ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2099

อวิ๋นซ่าง: "ของพังขายตั้งเก้าแสนแปดหมื่น แพงไปไหม?"

ศิษย์คนรับใช้หัวเราะพูดว่า: "ศิษย์พี่ คุณก็รู้นี่ว่าเตายานี้ทำจากวัสดุที่หายากมาก เก้าแสนแปดหมื่นนี่ถือว่าราคาดีมากๆ แล้วนะ"

อู๋เป่ย: "ตกลง เก้าแสนแปดหมื่น ผมซื้อเอง"

พูดจบก็แบกเตายาขึ้นมาทันที แล้วเดินไปที่เคาน์เตอร์เพื่อจ่ายเงิน

เจ้าของร้านเห็นมีคนซื้อของชิ้นใหญ่นี้ อดไม่ได้ที่จะพูดด้วยรอยยิ้ม: "ของชิ้นนี้อยู่ที่ร้านตั้งแต่ปีแรกที่ผมมาที่นี่ ไม่คิดว่าวันนี้จะขายออกได้"

อู๋เป่ย: "งั้นคุณรู้ไหมว่ามันมาจากที่ไหน?"

เจ้าของร้าน: "น่าจะเป็นของที่กลุ่มคนงานเหมืองขุดได้จากใต้ดิน เราเคยให้คนมาดู บอกว่าเป็นเตายาดี แต่น่าเสียดายที่ข้างในพังเสียหายแล้ว ใช้งานไม่ได้"

อู๋เป่ยพยักหน้า จ่ายเงิน แล้วแบกเตายากลับไปที่บ้านพักของตัวเอง

เมื่อกลับถึงบ้าน อู๋เป่ยรีบเอาน้ำสะอาดมาเช็ดทำความสะอาดผิวด้านนอกของเตายา จากนั้นก็มุดเข้าไปในเตายา ไม่นานก็นำชิ้นส่วนเล็กๆ สองชิ้นออกมา แล้วหาเครื่องมือมาซ่อมแซม พร้อมกับใช้ลวดเหล็กแยงทะลวงรูเล็กๆ ที่อุดตันอยู่ภายในเตายา

เมื่อเขาซ่อมเสร็จ ฟ้าก็มืดแล้ว ระหว่างนั้นเขาให้อวิ๋นซ่างออกไปอีกรอบ เพื่อไปซื้อถ่านวิเศษสำหรับปรุงยา ซึ่งราคาค่อนข้างแพง นอกจากถ่านวิเศษแล้ว เขายังให้อวิ๋นซ่างซื้อตำรับโอสถมาอ่านศึกษาด้วย

ที่นี่เป็นจักรวาลขอบเขตแห่งเต๋า ยาอายุวัฒนะแห่งวิญญาณที่เติบโตที่นี่แตกต่างจากจักรวาลเจิ้นตั้นที่เขาอยู่โดยสิ้นเชิง หากต้องการปรุงยา จำเป็นต้องเข้าใจสมุนไพรท้องถิ่นก่อน

หลังจากซ่อมเตายาเสร็จ เขาก็จุดไฟเพื่อเผาเตาเปล่า ทั้งเผาถ่านไปพร้อมกับศึกษาตำราโอสถไปด้วย ทำเช่นนี้จนกระทั่งฟ้าสาง

เมื่อแสงอาทิตย์สว่างเจิดจ้า อวิ๋นซ่างนำอาหารเช้ามาส่ง พูดว่า: "ศิษย์พี่คะ พี่ไม่ได้พักผ่อนทั้งคืน กินอะไรก่อนนะคะ"

อู๋เป่ยพยักหน้า ทั้งกินไปอ่านไป สายตาไม่เคยละจากหนังสือเลย

อวิ๋นซ่างนั่งมองเขาอยู่ข้างๆ ดวงตาเผยแววอ่อนโยน

กินเสร็จแล้ว อู๋เป่ยปัดมือแล้วถาม: "อวิ๋นซ่าง ยาที่พี่ให้เธอไปซื้อ เธอซื้อมาแล้วหรือยัง?"

อวิ๋นซ่างพยักหน้า: "ซื้อมาแล้วค่ะ วางอยู่ข้างนอก"

อู๋เป่ยพูด: "ดี ตอนนี้พี่จะช่วยปรุงหยวนหลิงตั้นให้เธอ"

อวิ๋นซ่างตัวสั่นเล็กน้อย: "ศิษย์พี่! พี่จะปรุงหยวนหลิงตั้นหรือคะ?"

อู๋เป่ยพยักหน้า: "เจิ้นตั้นหมิงโบราณแตกต่างจากเจิ้นตั้นที่พี่อยู่ ไม่รู้ว่าผลการปรุงยาจะเป็นอย่างไร ลองดูก่อน"

เตายาถูกเผาเปล่ามาทั้งคืน เผาสารไม่บริสุทธิ์ทั้งหมดออกไปหมดแล้ว อู๋เป่ยฝ่ามือตบที่ผนังเตา กระแสลมพุ่งออกมา เป่าให้เตายาสะอาดอย่างยิ่ง หลังจากนั้น เขาเริ่มลดอุณหภูมิเตา และเริ่มปรุงยา

ขั้นตอนการปรุงยาแตกต่างจากเดิมเล็กน้อย บางสิ่งเขายังทำไม่ได้ในตอนนี้ จึงต้องทำแบบลดทอนลง ครึ่งชั่วโมงต่อมา เขาใส่สมุนไพรทั้งหมดลงไป ปิดฝาเตา สองมือตบที่เตายาเป็นระยะ เพื่อสั่นสะเทือนไอยา

โครงสร้างภายในของเตายานั้นซับซ้อนมาก การควบคุมอย่างสมบูรณ์เป็นเรื่องยาก เขาจึงเปิดดวงตามิติขึ้น สังเกตการเปลี่ยนแปลงภายในเตายา และปรับแต่งตามความเหมาะสม ด้วยประสบการณ์การปรุงยาอันเชี่ยวชาญ พลังยาภายในจึงเริ่มรวมตัวกันอย่างรวดเร็ว เมื่อถึงจังหวะที่เหมาะสม เขาใช้ฝ่ามือเปิดฝาเตาออก ลำแสงชี่โอสถสามสีพุ่งออกมา เขาใช้สองมือรับไว้ พลังภายในจากฝ่ามือสั่นสะเทือนก่อเกิดเป็นม้วนวน

ชี่โอสถเมื่อสัมผัสความเย็นก็เริ่มจับตัว กลายเป็นเม็ดยาอายุวัฒนะในมือของเขา ขนาดเท่าเมล็ดถั่วลิสง สีเขียวอ่อน ส่งกลิ่นหอมของยาอย่างเข้มข้น

อู๋เป่ยตรวจสอบยาอย่างละเอียด พูดว่า: "ต่างจากเมื่อก่อนจริงๆ ถ้าเป็นในอดีต อย่างน้อยพี่คงปรุงได้ถึงเกรดราชา แต่ครั้งนี้แทบจะได้แค่เกรดสอง"

อวิ๋นซ่างรีบถาม: "ศิษย์พี่ สำเร็จแล้วใช่ไหมคะ?"

อู๋เป่ยพยักหน้า: "ยาวิเศษเกรดสอง เธอลองกินดูสักเม็ดเพื่อทดสอบผลสิ"