ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2293

"ไม่เลว ตอนนี้ร่างกายของคุณเข้าขั้นระดับอัจฉริยะแล้ว เทียบเท่ากับผู้ฝึกฝนอัจฉริยะของที่นี่เลย คุณลองปรับตัวดูก่อน พรุ่งนี้ฉันจะเริ่มสอนวิชาฝึกลมหายใจให้"

พูดจบ อู๋เป่ยก็เอาหลิงเจินตันให้หรูเสวี่ย ถังปิงอวิ๋น หลี่เหมย และเย่ปิงซีคนละหนึ่งเม็ด ซึ่งเป็นยาเฉพาะที่ช่วยให้ร่างกายสามารถปรับเข้ากับพลังงานของโลกแห่งเซียนไท่อี้ได้อย่างสมบูรณ์

เมื่อทุกคนได้รับยาแล้ว ก็เท่ากับว่าทั้งห้าสาวสามารถใช้ชีวิตและทำงานในโลกเซียนแห่งนี้ได้ตามปกติ อู๋เป่ยจึงไม่ต้องเป็นห่วงอีกต่อไป

หลังจากนั้น งานของอู๋เป่ยก็มีเพียงอย่างเดียวคือ ปรุง "หลิงเจินตัน" เพิ่มขึ้น ยาอายุวัฒนะทุกรอบที่เขาปรุงออกมา ล้วนเป็นระดับสูง และทุกครั้งที่ปรุงยาอายุวัฒนะชุดใหม่ออกมา เขาก็จะให้หรูเสวี่ยนำไปแจกจ่ายให้คนในครอบครัวใช้

จนถึงบ่ายของวันถัดมา คนที่ย้ายตามมาด้วยกว่าร้อยชีวิตก็ได้รับหลิงเจินตันครบหมดแล้ว ทุกคนมีร่างกายที่ปรับเข้าสภาพแวดล้อมได้สมบูรณ์ และใช้ชีวิตที่นี่ได้ตามปกติ

คนในครอบครัวก็เริ่มปรับตัวเข้ากับชีวิตใหม่ได้ดี แม้แต่พ่อแม่ของเขาก็เริ่มออกไปเที่ยวกับเหล่าคนรับใช้

ส่วนอู๋เป่ยก็พาถังจื่อยี่ ปรมาจารย์โอสถหลี่ และหลี่เสี่ยวเซียน ออกไปเดินดูบ้านใหม่ เพราะยังมีคนอีกจำนวนหนึ่งที่จะย้ายตามมา ทำให้บ้านที่ซื้อไว้ก่อนหน้านี้ไม่เพียงพอ พวกเขาจึงต้องหาบ้านที่ใหญ่มากขึ้น

หลังจากวนดูรอบหนึ่ง ถังจื่อยี่ก็เลือกบ้านหลังหนึ่ง เป็นคฤหาสน์ขนาดใหญ่ที่มีพื้นที่มากกว่าร้านยาเก่าหลายเท่า ถึงจะไม่ได้อยู่ติดถนนหลัก แต่ก็อยู่ไม่ไกล

คฤหาสน์แห่งนี้กินพื้นที่กว่าสามสิบไร่ มีห้องพักนับร้อย พร้อมสวนและทุ่งสมุนไพร อีกทั้งด้านหลังยังติดภูเขาลูกเล็ก ๆ ซึ่งถือว่าเป็นพื้นที่ส่วนตัวทั้งหมด

ด้วยขนาดครอบครัวของอู๋เป่ย การซื้อคฤหาสน์หลังนี้ก็ถือว่าเหมาะสม

เขาคุยราคากับเจ้าของที่ดิน ซึ่งเปิดราคาสูงถึงหนึ่งหมื่นแปดพันห้าร้อยล้านเหรียญเซียน ถังจื่อยี่พยายามต่อสุดความสามารถจนเหลือหนึ่งหมื่นแปดพันสามร้อยล้าน และอู๋เป่ยก็ตัดสินใจซื้อทันที ในวันเดียวกัน ถังจื่อยี่ก็พาทุกคนย้ายเข้าอยู่ โดยให้คนกลุ่มน้อยคอยดูแลร้านยาเก่าไว้

ชื่อของคฤหาสน์ถูกเปลี่ยนเป็น “คฤหาสน์ตระกูลหลี่” ส่วนร้านยาก็ตั้งชื่อใหม่ว่า “ศาลาเสินตัน”

ตอนนี้เมื่อบ้านและครอบครัวเริ่มเข้าที่เข้าทาง ขั้นตอนต่อไปคือการสอนทุกคนฝึกพลังยุทธ์ พร้อมกับเตรียมยาอายุวัฒนะไว้สำหรับเปิดร้าน

เวลาผ่านไปเจ็ดวัน ก่อนหน้านี้ อู๋เป่ยปรุงยาไปกว่าร้อยชุด แต่ก็ยังไม่เพียงพอสำหรับวันเปิดร้าน ด้วยเหตุนี้ เขาจึงตัดสินใจออกไปเดินเลือกซื้อสมุนไพรเพิ่มจากร้านต่าง ๆ ในเมืองเจียงหนาน

เพียงแต่ ถึงจะไปหลายร้าน ก็ยังขาดสมุนไพรไม่น้อย เขาจึงจัดการเรื่องบ้านให้เรียบร้อย แล้วเดินทางกลับไปยังแดนจิ่วหยาง

สภาพแวดล้อมของแดนจิ่วหยางคล้ายคลึงกับถ้ำศักดิ์สิทธิ์ชิงหลิง เพื่อให้การเดินทางระหว่างสองแห่งนี้สะดวกขึ้น เขาเลยไปหาอาวุโสฝ่ายส่งสารของสำนักปรมาจารย์แห่งการปรุงยาแห่งอ้าวซื่อ ขอชุดประตูข้ามมิติหนึ่งชุด

ประตูข้ามมิตินี้มีสองบาน วางไว้ที่แต่ละโลก พอเดินผ่านประตูหนึ่ง ก็จะออกอีกโลกหนึ่งทันที

อย่างไรก็ตาม การเปิดใช้งานประตูมิติแต่ละครั้งมีค่าใช้จ่ายมหาศาล วันหนึ่งต้องใช้เงินเซียนกว่าพันล้านเหรียญ!

แถมแต่ละครั้งที่เดินผ่าน ยังต้องจ่ายเพิ่มอีกหลายสิบล้านเหรียญ เมื่อคำนวณดูแล้ว รายจ่ายประจำปีเป็นตัวเลขที่สูงมาก

แต่อู๋เป่ยไม่แคร์ เพราะหากเดินทางสะดวกก็จะช่วยเขาประหยัดเวลาทำงานได้เยอะ ส่วนเงินที่จ่ายไป เขาคิดว่าจะหาเอาจากการปรุงยาได้ไม่ยาก

ในฐานะปรมาจารย์เตายาระดับหกแห่งสำนักปรมาจารย์แห่งการปรุงยาแห่งอ้าวซื่อ เขาหาเงินง่ายกว่าคนทั่วไปหลายเท่า เพียงแค่ลำบากเล็กน้อยก็พอแล้ว

หลังจากกลับมาถึงบ้านพัก หูจงหลิงกับหนิงจือเสวี่ยก็เอารายการออเดอร์ยาเป็นปึกมาส่งให้เขา ทั้งหมดมาจากสมาคมการค้าและนิกายโอ้อวดแห่งการปรุงยา ล้วนเป็นยาอายุวัฒนะที่มาสั่งให้อู๋เป่ยปรุง

เขานับดู มียาอายุวัฒนะทั้งหมดสี่สิบเจ็ดรายการ เขาถอนหายใจเบา ๆ แล้วพูด : “ต้องใช้เวลาขั้นต่ำเจ็ดถึงแปดวัน ถึงจะทำทั้งหมดนี้เสร็จ”

จากนั้นเขาก็พูดกับหูจงหลิง : “ไปบอกพวกเขาทีหลังด้วยนะ ว่าฉันจะปรุงแค่ยาเกรดเก้าขึ้นไปเท่านั้น ยาอายุวัฒนะต่ำกว่านี้ไม่ต้องมาหาฉัน”