ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 986

หลี่เนี่ยนจู๋คือร่างกายแห่งจิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ เส้นลมปราณทั้งหมดเชื่อมโยงกัน ดังนั้นเขาจึงกลายเป็นคนเซียนโดยไม่รู้ตัวเมื่อนานมาแล้ว นอกจากนี้ เขาฝึกฝนทักษะพลังยุทธ์สูงสุดของนิกายหยินหยาง ดังนั้นรากฐานของเขาจึงแข็งแกร่งมาก

หลี่เนี่ยนจู๋ : “เสี่ยวเป่ย ฉันทำได้เหรอ？”

อู๋เป่ยยิ้มแล้วพูดว่า : “ถ้าคุณทำไม่ได้ ก็ไม่มีใครทำได้แล้วเช่นกัน”

ในขณะนี้ เขาช่วยหลี่เนี่ยนจู๋เปิดช่องวิญญาณทั้งเก้าและช่องเทพที่ยิ่งใหญ่ และยังเปิดช่องทางวิญญาณที่สิบและช่องเทพที่เก้าได้สำเร็จ ในช่วงนี้ อู๋เป่ยใช้พลังงานมิติสูงที่เก็บไว้ในร่างกายของเขาโดยตรง เพื่อเปิดช่องวิญญาณและช่องเทพ ทำให้หลี่เนี่ยนจู๋ดูดซับพลังงานหลักด้วยพลังแห่งกฎ อาจกล่าวได้ว่า จุดเริ่มต้นของเขาสูงกว่าตัวเขาด้วยซ้ำ !

แต่หลี่เนี่ยนจู๋ไม่ได้ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ เพราะเส้นทางการฝึกฝนของเขาต่างจากของอู๋เป่ย และเขาเดินตามเส้นทางของนิกายหยินหยาง

ในช่วงเช้าตรู่ หลี่เนี่ยนจู๋รวบรวมหัวใจศักดิ์สิทธิ์ทีละคน ความสามัคคีระหว่างมนุษย์และสวรรค์ และในที่สุดก็มาถึงระดับสูงสุดของความเป็นคนเซียน และกลายเป็นผู้ฝึกยุทธ์ชั้นกษัตริย์ในปัจจุบัน

แผ่นศักดิ์สิทธิ์ควบแน่นที่อยู่ด้านหลัง สำหรับหลี่เนี่ยนจู๋แล้ว มันไม่จำเป็นอีกแล้ว ดังนั้นต่อจากนี้ เขาสามารถบุกเข้าสู่ขั้นจิตวิญญาณได้อย่างง่ายดาย และกลายเป็นตี้เซียน

อู๋เป่ยหยิบยาอายุวัฒนะวิญญาณแรกเกิดออกมาให้เขาใช้ และยังให้เขาใช้วิธีการรวบรวมจิตวิญญาณตามทักษะของนิกายหยินหยาง จิตวิญญาณนี้ เรียกว่าเทพเที่ยงแท้หยินหยาง และมีพลังมากกว่าจิตวิญญาณทั่วไปมาก

หลังจากรวบรวมจิตวิญญาณของเขาแล้ว หลี่เนี่ยนจู๋ก็นั่งขัดสมาธิ จากนั้นเขาจะใช้เวลาทั้งวันทั้งคืนอย่างสันโดษ เพื่อปรับตัวให้เข้ากับสภาพปัจจุบันของเขา

หลังจากที่หลี่เนี่ยนจู๋เข้าสู่ความสันโดษ อู๋เป่ยก็เหนื่อยล้ามาก และตรงไปที่ห้องนอนเพื่อพักผ่อน แต่ทันทีที่เขาเปิดประตูเขาก็เห็นหลี่เหมยกำลังรอเขาอยู่

“คนใจร้าย ฉันรอคุณทั้งคืนเลย” เธอพูดด้วยความโกรธ

อู๋เป่ยยิ้มแล้วพูดว่า : “ฉันกำลังช่วยพ่อฝึกฝนอยู่”

หลี่เหมยดึงเขาไปที่เตียง เห็นได้ชัดว่าเธอต้องการทำอะไร อู๋เป่ยรีบถอดเสื้อผ้าไปอาบน้ำ แล้วตรงประเด็นทันที

เมื่อถึงเวลาอาหารเช้า อวี่เหยียนเคาะประตูอยู่ข้างนอก : “คุณชาย คุณหนู อาหารเช้าพร้อมแล้ว”

อู๋เป่ยพูดตอบกลับ: “ฉันรู้แล้ว จะไปเดี๋ยวนี้”

หลี่เหมยเอาแขนของเธอคล้องคอของเขา แล้วพูดอ้อนว่า: “ห้ามไปนะ ฉันอยากให้คุณอยู่กับฉัน”

อู๋เป่ยบีบบั้นทายของเธอแล้วพูดว่า : “เชื่อฟัง ไปกินข้าวก่อน กลับมาแล้วผมจะนวดให้คุณ จากนั้นผมจะให้คุณใช้โคลนยาที่ผมพัฒนาขึ้นใหม่ ผมรับรองว่าผิวของคุณจะดีกว่าผิวของทารก”

ดวงตาของหลี่เหมยเป็นประกาย : “จริงเหรอ ? ไป กินข้าวกันเถอะ”

ทุกคนในบ้านทานอาหารเช้ากันพร้อมหน้า ทันทีที่อู๋เป่ย หยิบชามขึ้นมาเด็กชายตัวเล็ก ๆ ก็วิ่งเข้ามากระโดดเข้าไปในอ้อมแขนของ อู๋เป่ย แล้วตะโกน : “พ่อ ! ”

แน่นอนว่าคนที่มาก็คือซี๋เป่า ไม่มีใครเคยเห็นเจ้าตัวเล็กคนนี้มาก่อน อู๋เป่ยให้เขาอยู่ที่เรือนหลัง โดยมีอวิ๋นซีเฝ้าดู

ทันทีที่ซี๋เป่าเข้ามา อวิ๋นซีก็รีบเดินเข้ามาเช่นกัน เมื่อเห็นผู้หญิงที่น่าทึ่งปรากฏตัว ทุกคนก็ตกตะลึง และหลี่เหมยจ้องเขม็งมองไปที่อู๋เป่ย

ซี๋เป่าเห็นอวิ๋นซีตามเข้ามา ก็ตะโกนว่า : “แม่ ”

ใบหน้าของหลี่เหมยซีดลง อู๋เป่ยมีลูกแล้วเหรอ ? แม่ของเด็กก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ ?

ดวงตาของหลี่อวิ๋นโต้วเป็นประกายและเขาพูดด้วยรอยยิ้ม : “นี่คือหลานชายของฉันเหรอ？ มาเถอะ ให้ฉันอุ้มหน่อย”

อู๋เป่ยพูดอย่างรวดเร็ว : “คุณปู่ เขาชื่อซี๋เป่า เขาเป็นลูกบุญธรรมของผม”

เมื่อได้ยินว่ารับมาเลี้ยง หลี่เหมยก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่เมื่อเธอมองไปที่อวิ๋นซี สีหน้าของเธอยังคงเต็มไปด้วยความระมัดระวัง

หลี่อวิ๋นโต้ว: “ลูกบุญธรรม เช่นนั้นก็คือเด็กของตระกูลเรา”

เมื่อซี๋เป่าเห็นหลี่อวิ๋นโต้วเอื้อมมือออกมา เขาก็กระโดดเข้าไป ยื่นมือไปดึงเคราเพื่อเล่นกับมัน ซึ่งทำให้หลี่อวิ๋นโต้วหัวเราะ

ในเมื่ออวิ๋นซีก็มาแล้ว เธอก็โค้งคำนับทุกคน : “อวิ๋นซี ขอคารวะอาวุโสทุกท่าน”

อู๋เป่ย : ”คุณปู่ เธอคืออวิ๋นซี ผู้สืบเชื้อสายมาจากราชวงศ์คุนหลุน”

ชายหนุ่มยิ้มและพูดว่า : “นี่คือกฎที่ท่านผู้นำกำหนดไว้ครับ ”

อู๋เป่ยพูดอย่างเย็นชา : “ปล่อยให้เข้าไป！”

รอยยิ้มบนใบหน้าของชายหนุ่มหายไป เขาเปิดประตูโดยอัตโนมัติ และคนขับก็ขับตรงเข้าไป หลังจากที่รถออกไปไกลแล้ว ชายหนุ่มก็รู้สึกตื่นตัว และพูดด้วยความประหลาดใจว่า : “เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นกับฉัน รู้สึกเหมือนกำลังฝันอยู่เลย……เฮ้ พวกเขาอยู่ที่ไหน เข้าไปแล้วงั้นเหรอ？”

ผู้คนที่อยู่ ข้าง ๆ มองเขาเหมือนสัตว์ประหลาด คิดกับตัวเองว่า คุณคือคนที่ปล่อยเข้าไปเองไม่ใช่เหรอ ?

รถขับไปที่อาคารเก้าชั้น ขณะที่คนขับกำลังขับรถขึ้นทางลาด ก็มีรถสปอร์ตคันหนึ่งจากด้านหลังเข้ามาขวางหน้าเหมือนสายฟ้าแลบมาหยุดที่ประตู

ชายและหญิงคู่หนึ่งลงจากรถสปอร์ต ชายคนนั้นอายุสามสิบต้น ๆ ผมย้อมสีขาวและสวมชุดสูทสีขาว ปิดประตูรถและเดินเข้าไปทันที ถัดจากเขามีผู้หญิงรูปร่างเซ็กซี่เดินตามเขาด้วยรอยยิ้ม

รถคันนี้ขวางหน้าไว้ และรถของอู๋เป่ยก็ไม่สามารถขึ้นไปได้แล้ว

หลี่เส้าตงมองดูและพูดว่า : “เสี่ยวเป่ย คนนี้ชื่อหลี่เฮ่าเซิน พ่อของเขามีอิทธิพลอยู่ในกองทัพบ้าง ครอบครัวของเขาส่วนใหญ่ทำธุรกิจทางทหาร โดยมีกำไรนับหมื่นล้านต่อปี”

อู๋เป่ย : ”หลี่เฮ่าเซินคนนี้ค่อนข้างเย่อหยิ่งเลยนะ”

หลี่เส้าตง : “เขาไม่เพียงแต่เย่อหยิ่งเท่านั้น เมื่อปีก่อนหงเทายังเกือบถูกเขาทำร้ายจนตาย แต่สุดท้ายเราก็ทำอะไรเขาไม่ได้ ใครให้เขามีเบื้องหลังที่แข็งแกร่งแบบนั้นกันล่ะ”

จากนั้นเขาก็กล่าวเสริมว่า : “ในแง่ของความอาวุโส เขาต้องเรียกฉันว่าปู่ และเรียกคุณว่าอา”

อู๋เป่ยโบกมือ และรถสปอร์ตที่อยู่ข้างหน้าก็ลอยขึ้นมา และกลิ้งไปในอากาศหลายครั้ง จากนั้นก็ลอยลงไปในสระน้ำที่อยู่ห่างออกไปหลายสิบเมตร

ฉากนี้ก็ทำให้ทุกคนตะลึง เกิดเรื่องอะไรขึ้น ? คนขับรถขับรถไปที่ประตูใหญ่ จากนั้นอู๋เป่ย หลี่เส้าตง และหลี่เนี่ยนจู ทั้งสามก็ลงจากรถ

พนักงานต้อนรับที่ประตูรีบเปิดประตู : “เชิญทั้งสามท่านครับ”