ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 982

อู๋เป่ยพูดอย่างใจเย็น "เธอเคยได้ยินตำหนักฉางเซิงไหม?"

หญิงสาวพยักหน้า "แน่นอนว่าฉันรู้จัก ที่แท้ก็เป็นอาจารย์ปรุงยา ถึงว่ารู้สึกดอกไม้วิญญาณสวรรค์ได้"

อู๋เป่ยยิ้มแล้วพูดว่า "ดอกไม้วิญญาณสวรรค์นีเป็นยาอันล้ำค่า หากใช้อย่างถูกต้องคุณประโยชน์จะไม่มีที่สิ้นสุด หากไม่ถูกตองวิญญาณจะกระจัดกระจาย สาวสวย กังนั้นดอกไม้วิญญาณสววรค์มาอยู่ในมือของฉันทำจะทำประโยชน์ให้ทั้งเธอแล้วฉัน"

หญิงสาวเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "สิ่งที่ฉันต้องการไม่ใช่ยาเทพเทียนยี่ แต่ผลที่ได้ก็เกือบจะเหมือนกัน ฉันสามารถให้ดอกวิญญาณสวรรค์กับนายได้ แต่นายจะต้องเอายาเทพเทียนี่ให้ฉันหนึ่งเม็ด"

อู๋เป่ยตอบ "นั้นต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว ถึงยังไงเธอที่ปกป้องดอกไม้วิญญาณสวรรค์มาเป็นเวลานาน จะทำงานหนักโดยไม่มีเครดิตได้อย่างไร"

หญิงสาวมีใบหน้าเย็นชา "ฉันไม่ไว้ใจนาย นายเอาของมาสิ่งหนึ่งเป็นหลักประกันสิ"

อู๋เป่ยพูดอย่างเขร่งขรึม "ลูกผู้ชาย เมื่อพูดอะไรออกไปแล้วก็ไม่มีทางคืนคำ เธอสามารถเชื่อใจฉันได้"

หญิงสาวยิ้มเย็น "ลูกผู้ชายจริง กลับมาแอบสอดแนมฉัน? บอกหน่อยสิ ตอนฉันไม่ได้ใส่อะไรเลยนายมาไปนานแค่ไหนล่ะ?"

อู๋เป่ยรู้สึกเขินอาย แม้ว่าเขาจะไม่ไดดูสองสามครั้งแต่เขาก็ดู เขาถอนหายใจอล้วพูดว่า "อาจจะสามสี่ครั้ง"

หญิงสาวหรี่ตาลงราวกับว่าเธอต้องการรจะฆ่าใครสักคน

อู๋เป่ยถอนหายใจ "ฉันไม่ไดตั้งใจจะทำแบบนั้น ตอนที่ฉันมาถึง จู่ๆ เธอก็เขามาแล้วถอดเสื้อผ้าออกทันทีที่เข้ามา เธอรูปร่างดีขนาดนี้ ฉันจะไม่มองได้เหรอ?"

"รูปร่างดี"ความเห็นนี ทำให้ความโกรธของหญิงสาวลดลงอย่างมาก เธอตะคอก "ดูร่างกายฉันแล้ว ฉันจะควักลูกตานายออกอมา!"

อู๋เป่ยไม่กังวลใจ เขาพูด "สาวงาม เธอมีอะไรก็พูดมาตามตรงเถอะ ถ้าจะควักลูกตาฉันจริงๆ คงไม่มานั่งพูดอยู่ข้างฉันแบบนี้แล้ว มีข้อตกลงอะไรเธอก็พูดมาตามตรงเถอะ"

หญิงสาวหันหนาหนีแลวพูดอย่างใจเย็น "ไม่กี่ปีที่ผ่านมา ฉันเบื่อที่จะอยู่ในถ้ำมาก คนเกียจคร้านจนผมยาว สีสันในโลกภายนอก นายคงคุ้นเคยสินะ? จัดเตรียมตัวตันให้ฉันแล้วเรื่องนี้จะจบ"

อู๋เป่ยถาม "เธออยากได้ตัวตนแบบไหนล่ะ?"

หญิงสาว "เพราะฉันเป็นตี้เซียน ไม่สามารถออกไปเดินด้านนอกได้ ฉันอยากได้ตัวตนที่สามารถเดินทาระหว่างดินแดนแห่งเซียนและโลกได้"

อู๋เป่ยคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "่ง่ายมาก ฉันสามารถหางานให้เธอที่เทียนหลงได้ แน่นอนว่าเธอจะต้องไปแสดงหน้าของเธอเป็นครั้งคราามวเพื่อให้คนอื่นรู้ว่าเธอมีตัวตนจริงๆ"

หญิงสาวพูด "ได้ นายจะใช้อะไรเป็นหลักประกัน?"

อู๋เป่ยคิดอยู่ครู่ก็หยิบยาประตูมังกรออกมา แล้วพูดว่า "ยาเม็ดนี้สามารถช่วยให้ผู้คนก้าวไปสู่อาณาจักรมังกรได มันคงจะเพียงพอใช่ไหม?"

หญิงสาวมองดูยานั้น ดวงตางามของเธอก็สว่างขึ้นแล้วพูดว่า "ได้สิ!"

อู๋เป่ยส่งยาให้เธอแล้วถามว่า "ต้องเรียกเธอว่าอะไร?"

หญิงสาว "จื่อเฟย"

อู๋เป่ย "แม่นางจื่อเฟย เธอสามารถไปที่เทียนจิงเพื่อสมัครงานได้ ฉันมีเรื่องที่จะต้องทำต่อ ดังนันฉันจะไม่ได้ไปกับเธอ"

จื่อเฟยจ้องมองเขา "อยากจะไล่ฉันเหรอ? ตอนนี้นายกับฉันมีเวลาว่างเหลือเฟือ ฉันจะตามนายไปทุกที่ที่นายไป"

อู๋เป่ยถอนหายใจเบาๆ แล้วพูดว่า "ก็ได้"

ขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยอยู่ เขาก็แอบสังเกตจื่อเฟย หญิงสาวคนนี้มีพลังมากเป็นคนที่แข้งแกร่งในดินแดนเซียน ไม่เพียงเท่านั้น เธอยังมีมรดกทางสายเลือด เธอมีอาวุธเวทย์ที่ทรงพลังมากมายอีกด้วย ทั้งหมดนีทำใหเขาไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม ยิ่งไม่กล้ากล้าล่วงหญิงสาวคนนี้

ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า เขายังฝึกกังฟูให้วิชากังฟูบ้าคลั่งและหมัดดาวตกต่อไป หลังจากฝึกฝนทักษาทั้งสองนี้แล้ว เขาก็มาถึงระกับเก้าแล้ว แต่เขาอยู่ที่ขั้นแรกของระดับที่เก้าเท่านั้น ในขณะที่เขาพัฒนาขึ้นในวิชากังฟูบ้าคลั่งและหมัดดาวตก เขาจะค่อยๆก้าววไปสู่ระดับเก้าขั้นสอง โสมระดับเก้านั้นก็ถึงระดับเก้าขั้นสิบ หลังจากไปถึงระกับที่สิบแล้ว เขาก็สามารถฝึกฝนวิชากังฟูระดับแรกและศิลปะการต่อสู้ได้

นอกจกานีอู๋เป่ยยังเสริมความแข็งแกร่งให้กับท่าสังหารมังกรทั้งเจ็ดที่ระดับพลังเวทย์ ก่อนหน้านี้เขาควบรวมเทคนิคให้เป็นคาถา หากก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง ก็สามารถกำเนิดพลังเวทย์ขึ้นได้

เขาฝึกซ้อมอย่างหนักที่บ้านเป็นเวลาหลายวัน ในวันนี้จู่ๆเขาก็รู้สึกว่าบรรยากาศรอบตัวเขาควบแน่น เขาจึงรีบเปิดประตูเดินออกไป

เมื่อเขาบินขึ้นเหนือเมืองอวิ๋นติ่ง เขาก็พบว่าสำนักราชามังกรเจ็ดดาว ราคาแพงมหาศาลก็ถูกสร้างขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว พลังงานโลกเข้ามารวมกัน ดึงดูดรัศมีแห่งสวรรค์และโลก บ้านใหม่ของอู๋เป่ยกลายเป็นศูนย์กลางของสำนักฮวงจุ้ย

หลี่อวี๋ที่อยู่ในสระนำนั้น จู่ๆก็รูสึกตกใจไปทั่วร่างรูสึกได้ถึงรัศมีอันน่าเกรงขามของโลกกำลังพุ่งเข้ามาหา มันนั่งลงเพื่อทำการฝึกทันที

รากฐานของสำนักราชามังกรเจ็ดกดาวอยู่ที่หลี่อวี๋ มันเป็นมังกร มังกรตัวแทนของระฆังศักดิ์สิทธิ์และวิญญาณแห่งสวรรค์และโลก หากไม่มีมัน รูปแบบนี้ก็จะว่างเปล่า และอยู่ต่อได้ไม่ม่นาน

นอกจากนี้ ซือไทยังได้รับผลประดยชน์มาก รากของมันยังคงขยายลึกลงไปในดิน ในที่สุดก็รวมเข้ากับสำนักฮวงจุ้ยทั้งหมด

ต้นตั๊กแตนเทวดา ต้นท้อเซียน จื่อเหรินจื่อหม่า สมุนไพรในสวนล้วนได้รับประโยชน์จากสิ่งนี้เช่นกัน สถานที่แห่งนี้เอื้อต่อการเจริญเติบโตของทุกสิ่ง

แน่นอนว่าผู้ที่ได้นับประโยชน์มากที่สุดคือคนในตระกูลหลี่ จากนี้ไป ครอบครัวของเขาจะเจริญรุ่งเรือง พวกเขาจะเป็นเจ้าในโลกนี้

เมื่อสำนักฮงจุ้ยก่อตั้งขึ้น บรรยากาศของอวิ๋นติ่งก็แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง เหตุการณ์นี้สร้างความตื่นตระหนกใหเกับผู้อาวุโสที่รับผิดชอบมาก และนโยบายใหม่ของเขตก็เร่งรัดและรุนแรงมากขึ้น

วันหนึ่ง ขณะที่อู๋เป่ยกำลังฝึกซ้อมอยู่ จู่ๆเขาก็รู้สึกถึงข้อห้ามสามประการบนแผ่นเวทย์เทพ และในขณะเดียวกันก็มีแสงสว่างจ้าขึ้น หลังจากทำการศึกษามาเป็นเวลานาน ในที่สุดข้อจำกัดทั้งสามก็เสร็จสมบูรณ์ เป็นขอจำกัดที่เกิดขึ้นหลังจากที่อู๋เป่ยจะดูดซับพลังศักดิ์สิทธิ์ของกระดูกศักดิ์สิทธิ์

ข้อจำกัดนี้สามารถดูดซับพลังงานของร่างกายอู๋เป่ยได้อย่างต่อเนื่อง แล้วแปลงเป็น "พลังเวทย์" ในเวลานี้พลังเวทย์ของร่างกายเขามีเพียงพอ ข้อจำกัดสามข้อจึงแสดงถึงคาถาสามอย่าง!

ในใจอู๋เป่ยมีความสุขอย่างมากจนแทบรอไม่ไหวที่จะบินไปยังถิ่นทุรกันดารแล้วพูดกับตัวเองว่า "สงสัยจังว่าคาถาทั้งสามของฉันจะมีพลังมาแค่ไหน?"