ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2122

อู๋เป่ยกล่าวว่า: "ก็ได้ งั้นข้าจะฝึกจนถึงระดับฝึกพลังสิบก่อน แล้วก็ถามหน่อยเสี่ยวหมิง ตอนนี้ถ้าข้าเข้าไปในเจิ้นตั้นหลัก ข้าจะอยู่ในระดับพลังยุทธ์ไหน?"

เสี่ยวหมิงเงียบไปครู่หนึ่งแล้วตอบว่า: "ถ้าเจ้าก้าวเข้าไปในเจิ้นตั้นหลัก ตอนนี้ เจ้าก็เหมือนกับตัวละครในภาพวาดบนกำแพง ภาพนั้นอาจจะสวยงาม แต่นอกจากจะถูกคนชมแล้ว เจ้าก็ทำอะไรไม่ได้เลย"

อู๋เป่ยหน้าซีดลง ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าแค่ดูดซับพลังจากเจิ้นตั้นหลักและฝึกวิชายุทธจากที่นั่น เขาก็จะกลายเป็นผู้แข็งแกร่งที่นั่นได้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนทุกอย่างจะเป็นแค่ความฝันลมๆ แล้งๆ เท่านั้น!

เขายังไม่ยอมแพ้ ถามว่า: "มีวิธีไหนบ้างที่จะทำให้ข้าเข้าไปในเจิ้นตั้นหลัก แล้วกลายเป็นผู้ปกครองได้?"

เสี่ยวหมิงส่ายหัวแล้วกล่าวว่า: "ไม่มีหรอก ไม่ว่าที่นี่เจ้าจะแข็งแกร่งแค่ไหน พอไปถึงที่นั่น เจ้าก็เป็นแค่ไม่มีอะไรเลย"

เสียงของปานหยวนดังขึ้นทันทีว่า: "ทำไมจะไม่มีล่ะ? หากเจ้าสามารถขโมยพลังจากความปรารถนาในมนุษย์ได้ เจ้าก็จะกลายเป็นเทพในเจิ้นตั้นหลัก และได้รับการบูชาจากผู้คน พลังจากความปรารถนาในมนุษย์ก็มีพลังแห่งความรอบรู้เช่นกัน หากเจ้ามีพลังแห่งความรอบรู้แล้ว ที่เจิ้นตั้นหลักเจ้าก็จะไม่เป็นแค่คนธรรมดาอีกต่อไป"

เสี่ยวหมิงกล่าวว่า: "ปานหยวน เจ้าห้ามคิดวิธีการเหล่านี้ ขโมยพลังความปรารถนามันไม่ง่ายหรอก เจ้ารู้ไหมว่าผลลัพธ์สุดท้ายของคนที่เคยขโมยพลังความปรารถนามันเป็นยังไง?"

อู๋เป่ยถามว่า: "ผลลัพธ์เป็นยังไง?"

เสี่ยวหมิงกล่าวว่า: "พวกนั้นถูกเทพจากเจิ้นตั้นหลักกลั่นออกมาเป็นหุ่นเชิด

เจ้าพอจะนึกภาพออกไหมว่ามันน่าสงสารแค่ไหน?"

อู๋เป่ยยิ้มแล้วกล่าวว่า: "เจ้าก็ไม่ต้องกังวลหรอก ข้าถามแค่ถาม ไม่ได้ตั้งใจจะขโมยพลังความปรารถนาอะไรหรอก"

เสี่ยวเสี่ยวหมิงกล่าวว่า: "เจ้าควรจะเลิกคิดเรื่องนี้เถอะ"

อู๋เป่ยถามว่า: "พลังความปรารถนา มันขโมยได้ยังไง?"

ปานหยวนกล่าวว่า: "ผู้แข็งแกร่งที่เปิดเจิ้นตั้นรอง บางคนมีชื่อเสียงสูงในเจิ้นตั้นหลัก พวกเขาและศิษย์ของพวกเขามีโอกาสได้รับการบูชาจากมนุษย์ในโลกมนุษย์ ผู้แข็งแกร่งเหล่านี้จะกลายเป็นเทพ พวกเขาจะเปิดตำหนักเทพในเจิ้นตั้นรอง เพื่อดูดซับพลังจากความปรารถนา"

อู๋เป่ยพอเข้าใจแล้วจึงถามว่า: "แล้วในเจิ้นตั้นหมิงกู่ มีตำหนักเทพไหม?"

ปานหยวนตอบว่า: "แน่นอนว่าไม่มี พื้นที่เจิ้นตั้นรองที่มีขอบเขตเต๋าระดับสาม มันเป็นเจิ้นตั้นที่เล็กมาก เจ้าผู้ที่เปิดเจิ้นตั้นนั้นก็แข็งแกร่งไม่มาก จึงยากที่จะกลายเป็นเทพ"

เสี่ยวหมิงกล่าวว่า: "ที่นั่นของเจ้าก็ไม่มีเหมือนกันไม่ใช่เหรอ?"

ปานหยวนตอบว่า: "ถึงแม้ว่าที่ของข้าก็ไม่มี แต่ยังไงก็ยังสูงกว่าของเจ้ามาก"

อู๋เป่ยถามว่า: "แล้วที่ไหนมีตำหนักเทพ?"

เสี่ยวหมิงเตือนว่า: "ข้าแนะนำให้เจ้าหยุดคิดเรื่องตำหนักเทพเถอะ ที่นั่นมันพิเศษมาก พลังในนั้นมันน่ากลัวอย่างยิ่ง คนที่อยู่ในตำหนักเทพแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง ก็ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าจะไปยุ่งเกี่ยวได้"

อู๋เป่ยขมวดคิ้วถามว่า: "มันแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยเหรอ?"

เสี่ยวหมิงตอบว่า: "ไม่ว่าจะใช้คำพูดที่เกินจริงแค่ไหน ก็ไม่สามารถบรรยายความน่ากลัวของคนในตำหนักเทพได้"

"เจ้าหมายความว่าในตำหนักเทพไม่เพียงแต่มีเทพเท่านั้น ยังมีคนอื่นๆ ด้วย?"

ปานหยวนตอบว่า: "ใช่แล้ว เทพเหล่านี้จะหาผู้คนจากเจิ้นตั้นหลัก มาทำเป็นผู้ติดตามและบริวารของพวกเขา เทพที่แข็งแกร่งบางคนจะมีผู้ติดตามถึงพันคน ในขณะที่เทพที่อ่อนแอกว่าก็ยังมีบริวารหลายสิบหรือหลายร้อยคน"

อู๋เป่ยถามว่า: "ความสามารถของคนที่ติดตามเทพเหล่านั้น เป็นเทพที่ให้มาใช่ไหม?"

ปานหยวนตอบว่า: "แน่นอนว่าเป็นเช่นนั้น เทพแค่คิดหนึ่ง ก็สามารถทำให้คนธรรมดากลายเป็นผู้แข็งแกร่งได้ง่ายๆ เพราะเทพเหล่านั้นไม่ว่าจะอยู่ในเจิ้นตั้นหลักก็ยังเป็นสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งมาก พวกเขาไม่อยู่ในระดับเดียวกับเจ้าหรอก"

อู๋เป่ยเบ้ปากพูดว่า: "วันหนึ่งข้าจะกลายเป็นผู้แข็งแกร่งที่เจิ้นตั้นหลักแน่นอน!"

เสี่ยวหมิงกล่าวว่า: "การมีความทะเยอทะยานนั้นดี แต่ก่อนอื่น เจ้าต้องฝึกพลังจนถึงระดับฝึกพลังสิบก่อน"

อู๋เป่ยกล่าวว่า: "ใช่แล้ว การฝึกตนสำคัญ!"

ต่อมาเขาก็เริ่มพยายามเข้าสู่ระดับพรสวรรค์ชั้นเก้า

การฝึกพรสวรรค์นั้น คือการสร้างจิตวิญญาณจากลมปราณ สำหรับอู๋เป่ยแล้วมันไม่ยากเลย เพราะความสามารถและพลังของเขานั้นเหนือกว่าคนทั่วไปมาก ลมปราณหมุนเวียนในร่างกายของเขา จากนั้นอู๋เป่ยก็ใช้วิธีการฝึกพรสวรรค์อย่างต่อเนื่อง โดยจิตวิญญาณของเขาถูกบีบอัดและกำจัดสิ่งปนเปื้อนออกไป