ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 695

และในเวลานี้ จู่ๆจางกว่างไท่ก็มองเห็นอะไรบางอย่าง เขารีบลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไป ที่แท้ ที่ไม่ไกลหวงเทียนป้าเดินเข้ามาพร้อมกับผู้ติดตามหลายคน

เจ้าของเรือพนัน เหมือนกับคนรับใช้คนหนึ่ง เดินตามหวงเทียนป้าด้วยรอยยิ้ม พยักหน้าและโค้งคำนับ นอกเหนือจากนั้น นอกจากนี้ยังมีผู้มั่งคั่งอีกหลายคนของไห่เฉิง เป็นเหมือนผู้ติดตาม ดั่งเช่นดวงดาวล้อมรอบเขาเหมือนดวงจันทร์

แม้ว่าหวงเทียนป้าจะเป็นหุ่นเชิดของอู๋เป่ย แต่ออร่ายังคงไม่ลดลง ตรงกันข้าม เขาอยู่ภายใต้การแนะนำของอู๋เป่ย พลังยุทธ์เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

หุ่นเชิดสามารถเน้นการฝึกฝนได้ ความก้าวหน้าของการฝึกฝนนั้นเร็วขึ้นเล็กน้อย

จางกว่างไท่ประหม่าเล็กน้อย นี่เป็นปรากฏการณ์ที่ไม่ค่อยเกิดขึ้นหลังจากที่เขามีชื่อเสียง เขาจัดระเบียบเสื้อผ้า เดินไปต้อนรับหวงเทียนป้า

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าหวงเทียนป้าไม่สนใจเขาเลย โดยไม่สนใจมือที่เขายื่นออกมา จู่ๆก็เดินไปทางอู๋เป่ย

อู๋เป่ยก็มองเห็นหวงเทียนป้าเช่นกัน เขาประหลาดใจเล็กน้อย ทำไมหวงเทียนป้าถึงมาที่นี่

เขาโบกมือหนึ่งที ให้ทุกคนที่อยู่ข้างหลัง ไปยืนห่างๆทั้งหมด มีเพียงเขาเท่านั้นที่เดินไปหาอู๋เป่ยด้วยความเคารพ โค้งคำนับและถาม : “นายท่าน คุณก็อยู่ด้วยเหรอ”

อู๋เป่ย : “นายมาทำอะไรที่นี่”

หวงเทียนป้า : “เถ้าแก่บางส่วนของไห่เฉิง ต้องการทำธุรกิจกับพวกเรา วันนี้พวกเรามาคุยธุรกิจบนเรือลำนี้ พร้อมกับเดินพันสองสามตา”

อู๋เป่ยถาม : “ธุรกิจที่นายพูดถึง เป็นประกันภัยและการเงินที่ฉันพูดถึงใช่ไหม”

หวงเทียนป้าพูด : “ใช่ พวกเรากำลังจัดการเรื่องต่างๆ สำหรับบริษัทประกันภัยและบริษัททางการเงิน คนเหล่านี้ล้วนแล้วอยากเข้าร่วม ทำเงินด้วยกัน”

อู๋เป่ย : “สิ่งที่พวกเขาเห็นคืออิทธิพลของนายในไห่เฉิง นอกจากนี้ ไม่ใช่ทุกคนที่จะได้รับใบอนุญาตทางการเงินและใบอนุญาตประกันภัย”

หวงเทียนป้า : “สิ่งที่นายท่านพูดเป็นความจริงอย่างแน่นอน”

อู๋เป่ยโบกมือ : “พอได้แล้ว พวกนายไปคุยเถอะ”

หวงเทียนป้าโค้งคำนับแล้วถอยจากไป สิ่งนี้ทำให้คนเหล่านั้นแอบประหลาดใจ พูดในใจคนผู้นี้เป็นใคร ทำไมถึงทำให้หวงเทียนป้าผู้ยิ่งใหญ่แบบนี้มีความเคารพต่อเขาขนาดนี้

จางกว่างไท่อึ้งไปเลย ตกลงอู๋เป่ยคนนี้มีประวัติความเป็นมายังไง ทำไมถึงสามารถทำให้หวงเทียนป้าคนนี้ถ่อมตัวต่อเขาขนาดนี้

เขารีบถามหลิ่วชิงเหมย : “ชิงเหมย เขาเป็นแค่แพทย์ฝึกงานจริงๆเหรอ”

หลิ่วชิงเหมยตัวสั่นสะท้าน พูดเสียงสั่น : “เขาเป็นคนพูดเอง หรือว่าเขาหลอกฉันเหรอ”

จางกว่างไท่สูดหายใจเข้าลึกๆหนึ่งที เดินไปทางอู๋เป่ย ห่างจากเขาสิบกว่าก้าว เขายิ้มและกล่าวทักทาย : “รุ่นน้อง!”

จางกว่างไท่คนนี้ตบหัวแล้วลูบหลัง อู๋เป่ยไม่ชอบอย่างมาก เพียงแต่เขากลับไม่ได้แสดงออกมา พูด : “เถ้าแก่จางมาหาผมมีเรื่องอะไรเหรอ”

ก่อนหน้านี้เขาก็เปลี่ยนวิธีการเรียกอีกฝ่ายว่าเถ้าแก่จางแล้ว นั่นหมายความว่าไม่มีมิตรภาพเช่นศิษย์เก่าระหว่างทั้งสองฝ่าย

จางกว่างไท่แอบด่าตัวเอง เขาพูดด้วยรอยยิ้ม : “รุ่นน้อง เมื่อกี้ในหัวของฉันเต็มไปด้วยเรื่องของธุรกิจ เสียมารยาทกับนายเกินไปแล้ว ฉันมาขอโทษนาย”

ระหว่างที่พูด คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะโค้งคำนับลึกๆให้อู๋เป่ยหนึ่งที

อู๋เป่ยไม่ไหวติง พูด : “มิกล้ารับ ผมเป็นแค่แพทย์ฝึกงานตัวเล็กๆคนหนึ่งเท่านั้น ผมจะสามารถให้เถ้าแก่จางวางตัวและเสียเวลากับผมได้อย่างไร”

เหงื่อเย็นของจางกว่างไท่ล้วนแล้วไหลออกมา เขาถอนหายใจเบาๆหนึ่งที พูด : “ดูเหมือนว่ารุ่นน้องจะเคียดแค้นต่อฉันแล้ว งั้นก็ได้ ฉันไม่รบกวนรุ่นน้องแล้ว”

พูดจบ เขาค่อยๆจากไป

เดินไปข้างตัวหลิ่วชิงเหมย เขากัดฟันพูด : “หลิ่วชิงเหมย ฉันไม่สนว่าเธอจะใช้วิธีอะไร ไปรับใช้เขาตอนนี้เลย! ให้เขาลืมความหยาบคายของฉันก่อนหน้านี้ที่มีต่อเขา!”

หลิ่วชิงเหมยมองจางกว่างไท่ด้วยความตะลึง พูดเสียงสั่น : “คุณให้ฉันไปอยู่กับเขาเหรอ”

จางกว่างไท่มองเธอ ดวงตากระพริบด้วยแสงที่เยือกเย็น พูด : “ทำเรื่องนี้สำเร็จ ฉันจะทำให้เธอมีทรัพย์สินเงินทอง! ทำไม่สำเร็จ ฉันจะทำให้เธอไม่สามารถพลิกตัวในไห่เฉิงได้ตลอดไป”

“เงินทุนเทียนซุ่นของจางกว่างไท่ เป็นหนึ่งในผู้ถือหุ้นของบริษัทยาต่างประเทศนั้น ดังนั้นเขาจึงสามารถช่วยให้ฉันได้รับยาใหม่ได้ ช่วยน้องชายของฉัน”

อู๋เป่ย : “ดังนั้นที่คุณมาหาจางกว่างไท่ในวันนี้ เพื่อต้องการรับยาตัวใหม่เหรอ”

หลิ่วชิงเหมยกำหมัดแน่น : “ไม่ผิด! ฉันทำตัวต่ำต้อยต่อเขา ยอมเสียศักดิ์ศรี ล้วนแล้วเพื่อให้ได้รับยา แต่จางกว่างไท่คนนั้นวางแผนมาอย่างดี ทั้งๆที่เป็นแค่เรื่องของการยกมือขึ้นเขาก็สามารถทำได้แล้ว เขากลับบ่ายเบี่ยงไปเรื่อยๆ ใช้โอกาสนี้เพื่อเรียกร้องบางอย่าง”

อู๋เป่ย : “ตัวอย่างเช่นให้คุณมาอยู่กับผมเหรอ”

หลิ่วชิงเหมยก้มหน้าลง : “เพียงแค่สามารถช่วยน้องชายได้ ฉันยินดีทำทุกอย่าง!”

อู๋เป่ยมองเธอ ถาม : “ยังจำได้ไหมว่าผมเป็นใคร”

หลิ่วชิงเหมยอึ้งไปเลย คิดสักพัก พูด : “คุณเป็นแพทย์ฝึกงาน”

อู๋เป่ย : “ไม่ผิด ดังนั้นอาการป่วยของน้องชายคุณ ผมสามารถรักษาได้ เรื่องนี้ คุณไม่ต้องขอร้องจางกว่างไท่อีกต่อไป ขอร้องผมก็พอแล้ว”

หลิ่วชิงเหมยมองเขาด้วยความโกรธ : “หลอกฉันสนุกมากไหม” เห็นได้ชัดว่าเธอไม่เชื่อคำพูดของอู๋เป่ย

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “เชื่อหรือไม่เชื่อแล้วแต่คุณ” พูดจบหันหน้าไปทางอื่น ดื่มชาต่อ

หลิ่วชิงเหมยลังเลสักพัก เธอกัดฟันแน่น จู่ๆก็คุกเข่าต่อหน้าอู๋เป่ย

“อู๋เป่ย ได้โปรดช่วยฉันด้วย! ฉันหลิ่วชิงเหมยยอมเป็นม้าเป็นควาย ตอบแทนบุญคุณของคุณ!”

การคุกเข่าของเธอครั้งนี้ ทำให้อู๋เป่ยอยู่ไม่เป็นสุขอย่างมาก เขาถอนหายใจเบาๆหนึ่งที หยิบนามบัตรออกมาหนึ่งใบยื่นให้เธอ พูด : “หลังจากวันนี้เป็นต้นไป คุณสามารถพาน้องชายของคุณมาหาผมได้ตลอดเวลา ผมจะรักษาโรคของเขาให้หาย”

หัวใจของหลิ่วชิงเหมยเต้นแรง หรือว่าเขาไม่ได้หลอกตัวเอง สิ่งที่เขาพูดเป็นความจริงทั้งหมดเหรอ