ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 984

การวิจัยของอู๋เป่ยผ่านไปโดยไม่รู้ตัวเป็นเวลาหลายวัน เมื่อถึงเวลาที่เขาก็ออกมานั่นเป็นเวลาเจ็ดวันต่อมาแล้ว

หลังจากผลักประตูเปิดออก กังจือก็เข้ามาอย่างรวดเร็วแลวพูดว่า "เจ้านาย พี่หวงรอท่านมาสองวันแล้ว"

พี่หวงที่เขาพูดถึงคือหวงจื่อเฉียง ในตอนแรกกังจือก็เป็นหนึ่งในน้องชายของหวงจื่อเฉียง

อู๋เป่ยพยักหน้า เขามาที่ลานหน้าบานและพบว่าปู่และพ่อเขากลับมาแล้ว เขาทักทายก่อน แลวจึงเรียนหวงจื่อเฉียงไปห้องสมุด

"นายรอฉันที่บานสองวันแล้ว มีเรื่องด่วนอะไรเกิดขึนหรือเปล่า?" โดยทั่วไปแล้ว เมื่อหวงจื่อเฉียงประสบปัญหา เขาจะโทรมาหาอู๋เป่ย หากเขากลับมาครั้งนี้ เขาคงเผชิญกับบางสิ่งที่ยากมาก

หวงจื่อเฉียงยิ้มแล้วพูดว่า "เจ้านาย ฉันอยากกลับไปทำงานอยู่ข้างกายท่าน"

อู๋เป่ยเลิกคิ้วขึ้น "อะไรนะ อยู่ที่ไห่เฉิงไม่คุ้นเคยเหรอ?"

หวงจื่อเฉียง "ไม่ใช่ว่าฉันไม่คุ้นเคย ทุกอย่างที่ไห่เฉิงมีความเสถียรภาพ หลังจากที่เสียวเทียนฉีเสร็จแล้ว ชิงเหมินก็ควบคุมเราไม่ได้ ทั่วทั้งไห่เฉิงถือคำพูดของหวงเทียนป้าเป็นใหญ่ เรายังดำเนินการบริษัทประกันภัยที่เจ้านายของเราเสนอเมื่อครั้งที่แล้วด้วย รายรับของเดือนที่แลวเกินหาหมื่นล้าน และในอนาคตก็จะสดใส"

อู๋เป่ย "นี้ไม่ใช่ว่าดีมากหรอกเหรอ?"

หวงจื่อเฉียง "เจ้านาย ฉัยเป็นแม่ทัพที่สามารถพิชิตโลกได้ ถ้าท่านขอให้ฉันปกป้องไห่เฉิงฉันก็ไม่มีอะไรทำ"

อู๋เป่ยคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ฝ่ายของหวงเทียนป้าไม่ต้องการกำลังคนอีกต่อไป มันไม่สำคัญว่านายจะกลับมา มีหลายสิ่งหลายอย่างที่นี่ กังจือไม่สามารถจัดการทั้งหมดนี่ได้ด้วยตัวเอง"

หวงจื่อเฉียงดีใจอย่างมาก "ขอบคุณเจ้านาย!"

อู๋เป่ยเข้าใจจริงๆว่าหวงจื่อเฉียงกำลังคิดอะไรอยู่ เขาต้องการใกล้ชิดอู๋เป่ย เพื่อที่เขาจะไดรับคำแนะนำเปนประจำเพื่อที่เขาจะไดกาวหนาในการปฏิบัติ

เว้นแต่อู๋เป่ย ทุกคนในครอบครัวก็อยู่ที่นั่น อู๋เป่ยขอให้ยีน่าเตรียมงานเลี้ยงและจัดงานเลียงของครอบครัวในตอนเย็น ในช่วงบ่าย ลุงสองและป้าก็มาถึง แมว่าอู๋เหมยและเหม๋ยเป่าก็ถึงพามาที่นี่จากเทียนจิงโดยเหยียนหยาง

หลี่อวิ๋นโต้วมีความสุขมาก ตระกูลหลี่ตอนนี้รุ่งเรือง มั่งคั่ง มีอนาคที่สดใส สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเขามีหลานชายที่ยอดเยี่ยมเช่นหลี่ซวินเป่ย

ป้าคนที่สองก็มาถึงด้วย เธอคงรูเกี่ยวกับความสามารถของอู๋เป่ย จากลุงคนที่สองดังนั้นเธอจึงสุภาพมาก เมื่อเธอเห็นหลี่เนี่ยนจู๋และจางลี่ ก็ปฏิบัติต่อพวกเขาเหมือนพี่ใหญ่และพี่สะใภ้ใหญ่

ผู้ใหญ่ดื่มและพูดคุย แต่เด็กๆไม่สามารถนั่งนิ่งได้ ลูกสาวทั้งสองของป้าหลี่เจียหนิง เจิ้งชิงและเจิ้งห่าวหยู ครอบครัวของหลี่เส้าตง หลี่หงเทา หลี่รุ่ย หลี่ซิน และยังมีอู๋เป่ยและอู๋เหมย เหม๋ยเป่า ทุกคนล้วนเต็มใจที่จะอยู่ต่อก็อู๋เป่ย

ลูกสาวคนเลกของลุงคนที่สอง หลี่ซินอายุเพียงสิบเอ็ดปี เธอกระพริบตาโตแลวพูดว่า "พี่ชาย แม่พูดถึงพี่ว่าพี่สุดยอดมาก เหมือนดั่งเทพเซียน พี่เป็นเทพเซียนจริงๆเหรอ?"

ในความรู้สึกของเธอ เธอยังไม่เข้าใจว่าการฝึกพลังยุทธ์คืออะไร

อู๋เป่ยยิ้มแล้วพูว่า "ถ้าตามความเข้าใจของเธอ พี่ก็คงใช่แหละ"

หลี่ซินร้อง"ว้าว" "พี่ชาย งั้นพี่ก็ต้องบินได้ใช่ไหม?"

อู๋เป่ยพยักหน้า "บินนะบินได้"

หลี่ซินรีบเข้าไปกอดแขนเขาทันที "พี่ชาย พี่พาฉันบินหน่อย ฉันอยากบิน"

อู๋เป่ยยิ้มแล้วพูดว่า "ได้สิ พี่จะพาซินเอ๋อร์ไปบินบนฟ้า"

หลี่รุ่ยยิ้ม "พี่ชาย ฉันก็อยากบินด้วย"

ใบหน้าหน้านิ่ง "นายหนักขนาดนี้ พี่พาไปไม่ไหวหรอก"

ทันใดนั้นหลี่รุ่ยก็มีสีหน้าขมขื่น "พี่ชายลำเอียง ฉันก็น้องชายพี่เหมือนกันน่ะ พี่จะดูแลแต่น้องสาวไม่ดูแลน้องชายไม่ได้"

อู๋เป่ยพูด "นายหักตัังเกือบแปดสิบห้ากิโล ลดนำหนักสำเร็จเมื่อไหร่ ฉันจะพาไปบิน"

หลังจากร่อนลงที่สวนหลังบ้าน อู๋เป่ยพาน้องชายน้องสาวของเขาลงเรือลำเล็กและพายเรือไปในทะเลสาบตะวันออก เมื่อเข้าไปในทะเลสาบ หลี่จัวก็เผยแผ่นหลังของเขา จากนั้นก็มีหัวมังกรตัวใหญ่

เด็กน้อยสองคนตื่นเต้นมาก เดียวสัมผัสเคราของมักรเดียวตบบจมูกของมัน หลี่อวี๋สงบนิ่งมาก ตรงหน้าเขาคือน้องชายและน้องสาวของอู๋เป่ย มันไม่กล้าเคลื่อนไหวใหญ่ เพราะกลัวจะทำให้พวกเขากลัว

หลี่รุ่ยและหลี่ซินเล่นกันสักพัก อู๋เป่ยก็ส่งพวกเขาขึนฝั่ง คนอื่นๆก็ออกกันไป หลี่รุยและหลี่ซินกำลังบินและเล่นกับมังกร แน่นอนว่าพวกเขาเรียกร้องอย่างหนักเช่นกัน

อู๋เป่ยที่เป็นพี่ชายคนโตหมดหนทาง เขาจึงพาเจิ้งชิงและเจิ้งห่าวหยูขึ้นไปเที่ยวบิน จากนั้นจึงพาไปหามังกร

หลี่หงเทากระตือรือร้นที่จะพยายามและขอให้พี่ชายคนโตพาเขาไปบินบ้าง ไม่เช่นนั้นจะไม่มีความยุติธรรม ผลคืออู๋เป่ยเตะเขาลงสระน้ำ ทำให้ทุกคนหัวเราะลั่น

เมื่อเด็กๆเล่นกันจนเหนื่อยแล้ว พวกเขาก็กลับไปที่ห้องจัดเลี้ยง หลี่รุ่ยและหลี่ซินดูตื่นเต้นและเล่าทุกอย่างใหพ่อแม่ฟังเกี่ยวกับการไปบินบนท้องฟ้าและได้เห็นมังกร

หลี่เส้าตงประหลาดใจมาก ซวินเป่ยเลี้ยงมังกร? นี่มัน...

ป้าคนที่สองรู้สึกกลัวอยู่ลึกๆในใจ เธอไม่ใช่คนดี แต่เธอฉลาด เมื่อก่อนภายนอกเธอดูสุภาพ แต่จริงๆแล้วเธอยังคงไม่พอใจอู๋เป่ยอยู่ในใจ สุดท้ายแล้วครอบครัวของเธอก็ถูกอู๋เป่ยทุบตีจนตาย

แต่หลังจากฟังเรื่องราวของลูกชายและลูกสาวแล้ว เธอตกใจมาก หลายชายคนนี้น่าทึ่งมาก วิธีการและความแข็งแกร่งของเขา เกินกว่าจินตนาการของเธอในฐานะมนุษย์ เธอไม่กล้าที่จะยั่วยุคนแบบนี้ เธอทำได้เพียงพยายามประจบประแจเขาเท่านั้น

ป้าหลี่เจียหนิงไม่แปลกใจนักเมื่อได้ยินรื่องราวของเจิ้งชิง จากคำพูดของพ่อเขา เขารู้เรื่องเกี่ยวกับหลานชายของเขามากกว่าใครๆ

เธอยิ้มแล้วพูดว่า "พ่อ ซวินเป่ยมีความสามารถมากขึ้นเรื่อยๆ ตระกูลหลี่ของเราจะต้องรุ่งเรื่องอย่างแน่นอน"

หลี่อวิ๋นโต้วภาคภูมิใจมาก และพูดด้วยรอยยิ้มว่า "แน่นอน เมื่อซวินเป่ยอยู่ที่นี่ ตระกูลหลี่จะคงอยู่ตลอดไป"

ปัจจุบันหลี่อวิ๋นโต้วเป็นประธานหอการค้าทั่วเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และเป็นผู้นำของหอการค้าอวิ๋นตง เขามีตระกูลใหญ่และธุรกิจขนาดใหญ่ แมว่าเขาจะอายุหลายสิบปีแล้ว แต่ความทะเยอทะยานของเขาก็ไม่เปลี่ยนแปลง

หลังจากนันไม่นานอู๋เป่ยก็กลับมา หลี่เนี่ยนจู๋พูดกับเขา "เสี่ยวเป่ย เดือนหน้าจะเป็นวันฉลองสิบปีของปู่นาย เราจะต้องเตรียมตัวล่วงหน้ากันก่อน"