นคน! มิติแห่งนี้มีกฎเกณฑ์พิเศษ ผู้ใดที่มีโชคชะตาแข็งแกร่งที่สุด จะสามารถกลืนกินโชคชะตาและพลังของผู้อื่นได้!"

อู๋เป่ยหรี่ตาลงและกล่าว

"ต้องสู้กับคนหมื่นคนเลยหรือ?"

"ใช่" เย่าหวู่ตอบ

"ตอนนี้ มีผู้เข้าร่วมแล้ว 9,999 คน ขาดเพียงท่านคนสุดท้าย เมื่อท่านก้าวเข้าไป การแข่งขันแห่งโชคชะตาจะเริ่มขึ้น ผู้ที่ชนะ จะได้เป็นสุดยอดอัจฉริยะจักรวาล ผู้ไร้เทียมทานในทุกมิติ แต่ผู้แพ้ จะถูกลบหายไปตลอดกาล!"

"ฉันจำเป็นต้องเข้าร่วมไหม?" อู๋เป่ยถาม

"ท่านสามารถเลือกที่จะไม่เข้าร่วมได้ แต่หากเป็นเช่นนั้น ท่านจะไม่ได้รับรางวัลสุดท้าย"

อู๋เป่ยเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะคำนวณโชคชะตาของตนเอง ทว่า ผลที่ได้กลับเต็มไปด้วยความมืดมน ไม่สามารถอ่านออกได้ชัดเจน

เขาจึงหันไปถามอาฉี 

"แกว่า เราควรเข้าไปหรือไม่?"

อาฉีตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

"ขึ้นอยู่กับแก แต่หากแกสามารถกลืนกินโชคชะตาของผู้อื่นได้ แกจะสามารถเข้าใจศาสตร์ลับ ของเหล่าปรมาจารย์ในวิหารต่าง ๆ ได้ง่ายขึ้น"

อู๋เป่ยนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหัวเราะออกมาและกล่าวว่า

"พวกนั้นเป็นเพียงมายาภาพ ส่วนฉัน... อย่างน้อยก็ได้ซึมซับพลังของจักรวาลหลัก มาแล้ว ฉันจะต้องกลัวสิ่งใดอีก? เย่าหวู่ เริ่มการทดสอบได้เลย!"

"ยอดเยี่ยม! กล้าหาญสมเป็นแก!" ราชาโอสถ กล่าวชม

ทันใดนั้น ร่างของอู๋เป่ยถูกแสงสว่างปกคลุม ก่อนที่เขาจะถูกส่งเข้าไปยังมิติลี้ลับ ที่แห่งนั้นมีเพียงความเวิ้งว้างว่างเปล่า ทว่า เขากลับมองเห็นสิ่งมีชีวิตนับหมื่นที่เปล่งแสงส่องสว่างแขวนลอยอยู่กลางอากาศ บางดวงสว่างไสว บางดวงริบหรี่

เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว อู๋เป่ยเปรียบเสมือนดวงอาทิตย์ ขณะที่ผู้เข้าร่วมคนอื่น ๆ เป็นเพียงหมู่ดาวที่รายล้อมรอบตัวเขา

ในขณะนั้นเอง เสียงหนึ่งดังก้องในหูของเขา