ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2292

เคราแพะถึงกับชะงักค้างไปทันที สีหน้าซีดเผือดในพริบตา เขารู้แล้วว่าตัวเองเจอของจริงเข้าให้แล้ว! เขาถอยหลังติดต่อกันหลายก้าว พูด : “คุณชาย พวกเราไม่ได้มีเจตนาร้าย…”

“โครม!”

อู๋เป่ยชกออกไปหมัดหนึ่ง เงาหมัดพุ่งเข้าใส่กลางอกของอีกฝ่ายโดยตรง แรงระเบิดจากหมัดนั้นทำให้หัวใจของชายคนนั้นแตกกระจาย เขาเบิกตาโพลง ก่อนที่แสงสว่างสายหนึ่งจะพุ่งออกจากกลางหน้าผาก หมายจะหนีรอดไปในอากาศ นั่นคือ ‘มี่อิง’ หรือวิญญาณลับของเขา

อู๋เป่ยยื่นมือขวาออกไป ในชั่วพริบตา วิญญาณเทพสีทองขนาดตัวยาวหนึ่งจั้งของเขาก็ยื่นฝ่ามือออกมา จับมี่อิงนั้นไว้ได้ในทีเดียว ถามอย่างเย็นชา : “กล้าคิดจะเล่นกับคนในครอบครัวของฉัน แกคงเบื่อชีวิตแล้วสินะ”

มี่อิงที่โดนจับตัวไว้ส่งเสียงหวีดร้องด้วยความกลัว : “อย่าฆ่าผม ได้โปรด! ผมไม่มีเจตนาร้ายจริง ๆ!”

อู๋เป่ย : “ไม่มีเจตนาร้าย แกคิดว่าฉันเป็นเด็กสามขวบหรือไง”

สัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่าที่แผ่กระจายออกมา มี่อิงรีบร้องเสียงแหลม : “แค่คุณไว้ชีวิตผม ผมยินดีจะมอบสมบัติล้ำค่าให้คุณชิ้นหนึ่ง!”

เมื่อต้องเผชิญความตาย คนเราก็มักจะยอมแลกทุกอย่าง สมบัติที่ชายคนนี้พูดถึง แม้แต่ลูกชายแท้ ๆ ของตัวเองยังไม่เคยรู้ แต่ในเวลานี้เขาจำเป็นต้องยอมเปิดปากเพื่อรักษาชีวิต

อู๋เป่ยกำลังจะบีบเขาจนแหลก แต่พอได้ยินคำพูดนั้นก็หยุดลง ถาม : “สมบัติล้ำค่าอะไรของแก”

คนนั้นพูด : “คุณชาย ที่จริงผมพาลูกชายกับพวกออกมาเที่ยวแค่ฉากหน้า จุดประสงค์จริงคือเพื่อไปเอาสมบัติชิ้นนั้นกลับมา!”

ชายอีกสองคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าซีดเซียวไปหมด แต่เมื่อได้ยินคำนี้ก็ถึงกับลืมความกลัว ชะงักและหันมาสนใจทันที

อู๋เป่ยจ้องเขาและถาม : “สมบัติที่ว่านั่นคืออะไร”

คนนั้นพูด : “เป็นสมุนไพรจริงระดับห้า”

สมุนไพรจริงนั้นหาได้ยากอยู่แล้ว หากเป็นระดับห้า ก็ยิ่งมีค่ามหาศาล อู๋เป่ยสนใจขึ้นมาทันที พูดอย่างเย็นชา : “งั้นพาฉันไปเอาเดี๋ยวนี้” แล้วก็หันไปมองชายอีกสองคน “ส่วนพวกแก ไสหัวไปได้แล้ว!”

ชายทั้งสองไม่ได้ลงมือทำร้ายใครมาก่อน อู๋เป่ยจึงยอมละเว้นให้หนึ่งครั้ง พวกเขารีบเผ่นแนบออกจากที่นั่นอย่างรวดเร็ว

แต่ตอนนี้อู๋เป่ยยังไม่มีเวลาจะออกไปหาสมุนไพร สิ่งที่เขาต้องทำก่อนคือจัดการเรื่องครอบครัวให้เรียบร้อย เรื่องอื่นไว้ทีหลัง

เขาควบคุมมี่อิงไว้ แล้วใช้วิชาหายตัวนำครอบครัวทั้งหมดกลับเข้าไปใน “ถ้ำศักดิ์สิทธิ์ชิงหลิง” จากนั้นจึงพาทุกคนกลับมายังบ้านที่เขาเพิ่งซื้อไว้ในเมืองเจียงหนาน

การจะเข้าเมืองเจียงหนานได้ต้องมีการลงทะเบียน พวกเขามากันเป็นร้อยกว่าชีวิต ใช้เวลาอยู่พักใหญ่กว่าจะลงทะเบียนเสร็จ แล้วจึงกลับถึงบ้านในช่วงค่ำ

แม้ทุกคนจะได้รับยาที่ทำให้พวกเขาไม่รู้สึกถึงแรงกดดันของโลกนี้ แต่สุดท้ายมันก็เป็นเพียงผลจากยา พละกำลังของพวกเขายังไม่เพียงพอ สิ่งที่อู๋เป่ยต้องทำต่อไป คือสอนการฝึกฝนอย่างจริงจัง เพื่อให้พวกเขาปรับตัวเข้ากับโลกนี้ให้เร็วที่สุด

การดูแลคนกว่าร้อยชีวิตไม่ใช่เรื่องง่าย ไม่ว่าจะเรื่องอาหาร เสื้อผ้า หรือของใช้ ทุกอย่างต้องจัดหาครบ พวกเขาเพิ่งย้ายมา ไม่มีประสบการณ์อะไรเลย ทุกอย่างจึงต้องให้อู๋เป่ยลงมือจัดการด้วยตนเองทั้งหมด

เมื่อเห็นว่าอู๋เป่ยพาคนมาอยู่บ้านเป็นร้อย กวนอิงถึงกับตกใจ “คุณชายมีครอบครัวเยอะขนาดนี้เลยเหรอ!”

อู๋เป่ยพูด : “พวกเขามาจากจักรวาลระดับล่าง ต้องใช้เวลาปรับตัวอีกสักหน่อย”

กวนอิง : “จักรวาลระดับล่างเหรอ ฉันไม่เคยไปเลย”