ทันทีที่อู๋เป่ยเข้ามา ตี้อีเต๋อเหรินถอนหายใจด้วยความโล่งอกแล้วพูดว่า : “พี่สี่ ”
ชายหนุ่มที่หมกมุ่นอยู่กับการเรียน เขาจ้องมองไปที่ประตูแสงและพูดอย่างเย็นชา : “คุณปู่ติดอยู่ในนั้นมานานกว่าสิบปีแล้ว และพลังยุทธ์ของเขาได้มาถึงขั้นเปลี่ยนของทารกแล้ว อู๋เป่ยนี้มีความลับมากมาย หากปู่ของฉันสามารถเปิดเผยความลับเหล่านี้ได้ มันจะเป็นประโยชน์มากต่อตระกูลตี้อีของฉัน”
ตี้อีเต๋อเหริน : “พี่สี่ คุณปู่ติดอยู่ที่นั่นมานานขนาดนี้ ไม่รู้ว่าจะออกมาได้เมื่อใด”
ชายคนนั้นพูดว่า : “ในไม่ช้า เมื่อปู่ของฉันรอดพ้นจากทัณฑ์สายฟ้า ประตูนี้จะไม่สามารถขังเขาได้อีกต่อไป”
ตี้อีเต๋อเหริน : “ในตอนที่มา อู๋เป่ยก็สามารถบินในอากาศได้ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าความแข็งแกร่งของเขาน่ากลัวมาก”
ชายคนนั้นพูดว่า : “อย่ากังวล ไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหน เขาจะเป็นคู่ต่อสู้ของกษัตริย์เที่ยงแท้ได้เหรอ? ”
ตี้อีเต๋อเหรินคิดเหมือนกัน พยักหน้า และหยุดคิดถึงเรื่องนี้
แต่หลังจากที่อู๋เป่ยผ่านประตูเข้าไป เขาก็เข้าไปในพื้นที่อันมืดมิด ซึ่งภายในก็ข้างมืดสนิท และบริเวณโดยรอบก็ว่างเปล่ามาก
ทันใดนั้นก็มีตะเกียงสว่างขึ้น ข้างหน้ามีพ่อบ้านชราสวมชุดประจำชาติเดินไปหาอู๋เป่ย เขาไอไปพลางเดินมาหาอู๋เป่ย เขาดูแก่มากแล้ว ถ้าอายุไม่ถึงร้อยปีก็น่าจะเก้าสิบปีแล้ว
หลังของเขาโค้งงอเล็กน้อย และเขาเงยหน้าขึ้นด้วยความยากลำบาก และพูดว่า : “ในที่สุดเราก็มีสมาชิกใหม่แล้ว ตามฉันมา”
อู๋เป่ยยืนนิ่งแล้วถามว่า : “คุณเป็นใคร ? ”
ชายชราพูดว่า : “ฉันเป็นพ่อบ้านคนแรกของตระกูลตี้อี เรียกฉันว่าเหล่าเจียงก็ได้ นายท่านของฉันกำลังรออยู่ข้างหน้า รีบไปกันเถอะ”
อู๋เป่ยตามเหล่าเจียงไปแล้วถามว่า : “ใครคือนายท่านของคุณ?”
เหล่าเจียง : “นายท่านเรียกว่าตี้อีเสิ่นโหว”
อู๋เป่ย : “คุณปู่ของตี้อีเต๋อเหรินงั้นเหรอ?”
“เต๋อเหรินเหรอ ? ฮ่า ฮ่า ใช่แล้ว เขาหลอกให้คุณเข้ามาใช่ไหม?”
อู๋เป่ย : “โอ้ เขาหลอกให้ฉันเข้ามาเหรอ?”
ชายชรา : “ใช่แล้ว เมื่อเข้ามาแล้ว คุณจะไม่สามารถออกไปได้อีก ไม่มีใครสามารถเปิดประตูนั้นได้”
อู๋เป่ยไม่มีการแสดงออกบนใบหน้า และพูดว่า : “ทำไมตี้อีเต๋อเหรินถึงต้องหลอกฉันเข้ามา”
เหล่าเจียง : “มีความลับอยู่ในตัวคุณ และเมื่อคุณมาที่นี่ คุณจะต้องพูดมันออกมาอย่างเชื่องฟัง”
อู๋เป่ยเยาะเย้ย แต่เขาไม่ได้พูดอะไรอีก เขาพบว่า พวกเขากำลังเดินอยู่บนถนนบนภูเขา ที่มีภูเขาโล้นมากมายทั้งสองข้างทาง และมีโขดหินรูปทรงแปลก ๆ นับไม่ถ้วน
หลังจากเดินได้สักพัก ก็เข้าไปในถ้ำเล็ก ๆ ที่มีช่องเล็ก ๆ หลายช่องที่ขุดออกมา ในเวลานี้มีชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งอยู่ในถ้ำ เขามีออร่าที่แข็งแกร่งมาก และเป็นกษัตริย์เที่ยงแท้ของระดับเปลี่ยนเทพ
มีโคมไฟแขวนอยู่ในห้องหิน และชายหนุ่มกำลังอ่านหนังสืออยู่ เมื่ออู๋เป่ยเข้ามา เขาก็วางหนังสือลงแล้วพูดว่า : “เจ้าหนู มานี่สิ”
จากนั้นอู๋เป่ยก็เดินไปยังตรงหน้าของชายหนุ่ม และนั่งลงอย่างสุภาพ
ชายหนุ่มมองไปที่อู๋เป่ยแล้วพูดว่า : “หลานของฉันทุกคนต่างก็บอกว่า นายมีความลับมากมายอยู่กับตัว และนายมีสถานะไม่ธรรมดา นายเป็นหัวหน้าของพรรคเทียนหลงใช่ไหม?”
อู๋เป่ยกล่าว : “คุณเป็นคนให้ตี้อีเต๋อเหรินหลอกผมเข้ามาเหรอ?”
ชายหนุ่มกล่าวว่า : “ตระกูลตี้อีของฉันเคยมีอดีตอันรุ่งโรจน์มาก แต่นายกลับกล้าที่จะขอให้หลานชายของฉันรับใช้นายในฐานะเจ้านาย นายกล้าหาญมาก”
อู๋เป่ย : “ เป็นเกียรติของผมอย่างยิ่ง ที่ตระกูลตี้อีของคุณจะมาเป็นคนรับใช้ของผม”
ชายหนุ่มโกรธมาก : “บังอาจ!”
เขาโบกมือ และฝ่ามือที่ควบแน่นด้วยอากาศ ก็ฟาดไปที่ใบหน้าซ้ายของอู๋เป่ย อย่างไรก็ตาม ศิษย์น้องโบกมือ และฝ่ามืออากาศก็หายไป จากนั้นก็มีแรงมาปะทะใบหน้าของชายหนุ่ม
“โครม ปัง ! ”
ตี้อีเสิ่นโหวถอนหายใจ รู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย และรู้สึกว่าตลอดชีวิตนี้ของเขาจะไม่มีวันออกจากสถานที่เลวร้ายนี้ได้นี้
อู๋เป่ยถามว่า : “ช่องว่างนี้ใหญ่แค่ไหน คุณเคยสำรวจมันบ้างไหม?”
ตี้อีเสิ่นโหวกล่าวว่า : “ในตอนแรก ฉันเดินไปรอบ ๆ และไม่สามารถเดินไปถึงจุดสิ้นสุดได้”
อู๋เป่ย : “สถานที่ใหญ่ขนาดนี้ เกรงว่าจะไม่ได้มีแค่พวกคุณเหล่านี้”
การแสดงออกของตี้อีเสิ่นโหวเปลี่ยนไป และพูดว่า : “ผู้ฝึกยุทธ์ชั้นกษัตริย์พูดถูกแล้ว หลายครั้งที่ฉันเห็นเงาดำแวบผ่าน คู่ต่อสู้นั้นเร็วเกินไปมาก จนฉันตามไม่ทัน”
อู๋เป่ยแสยะยิ้ม: “คุณตามไม่ทัน หรือคุณไม่กล้าตาม?”
ตี้อีเสิ่นโหวรู้สึกทำอะไรไม่ถูก และพูดว่า : “มีอยู่ทั้งสองฝ่าย”
ดวงตาของอู๋เป่ยมองไปนอกถ้ำ ห่างออกไปไม่กี่ร้อยเมตรมีหินยาว ๆ อยู่ มีเงาสีเทาอยู่ด้านหลังหิน และดวงตาสีแดงเลือดของมันกำลังจ้องมองมาทางนี้
เมื่อสังเกตเห็นอู๋เป่ยมองมา เงาสีเทาก็หายไปทันที
อู๋เป่ยกล่าว : “ถ้าคุณไม่พูดความจริง ผมจะทุบตีคุณไปเรื่อย ๆ จนกว่าคุณจะพูดความจริง”
ตี้อีเสิ่นโหวสะดุ้งและพูดอย่างรวดเร็ว : “ที่ฉันพูดก็คือความจริง”
อู๋เป่ยเยาะเย้ย : “ในตอนที่มา ผมพบว่ามีโครงกระดูกมนุษย์ประมาณสามร้อยกว่าชิ้นอยู่ด้านใน คุณอธิบายให้ผมฟังหน่อย”
ตี้อีเสิ่นโหวตกตะลึง เขาคิดไม่ถึงว่าอู๋เป่ยจะสังเกตเห็นสิ่งเหล่านี้ ท้ายที่สุดแล้วภายนอกมืดมาก และหากไม่มีแสงสว่าง แม้แต่เขาที่เป็นกษัตริย์เที่ยงแท้ก็ไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน ยิ่งไปกว่านั้น สถานที่ภูตผีปีศาจแบบนี้สามารถควบคุมกดเหล่าที่มีตาวิเศษได้อย่างแข็งแกร่ง ระยะที่ดวงตาเทพควบคุมนั้นน้อยกว่าสิบเมตร
ตี้อีเสิ่นโหวถอนหายใจกล่าวว่า : “เอาล่ะ ตามที่ฉันพูด ไม่นานหลังจากที่ฉันมาที่นี่ ฉันค้นพบว่ามีบางคนอาศัยอยู่ที่นี่ ซึ่งล้มเหลวในการปราบปรามปีศาจในจิตใจของพวกเขา เดิมทีพวกเขาเป็นมนุษย์ แต่กลับกลายเป็นครึ่งมนุษย์ครึ่งปีศาจ สิ่งเหล่านี้น่ากลัวมาก และพลังการต่อสู้ของพวกมันก็เกินกว่าของฉันมาก เพื่อความอยู่รอด ในทุก ๆ เดือนฉันให้เหล่าลูกหลานพาเด็กชายและเด็กหญิงสามสิบคนมาให้สัตว์ประหลาดเหล่านี้กิน ตลอดหลายสิบปีที่ผ่านมา เรามีความเข้าใจโดยปริยายว่า หากพวกมันกินเด็กเล็ก พวกมันก็จะไม่กินฉัน”
อู๋เป่ยจ้องมองเขาอย่างเย็นชา : “ดังนั้น ในช่วงสิบปีที่ผ่านมา คุณฆ่าเด็กผู้บริสุทธิ์นับหมื่นคน!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดคุณหมอตาวิเศษ
เสียตังด้วยออ...
ก็แค่นิยายก๊อปปี้เนื้อเรื่องกันไปมาทำไมต้องเสียตังอ่าน😛😛😛...
ชอบอ่านฟรีมากกว่า555...
เวปนี้เสียเงินด้วยหรือผมอ่านมาหลายเรื่องแล้วผึ่งมาเจอระยะหลังต้องเสียเงิน...
น่าจะมีหักทาง ทรูมันนี่วอเล็ตบ้างนะคับ...
ใครเคยเติมบ้างแล้วครับ เติมแล้วเป็นอย่างไรบ้าง...
แล้วเติมเหรียญยังงัย...
อ่านมาเพิ่นๆหลังๆมาเสียตังซะแล้ว...
มีหลายตอนไม่ได้อ่านครบอยากปืนยิงคนดูแลจังลงก็ไม่ครบดีดูแลไม่ได้เรื่องของครอบครัวคนดูแลมีแต่ความชิบหาย...
619 หายไปตอนนึงนะ...