ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2296

อู๋เป่ย : “หรูเสวี่ย ผมไปเข้าร่วมงานประมูลที่แดนจิ่วหยางมาครั้งหนึ่ง ยาอายุวัฒนะที่ขายออกไปได้ราคาหลายแสนล้าน ผมคิดว่าก่อนที่ร้านของพวกเราจะเปิดให้บริการจริงจัง ควรจะจัดงานประมูลสักรอบเพื่อสร้างชื่อเสียงหน่อยดีไหม”

เถาหรูเสวี่ย : “แต่พวกเราไม่เคยจัดงานประมูลมาก่อนนะ ถึงจัดไปก็คงไม่มีใครรู้จักพวกเรา คนอื่นก็ไม่รู้ประวัตของพวกเรา ถึงเวลากลัวว่าจะไม่มีคนมาสักเท่าไหร่”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “งานประมูล แน่นอนว่าต้องให้มืออาชีพเขาทำ พวกเราแค่หาบริษัทประมูลท้องถิ่นสักเจ้าให้ช่วยจัดการ ปัญหาก็หมดแล้ว เราแค่แบ่งกำไรให้เขานิดหน่อย พอเราสร้างชื่อได้เมื่อไหร่ ทีนี้จะจัดเองก็ไม่ต้องกลัวไม่มีคนไม่มาแล้ว”

เถาหรูเสวี่ยพยักหน้า : “อืม แบบนี้ก็ดีนะ”

อู๋เป่ย : “ผมเอาสมุนไพรมาไม่น้อย เดี๋ยวช่วงนี้จะออกไปเดินหาของเพิ่มอีกหน่อย กลับมาก็เริ่มปรุงยาเลย”

ในเวลานี้หลี่เย่าซือเดินเข้ามา พอได้ยินว่าอู๋เป่ยจะออกไป เขารีบพูดขึ้นว่า : “พ่อ ผมขอไปด้วย!”

อู๋เป่ย : “ระดับพลังของนายยังต่ำ ออกไปก็เป็นตัวถ่วง นั่งอยู่บ้านเงียบๆ ไปก่อน แล้วคู่หมั้นของนายทำไมไม่มาด้วยกัน”

หลี่เย่าซือ : “เธอบอกว่ายังไม่อยากออกไปไกลจากบ้าน รอให้พลังยุทธ์ของผมสูงกว่านี้จะไปรับเธอด้วยตัวเอง”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “งั้นพวกนายตั้งใจฝึกให้ดี ภายในสามเดือนต้องทะลุถึงขั้นดินแดนลับให้ได้ ถ้าทำไม่ได้ ฉันจะสั่งสอน!”

หลี่เย่าซือเกาหัว : “พ่อ ฝึกทุกวันมันก็เบื่ออยู่นะ”

อู๋เป่ย : “งั้นเอาแบบนี้ ถ้าฝึกจนถึงขั้นปราณแล้ว ก็สามารถออกไปเที่ยวเล่นได้”

หลี่เย่าซือดีใจจนตาเป็นประกาย : “จริงเหรอ! งั้นผมรีบไปบอกคนอื่นก่อน!”

อู๋เป่ยมองหลี่เย่าซือวิ่งจากไปแล้วส่ายหน้า : “โตจนป่านนี้แล้ว ยังทำตัวเหมือนเด็กอยู่เลย”

เถาหรูเสวี่ยพูดด้วยเสียงหัวเราะ : “ก็ยังเป็นเด็กนี่นา ซวนเป่ย จริงๆ แล้วคุณก็ยังไม่แก่เลย แต่ทำตัวเหมือนคนเฒ่าหัวโบราณเชียว”

อู๋เป่ยถอนหายใจ : “ผมอายุน้อยก็จริง แต่ชีวิตมันเจอเรื่องเยอะเกิน ถ้านับรวมประสบการณ์ ผมนี่แก่ระดับพันปีได้แล้วมั้ง”

ช่วงสายของวันนั้น เขาออกไปนอกเมือง มุ่งหน้าสู่พื้นที่ที่ไม่เคยมีใครสำรวจ เพื่อค้นหาสมุนไพร พอไปถึงนอกเขตเมือง ก็ได้รับข้อความจากหลัวหนิงตัน

ที่แท้ หลัวหนิงตันเพิ่งจัดการธุระส่วนตัวเสร็จเรียบร้อย ตอนนี้ทุกอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว เธอจึงตามหาอู๋เป่ย แต่ไม่เพียงแค่อู๋เป่ยไม่อยู่ในจักรวาลเจิ้นตั้น คนในครอบครัวและเพื่อนของเขาก็หายตัวไปหมด ทำให้เธอเป็นห่วงมาก เลยใช้วิธีติดต่อที่อู๋เป่ยเคยทิ้งไว้ให้

ช่องทางการติดต่อแบบนี้ ไม่สามารถเชื่อมต่อกับจักรวาลระดับสูงได้โดยตรง แต่สามารถส่งสัญญาณให้พลังจิตระดับเทพของอู๋เป่ยที่อยู่ด้านล่างรับรู้ได้ ซึ่งเชื่อมกันแบบควอนตัมสื่อสาร จิตของทั้งสองจึงเชื่อมโยงกันทันที เขารับรู้ได้เลยว่าเธอกำลังตามหาเขา

สิ่งแรกที่อู๋เป่ยทำคือส่งร่างอวตารออกไปค้นหาเธอในจักรวาลเจิ้นตั้น

ไม่นานนัก หลัวหนิงตันก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขา อู๋เป่ยให้เธอกินหลิงเจินตันเพื่อช่วยให้ร่างกายปรับตัวกับโลกแห่งเซียนไท่อี้

ไม่นานนัก หลัวหนิงตันก็ลุกขึ้นยืน เธอพึมพำ : “ที่นี่คือจักรวาลขอบเขตแห่งเต๋าใช่ไหม ฉันรู้สึกตัวเล็กเหลือเกินเมื่ออยู่ที่นี่”

อู๋เป่ย : “จริงๆ แล้ว ของจริงของปลอมก็ล้วนเป็นพลังงาน ไม่มีอะไรสูงหรือต่ำกว่ากันหรอก พี่หนิงไม่ต้องดูแคลนตัวเอง ผมเองก็เคยอยู่ด้านล่างเหมือนกัน แต่ตอนนี้ก็ไม่อ่อนแอแล้ว”

หลัวหนิงตันพูดด้วยรอยยิ้ม : “ซวนเป่ย นายกำลังจะไปไหนเหรอ”