ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 755

ต่อมา อู๋เป่ยก็เริ่มสอนวิชาศิลปะการต่อสู้ให้แก่องครักษ์หลงเว่ย ทักษะกระบี่ และทักษะการต่อสู้กับคู่ต่อสู้เป็นกลุ่ม เขาเป็นปรมาจารย์ด้านศิลปะการต่อสู้ มีกระบวนวิชาศิลปะการต่อสู้นับไม่ถ้วน เลือกทักษะอย่างใดอย่างหนึ่งก็สามารถทำให้โลกตะลึงได้

อู๋เป่ยสอนวิชาให้แก่เหล่าองครักษ์หลงเว่ยทุกวัน เป็นเวลาสามวัน ที่เหล่าองครักษ์หลงเว่ยฝึกฝนกันอย่างหนัก และมีความก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว ทุกวันนี้ องครักษ์หลงเว่ยทุกคนล้วนมีความสามารถในการสังหาร！

หากพวกเขารวมตัวกันเป็นกองกำลัง แม้แต่อู๋เป่ยเองก็ยากจะรับมือ หากเขาไม่ใช้กำลังที่มีทั้งหมดก็ไม่อาจเอาชนะพวกเขาได้

ในวันนี้ อู๋เป่ยได้สอนวิธีการหายใจที่เหนือกว่าอย่างเป็นทางการให้แก่พวกเขา

เหตุผลลักที่เขาฝึกฝนเหล่าองครักษ์หลงเว่ย ก็เพราะอู๋เป่ยชอบคนพวกนี้มาก พวกเขาซื่อสัตย์ กล้าหาญ และมีพรสวรรค์มาก เขาไม่อยากเสียคนที่มีพรสวรรค์แบบนี้ไป

ในช่วงบ่าย เขากำลังแนะนำการฝึกลมหายใจให้แก่เหล่าองครักษ์หลงเว่ย ฮวาเจี๋ยหยูก็เดินเข้ามาพูดว่า ：“หัวหน้าหลง มีข่าวสารมาจากหัวหน้าทีมซีหนานหลี่เสวียนป้า บอกว่าทางฝั่งเซินตู๋มีผู้บำเพ็ญเป็นจำนวนมาก ทีมซีหนานจำเป็นต้องเคลื่อนไหว”

“นอกจากนี้ ยังมีเหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้นในสุสานโบราณในเมืองจั่นอวิ๋นด้วย ซึ่งดึงดูดผู้บำเพ็ญจำนวนมากจากหลายประเทศ และพวกเขายังต้องการบุคลากรจำนวนเพื่อไปรักษาความสงบเรียบร้อย”

อู๋เป่ยคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า ：“ดูเหมือนว่าข้าต้องไปที่นั่นด้วยตัวเองแล้ว เตรียมเครื่องบิน ออกเดินทางในหนึ่งชั่วโมง！”

“ครับ！”

หนึ่งชั่วโมงต่อมา เครื่องบินเจ็ดลำก็บินขึ้น และบินไปยังเมืองจั่นอวิ๋น

สี่ชั่วโมงต่อมา เครื่องบินก็ลงจอดที่สนามบินทหารแห่งหนึ่งในเมืองจั่นอวิ๋น เมื่อลงจากเครื่องบิน ก็เห็นนายพลสามดาวที่ดูแลซีหนาน ฟางหย่งเชียงมาต้อนรับเขาเป็นการส่วนตัว

“ยินดีต้อนรับหัวหน้าหลง！” ฟางหย่งเชียงยืนตรง และโค้งคำนับทักทายอู๋เป่ย ข้างหลังเขา มีผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาหลายสิบคน ทั้งหมดล้วนมีดาวบนบ่า

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า ：“แม่ทัพฟาง เราพบกันอีกแล้วนะ”

ฟางหย่งเชียงยิ้มแล้วพูดว่า ：“หัวหน้าหลง ผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ที่ได้พบท่านอีกครั้ง เชิญ！”

อู๋เป่ยและพรรคพวกนั่งรถของกองทัพทหาร และมุ่งหน้าไปยังค่ายทหาร

เมื่อมาถึงที่ค่าย ฟางหย่งเชียงก็เชิญอู๋เป่ยไปที่ห้องบัญชาการ และเปิดประเด็นโดยพูดว่า ：“หัวหน้าหลง ไม่รู้ว่าทำไมประเทศเซินตู๋ ถึงมารุกรานเขตแดนครั้งแล้วครั้งเล่า เดิมทีเรื่องนี้อยู่ภายใต้การจัดการของค่ายเซินเวย แต่ปัจจุบันค่ายเซินเวยกำลังเข้าร่วมปฏิบัติการอยู่ทางทิศตะวันตก ไม่สามารถมาสนับสนุนเราได้ ก่อนหน้านี้ บุคลากรที่ท่านส่งมา ได้ขับไล่การรุกรานของเซินตู๋หลายครั้ง แต่อีกฝ่ายก็ส่งคนมามากขึ้นเรื่อยๆ ข้าคิดว่าพวกเขาคงจะต้านได้อีกไม่นานนัก”

อู๋เป่ยพยักหน้า ：“เข้าใจแล้ว แม่ทัพฟางอย่ากังวล ในเมื่อข้ามาที่นี่แล้ว ก็จะช่วยคุณยุติความเย่อหยิ่งของอีกฝ่าย”

ฟางหย่งเชียงดีใจมาก แล้วพูดว่า ：“ดี！ รบกวนหัวหน้าหลงด้วย！”

จากนั้น หลี่เสวียนป้าและเซี่ยเฟยก็เข้ามา ทั้งคู่ได้รับบาดเจ็บ แต่โชคดีที่ไม่สาหัส

อู๋เป่ยสอบถามสถานการณ์ และพูดว่า ：“ดูเหมือนว่าคนเซินตู๋จะมีแผน ไม่อย่างนั้นคงไม่รุกรานครั้งแล้วครั้งเล่า เสวียนป้า เจ้าสืบรู้สาเหตุหรือยัง?”

หลี่เสวียนป้า ：“หัวหน้าหลง พวกเราจับตัวมาสองสามคน ระหว่างการสอบสวน พวกเขาบอกว่าเซินตู๋กำลังตามหาอะไรบางอย่าง”

อู๋เป่ยใจเต้นรัว เขาถามฟางหย่งเชียง ：“แม่ทัพฟาง คุณช่วยแจ้งบริเวณที่มีความเคลื่อนไหวของคนเซินตู๋ให้ผมหน่อยได้ไหม?”

ฟางหย่งเชียงหยิบแผนที่ของจั่นอวื๋นออกมา ใช้ปากกาวงบนแผนที่ แล้วพูดว่า ：“น่าจะบริเวณนี้ ทุกครั้งที่รุกราน พวกเขาก็จะเคลื่อนตัวเข้ามาในบริเวณนี้”

นี่คือแผนที่ภูมิประเทศแบบสามมิติ อู๋เป่ยพบว่า พื้นที่บริเวณนี้ มีภูเขาหิมะต่อเนื่องกัน และมีขนาดที่ใหญ่ด้วย

เขาบ่นพึมพำ ：“คนเซินตู๋ตามหาอะไรที่นี่?”

ไม่มีใครสามารถตอบได้ อู๋เป่ยพูดต่อว่า ：“ผมต้องไปดูสถานที่เกิดเหตุจริง”

ฟางหย่งเชียง ：“ผมจะให้เฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธไปส่งหัวหน้าหลง”

อู๋เป่ยโบกมือ ：“ไม่เป็นไร ผมจะไปเอง แค่เอาเครื่องระบุตำแหน่งดาวเทียมให้ผมหนึ่งเครื่องก็พอ”

ชายเซินตู๋คนนี้มีสีผิวเข้มมาก สีหน้าเขาแสดงถึงความหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด แล้วพูดว่า ：“พวกเรามาเยี่ยมเยียนอาจารย์ตันปา และสอบถามท่านอาจารย์ว่าสุสานของราชาเทพหิมะอยู่ที่ไหน?”

ชายเซินตู๋อีกคนหนึ่งพูดด้วยความโกรธว่า ：“คนทรยศ เจ้าบอกศัตรูเรื่องนี้ได้อย่างไร?”

อู๋เป่ย ：“ราชาเทพหิมะ? คืออะไรเหรอ?”

ชายเซินตู๋คนนั้นกำลังจะเอ่ยปากพูด แต่จู่ๆก็ถูกคนที่อยู่ข้างหลังแทงทะลุหัวใจ

อู๋เป่ยโกรธมาก จึงเตะชายคนนั้นกระเด็นออกไป จากนั้นก็มองไปที่คนที่เหลือ แล้วพูดว่า ：“เจ้าพูดมาสิ！”

ชายคนสุดท้ายคนนี้ตกใจมาก เขาคุกเข่าลงบนพื้น และพึมพำ เป็นภาษาเซินตู๋ อู๋เป่ยฟังไม่ออก จึงเตะเขากระเด็นออกไป

“บาปกรรม！” จู่ๆพระภิกษุเฒ่าที่อยู่ข้างหลังก็เอ่ยปาก และถอนหายใจยาว

อู๋เป่ยมองไปที่พระภิกษุเฒ่า แล้วพูดว่า ：“ท่านบำเพ็ญธรรมอยู่ที่นี่ เพื่อต้องการที่จะฝึกจิตที่บริสุทธิ์เหรอ? แต่น่าเสียดายที่ท่านนั้นเข้าใจอะไรยาก และยังห่างจากการฝึกจิตที่บริสุทธิ์ได้สำเร็จอีกยาวไกลหลายพันไมล์เลย”

พระภิกษุเฒ่าไม่ได้โกรธ เขาพูดว่า ：“โยม ราชาเทพหิมะเป็นเทพเจ้าขั้นพระเจ้าที่ปกป้องดินแดนหิมะศักดิ์สิทธิ์ หากโยมพบเขา ก็จะพบทางเข้าดินแดนหิมะศักดิ์สิทธิ์”

อู๋เป่ยใจเต้นรัว ：“ถ้าเช่นนั้น ก็แสดงว่าราชาเทพหิมะก็อยู่บริเวณใกล้ๆนี้เหรอ?”

พระภิกษุเฒ่า ：“บางที ทุกอย่างอาจเป็นเพียงตำนานก็ได้ ถ้าหากข้ารู้ ก็คงไปตามหาเองแล้ว”

อู๋เป่ย ：“แล้วดินแดนหิมะศักดิ์สิทธิ์คือสถานที่อะไร?”

พระภิกษุเฒ่า ：“เป็นพื้นที่ทับซ้อนคล้ายกับคุนหลุน เมื่อหลายปีก่อน มันถูกรุกรานโดยเวทปีศาจ ต่อมา เพื่อป้องกันไม่ให้เวทปีศาจหลบหนี ราชาเทพหิมะจึงเสียสละตัวเอง เพราะผนึกทางออกของดินแดนหิมะศักดิ์สิทธิ์”

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว ดังนั้นพูดได้ว่า ดินแดนหิมะศักดิ์สิทธิ์เป็นสถานที่ที่อันตรายมาก ข้างในอาจจะมีเวทปีศาจมากมาย เป็นไปได้ไหมที่คนเซินตู๋ต้องการเปิดประตูดินแดนหิมะศักดิ์สิทธิ์ เพื่อปลดปล่อยเวทปีศาจ?