ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 398

พูดจบ เขาหยิบใบเสร็จใบหน้าไปให้ลูกพี่ลูกน้องคนนั้น พูดอย่างเย็นชา : “น้องชาย สถานการณ์ของฉันตึงเครียด รบกวนนายช่วยโอนสามล้านให้ฉันด้วย”

ตอนนี้เขาเกลียดลูกพี่ลูกน้องคนนี้อย่างมาก ถ้าหากไม่ใช่สารเลวคนนี้ เขาสามารถรุกรานอู๋เป่ยอย่างไร้ประโยชน์แบบนี้เหรอ ทิ้งเงินไปสามล้านกว่าฟรีๆแบบนี้เหรอ

สีหน้าของชุ่ยเฉิงจื้อแย่อย่างมาก เขาคิดไม่ถึงเลยว่าอู๋เป่ยจะมีเบื้องหลังที่ใหญ่ขนาดนี้ แม้แต่ลูกพี่หนิวเจิ่นยังต้องเกรงใจเขาขนาดนี้ เขาถอนหายใจหนึ่งที โอนเงินสามล้านให้หนิวเจิ่นอย่างเชื่อฟัง

หนิวเจิ่นเพิ่มเข้าไปอีกหลายแสนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นโอนเงินสามล้านกว่าให้อู๋เป่ยทั้งหมด

รับเงินเสร็จ อู๋เป่ยตบไหล่ของหนิวเจิ่น พูด : “น้องชาย ไว้ติดต่อกันบ่อยๆในอนาคต”

สีหน้าของหนิวเจิ่นขมขื่นอย่างมาก ติดต่อกันบ่อยๆ? เจอหน้ากันก็เสียเงินสามล้านแล้ว ติดต่อกันบ่อยๆมันไม่แย่ไปกว่านี้เหรอ เขายิ้มอย่างขมขื่น กลับพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง

หนิวเจิ่นบอกลา ชุ่ยเฉิงจื้อคนนั้นใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีเขียว เสียเงินไปสามล้านฟรีๆ ภายในใจของเขาโกรธอย่างมาก ท่าทางการพูดคุยของเขาที่มีต่อเหยียนเยว่ก็ไม่ดีเช่นกัน ด่ากราด : “ผู้หญิงสารเลว คาดไม่ถึงว่าจะรุกรานคุณอู๋! สมองของเธอน้ำเข้าหรือเปล่า”

เหยียนเยว่ถูกด่าอย่างรุนแรง พูดอย่างรู้สึกผิด : “ที่รัก ฉันผิดไปแล้ว คุณอย่าโกรธเลยนะ”

ชุ่ยเฉิงจื้อกลับยิ่งพูดยิ่งโมโห เขาสะบัดเหยียนเยว่แล้วด่าว่า : “ไสหัวไปสะ!”

เขาเดินออกไปข้างนอกก้าวใหญ่ เหยียนเยว่รีบวิ่งตามออกไป เรียก “ที่รัก” อย่างต่อเนื่อง อย่างไรก็ตามชุ่ยเฉิงจื้อไม่สนใจเธออีกแล้ว

เมื่อเห็นฉากนี้ ไป๋ปิงส่ายหน้าโดยตรง พูด : “โลกใบนี้ช่างแคบจริงๆ”

อู๋เป่ยสงสัยอย่างมากว่าตอนนั้นเกิดอะไรขึ้น ถาม : “พี่สาว ตอนนั้นเหยียนเยว่เคยใส่ร้ายอะไรคุณเหรอ”

ไป๋ปิงถอนหายใจเบาๆ พูด : “ยากที่จะอธิบายออกมาเป็นคำพูดสั้นๆได้ ไว้ว่างๆค่อยคุยกัน”

จากนั้นทั้งสองคนเดินไปดูร้านอื่นๆ ไป๋ปิงซื้อเสื้อผ้าไปสองชุด สร้อยคอหนึ่งเส้น แต่เธอตั้งใจแน่วแน่ที่จะไม่ปล่อยให้อู๋เป่ยรูดบัตร ชำระเงินด้วยตัวเอง

ออกมาจากห้างสรรพสินค้า ทั้งสองคนขับรถออกจากไห่เฉิง กลับไปเมืองหมิงหยาง

ระหว่างทางกลับบ้าน ไป๋ปิงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนั้น

ตอนนั้น ไป๋ปิงเป็นดาวของมหาวิทยาลัยครูไห่เฉิง ความงามที่ไม่มีใครเทียบได้ซึ่งได้รับการขนานนามว่าเป็น "หนึ่งพันปีถึงจะปรากฏออกมาหนึ่งครั้ง" โดยผู้ชาย ด้วยเหตุนี้ผู้ชายที่ตามจีบเธอมีเยอะอย่างมาก ผู้หญิงสามคนที่อยู่หอเดียวกัน ดูเหมือนว่าแฟนหนุ่มของพวกเธอเคยตามจีบไป๋ปิง

เหตุการณ์นี้ถูกเปิดเผยโดยบุคคลที่มีนิสัยดีของมหาวิทยาลัย เป็นผลให้ผู้หญิงทั้งสามคนในหอพักเดียวกันเต็มไปด้วยความเกลียดชังต่อเธอ หนึ่งในนั้นก็คือเหยียนเยว่ หลังจากนั้นไม่นาน พวกเธอวางแผนใส่ร้ายไป๋ปิง จงใจบอกว่าเงินหาย หลังจากนั้นก็แพร่ข่าวลือว่าไป๋ปิงขโมยไป

ทั้งสามคนกลายเป็นเสือ พวกเธอเผยแพร่ข่าวลืออย่างต่อเนื่อง ผู้คนเริ่มเชื่อว่าไป๋ปิงเป็นหัวขโมยทีละน้อย มันทำให้เธออับอายอย่างมาก

ในเวลานั้นไม่มีใครเชื่อเธอ เธอถูกทิ้งให้โดดเดี่ยว หม่าจวินเจี๋ยใช้โอกาสนี้เดินออกมา บอกว่าเชื่อว่าเธอไม่ได้ขโมยของ หลังจากนั้นใช้โอกาสนี้เป็นแฟนของไป๋ปิง

เรื่องนั้นทำร้ายไป๋ปิงอย่างมาก หลังจากเรียนจบเธอออกจากไห่เฉิง ยอมทิ้งเงื่อนไขที่ดีกว่าของไห่เฉิง กลับไปสอนหนังสือที่เมืองหมิงหยาง

หลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวนี้แล้ว อู๋เป่ยพูด : “มือสะอาดไม่จำเป็นต้องล้าง เรื่องล้วนแล้วผ่านไปแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องเอามาใส่ใจ”

ไป๋ปิงพูดอย่างไม่แยแส : “ใช่ไง ฉันปล่อยวางตั้งนานแล้ว วันนี้ขอบคุณนายมากที่ยืนออกมาช่วยฉันพูด”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “ใครให้คุณเป็นพี่สาวของผมล่ะ”

กลับมาถึงเมืองหมิงหยาง อู๋เป่ยส่งไป๋ปิงกลับไปที่หอแล้วกลับบ้านเลย

เดินทางไปไห่เฉิง การเก็บเกี่ยวของเขาเยอะอย่างมาก แต่มันก็ยังห่างไกลจากจุดจบ เขาควบคุมหวงเทียนป้าแล้ว กลับรุกรานลูกพี่ใหญ่ของหน่วยรักษาความสงบ สิ่งต่าง ๆ ยังคงหมักหมมอยู่ อะไรจะเกิดขึ้นในอนาคต แม้แต่เขายังคาดเดาไม่ได้!

ทันทีที่กลับมาถึงบ้าน เขาเรียกหวงจื่อเฉียงมา

นับตั้งแต่ติดตามอู๋เป่ย หวงจื่อเฉียงมีความภักดี พึ่งพาอาศัยได้อย่างมาก เชื่อถือได้

“เถ้าแก่” หวงจื่อเฉียงพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณเรียกผมมามีเรื่องอะไร”

อู๋เป่ย : “จื่อเฉียง นายคุ้นเคยกับไห่เฉิงไหม”

หวงจื่อเฉียงเกาหน้า : “พอรู้บ้าง ในช่วงแรกๆเคยเดินทางไปที่นั่น เพียงแต่น้ำของไห่เฉิงลึกเกินไป มีแต่คนที่มีความสามารถซ่อนตัวอยู่ คนเล็กๆอย่างผมทำอะไรไม่ได้ ดังนั้นอยู่ไม่ถึงสองปีก็กลับมาแล้ว”

อู๋เป่ย : “ฉันอยากให้นายไปไห่เฉิง ช่วยฉันเฝ้าดูแลทางนั้น”

อู๋เป่ยพูดถึงประเด็นหลัก : “เหล่าลั่ว เมื่อวันฉันไปไห่เฉิงมา ใช้วิชาหุ่นเชิดควบคุมหวงเทียนป้าแล้ว”

ลั่วฉังเซิงตะลึง : “นายท่านควบคุมหวงเทียนป้าแล้วเหรอ ท่านทำแบบนี้บุ่มบ่ามเกินไปหรือเปล่า”

อู๋เป่ย : “ใช่ไง แต่ผู้ชายคนนั้นบีบฉันจนมุม ฉันไม่โต้กลับไม่ได้”

ลั่วฉังเซิงถามรายละเอียดของเรื่องนี้ เขาพูดด้วยเสียงหัวเราะ : “คนๆนั้นอยากทำเรื่องไม่ดีต่อนายท่าน ปรากฏว่าถูกนายท่านโต้กลับจนพ่ายแพ้ สุดยอด!”

อู๋เป่ยเศร้าหมอง : “ฉันเคยดูบัญชีของหวงเทียนป้า ผลประโยชน์ซับซ้อนมากเกินไป เต็มไปด้วยความยุ่งเหยิง จู่ๆฉันก็เข้าไปแทรกแซง เท่ากับว่ารุกรานคนกลุ่มใหญ่ พวกเขาน่าจะกำลังปรึกษาหารือกันว่าจะต่อกรฉันยังไงดี”

ลั่วฉังเซิงพูด : “ใช่ไง นายท่านไม่มีรากฐานที่ไห่เฉิง ฝืนกัดเนื้อก้อนนี้เอาไว้แบบนี้ พวกเขาไม่เกลียดนายท่านสิแปลก”

อู๋เป่ย : “ฉันเรียกนายมา ก็คืออยากหารือถึงมาตรการรับมือ”

ลั่วฉังเซิงครุ่นคิดสักพักหนึ่ง พูด : “นายท่าน เรื่องนี้สามารถหารือกับถังปิงอวิ๋นได้”

อู๋เป่ยประหลาดใจอย่างมาก : “หาถังเหมิงเหรอ”

ลั่วฉังเซิงพยักหน้า : “ถังเหมิงมีชื่อเสียงอย่างมาก นายท่านเคยบอกว่า จะไปเป็นลูกเขยของถังเหมิงไม่ใช่เหรอ เพียงแค่พวกเราปล่อยข่าวลือออกไป พวกเขาก็ไม่กล้าเคลื่อนไหวง่ายๆแล้ว”

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว : “ถังเหมิงก็วุ่นวายอย่างมาก ลูกเขยของถังเหมิงไม่ได้เป็นง่ายๆ นอกจากนี้ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนั้น”

ลั่วฉังเซิงพูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณผู้หญิงถังมีความลึกซึ้งต่อนายท่านอย่างมาก ท่านทนดูเธอผิดหวังได้เหรอ”

อู๋เป่ยกลอกตาหนึ่งที : “ฉันทำให้เธอผิดหวังยังไง”

ลั่วฉังเซิง : “นายท่าน ผมว่าท่านกับคุณผู้หญิงถังเหมาะสมกันอย่างมาก ไม่แต่งงานกับเธอมันน่าเสียดายจริงๆ”

อู๋เป่ยถอนหายใจเบาๆ : “คิดถึงเรื่องนี้ ฉันก็ปวดหัวอย่างมาก!”