ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 692

สีหน้าของชายชุดเหลืองเปลี่ยนอย่างมาก เขาจ้องอู๋เป่ย ทั้งโกรธและตะลึง พูด : “เอายันต์ของฉันคืนมา!”

อู๋เป่ยถาม : “ยันนี้ แกเอามาจากไหน”

ชายชุดเหลืองพูดด้วยความโกรธ : “ฉันไม่บอกแก!”

อู๋เป่ยไม่สนใจเขาอีกต่อไป เขามองไปทางสองคนที่นั่งอยู่ พูด : “ถ้าหากพวกแกไม่ลงมือ ก็ไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้”

พลังยุทธ์ของสองคนนี้ค่อนข้างสูง คนหนึ่งเป็นชั้นพรสวรรค์ อีกคนรวมลมปราณเป็นหนึ่ง

ทั้งสองคนมองหน้ากัน ปรมาจารย์ชั้นพรสวรรค์ลุกขึ้น พูด : “คุณช่วยบอกชื่อของคุณหน่อยได้ไหม!”

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “พวกแกไม่มีคุณสมบัติที่จะรู้!” พูดจบ เขาปลดปล่อยหมัดปรารถนาออกมา

ทั้งสองตะลึงอย่างมาก ราวกับเหมือนที่ถูกเหยียบหาง กระโดดขึ้นแล้วรีบหนี ระหว่างที่หนีไป ปรมาจารย์ชั้นพรสวรรค์คนนั้นถามด้วยความหวาดกลัว : “นั่นคือหมัดปรารถนาเหรอ”

อีกคนพูดเสียงสั่น : “เป็นหมัดปรารถนาแน่นอน! พระเจ้า คิดไม่ถึงเลยว่าบนโลกใบนี้จะมีคนฝึกฝนหมัดปรารถนา!”

จินหย่งลี่อึ้งไปเลย ปรมาจารย์สามท่านนี้ มันไม่ง่ายเลยสำหรับเขาที่จะทำความรู้จัก เดิมทีคิดว่ามีพวกเขาอยู่ อู๋เป่ยต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย คิดไม่ถึงเลยว่า อู๋เป่ยยังไม่มีการลงมือ ก็หนีไปสองคนแล้ว คนที่เหลือคนนั้นดูเหมือนว่าจบสิ้นแล้ว!

“แก.....แกอย่าทำไปเรื่อยนะ......” ในเวลานี้จินหย่งลี่ดุร้ายจากภายนอกและอ่อนแอจากภายใน ระหว่างที่พูดถอยหลังอย่างต่อเนื่อง

อู๋เป่ยพูดอย่างเย็นชา : “จินหย่งลี่ แกเชิญปรมาจารย์มาสามคน ต้องการฆ่าฉันไม่ใช่เหรอ”

จินหย่งลี่รีบพูด : “ฉันหาพวกเขามา มีเรื่องต้องทำ ไม่เกี่ยวอะไรกับแก”

“เหรอ เรื่องอะไร” อู๋เป่ยจ้องเขา

เผชิญหน้ากับสายตาของอู๋เป่ย จินหย่งลี่ราวกับถูกฟ้าผ่า ตกใจจนพูดโดยสัญชาตญาณ : “ฉันเตรียมเดินทางไปงานประมูลใต้ดินของเมืองไห่เฉิง”

อู๋เป่ย : “งานประมูลใต้ดินของเมืองไห่เฉิงเหรอ ประมูลอะไร”

“มีทุกอย่าง ล้วนแล้วเป็นของล้ำค่าที่หายาก” จินหย่งลี่พูด

อู๋เป่ยพูด : “เวลาของงานประมูลใต้ดินคือตอนไหน เข้าร่วมยังไง”

จินหย่งลี่ : “เที่ยงคืนของคืนนี้ เฉพาะผู้ถือบัตรเท่านั้นที่สามารถเข้าร่วมได้”

อู๋เป่ยยื่นมือออกไป : “เอาบัตรมาให้ฉัน”

จินหย่งลี่มอบบัตรสีน้ำเงินให้อย่างเชื่อฟัง ข้างบนมีเพียงสัญลักษณ์แปลกๆอยู่อันหนึ่ง

อู๋เป่ยพูด : “จินหย่งลี่ เงินที่เหรินซานซานเป็นหนี้แกจะได้รับคืนเต็มจำนวน แกเอาสัญญาออกมา”

จินหย่งลี่ไม่พอใจอย่างมาก แต่เขาไม่กล้าพูดอะไร เอาสัญญาให้อย่างเชื่อฟัง

อู๋เป่ยเหลือบมองหนึ่งที บดขยี้ด้วยมือทั้งสองข้าง สัญญากลายเป็นเศษกระดาษไปเลย

“คืนนี้ออกจากไห่เฉิงสะ อย่าให้ฉันเห็นแกอีก” เขาพูดอย่างไม่แยแส

จินหย่งลี่หันตัวแล้วจากไป ไม่กล้าอยู่ต่อแม้แต่วินาทีเดียว

เหรินซานซานถอนหายใจด้วยความโล่งอก พูด : “ขอบคุณ ดูจากท่าทาง วันนี้ถ้าหากไม่ใช่การปรากฏตัวของคุณ จินหย่งลี่คนนี้ไม่มีทางคุยง่ายขนาดนี้แน่นอน”

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “คุณคิดว่าเขาจะยอมปล่อยมือเหรอ”

เหรินซานซานตะลึงอย่างมาก : “คุณหมายความว่า เขายังจะกลับมาแก้แค้นฉันเหรอ”

อู๋เป่ยยืนอยู่ที่หน้าต่าง มองลงไปข้างล่างอาคาร เพียงแค่เห็นจินหย่งลี่วิ่งอย่างรวดเร็วไปยังรถที่มาจากด้านนอกที่อยู่ไม่ไกล เขาพูดอะไรบางอย่างที่หน้ารถ ประตูรถเปิดออก ข้างบนมีคนลงมาหนึ่งคน

คนผู้นี้มองดูแล้ว เพียงแค่อายุสี่สิบต้นๆ สวมชุดถังสีเทาน้ำเงิน เขาเงยหน้ามองมาทางอู๋เป่ยหนึ่งที

แม้ว่าจะห่างกันเป็นร้อยเมตร แต่อู๋เป่ยยังคงรู้สึกได้ถึงพลังที่แข็งแกร่งของคนผู้นี้ อีกฝ่ายอย่างน้อยๆก็เป็นผู้แข็งแกร่งระดับผู้ฝึกยุทธ์ชั้นราชันย์ คิดไม่ถึงเลยว่าจินหย่งลี่คนนี้จะสามารถเชิญคนแบบนี้มาได้

ภายในใจของจินหย่งลี่เย็นยะเยือก ในความทรงจำของเขา ทั้งๆที่อู๋เป่ยไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนี้ ทำไมพลังยุทธ์ถึงสูงกว่าจวินหวู่เซียน จวินหวู่เซียนเป็นบุคคลที่ทรงพลังในเจียงจั่ว ปัจจุบันเป็นถึงปรมาจารย์อันดับหนึ่งของเจียงจั่ว อู๋เป่ยจะแข็งแกร่งกว่าเขาได้อย่างไร

จวินหวู่เซียนพูด : “ปรมาจารย์ นี่เป็นแค่เรื่องเล็ก ผมจัดการเอง”

เขาโบกมือเบาๆหนึ่งที จินหย่งลี่เป็นเหมือนกับคนเมาคนหนึ่ง นั่งอยู่บนพื้นทันที ร่างกายรู้สึกอบอุ่นและสบายตัวอย่างมาก

จวินหวู่เซียนพูดอย่างไม่แยแส : “คุณชายจิน คุณรีบกลับบ้านให้เร็วที่สุด ไปเจอหน้าพ่อแม่ครั้งสุดท้าย เพื่อที่จะไม่ทิ้งความเสียใจใดๆ”

สีหน้าของจินหย่งลี่เปลี่ยนอย่างมาก พูด : “แกทำอะไรฉัน”

จวินหวู่เซียนกลับไม่สนใจเขา เขาเชิญอู๋เป่ยไปที่ห้องโถงเล็กชั้นหนึ่ง จับมืออีกครั้งและพูด : “ปรมาจารย์ได้โปรดช่วยผมด้วย!”

ระหว่างที่พูด ปรมาจารย์อันดับหนึ่งของเจียงจั่ว คาดไม่ถึงว่าจะคุกเข้าให้อู๋เป่ย

อู๋เป่ยอึ้งไปเลย กลับไม่พยุงเขาลุกขึ้น มีทองคำอยู่ใต้เข่าของผู้ชาย จวินหวู่เซียนคุกเข่าให้เขา คำขอร้องของเขาต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

เขาขมวดคิ้ว พูด : “ผู้ฝึกยุทธ์ชั้นราชันย์จวิน คุณลองพูดมาก่อน สิ่งที่ผมสามารถทำได้ ผมช่วยคุณแน่นอน สิ่งที่ทำไม่ได้ การคุกเข่าครั้งนี้จะสูญเปล่า”

จวินหวู่เซียนพูด : “ทักษะด้านการแพทย์ของปรมาจารย์ไร้เทียมทาน ช่วยได้อย่างแน่นอน!”

ทันใดนั้น เขาเล่าสถานการณ์ให้อู๋เป่ยฟัง ที่แท้ สิบกว่าปีก่อนจวินหวู่เซียนคนนี้ ได้พบกับเด็กสาวคนหนึ่ง ตอนนั้นอายุของจวินหวู่เซียนเกินเจ็ดสิบปีแล้ว แต่ทั้งสองก็ชื่นชมกันและตกหลุมรักกัน ด้วยเหตุนี้จวินหวู่เซียนจึงใช้ชีวิตอย่างสันโดษและไม่ยุ่งกับวงการทางยุทธภพอีกต่อไป

ทั้งสองอาศัยอยู่อย่างสบาย ๆ ในป่า และผู้หญิงคนนั้นก็ให้กำเนิดลูกชายและลูกสาวหนึ่งคู่แก่เขา จวินหวู่เซียนมีลูกสองคน สามีร้องเพลง ภรรยาติดตามเขา ชีวิตของเขามีความสุขอย่างมาก

อาจเป็นเพราะปล่อยวางความหลงใหลของตัวเอง เมื่อสามปีก่อนจวินหวู่เซียนประสบความสำเร็จในการทะลวงเข้าสู่คนเซียน กลายเป็นผู้ฝึกยุทธ์ชั้นราชันย์จวิน เดิมทีนี่ควรเป็นเรื่องดี แต่ไม่นานหลังจากนั้น ชายคนหนึ่งที่เรียกตนเองว่าเจ้าแห่งเฉินซือก็เข้ามาหาเขาและขอให้เขาเข้าร่วมกับพวกเขา

จวินหวู่เซียนไม่มีจิตใจท่องยุทธภพ แน่นอนเขาปฏิเสธ แต่เจ้าแห่งกาลเวลากลับไม่ยอมตายใจ มักจะปรากฏตัวอยู่รอบตัวเขาบ่อยๆ ท้ายที่สุด หนึ่งปีก่อน เจ้าแห่งเฉินซือลงมืออะไรบางอย่างกับลูกชายจวินเสี่ยวฟานของตัวเอง ใช้สิ่งนี้เพื่อขู่จวินหวู่เซียนให้เข้าร่วมเฉินซือ

จวินหวู่เซียนกลับไม่ตอบตกลง เขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยลูกชายยกเลิกการต้องห้าม แต่น่าเสียดายทำไม่สำเร็จมาโดยตลอด ตอนนี้เกือบจะครบปีแล้ว ถ้าหากยังไม่สามารถยกเลิกการต้องห้ามได้ จวินเสี่ยวฟานจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย! นอกจากนี้จะต้องตายอย่างทนทุกข์ทรมาน