ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2125

เกี้ยวเดินไปสักพักหนึ่ง อู๋เป่ยก็ให้อวี่เซียนเจียวลงมาแล้วพูดว่า "เจ้าไปสำนักเซวียนเจียวกับข้าก่อน"

อวี่เซียนเจียวเปิดผ้าคลุมหน้าเผยใบหน้าที่งดงามเหนือกาลเวลาแล้วคำนับอู๋เป่ย "ขอบคุณท่านที่ช่วยข้าด้วยเจ้าค่ะ"

อู๋เป่ยพยักหน้า "ไม่ต้องเกรงใจ" พูดจบ เมฆวิญญาณหนึ่งก็ลอยขึ้นมารับทั้งสามคนและพาไปยังยอดเขากู่ซิ่ว

ในขณะเดียวกัน ผู้นำตระกูลถัวและอาจารย์ที่เซวียนหมิงก็ได้รับข่าวเช่นกัน ตอนนี้ คุณชายสามแห่งตระกูลถัวกำลังคุกเข่าลงบนพื้น น้ำตาไหลรินและพูดว่า "ท่านพ่อ คนชื่ออู๋เป่ย นี่มันกลั่นแกล้งข้าจริงๆ! เขาไม่เคารพท่านเลย กล้าชิงตัวภรรยาข้ากลางวันแสกๆ! ท่านพ่อนั่นลูกสะใภ้เลยนะ! มันเกินไปแล้ว!"

ถัวเตียนในสำนักเซวียนหมิงถือเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงและเป็นญาติของภรรยาผู้นำสำนัก

เมื่อได้รับความอับอายเช่นนี้ เขาก็เย้ยเสียงเย็นและกล่าวว่า "พวกไร้ความสามารถ อย่าร้องไห้เลย! ที่นี่เราเองก็มีธรรมเนียมการแย่งคู่หมั้นอยู่แล้ว ถ้าเจ้าไม่มีความสามารถ ก็คงโทษใครไม่ได้!"

คุณชายสามแห่งตระกูลถัวกล่าวว่า "ท่านพ่อ ท่านช่วยลูกด้วย!"

ถัวเตียนตอบกลับด้วยความเย็นชา "ถึงเจ้าจะไร้ความสามารถ แต่ก็ยังเป็นลูกชายของข้า! คนที่ชื่ออู๋เป่ยนั่น เขาก็ไม่ให้เกียรติข้าจริงๆ!"

ถัวเตียนไม่ได้ไปหาทางอู๋เป่ยโดยตรง แต่กลับไปหาคนที่ชื่อโฉวกวางไท่แทน

เพราะเมื่อศิษย์ทำผิดพลาด เขาก็จะไปหาผู้เป็นอาจารย์ก่อน

ขณะนั้นโฉวกวางไท่ กำลังอยู่ที่บ้านกับครอบครัว การมาถึงของถัวเตียน ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจพอสมควร เพราะแม้ว่าทั้งสองจะรู้จักกัน แต่ความสัมพันธ์ก็ไม่สนิทเท่าไหร่

"อาจารย์ถัวเตียน วันนี้ลมอะไรพัดท่านมาที่นี่?"

ถัวเตียน หัวเราะเยาะแล้วพูดว่า "อาจารย์โฉวกวางไท่ ลูกศิษย์ท่านขโมยภรรยาของลูกชายข้า ท่านจะไม่แทรกแซงหรือ?"

โฉวกวางไท่ชะงักไปครู่หนึ่ง แม้เขาจะไม่รู้เหตุผล แต่ก็สันนิษฐานว่าเรื่องนี้ต้องมีบางสิ่งที่ซ่อนเร้น เขาหัวเราะแล้วพูดว่า "ข้ากล่าวเลยนะท่านถัว ที่นี่พวกเรามีประเพณีการแย่งภรรยาอยู่แล้ว ข้าจำได้ว่าในหมู่ภรรยาสิบแปดคนของท่านนั้น มีถึงสิบคนที่ขโมยภรรยาของคนอื่นมานี่?"

คำพูดนี้ทำให้ถัวเตียนหยุดพูดไปชั่วขณะ เขานิ่งเงียบไปนาน ก่อนจะพูดว่า "ท่านอาจารย์โฉว ฉะนั้นท่านต้องให้คำอธิบายเกี่ยวกับเรื่องนี้กับข้า"

โฉวกวางไท่ตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา "แล้วท่านทัวต้องการคำอธิบายแบบไหนล่ะ?"

ถัวเตียนกล่าวต่อไป "ให้อู๋เป่ยคืนตัวลูกสะใภ้ของข้า และขอขมา!"

ทุกคนในสำนักเซวียนหมิงล้วนมีความสัมพันธ์กัน และเนื่องจากโฉวกวางไท่ มีความปรารถนาในตำแหน่งหัวหน้าพรรค จึงไม่อยากไปทำลายความสัมพันธ์กับถัวเตียนท่านนี้มากนัก จึงส่งคนไปเรียกอู๋เป่ยมา

ไม่นาน อู๋เป่ยก็เดินทางมาถึง เขายิ้มเดินเข้ามาและกล่าวว่า "อาจารย์"

โฉวกวางไท่ถอนหายใจเบาๆ แล้วพูดว่า "ลูกศิษย์...ท่านนี้คือถัวเตียน ท่านกล่าวว่าเจ้าแย่งภรรยาของลูกชายท่าน เรื่องนี้จริงหรือไม่?"

อู๋เป่ยยืนตรงแล้วตอบอย่างจริงจัง "อาจารย์ ข้าไม่รู้ว่าท่านพูดถึงเรื่องไหน ข้าและอวี่เซียนเจียว มีความสัมพันธ์กันมาก่อนแล้ว และข้าก็เป็นคนไปหมั้นหมายกับนางเอง แต่กลับมีท่านชายจากตระกูลถัวคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นและต้องการฆ่าข้า เขายังพูดอีกว่าศิษย์ชั้นสูง น่ะมันคืออะไร เขาบอกแม้แต่หัวหน้าพรรค เขาก็ไม่เกรงกลัว"

เมื่อถัวเตียนได้ยินคำพูดนี้ก็โกรธทันที กล่าวออกมาว่า "ท่านอย่าพูดเรื่องไร้สาระ ลูกชายข้าพูดแบบนี้เมื่อไหร่กัน?"

อู๋เป่ยกล่าว "ท่านถัวเตียน ท่านไม่ได้อยู่ในที่เกิดเหตุ จึงไม่รู้เรื่องนี้ ลูกชายท่าน ตอนนั้นทำตัวเย่อหยิ่งถึงขนาดกล้าฆ่าศิษย์ชั้นสูง"

เขาพูดต่อแล้วหันไปถามโฉวกวางไท่ "อาจารย์ขอรับ การวางแผนฆ่าศิษย์ชั้นสูงนั้นถือว่าเป็นความผิดอย่างไรขอรับ?"

โฉวกวางไท่ตอบว่า "เป็นความผิดที่ร้ายแรงถึงขั้นฆ่าล้างตระกูลสามตระกูล"

อู๋เป่ยถามกลับถัวเตียนอย่างเย็นชา: "ท่านอาวุโสถัว ลูกชายของท่านคงเป็นศิษย์ของสำนักเซวียนหมิงใช่ไหม? ท่านพยายามฆ่าศิษย์ชั้นสูงเช่นข้า นี่ถือเป็นความผิดร้ายแรงนะ!"

โฉวกวางไท่รีบพูดขึ้นว่า: "อ้าว... เฮ้อ อาวุโสถัว ลูกชายของท่านประมาทเกินไปจริงๆ หากฆ่าศิษย์ชั้นสูงขนาดนี้ ถ้าหัวหน้าพรรคทราบเข้าละก็ ผลที่ตามมามันหนักมากนะ!"

แต่เมื่อถัวเตียนได้ยิน กลับไม่รู้สึกกลัวแม้แต่น้อย ตรงกันข้าม เขาหัวเราะเยาะขึ้นมา: "หืม ใช้เรื่องที่ไม่มีหลักฐานมาเป็นเครื่องขู่ข้าอย่างนี้หรือ? อู๋เป่ย ถ้าเจ้าไม่คืนลูกสะไภ้ของข้าคืนมา เรื่องนี้มันจะไม่จบง่ายๆ แน่นอน!"

อู๋เป่ย ตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา: "โอ้ แล้วท่านอยากจะให้มันไม่จบยังไง? ฆ่าข้าเหมือนลูกชายของท่านใช่ไหม?"

ถัวเตียนทำเสียงฮึดฮัด "คงต้องมาดูกันว่าใครดีกว่าใคร!" พูดจบเขาก็เตรียมจะเดินออกไป

อู๋เป่ย หันไปหาท่านอาจารย์โฉว แล้วพูดว่า "ท่านอาจารย์ ข้าจะยั่วยุเขาให้ลงมือกับข้า แล้วข้าจะใช้มือของข้าสังหารเขา ท่านต้องหาผู้คนมาสังเกตการณ์นะขอรับ"

โฉวกวางไท่รู้สึกตกใจเล็กน้อยและกล่าวว่า "ศิษย์ เจ้ารู้ดีว่าเขามีพลังระดับสามแห่งพลังวิญญาณ"