ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 276

ทุกคนต่างตกใจ วัยรุ่นชายโกรธมาก ชี้หน้าอู่เป่ยถามอย่างเสียงดัง: "คุณรู้ไหมว่าผมเป็นใคร? "

อู่เป่ยพูดอย่างเย็นชา: "คุณเป็นไอ่โง่! "

วัยรุ่นเกือบอารมณ์เสีย เขายิ้มตอบด้วยความโกรธ พูด: "ดี ดีมาก! "

"พวกเจ้า รีบออกไปสะ "อู่เป่ยพูดอย่างไร้อารมณ์ "คุณไม่ต้องเอาต้วนหลงมาทำให้ผมกลัว ไม่มีประโยชน์ "

ได้ยินอู่เป่ยพูดถึงต้วนหลง ชายหนุ่มก็ตะลึงไปครู่หนึ่ง เขาอดไม่ได้ที่จะมองเขา แล้วถามว่า: "คุณเป็นใคร? "

อู่เป่ย: "คุณไม่มีสิทธิถาม ไสหัวไปสะ! "

ชายหนุ่มโกรธมาก แต่หอคอยสีดำที่เก่งกาจกลับโดนคนพังลง เขาไม่กล้าที่จะลงมือกับอู่เป่ย ทำได้เพียงกัดฟัน ส่งสัญญาณให้ลูกน้องนำหอคอยขึ้นรถ แล้วออกไปด้วยใบหน้าที่สดใส

ทันทีที่รถออกจากสนาม ชายหนุ่มโทรหาเจ้านายของเขา: "นายท่าน กรมศิลปะการต่อสู้ขั้นเทพอยู่เขตหมิงหยางเป็นคนอย่างไง เขาอวดเก่งที่สุด กล้าตีคนของ

ผม.........อะไร?

คนที่ช่วยหลงโซ่ว คืออู่เป่ย? "

ชายหนุ่มสูดลมหายใจลึกๆ ทันใดนั้นเขาก็เบรกรถ พูด: "ใช่! ผมจะไปขอโทษเดียวนี้! "

รถไปอย่างเร็ว มาก็เร็ว ชายหนุ่มโดดลงรถ คำนับอู่เป่ยด้วยสีหน้าลำบากใจ: "หัวหน้าอู่ ขอโทษ! เมื่อกี้คือพวกผมไร้มายาท! "

อู่เป่ยมองเขาแวบเดียว: "ทำไม รู้แล้วหรอว่าผมเป็นใคร? "

"ใช่ๆ ผมรู้แล้ว ผมชื่อเสี่ยวเหอ เป็นหัวหน้าทีมสายฟ้า "เสี่ยวเหอแนะนำตัว

"ได้รับคำสั่งให้มาช่วยเหลือหัวหน้าทีมอู่จัดการคดี "

เสี่ยวเหอไม่ใช่ไม่มีศักดิ์ศรี แต่ไม่กล้ามีเรื่องกับอู่เป่ย ต้วนหลงเป็นเทพมังกร นับถือ"หลงโซ่ว" ช่วยชีวิตหลงโซ่วไว้ เขากล้าดียังไงที่จะมีเรื่อง?

อู่เป่ยพยักหน้า: "นี้ค่อยเหมือนคำที่คนพูดหน่อย พวกคุณมาก็ดี ผมขาดคนพอดี "

เสี่ยวเหอพูดอย่างรวดเร็ว: "หัวหน้าอู่มีคำสั่ง พวกผมทุกคนจะเชื่อฟังคำสั่งของคุณ "

แต่เดิมังกรเทพกับกรมศิลปะการต่อสู้ขั้นเทพไม่ใช่สถาบันเดียวกัน เขาสามารถที่จะไม่ต้องฟังคำสั่งจากอู่เป่ย แต่อู่เป่ยเคยช่วยชีวิตหลงโซ่ว เขาเต็มใจที่จะประจบประแจงเขามากขึ้น

อู่เป่ยถาม: "พวกคุณก็รู้สถานการณ์ทางนี้ตอนนี้ "วีรบุรุษแห่งสายน้ำและทะเลสาบรวมตัวกัน จะมีเรื่องได้ง่าย ตอนนี้พวกเราช่วยกันตรวจสอบคดีฆ่าคน มีสี่คนเสียชีวิตในที่เกิดเหตุเนื่องจากภาพลวงตา

"ภาพลวงตา"เสี่ยวเหอประหลาดใจ เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญ และเขารู้ว่าผู้ที่สามารถแสดงภาพลวงตาได้จะต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญในการรับรู้วิญญาณ นั้นไม่ใช่สิ่งที่เขาจัดการได้!

อู่เป่ย: "ไม่มีผิด คือภาพลวงตา ฝ่ายตรงข้ามอย่างน้อยก็เป็นผู้เชี่ยวชาญในการรับรู้วิณญาณ อีกอย่างเขาอาจจะอยู่ใกล้ๆนี้ พอดี พวกคุณช่วยผมตรวจสอบตัวตนผู้เสียชีวิต "

"ได้ "เสี่ยวเหอมาถึงต่อหน้าผู้เสียชีวิต เขาถ่ายรูปสองสามรูปและโพส

ไม่ถึงสามนาที ก็มีข้อความตอบกลับ เขาเอาโน๊คบุ๊คยื่นให้อู่เป่ย พูด: "หัวหน้าอู่ ตรวจสอบเจอแล้ว ผู้ตายทั้งสี่คนนามสกุลหม่า เป็นคนตะวันตกเฉียงเหนือตะกูลหม่า "

อู่เป่ย: "เอ่อ ตะกูลหม่า? "

เสี่ยวเหอ: "ตะกูลหม่าเป็นตะกูลที่ทรงพลังมาก และครั้งหนึ่งเคยปกครองเมื่อขุนศึกรบ จำได้ว่า ตะกูลหม่ามีสมบัติ ที่เรียกว่า 'เซียนจีพาง' สิ่งของนั้นสามารถล็อกสถานที่เซียนฝูได้ ผมสงสัย ฆ่าตกรฆ่าคนเพื่อที่จะปกป้องสมบัติเซียนจีพาง "

อู่เป่ย: "ที่แท้แย่งของกันนี้เอง "

เสี่ยวเหอ: "หัวหน้าอู่ ผมได้เบาะแส คนของถังเหมินมาถึงแล้ว อีกอย่างคนเขาเยอะมาก ผมสงสัยว่าเรื่องนี้เป็นหน่วยงานลอบสังหารของถังเหมินเป็นคนทำ "

อู่เป่ยปัดมือ: "ยังไม่มีหลักฐาน อย่างเพิ่งเดามั่ว "

เขากวักมือเรียกเถ้าแก่ ถาม: "เถ้าแก่ ตอนนั้นมีลูกค้ากี่คน "

เสี่ยวเหอ: "ผมเคยเห็นรูปถ่าย มันเหมือนเข็มทิศ ใหญ่เท่าแค่ฝ่ามือ สีดำ ข้างในมีลายตารางเป็นสีขาวกับสีแดง "

อู่เป่ยพยักหน้า: "ไปเถอะ พวกเราขึ้นเขาไปหา "

เขาพาคนกลุ่มหนึ่ง เดินด้วยเท้าขึ้นเขา หลังจากครึ่งชั่วโมง พวกเขาก็ถึงยอดภูเขา บนยอดภูเขาเต็มไปด้วยก้อนหิน พวกเขาหาที่หลบลม นั่งผักผ่อน

ตอนนี้ท้องฟ้ามืดแล้ว บนภูเขานอกจากเสียงลม ความเงียบ อู่เป่ยบอกกับทุกคนว่าห้ามออกเสียง แล้วหลับตาลง ฟังเสียงด้วยหู

อยู่ในคืนที่เงียบสงบอย่างนี้ เขาสามารถได้ยินเสียงฝีเท้าและผู้คนที่ห่างออกไปหลายกิโลเมตร ได้ยินเสียงคนหายใจในระยะหนึ่งกิโลเมตร

เขานิ่งสงบลง เขาได้ยินเสียงทางด้านซ้ายห่างออกไปประมาณสองพันเก้า มีเสียงฝีเท้าเล็กๆ เขารีบยืนขึ้น เดินไปทางด้านเสียงฝีเท้า

หลังจากรีบเดินไปหนึ่งกิโลเมตร เขาก็เงียบลง และฟังต่อไป ครั้งนี้ เสียงฝีเท้านั้นก็หายไป เขาจึงเปิดตากว้าง ย่อตัวลง มองหาคนคนนั้นบนเขา

ในคืนที่มืดมิด ดวงตาของเขาสามารถมองเห็นอินฟราเรดได้ เพียงแค่เป็นสัตว์เลือดร้อน ก็หลุดไม่พ้นสายตาของเขา ทันใดนั้นเขาก็มองเห็นประมาณเจ็ดร้อยเมตรที่ล่างเขา มีคนกำลังแอบอยู่ในความมืดมิดช้าๆ

บนตัวเขา แบกกระสอบใบใหญ่ ในกระสอบยังมีสิ่งมีชีวิต

เขารีบพุ่งตัวไปที่เป้าหมาย ห้าร้อยเมตร สามร้อยเมตร หนึ่งร้อยเมตร จากนั้นลดความเร็วลง ยืนอยู่บนทางที่เขาจะผ่าน รอฝ่ายตรงข้ามเข้ามาใกล้

เสียงฝีเท้าเข้าใกล้มาเรื่อยๆ ผ่านไปหนึ่งนาที ชายหนุ่มร่างอ้วน แบกกระสอบใบใหญ่กำลังเดินขึ้นภูเขา ฝีเท้าเขาเบาและเร็ว เขาหลบใบไม้และหนามได้ทั้งหมด

ทันใดนั้น เขาหยุดลง มองไปที่ประมาณสิบกว่าเมตร อู่เป่ยหลบอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ พูดเบาๆ: "เพื่อนไม่จำเป็นต้องหลบซ่อน "

อู่เป่ยเดินออกมา มองดูชายหนุ่มร่างอ้วน พูด: "คดีกรมศิลปะการต่อสู้ขั้นเทพ แจ้งชื่อ ตัวตนของคุณ "

เมื่อได้ยินเขามาจากกรมศิลปะการต่อสู้ขั้นเทพ ชายหนุ่มอ้วนก็พูดอย่างเย็นชา: "ผมขึ้นมาบนภูเขากลางดึกเพื่อดับร้อน ไม่ได้รึไง? "