ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 851

ชายชราอ้วน: "บางทีคุณอาจจะไม่รู้ ภายใต้ชื่อเป่ยซื่อโหวเขามีบริษัทการค้าอาวุธแห่งหนึ่ง เขาเป็นเจ้าเดียวที่สามารถซื้ออาวุธในราคาที่ถูกกว่าคนอื่น ขุนศึกพวกนั้นนั้นมักจะได้รับสินบนจากเขา เพราะงั้นพวกเขาจึงชอบเขาเป็นธรรมดา"

อู๋เป่ยตอบ: "ผมรู้ว่าพวกท่านคิดอะไร ผมจะช่วยโน้มน้าวคุณปู่ให้"

ทุกคนต่างยินดีและยกย่องอู๋เป่ย

หลี่อวิ๋นโต้วจ้องมองหลานชายของเขา จากนั้นเรียกเขาไปที่ห้องหนังสือ"เสี่ยวเป่ย หลานใจร้อนเกินไปแล้ว"

อู๋เป่ยพูดเสียงเรียบ: "คุณปู่ ผมไม่สนใจหอการค้าหรือธนาคารหนานหยางนั่นหรอก แต่ไอ้สารเลวที่ทำร้ายคุณปู่ผมยอมไม่ได้จริง ๆ!"

หลี่อวิ๋นโต้วโบกมือ: "กับแค่โดนตีไม่กี่ครั้งมันจะเป็นอะไรไป ปู่เคยกราบคนอื่นมาก่อนด้วยซ้ำ"

ดวงตาของอู๋เป่ยเบิกกว้าง: "ปู่เคยกราบใคร?"

หลี่อวิ๋นโต้วรู้ว่าเขาเผลอพูดผิด เขารีบพูดอย่างรวดเร็ว: "ไม่ ไม่ ปู่จำผิด"

อู๋เป่ยยิ้มตอบ: "ปู่ ปู่ก็รู้ว่าผมทำอะไรได้บ้าง ต่อให้ปู่ไม่บอก ผมก็สืบเองได้"

หลี่อวิ๋นโต้วทำอะไรไม่ถูก เขาพูดว่า: "คนเราน่ะ บางทีก็ต้องรู้จักก้มหัวบ้าง เรื่องที่ผ่านไปแล้วก็ให้ผ่านไปเถอะ"

อู๋เป่ย: "ปล่อยไปไม่ได้หรอก! ปู่ บอกผมมาเถอะ"

หลี่อวิ๋นโต้วไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในตอนนั้น

ตอนนั้นหลี่อวิ๋นโต้วอายุได้สี่สิบปี เขาไปเกาะชวาเพื่อสร้างตัวเป็นครั้งแรก เขาเป็นคนมีไหวพริบมาก ภายในไม่กี่ปีเขาก็มีทรัพย์สินมูลค่าหลายร้อยล้านแล้ว

ในตอนนั้นเกาะชวาไม่ชอบคนประเทศเหยียนหลง เพราะการทำการค้าของเขาส่งผลกระทบต่อประธานาธิบดีจูฮาโต้ของเกาะชวา ในตอนนั้นจูฮาโต้ส่งคนไปจับหลี่อวิ๋นโต้วมาหาเขา

เขาให้หลี่อวิ๋นโต้วคุกเข่าลงกับพื้น จ่อปืนเข้าปาก ถามว่ากลัวตายไหม หลี่อวิ๋นโต้วกลัวมากจึงได้แต่พูดว่ากลัวอยู่ซ้ำ ๆ

สุดท้ายเขาก็เอาเงินทั้งหมดที่เขาหามาได้ให้กับอีกฝ่ายถึงจะเอาชีวิตรอดออกมาได้ แต่ถึงอย่างนั้นตอนนั้นเขาก็ขาหักไปข้างนึง

หลังจากออกจากชวาแล้ว หลี่อวิ๋นโต้วก็กลับมาที่ยามะเพื่อการพัฒนา ยามะปฏิบัติต่อเหยัยนหลงไม่เลวเลย เขาสามารถสร้างตัวได้อย่างรวดเร็วและสร้างธุรกิจหลี่กรุ๊ปขึ้นมาได้

อู๋เป่ยหัวเราะเสียงเย็น: "จูฮาโต้! ตอนนี้เขาคงอายุ 90 กว่าปีแล้วสินะ?"

หลี่อวิ๋นโต้ว: "เขาคงจะอายุเก้าสิบกว่าปีแล้ว ลูกหลานต่างก็ร่ำรวยกันในเกาะชวา ทรัพย์สินรวมของตระกูลมีมูลค่าเกินกว่าแสนล้านดอลลาร์ พวกเขาคือคนใหญ่โตในท้องถิ่น"

อู๋เป่ย: "ผมจำได้เมื่อหลายสิบปีก่อน จูฮาโต้คนนี้ฆ่าคนประเทศเหยียนหลงหลายล้านคน"

หลี่อวิ๋นโต้ว: "ใช่ เขาเป็นขุนศึกที่ยิ่งใหญ่ เขาสามารถฆ่าใครก็ได้ที่เขาต้องการ นี่แหละนะ โลกเราก็เป็นอย่างนี้ ปลาเล็กกินปลาใหญ่ เสี่ยวเป่ย ปู่แค่หวังว่าหลานจะปลอดภัย ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่านี้แล้ว ”

อู๋เป่ยยิ้มตอบว่า: "ปู่ ตอนนี้ผมไม่ใช่คนธรรมดาแล้ว คนทั่วไปทำอะไรผมไม่ได้หรอก ตำแหน่งประธานของหอการค้านี้ให้ปู่เป็นคนทำแล้วกัน"

หลี่อวิ๋นโต้ว: "ก็ได้ ในเมื่อหลานมุ่งมั่นขนาดนี้ ปู่ก็จะลองสักตั้ง!"

อู๋เป่ย: "ไว้ผมหาโอกาสได้ ผมจะไปเป็นเพื่อนปู่"

ทั้งปู่และหลานชายกลับมาที่ห้องนั่งเล่น หลี่อวิ๋นโต้วยิ้มแล้วพูดว่า: "พี่น้องทั้งหลาย ฉันตัดสินใจลงสมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีแล้ว ฉันหวังว่าพวกคุณทุกคนจะสนับสนุนฉัน"

ทุกคนมีความสุขมาก พวกเขาทนทุกข์มานานแล้ว พอพวกเขาได้ยินว่าหลี่อวิ๋นโต้วจะลุกขึ้นสู้อีกครั้ง พวกเขาก็มีแรงฮึด ตระกูลหลี่เพิ่งเอาชนะตระกูลกัวไปได้ หากเทียบกับกำลังในตอนนี้ตระกูลหลี่มีแนวโน้มมากว่าจะได้รับเลือก

อู๋เป่ยถาม: "การเลือกตั้งประธานาธิบดีจะเริ่มเมื่อไหร่กัน"

หนึ่งในนั้นพูดว่า: "ตอนช่วงสายวันมะรืนนี้ สมาชิกทุกคนจะอยู่ที่นั่นด้วย"

อู๋เป่ยพยักหน้า: "ตกลง คุณปู่กับผมจะไปที่นั่นแน่นอน"

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยไม่คิดว่านายน้อยคนโตจะเป็นคนไม่ถือตัว เขาเดินไปไม่กี่ก้าวก็ถึงทางเข้าลิฟต์แล้วกดปุ่มลิฟต์พิเศษ มันเป็นลิฟต์พิเศษที่ใช้ได้เฉพาะคนในของกรุ๊ปเท่านั้น มันสามารถขึ้นไปยังชั้นห้อบทำงานได้โดยตรง

ลิฟต์ลงมามีชายวัยสามสิบเดินออกมาในชุดสูทและรองเท้าหนัง หน้าตารูปร่างของเขาหล่อกำยำ

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพูดอย่างรวดเร็ว: "ผู้จัดการจาง!"

ผู้จัดการจางพยักหน้า จากนั้นเขาก็สังเกตเห็นท่าทางที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเคารพต่ออู๋เป่ย เขสพูดว่า "คุณกำลังพาเขาขึ้ตไปเหรอ?"

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรีบพูด: "ครับ ผู้จัดการจาง นี่คือนายน้อยครับ"

ใจของผู้จัดการจางเต้นระรัว เขารีบโค้งคำนับอย่างรวดเร็วเพื่อแสดงความเคารพ: "คุณชาย! ผมเป็นผู้จัดการแผนกอสังหาริมทรัพย์ของกรุ๊ป ผมชื่อจางจิ้น"

อู๋เป่ยยิ้มพลางพูดว่า "สวัสดี ผู้จัดการจาง" จากนั้นเขาก็เข้าไปในลิฟต์

เดิมทีผู้จัดการจางกำลังจะออกไปทำธุระ แต่พอเขาเห็นนายน้อย เขาก็เดินตามไปทันที เขาพูดด้วยรอยยิ้ม: "นายน้อย เดี๋ยวผมนำทางให้ครับ"

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรู้สึกแอบไม่พอใจ ยากนักที่เขาจะมีโอกาสให้ประจบประแจงนายน้อย แต่เขากลับถูกขัดเสียได้ แต่ผู้จัดการจางคนนี้เขาก็ไม่กล้าไปถือดีด้วย จึงได้แต่เดินออกจากลิฟต์อย่างสงบเสงี่ยม

เมื่อลิฟต์กำลังขึ้น อู๋เป่ยก็พูดว่า "ไปที่ชั้น 20 หลี่เหมยอยู่รึเปล่า?"

จางจินได้ยินมาก่อนแล้วว่า หลี่เหมยที่มีอำนาจคนนั้นได้หมั้นหมายกับนายน้อยคนโตหลี่ซวินเป่ย เพราะงั้นที่เขามาที่นี่ก็เพื่อพบคู่หมั้นของเขาสินะ เขาพูดทันที: "นายน้อย ประธานหลี่กำลังมีแขก"

อู๋เป่ย: "อืม เธอก็รู้ว่าจะมา ยังจะมีแขกอีก ดูท่าแขกคนนี้ค่อนข้างจะสำคัญเลยสินะ"

จางจินพูดว่า: "ใช่แล้วครับ นายน้อย คนที่ประธานหลี่มีคุยงานด้วยคือนายน้อยคนรองของเฉาเทียนกรุ๊ป"

ขณะที่เขาพูด ลิฟต์ก็มาถึงชั้นที่ยี่สิบพอดี จางจินพาอู๋เป่ยมาที่ห้องทำงานของหลี่เหมย ห้องทำงานแบ่งออกเป็นสองส่วน เป็นส่วนในและส่วนนอก ตอนนี้หลี่เหมยกำลังคุยกับลูกค้า