ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 756

นักบวชเฒ่า "ถึงอย่างไร ราชาเทพภูเขาหิมะก็เคยทำนายไว้ว่า วันหนึ่ง จะมีสิ่งมีชีวิตชั้นสูงถือกำเนิดในดินแดนศักดิ์สิทธิ์เทียนเสวี่ย และเขาจะเป็นผู้ทำลายวิญญาณชั่วร้ายทั้งหมดและครองโลก! "

อู๋เป่ยหรี่ตามอง ครองโลกเหรอ? เขามองไปที่นักบวชเฒ่าแล้วถาม "ที่ท่านบำเพ็ญเพียรอย่างหนักที่นี้ เกี่ยวข้องกับดินแดนศักดิ์สิทธิ์เที่ยนเสวี่ยหรือไม่"

นักบวชเฒ่ายิ้มเล็กน้อย "ข้าเป็นเพียงนักพรต ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับดินแดนศักดิ์สิทธิ์นี้"

อู๋เป่ย "จริงเหรอ? ทำไมชาวเซินตูไม่หาคนอื่น แต่กลับมาหาท่าน"

นักบวชเฒ่า "พวกเขาเชื่อข่าวลื่อ และคิดว่าข้ารู้จักที่ตั้งสุสานของราชาเทพภูเขาหิมะ"

อู๋เป่ย "อาจารย์ตันปา ราชาเทพภูเขาหิมะหลังจากตายแล้วถูกฝังในสุสานจริงหรือ?"

นักบวชเฒ่า "ข้าก็ไม่รู้"

อู๋เป่ยรู้ว่าเขาคงไม่สามารถง้างปากผู้เฒ่าผู้นี้ได้ "ในเมื่ออาจารย์ไม่อยากพูด ข้าก็ไม่รบกวนท่านแล้ว"

พูดจบ เขาก็กระโดดลงจากหน้าผา ตกลงไปไม่กี่เมตรเขาก็ถูกผิวหนังมนุษย์จับไว้ แล้วหายตัวไป

มองดูร่างของอู๋เป่ยที่จากไป อาจารย์ตันปาก็พึนพำ "ในที่สุดคำทำนายของราชาเทพภูเขาหิมะก็เป็นจริง"

อู๋เป่ยออกลาดตระเวนในพื้นที่ไปทั่วเปนเวลาหนึ่งสัปดาห์ พบเจอชาวเซินตูมากมาย เขาไม่ลังเลที่จะฆ่าคนพวกนั้น!

หลังกลับมาที่ค่ายทหาร ก็ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงแล้ว ฟางหย่งเชียงถามอย่างเร่งรีบ "หลงโซ่ว เกิดเหตุใดขึ้น?"

อู๋เป่ย "ฉันฆ่าชาวเซินตูไปไม่น้อย เป้าหมายของพวกเขาคือหาดินแดนศักดิ์สิทธิ์เทียนเสวี่ย แต่ดูเหมือนในเวลาอันสั้นพวกเขาไม่สามารถค้นหาสถานที่นั้นได้"

ฟางหย่งเชียง "หลงโซ่วอยู่ ชาวเซินตูเหล่านั้นจะไม่มีวันกลับมาแน่นอน!"

อู๋เป่ย "ฉันจะอยู่อีกสองสามวัน เพื่อจัดการเรื่องของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ให้เรียบร้อย แม่ทัพฟางต้องการอะไร ขอให้บอก"

ฟางหย่งเชียง "ขอรับ งั้นข้าไม่รบกวนท่านแล้ว"

ฟางหย่งเชียงยุ่งกับกิจทหารจึงขอตัวลาออกไป

อู๋เป่ยถามฮวาเจี๋ยหยู "สุสานโบราณของจั่นอวิ๋น อยู่ที่ไหน?"

ฮวาเจี๋ยหยูหยิบแผนที่อิเล็กทรอนิกส์ขึ้นมาดู แล้วตอบว่า "หลงโซ่ว สุสานโบราณอยู่ห่างออกไปสองร้อยเจ็ดสิบห้ากิโลเมตร"

อู๋เป่ย "พบว่ามีคนในกลุ่มตะวันตกเฉียงใต้ทั้งหมดถูกฆ่าตาย พวกเขานำข่าวลื่อออกมา สุสานโบราณแห่งนั้นมีอะไรกันแน่?"

ฮวาเจี๋ยหยู "ตามข้อมูลที่มีอยู่ น่าจะเพราะพบวงเวทย์อันทรงพลัง"

อู๋เป่ยประหลาดใจ "ในนั้นมีพลังเวทย์?"

ฮวาเจี๋ยหยู "ใช่ ตอนนี้คนของเราไม่กล้าเข้าไป ได้แต่ป้องกันตรงทางเข้าได้เพียงชั่วคราว แต่หลังจากที่ข่าวเกี่ยวกับสุสานโบราณแพร่กระจายออกไป ผู้คนทั้งในและต่างประเทศก็เข้ามา และต้องการเข้าสำรวจสุสานโบราณ จำนวนคนที่เริ่มมากขึ้น จึงเป็นเรื่องยากสำหรับคนของเราที่จะรักษาความสงบ"

อู๋เป่ยคิดอยู่ครู่หนึ่ง "ไป พวกเราไปดูที่นั้นกันเถอะ"

ดั้งนั้น อู๋เป่ยจึงพาองครักษ์หลงเว่ยไปด้วย ขึ้นเครื่องบินไปที่สุสานโบราณ

ครึ่งชั่วโมงต่อมา เครื่องบินบินวนอยู่ใต้ภูเขาที่ปกคลุมด้วยหิมะ ก่อนจะมีคนกระโดดลงจากเครื่องบินที่ละคน

มีการกางต็นท์ ตั้งแคมป์มากมายอยู่แถวๆ นี้ มีคนอย่างน้อยหลายร้อยคนมารวมตัวกัน บางคนถึงกับก่อไฟ ทำอาหารเลยทีเดียว

ฮวาเจี๋ยหยู "หลงโซ่ว ทางเข้าสุสานโบราณอยู่ด้านหน้าอีกไม่ไกลแล้ว"

อู๋เป่ยพยักหน้า กลุ่มคนเดินไปทางด้านหน้า ไม่กี่ร้อยเมตร ก็มองเห็นน้ำแข็งก้อนใหญ่ น้ำแข็งที่ละลาย เผยให้เห็นหลุมทางเข้าที่พอดีให้เข้าได้ทีละคน

ด้านข้างทางเข้า มีคนสิบสองคนจากเทียนหลง เมื่อพวกเขาเห็นอู๋เป่ย ก็ก้าวเข้ามาและทำความเคารพ

"หลงโซ่ว!"

อู๋เป่ยพูดอย่างใจเย็น "หมัดนี้ของฉัน ทำให้ลำไส้คุณแตกและทำลายเส้นลมปราณของคุณ ทางที่ดีรีบกลับประเทศไปเพื่อรับการรักษาเถอะ"

ทุกคนต่างมองหน้ากัน เกิดอะไรขึ้น ทำไมอีกฝ่ายจึงไม่หลบ ปล่อยในเขาตี?

พูดจบ อู๋เป๋ยก็ถามทุกคนที่ดู "มีคนยังอยากจะลองอยู่ไหม? หลบหมัดของฉันได้ ก็สามารถเข้าออกสุสานโบราณนี้ได้ตามใจชอบแล้ว"

แน่นอนว่าไม่มีใครกล้า พวกเขาไม่แน่ใจในความแข็งแกร่งของอู๋เป่ยเลย กลัวว่าจะเหมือนชายหนุ่มคนนั้น ที่ถูกดีจนลำไส้พัง นั้นจะแย่เกินไปแล้ว

เมื่อไม่มีใครตอบ อู๋เป่ยจังหันหลังกลับและเดินเข้าไปในสุสานโบราณ

ด้านหลังถ้ำน้ำแข็ง คือทางเดินลงไปตามแนวทแยงและพิ้นผิวน้ำแข็งที่ลื่นมาก ฮวาเจี๋ยหยูและนายทหารองครักษ์หลงเว่ยสิบกว่าคนตามมา ในขณะที่องครักษ์หลงเว่ยคนอื่นอยู่เฝ้าด้านนอก

เดินลงไปกว่าร้อยก้าว ก็เข้าไปในสถานที่ที่ค่อนข้างราบเรียบ ล้อมรอบด้วยน้ำแข็งและพื้นที่ที่ขุดขึ้นมาด้วยฝีมือคน

ข้างหน้าเป็นประตูมืด ประตูบานใหญ่นี้ทำมากจากวัสดุดูดซับแสง สามารถดูดซับแสงได้ทั้งหมด จึงทำให้มีสีดำสนิททั้งแผ่น

ประตูบานใหญ่ปิดสนิท ดูเหมือนไม่มีคนเข้าออก

"คนจากกลุ่มตะวันตกเฉียงใต้เข้าไปแล้วเหรอ?"เขาถาม

ฮวาเจี๋ยหยู "พวกเขาเปิดประตูและเข้าไปแล้ว ประตูไม่ได้ล็อค สามารถเข้าไปได้"

อู๋เป่ยสวมถุงมือ จากนั้นใส่แรงผลักประตู ประตูก็เปิดออกเสียงดังปัง ประตูนี้หนักมาก ถ้าเขาไม่แข็งแกร่งก็คงยากที่จะผลักประตูให้เปิดออกได้

ด้านหลังประตูคือทางเดินยาวที่ทำจากน้ำแข็งนับพันปี ทางเดินกว้าง 2 เมตร สูง 3 เมตร ดูจะยาวอย่างน้อยหลายร้อยเมตร

บนทางน้ำแข็งยาวมีศพนอนอยู่เรียงรายตามทาง

เมื่อมองดูศพ ฮวาเจี๋ยหยูก็พูดว่า "หลงโซ่ว ปล่อยให้องครักษ์หลงเว่ยสำรวจทางก่อนเถอะ ท่านจะได้ไม่ต้องเสี่ยง"