ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 770

อู๋เจิ้นตงคิดสักพัก พูด : “ในความฝัน ฉันได้ยินเสียงเรียกฉัน สนิทสนมอย่างมาก ดังนั้นฉันก็เลยลอยไปลอยมาในอากาศที่รายล้อมไปด้วยแสงไฟหลากสี ฉันพยายามลอยไปตามทิศทางของเสียงอย่างดีที่สุด หลังจากลอยมาโดยไม่ทราบระยะเวลา เท้าของฉันก็แตะพื้นได้ และฉันก็ถูกรายล้อมไปด้วยความมืดมิดไม่รู้จบ”

“ฉันเดินไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่อง เดินไปนานอย่างมาก ก็มาถึงหุบเขาแห่งหนึ่ง ภายในหุบเขา มีดอกไม้นาๆชนิด ภายในหุบเขา มีบ้านเล็กๆหลังหนึ่ง ภายในบ้านมีคนๆหนึ่งเดินออกมา สวมชุดคลุมสีดำ มีน้ำเต้าห้อยอยู่ที่เอว ผมสีแดง ใบหน้าสีม่วง รูปร่างสูงใหญ่”

“เขาพูดกับฉัน : วิญญาณเร่ร่อนอย่างเจ้ามาทำอะไรที่นี่ ฉันพูดไม่ได้ ฉันทำได้แค่แสดงท่าทางไปทางเขาเท่านั้น เขาหมดความอดทนอย่างมาก พูดกับฉันอีกครั้ง เจ้าเป็นแค่มนุษย์ธรรมดา วิญญาณจะแตกสลายในไม่ช้านี้แล้ว ช่างเถอะ ข้าจะสอนวิธีรวมรวมวิญญาณให้เจ้า เจ้าตั้งใจฟังให้ดี”

“ดังนั้น เขาก็เลยสอนวิธีให้ฉันหนึ่งอย่าง ให้ฉันท่องบทสวดอย่างเงียบๆหนึ่งบท ฉันฝึกตาม หลังจากฝึกได้สักพัก เขาชี้ไปที่ตัวของฉันหนึ่งที จู่ๆร่างของฉันก็หดตัวลง หลังจากนั้นตกลงไปบนดอกไม้ดอกหนึ่ง อยู่บนดอกไม้ผ่อนคลายอย่างมาก ดังนั้นฉันก็เลยนอนอยู่บนนั้นตลอดเวลา ในเวลาเดียวกันท่องบทสวดนั้นอย่างเงียบๆ”

“ผ่านไปนานมาก คนผู้นั้นเดินออกจากบ้านอีกครั้งและพูดกับฉัน : อย่างที่คาดฉันคำนวณได้ไม่ผิดจริงๆ เจ้าจะเกิดใหม่ในโลกมนุษย์อีกครั้ง นอกจากนี้ในอนาคตเจ้าจะโชคดีอย่างมาก รอให้เจ้าประสบความสำเร็จแล้ว อย่าลืมบุญคุณที่ข้ามีต่อเจ้า จำเอาไว้ ข้าชื่อราชาผีสวี่!”

ราชาผีสวี่เหรอ อู๋เป่ยแอบจำชื่อนี้เอาไว้ พูด : “พ่อ คุณยังจำบทสวดบทนั้นได้ไหม”

อู๋เจิ้นตงท่องบทสวดบทนั้นหนึ่งรอบ หลังจากอู๋เป่ยฟังจบพูดด้วยรอยยิ้ม : “นี่คือคาถาเสริมจิตวิญญาณ”

อู๋เจิ้นตง : “เสี่ยวเป่ย นายก็เคยได้ยินคาถาเสริมจิตวิญญาณนี้เหรอ”

อู๋เป่ยไม่ได้พูดรายละเอียด พูด : “พ่อ คุณไม่ต้องคิดมาก สิ่งที่เกิดขึ้นในความฝันเป็นของปลอม ใช่แล้ว พ่อ หลายวันที่ผ่านมาคุณไม่ได้ลืมฝึกฝนใช่ไหม”

อู๋เจิ้นตง : “ฉันหนึ่งสมาธิหลายชั่วโมงต่อวัน ตอนนี้ร่างกายเริ่มมีเรี่ยวมีแรงแล้ว”

อู๋เป่ย : “มีพัฒนาการแล้ว ตอนนี้ ผมจะสอนวิธีการออกแรงต่อสู้กับคน ร่างกายของคุณเต็มไปด้วยพลัง แต่กลับไม่รู้จะออกแรงยังไง”

อู๋เจิ้นตงพูดด้วยรอยยิ้ม : “ฉันจะฝึกวิชาการต่อสู้ไปทำอะไร”

อู๋เป่ย : “พ่อ คุณจำเป็นต้องเรียน คุณสมบัติของคุณดีขนาดนี้ ไม่ฝึกฝนมันน่าเสียดายเกินไปแล้ว”

อู๋เจิ้นตงหมดหนทาง อู๋เป่ยให้เรียน เขาก็เรียน อู๋เป่ยจึงสอนเขาเคล็ดวิชาเทียนตี้ซวนหวง ในเวลาเดียวกัน เขาได้สอนทักษะการต่อสู้และการเตะง่ายๆ ที่เขาสร้างขึ้นเอง และเทคนิคอื่นๆ

พ่อลูกสองคน คนหนึ่งสอนคนหนึ่งเรียน รอให้อู๋เจิ้นตงเริ่มเข้าที่เข้าทางแล้ว เขานั่งดูอยู่ด้านข้าง ในเวลานี้ เขาหยิบหอคอยเล็กๆ ออกมาแล้วมองดูอย่างละเอียด

แม้ว่าหอคอยเล็กๆหลังนี้จะมีสีทอง แต่มันไม่ใช่ทองคำบริสุทธิ์ ข้างในมีโลหะอื่นๆอยู่ หอคอยเล็กๆปลดปล่อยออร่าแปลกๆ

“นี่คือของวิเศษอะไร” เขาบ่นพึมพำ ทันใดนั้นปลดปล่อยจิตวิญญาณยุทธ์ออกมา ลองสัมผัสหอคอยทองคำนี้

ทันทีที่จิตวิญญาณยุทธ์สัมผัสได้ถึงหอคอยทองคำ อู๋เป่ยรู้สึกได้ว่ามีเสียงระเบิดดังขึ้น สติสัมปชัญญะเข้าสู่ช่องว่างแห่งหนึ่ง ภายในช่องว่างแห่งนี้ มีแสงสีม่วงอยู่รอบๆ

อู๋เป่ยตะลึง กำลังคิดว่าจะออกไปยังไงดี ภายในหัวก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น ภาษาที่พูดเป็นภาษาเซียน : ชั้นแรกของการทดสอบของหอคอยเปิดอยู่ ผู้ฝึกฝนลำดับที่สามหลู่ฉี เจ้าต้องการฝึกฝนนานแค่ไหน

อู๋เป่ย : “ที่นี่คือหอคอยฝึกฝนเหรอ”

อีกฝ่าย : “ที่นี่คือหอคอยฝึกฝน”

อู๋เป่ย : “คุณคืออาวุธวิญญาณของหอคอยเหรอ”

อีกฝ่าย : “ใช่ ข้าคืออาวุธวิญญาณของหอคอย”

อู๋เป่ยคิดสักพัก ถามต่อ : “คุณบอกว่าฉันเป็นผู้ฝึกฝนหลู่ฉีคนที่สาม”

อาวุธวิญญาณ : “ใช่แล้ว เจ้าคือผู้ฝึกฝนหลู่ฉีคนที่สามที่เข้าที่เข้ามาในห้องฝึกฝนแห่งนี้”

อู๋เป่ย : “ผมสามารถฝึกฝนในนี้ได้นานแค่ไหน”

อาวุธวิญญาณ : “ชำระเงินสำเร็จแล้ว เริ่มฝึกฝนระดับแรกได้”

ทันใดนั้น อากาศสีม่วงลอยอยู่รอบๆ ตัวเขา และอู๋เป่ยก็รู้สึกถึงพลังจำนวนนับไม่ถ้วน ทำให้จิตวิญญาณยุทธ์ของเขาสบายตัวมาก เขารวบรวมสติและเริ่มฝึกฝนคัมภีร์ศากยมุนีซ่อนเทพ

เวลาของภายในหอคอย เป็นเวลายาวนานสิบสามปีกว่า หนึ่งร้อยสิบสี่เดือน!

คนธรรมดาคนหนึ่ง จะเป็นบ้าถ้าต้องอยู่ในที่ว่างเปล่าเป็นเวลาหนึ่งเดือน แต่อู๋เป่ยกลับต้องฝึกฝนหนึ่งร้อยสิบสี่เดือน โชคดีที่ตอนที่ฝึกฝน เขาไม่มีความคิดอยู่ในใจ หรือมีความรู้สึกของการมีความสุขใดๆ ก็เลยทำให้ไม่มีความเบื่อหน่าย

ข้างนอกฟ้ามืดแล้ว จางลี่ก็กลับมาบ้านแล้วเหมือนกัน มองเห็นลูกชายนั่งสมาธิไม่ขยับ เธอถาม : “เสี่ยวเป่ยกำลังทำอะไร”

อู๋เจิ้นตงกระซิบพูด : “เสี่ยวเป่ยกำลังฝึกฝน อย่ารบกวนเขา พวกเราไปอีกห้องหนึ่งกันเถอะ”

หอคอยฝึกฝน ช่วงเวลาปีที่เก้า อู๋เป่ยค่อยฝึกฝนคัมภีร์ศากยมุนีซ่อนเทพได้อย่างสมบูรณ์แบบ เหลือเวลาอีกสี่ปี เขาฝึกฝนทักษะนี้และเคล็ดลับในการเข้าสู่จิตใจศักดิ์สิทธิ์ซ้ำแล้วซ้ำอีก ดูดซับพลังงานที่เป็นประโยชน์ต่อจิตวิญญาณอย่างต่อเนื่อง

ในที่สุด เวลาตีสอง อู๋เป่ยลืมตาขึ้น ทันทีที่เขาลืมตาขึ้น เหยียนหยางอุทานออกมา พูด : “ท่านเซียน ท่านทะลวงแล้วเหรอ”

ที่แท้ เหยียนหยางมองเห็นหลังหัวของอู๋เป่ย มีแสงวงกลมปรากฏขึ้น ภายในมีมนต์เสียงพุทธเซนซ่อนอยู่

อู๋เป่ย : “การเก็บเกี่ยวเล็กน้อยเท่านั้น”

หลังจากฝึกฝนมากว่าสิบสามปี อารมณ์ของเขาเปลี่ยนไปมาก และเขาก็สงบลง และหลังจากการฝึกฝนนี้ หัวใจศักดิ์สิทธิ์ของเขาเกือบจะสมบูรณ์แบบแล้ว

“ตอนนี้ สามารถฝึกฝนวิชาตถาคตแล้ว” เขาตัดสินใจตีเหล็กในขณะที่ยังร้อนอยู่ ฝึกฝนวิชาตถาคต!