ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 430

“กลับไป!” เขาพูดอีกครั้ง เทพหุ่นเชิดกลับเข้าไปในป้ายหุ่นเชิดอีกครั้ง คำสั่งเข้มงวด!

เขาเก็บป้ายหุ่นเชิดกลับ พูดกับไช่ฉี : “อีกสักพักถังหลิงพาผู้หญิงคนนั้นมา แกปล่อยผู้หญิงคนนั้นไปสะ หลังจากนั้นให้ถังหลิงบริการแกที่นี่หนึ่งปี ห้ามไม่ให้เขาออกจากบ้านแม้แต่ก้าวเดียว!”

ไช่ฉีพยักหน้า : “ได้ ให้เขาบริการฉันหนึ่งปี ห้ามออกจากบ้านแม้แต่ก้าวเดียว”

หลังจากนั้นอู๋เป่ยถาม : “ป้ายหุ่นเชิดนี้มาจากไหน”

ไช่ฉี : “พ่อของฉันเป็นคนมอบให้”

อู๋เป่ย : “ไช่ซิ่งมีป้ายหุ่นเชิดได้ยังไง”

ไช่ฉี : “เจ้านายของคุณพ่อเป็นคนให้มา”

อู๋เป่ยตะลึงสักพัก : “เจ้านายของไช่ซิ่งเหรอ”

“ใช่แล้ว ในนามเธอเป็นภรรยาของพ่อของฉัน จริงๆแล้วพ่อของฉันเป็นเพียงลูกน้องของเธอคนหนึ่ง ภายใต้ความเป็นส่วนตัว พ่อเรียกเธอว่านายท่าน”

อู๋เป่ยตะลึง ถามต่อ : “เธอเป็นใคร”

“ฉันไม่รู้เหมือนกัน เพียงแค่รู้ว่าเธอร้ายกาจอย่างมาก พ่อทั้งกลัวและเคารพเธอ” ไช่ฉีพูด

“หมายความว่า เธอไม่ใช่แม่ผู้ให้กำเนิดของแก แม่ของแกเป็นคนอื่น”

“ใช่แล้ว”

อู๋เป่ยพยักหน้า พูด : “หลับตา รอให้แกลืมตาขึ้น จะลืมเรื่องทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับฉัน”

“ได้” ไช่ฉีค่อยๆหลับตาลง และเมื่อเธอลืมตาขึ้นอีกครั้ง อู๋เป่ยก็ไม่อยู่แล้ว

บนหลังคา เมื่อหยางมู่ไป๋มองเห็นอู๋เป่ย เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก พูดด้วยความกลัวที่ยังมีอยู่ : “ศิษย์น้อง เมื่อกี้ฉันถูกล็อคด้วยความคิดที่น่ากลัว นายไม่เป็นไรใช่ไหม”

อู่เป่ยหัวเราะ : “ศิษย์พี่ ไม่เป็นไร พวกเราไปกันเถอะ”

หยางมู่ไป๋ : “จะไปกันแบบนี้เลยเหรอ แล้วถังหลิงล่ะ”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “จัดการเสร็จแล้ว พวกเรากลับกันเถอะ ผมจะหาวิธีช่วยศิษย์พี่ทะลวงสู่ชั้นพระเจ้า”

ดวงตาของหยางมู่ไป๋เป็นประกาย รีบพยักหน้า : “ดี!”

ทั้งสองคนไปได้ไม่นาน ถังหลิงไปและกลับมา ข้างกายของเขามีสาวสวยคนหนึ่งเดินตาม เพราะว่าหญิงสาวเต็มไปด้วยความกลัวเลยทำให้หน้าซีด

เดิมทีหญิงสาวคิดว่าต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย แต่เมื่อเวลาที่ไช่ฉีมองเห็นเธอ พูดทันที : “เธอไปได้แล้ว”

ที่รักของถังหลิงอึ้งอยู่สักพัก ยกขาขึ้นแล้ววิ่งหนีไปเลย อีกสักพักก็ไม่เห็นวี่แววแล้ว

ถังหลิงแปลกใจอย่างมาก เขาถาม : “ภรรยา คุณไม่ฆ่าเธอเหรอ”

ไช่ฉีพูด : “ไม่ฆ่าแล้ว นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันจะไม่อนุญาตให้คุณก้าวออกจากบ้านนี้แม้แต่ก้าวเดียว ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าคุณ!”

ถังหลิงตะลึงไปเลย : “ผมไม่สามารถออกจากที่นี่เหรอ”

ไช่ฉีพูด : “ไม่ผิด นอกจากนี้คุณต้องอยู่กับฉันตลอดเวลา” ระหว่างที่พูด เธอกระโจนเข้ามาหาถังหลิง.....

หลังจากนั้นมา ถังหลิงเริ่มต้นด้วยชีวิตที่น่าสังเวช ไม่เพียงแต่ไม่ได้ออกจากบ้าน นอกจากนี้ยังต้องอยู่กับภรรยาทุกวัน ถูกเธอร้องขออย่างไม่มีที่สิ้นสุด หลังจากนั้นไม่นาน เขาป่วยเป็นโรคซึมเศร้าอย่างรุนแรง นั่นเป็นเรื่องต่อมา

ระหว่างทาง อู๋เป่ยเขียนใบสั่งยาและรายการวัตถุดิบให้หยางมู่ไป๋หนึ่งแผ่น บอกเขาไปว่า สามารถเตรียมสิ่งของที่อยู่บนนี้ได้เมื่อไหร่ เขาก็สามารถช่วยทะลวงสู่ชั้นพระเจ้าได้

“ศิษย์พี่ เตรียมของเหล่านี้ครบก็บอกผมได้เลย” เขาพูด

หยางมู่ไป๋ยังไม่อยากจะเชื่อเล็กน้อย เขาถาม : “ศิษย์น้อง หาของเหล่านี้เจอ ฉันก็สามารถทะลวงสู่ชั้นพระเจ้า นี่เป็นเรื่องจริงเหรอ”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “มีความเป็นไปได้ประมาณเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ ศิษย์พี่ต้องรู้จักเปิดใจ อีกอย่าง เรื่องนี้ห้ามไปบอกกับบุคคลที่สาม”

หยางมู่ไป๋พยักหน้า : “ศิษย์น้อง นายวางใจได้เลย ฉันเข้าใจแล้ว”

หลังจากสองพี่น้องแยกทางกัน ต่างคนต่างกลับที่ของตัวเอง

หลินปิงเซียน : “ฉันยังเป็นคนใหม่ ยังพูดว่าฮอตไม่ได้ เพียงแต่ค่อนข้างจะสมหวัง”

อู๋เป่ย : “ฉันมาเทียนจิงหลายวันแล้ว อยากโทรศัพท์หาเธอมาโดยตลอด กลัวกระทบต่องานของเธอ ตอนค่ำมีเวลาว่างไหม ฉันเลี้ยงอาหารเธอ”

หลินปิงเซียนรีบพยักหน้า : “ว่างอยู่พี่อู๋เป่ย คุณอยู่ที่ไหน ฉันไปหาคุณ”

อู๋เป่ย : “ไม่ต้องแล้ว เธอมาที่อาคารถังโดยตรงเลย พวกเราเจอกันที่นี่ เธอมาถึงแล้วโทรศัพท์หาฉัน”

หลินปิงเซียน : “ได้เลยพี่อู๋เป่ย”

วางโทรศัพท์ลง หลินปิงเซียนดีใจอย่างมาก พูดกับสไตลิสต์ที่อยู่ด้านข้าง : “อายะ เร็วๆหน่อย ช่วยฉันจัดการสักหน่อย ฉันจะไปพบคนสำคัญคนหนึ่ง”

อายะเป็นสไตลิสต์ของเธอ พยักหน้า จากนั้นก็เริ่มยุ่งขึ้นมาทันที

ด้านข้างมีผู้หญิงคนหนึ่งอายุประมาณสามสิบปี ได้ยินมาจากการรับสายโทรศัพท์ของหลินปิงเซียน เธอก็สังเกตได้ว่า ได้ยินเธอพูดแบบนี้ เธอพูดทันที : “ปิงเซียน พวกเรามีงานเข้าสังคมในตอนเย็น เธอไม่มีเวลาไปพบเพื่อนหรอก”

หลินปิงเซียนตะลึง : “พี่หลิง งานเข้าสังคมอะไร”

พี่หลิงคนนี้ชื่อหลิ่วหลิง ทำงานหนักในวงการบันเทิงมานานกว่าสิบปี มีคอนเนคชั่นที่กว้างขวาง มีทรัพยากรมากมายในมือ ตอนนี้เธอเป็นผู้จัดการส่วนตัวของหลินปิงเซียน

พี่หลิง : “ปิงเซียน คนที่ต้องไปพบวันนี้ เป็นคนที่โด่งดังในแวดวง ประธานอัน เขาเป็นคนของคุณชายเย่ ตอนนี้เย่เสวียนคนนั้นกลายเป็นบุคคลสำคัญในวงการบันเทิง ถ้าหากเธอได้รับความช่วยเหลือจากเขา ห่างจากความโด่งดังไม่ไกลแล้ว”

หลินปิงเซียนส่ายหน้า : “พี่หลิง ไม่ว่าเป็นใคร ฉันล้วนแล้วไม่มีเวลา ฉันต้องไปพบคนสำคัญคนหนึ่ง”

สีหน้าของพี่หลิงเปลี่ยน : “ปิงเซียน เธอต้องคิดให้ดี ประธานอันคนนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะไปรุกราน เขาชี้เป้าต้องการพบเธอ ถ้าหากเธอไม่ไป อาจจะมีปัญหากับความร่วมมือกับประธานเว่ย”

หลินปิงเซียนในเวลานี้ ไม่สนใจเรื่องธุรกิจและอนาคตอะไรนั่น เธอก็แค่อยากไปพบอู๋เป่ยสักครั้ง พูด : “พี่หลิง ขอโทษ ฉันไม่มีเวลาจริงๆ”

พี่หลิงโกรธอย่างมาก พูดอย่างเย็นชา : “ไปหรือไม่ไป เธอตัดสินใจเองแล้วกัน!” พูดจบ กระแทกประตูแล้วออกไป

หลินปิงเซียนลำบากใจเล็กน้อย แต่เธอไม่สนใจอะไรแล้ว ไม่ง่ายเลยที่จะนัดอู๋เป่ยได้ เธอไม่อยากผิดสัญญากับอู๋เป่ย ในเวลานี้เธอเก็บข้าวของสักพัก จากนั้นให้คนขับรถส่งเธอไปอาคารถัง