ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 866

โจวรั่วเสวี่ยขับรถจาากเมืองหลวงมาที่เขตหมิงหยาง เหนื่อยอย่างมาก หลังทานอาหารเธอก็ช่วยจางหลี่ พูดคุยกันสักพักเธอก็พักผ่อน คฤหาสน์หลังใหม่ของอู๋เป่ยมีห้องมากมาย จางหลี่เลือกห้องที่สภาพแวดลอมดีๆให้โจวรั่วเสวี่ย ให้เธอได้หลับพักผ่อน

ในกลางดึก อู๋เป่ยนั่งขัดสมาธิอยู่ใต้ต้นตั๊กแตนเทวดา หายใจเข้าหายใจออก นับตังแต่เมล็ดเต๋าดูดซับวิญญาณที่เหลืออยู๋ของเทพโบราณ เขาก็มีรู้สึกคลุมเครือว่าเมล็ดเต๋าเงียบสงบผิดปกติ ราวกับว่ามีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างเกิดขึ้น

กลางดึก รอบบริเวณเงียบสงบ อู๋เป่ยนำหินเซียนออกมาหนึ่งก้อนดูดซับพลังเซียนของมัน

หินเซียนและหินวิญญาณไม่เหมือนกัน หินเซียนแบ่งออกเป็นสองประเภท ประเภทที่หนึ่งคือ หินที่มีพลังงานควบแน่นโดยเซียน อีกประเภทคือถูกควบแน่นจากการตายของเซียน ในหมู่นั้นหินเซียนที่เกิดจากควบแน่นโดยเซียนจะมีมูลค่ามากกว่า มีเงินก็ไม่แน่ว่าจะซื้อได้

หินเซียนที่อู๋เป่ยมี มีเพียงไม่กี่ประเภท เช่นที่เขามีอยู่เป็นหินเซียนสีม่วงทอง

หินเซียนมีพลังเซียน โดยทั่วไปแล้วมีเพียงร่างกายของเซียนเท่านั้นที่จะสามารถต้านทานพลังเซียนได้ อย่างไรก็ตาม ร่างกายของอู๋เป่ยมีเครื่อข่ายวิญญาณ สามารถรับพลังเซียนได้อย่างง่ายดาย แม้แต่กษัตริย์เที่ยงแท้ยังอิจฉา

อู๋เป่ยถือหินเซียนไว้ทั้งสองมือ หลังเซียนลึกลับก็เข้าสู่จิตวิญญาณผ่านการเชื่อมจิตในมือเขา พลังเซียนผ่านเครือข่ายวิญญาณของเขา เข้าสู่เมล็ดเต๋า หลังจากได้รับการทำให้บริสุทธิ์และเพิ่มประสิทธิภาพ มันก็กลับเครือข่ายวิญญาณอีกครั้งแล้วเข้าบำรุงทุกเซลล์!

เมื่อครั้งเฉียวปู้เซียนได้รับการเลื่อนขั้นเป็นเซียน เขาระมัดระวังและใช้เวลานานในการดูดซับหินเซียน และในขณะนี้ไม่ถึงนาหนึ่งนาทีอู๋เป่ยก็สามารถขัดเกลาหินเซียนได้แล้ว

จากนั้นเขาก็ขัดเหลาหินเซียนก้อนที่สอง ซึ่งใช้เวลาประมาณหนึ่งนาทีเช่นกัน และก้อนที่สาม ที่สี่ จนขัดเกลาถึงหินเซียนก้อนที่สามสิบ เซลล์ของเขาก็หยุดดูดซีบพลังเซียน

หลังจากดูดซับพลังเซียงเพียงพอแล้ว อู๋เป่ยก็ฝึกฝนต่อเงียบๆ เซลล์ของเขาได้รับการเปลี่ยนแปลงทางเวทย์มนตร์ภายใต้การบำรุงของพลังเซียนมากมาย

เมื่อแสงยามเช้าปรากฏขึ้นครั้งแรก อู๋เป่ยลืมตาขึ้น ในเวลานี้ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยความแข็งแกร่ง เขาจำเป็นจะต้องเร่งหาวิธีจัดการพลังที่พลุ่งพล่านในร่างกายของเขา

ทันทีที่ความคิดปรากฏขึ้น นั้นหมายความว่าเขากำลังจะเข้าถึงห้าขอบเขตเซียน ขอบเขตสูงที่สุด! และขอบเขตสูงสุดเป็นสัญลักษณ์แห่งดินแดนสูงสุดคือการหล่อแผ่นธรรมะ

กฏหมาย คือมาตราฐาน บรรทัดฐานและวิธีที่ถูกต้อง การปฏิบัติตามกฎหมายเท่านั้นจึงจะสำเร็จผล

ร่างกายของอู๋เป่ย มีพลังมากมาย เช่น ช่องวิญญาณทั้งเก้าประกอบด้วยพลังทั้งเก้าชนิด ช่องเทพใหญ่ก็มีหลายชนิด บวกกับพลังเซียนที่เขาดูดซับมา พลังวิญญาณยุทธ์ของเขาและอื่นๆ

พลังนี้ ก่อนหน้านั้นมันเป้นไปไม่ได้เลยที่จะรวมเป็นหนึ่งเดียว มันเป็นเหมือนทีม เหมือนกลุ่มทหาร ทหารแต่ละคนทำสิ่งที่ตนเองต้องทำ ความแข็งแกร่งของเขาไม่สามารถไปที่แห่งเดียวได้ ไม่เช่นนั้นพลังจะลดลง

ตอนนี้อู๋เป่ยจำเป็นต้องคนหาวิธีที่จะรวมพลังทั้งหมดเข้าด้วยกันอย่างสมบูรณ์ นี่แหละที่เขาอยากสืบสาน "ธรรมะ!"

ถ้าเขาแสดง"ธรรมะ"ของตนเองออกมา ก็จะอัดแน่นเป็นธรรม แผ่นธรรมะเปรียบเสมือนศูนย์บัญชาการของกองกำลังที่อยู่รอบตัวเขา ประสานงานทุกกองกำลังเข้าด้วยกันอย่างลงตัว

การทำความเข้าใจกับขอบเขตสูงสุดไม่สามารถทำได้ในชั่วข้ามคืน ตอนนี้อู๋เป่ยมีความคิดแล้ว เหลือแค่คิดให้รอบคอบ ตามที่คาดไว้ภายในหนึ่งเดือนเขาจะสามารถควบแน่นแผ่นธรรมะและกลายเป็นผู้ฝึกยุทธ์ชั้นกษัตริย์!

ทานอาหารเช้าเสร็จ อู๋เป่ยและโจวรั่วเสวี่ยก็ขับรถเข้าไปยังเมืองหลวงเมืองฉือ

อู๋เป่ยขับรถของโจวรั่วเสวี่ย เป็นรถภายในประเทศ ไฮบริดไฟฟ้าน้ำมันเบนซิน เมื่อสตาร์ทรถ เร่งความเร็วได้ในไม่กี่วินาที คุณภาพการขับขี่ก็ดีมาก โดยเฉาพะเวลาเข้าโค้ง ล้อทั้งสี่จะเลียวเล็กน้อยประบความเร็วพร้อมกัน ซึ่งทำให้รถมีความสะดวกสบายอย่างมาก

อู๋เป่ยประหลาดใจแล้วพูดว่า "รั่วเสวี่ย รถไฮบริดพวกนี้ทำมาดีขนาดนี้เลยเหรอ?"

โจวรั่วเสวี่ย "ดูเหมือนคุณจะไม่ได้ขับรถมานานแล้วสินะ ตอนนี้คุณภาพรถไฮบริดดีมาก รถใช้เชื้อเพลิงน้ำมันก็สู้ไม่ได้ เอารถอันนี้ของฉันมาพูด ราคาเพียงหนึ่งแสนเจ็ดหมื่น หนึ่งร้องกิโลเมตรใช้น้ำมันสามลิตร รถใช้เชื้องเพลิงน้ำมันราคามากกว่าสามแสนหยวน ไม่ว่าจะอัตราการเ่งหรือประสบการณ์การขับขี่ ก็ไม่สามารถเอาชนะได้ "

อู๋เป่ยที่กำลังจะสร้างรถยนต์พลังงานใหม่ เขาพูดว่า "ดูเหมือนฉันจะต้องเร่งความเร็วในการสร้างรถไฮบริดสักสองสามคันก่อน"

พูดคุยอีกสองสามประโยค อู๋เป่ยก็ถามเข้าประเด็น "รั่วเสวี่ย เบาะแสที่คุณสืบเจอคืออะไร?"

โจวรั่วเสวี่ย "เมื่อไม่กี่วันก่อน ฉันไม่ได้ข้ามไปอวิ๋นติ่งเพื่อจับกุมใครบางคนเหรอ? อวิ๋นติ่งร้องเรียนมา ผู้บังคับบัญชาของฉันก็มาด่าฉัน ฉันอารมณ์ไม่ดีเลยชวนเพื่อนร่วมงานไปดื่มเหล้า ตอนดื่มเหล้าฉันจำคนๆหนึ่งได้ ฉันสังเกตเห็นบนแขนของชายคนนั้นมีรูปผึ้งงานอยู่ รูปแบบนี้ ฉันเคยเห็นในบันทึกของพ่อมาก่อน เขาจะต้องเป็นคนในฉวินเฟิงแน่นอน"

อู๋เป่ย "คุณจับเขา?"

อู๋เป่ยพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม "คุกเข่าลง!"

ความกดดันจากจิตวิญญาณยุทธ์ของเขาทำให้จิตวิญญาณของชายคนนั้นสั่นสะท้าน และคุกเข่าลงไปกับพืนทันที

"คุณชื่ออะไร"เขาถาม

"เว่ยเซียน" เขาตอบ

อู๋เป่ย "คุณเป็นคนของฉวินเฟิง?"

ฉวินเฟิง เป็นองค์หรลักลอบค้ายาเสพติดที่สังหารพ่อของโจวรั่วเสวี่ย

ความตั้งใจของชายคนนั้นถูกทำลายลง และเขาตอบอย่างเชื่อฟัง "ใช่ ฉันเป็นคนของฉวินเฟิง"

อู๋เป่ย "คนในฉวินเฟิงไม่ได้มีแค่พวกผึ้งงานใช่ไหม?"

เว่ยเซียน "ใช่ ฉวินเฟิงประกอบด้วย ผึ้งงาน ผึ้งทหาร ผึ้งผี และยังมีราชาผึ้ง ฉันเป็นระดับสี่ผึ้งงาน ฉันจะฟังคำสั่งของผึ้งงานชั้นสาม"

อู๋เป่ย "คุณสามารถติดต่อผึ้งงานชั้นสามได้ไหม?"

เว่ยเซียน "ได้สิ แต่สถานที่นัดพบและเวลา ขึ้นอยู่กลับเขา"

อู๋เป่ย "โทรหาเขา"

เว่ยเซียนนำโทรศัพท์เขาออกมา แล้วกดเบอร์โทรของผึ้งงานชั้นสาม