ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 989

หลังจากที่ทุคนรออยู่ครู่หนึ่ง อู๋เป่ยและหลี่หลานก็กลับมา อย่างไรก็ตาม หนาอกของหลี่หลานกถูกบดขยี้ ใบหน้าของเขาแดงและบวม ดูเหมือนว่าเขาเพิ่งถูกทุบตี

ด้วยใบหน้าที่สดใส หลี่หลานดึงหลี่อวิ๋นฮั่นผู้เป็นพ่อ และออกไปกระซิบสองสามคำ หลี่อวิ๋นฮั่นรู้สึกประหลาดใจมากและเหลือบมองไปทิศทางของอู๋เป่ยเป็นครั้งคราว

ห้านาทีต่อมา หลี่อวิ๋นฮั่นก็เข้ามาด้วยใบหน้าไม่สู้ดี เขาโคงคำนับเล็กน้อยแล้วพูกับหลี่เนี่ยนจู๋ "คุณชายใหญ่ พวกเราพ่อลูกเคยทำให้ขุ่นเคืองมาหลายครั้ง ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วย"

หลี่เนี่ยนจู๋พูด "ฉันยกโทษให้พวกคุณ"

สมาชิกตระกูลหลี่ ตกตะลึงเมื่อเห็นฉากนี้ หลี่อวิ๋นฮั่นโคงคำนับสายเลือดของหลี่อวิ๋นโต้งหรือเนี่ย?

อู๋เป่ยยิ้มและยังคงนั่งอยู่ที่เดิม เขาพูดกับหลี่ซิวเฉิงที่กำลังงุนงง "ลุงสี่ ฉันอยากให้ลุงลุกขึ้นมาแล้วแนะนำปู่ของผมใหเป็นผูนำกลุ่มคนใหม่"

หลี่ซิวเฉิงตกตะลึง เขาเป็นคนฉลาด เขาพยักหน้าอย่างแรง "เขาใจแล้ว!"

ไม่นานหลังจากการรวบรวมกลุ่มเริ่มขึ้น หลี่อวิ๋นฮั่นก็เดินขึ้นไปบนเวทีแล้วพูดว่า "ทุกคน ฉันสุขภาพไม่ดีและมีพลังน้อย วันนี้ฉันจะขอประกาศสละตำแห่งในฐานะผูนำกลุ่มหลี่ ฉันหวังว่าจะมีคนที่มีความสามารถมาสานต่อมันได้"

หลังจากพูดจบ เขากเดินลงจากเวทีทันที และออกจากที่นั่นดวยความโมโห ลุกชายทังหลายของเขาก็จากไป ทำให้เกิดความโกลาหลในที่นั่น

"อะไรนะ? หลี่อวิ๋นฮั่นไม่ใช่ผู้นำกลุ่มอีกต่อไปแล้ว เพราะอะไรกัน?"

"คุณยังจะถามอีกเหรอ? จู๋ๆ หลี่ซวินเป่ยก็หายไป ดังนั้นเขาจึงออกไปต่อสู้กับเขา ฉันไดยินมาว่าผู้ฝึกตนไม่มีเหตุผลและพูดดวยหมัดเดียวเท่านั้น ดังนั้นหมัดของหลี่ซวินเป่ยจึงยากกว่า"

"พูดอย่างงี้ ผู้นำคนต่อไปก็คือหลี่อวิ๋นโต้ว?"

"นั้นก็เป็นเรื่องปกติ นอกจากหลี่อวิ๋นโต้วแล้้ว จะมีใครอีกบ้างที่สามารถนั่งในตำแน่งนี้ได้" ทุกคนต่างพยักหน้า

"หลี่อวิ๋นฮั่น ดำรงตำแหน่งมาหลายปี ในที่สุดก็เกษียญ หลี่อวิ๋นโตวเปนนักธุรกิจใหญ่ เมื่อเขาเป็นผู้นำตระกูลหลี่ของเรา เราก็จะมีรูปลักษณ์ใหม่อย่างแน่นอน"

หลังจากพูดเช่นนี้ หลี่ซิวเฉิงก็เดินขึนไปบนแท่นสูง พร้อมพูดด้วยรอยยิ้ม "ทุกท่าน ในเมื่อผู้นำคนก่อนสละตำแหน่งแล้ว ฉันขอแนะนำหลี่อวิ๋นโต้วให้เป็นผู้นำกลุ่มคนใหม่ หากทุกท่านเห็นด้วย ใหยกมือขวาขึ้น"

ทันทีนั้น สมาชิกทุกคนของกลุ่มหลี่ในหองประชุมทั้งหมดยกมือขึนสูง และเลือกหลี่อวิ๋นโต้วเป็นผู้นำกลุ่มใหม่อย่างเป็นเอกฉันท์

หลี่ซิวเฉิงแล้วพูดว่า "เอาล่ะ เราขอเชิญลูกชายคนโตของผุ้นำกลุ่มคนใหม่ หลี่เนี่ยนจู๋มากล่าวอะไรซักสองสามคำ"

คำพูดของหลี่เนี่ยนจู๋นั้นสั้นมา ในตอนสุดท้ายของคำพูดของเขา ผู้ชมต่างปรบมืออย่างอบอุ่น

สิ่งที่เกิดขึ้นต่อนั้นเรียบง่ายมาก ตระกูลหลี่ได้มอบโควต้าสองอันให้กับหลี่เนี่ยนจู๋และอู๋เป่ย

งานปาร์ตี้ไม่น่าสนใจอีกต่อไป อู๋เป่ยทิ้งให้หลี่เนี่ยนจู๋และหลี่เส้าตงอยู่ที่งานเลี้ยงต่อ แล้วเขาก็ออกไปก่อน

เขาไปที่สุสานบรรพบุรุษ ที่นี่คือรูปแบบแสวงบุญว่านหลงที่เขาวางแผนไว้!

ป่าบนเขามีรัศมีหมื่นตารางกิโลเมตร ไดรับการทำสัญญาโดยหลี่อวิ๋นโตว ระยะเวลาของสัญญาคือหนึ่งรอยปี ด้วยเหตุนีตระกูลหลี่จึงใช้เงินเกือบสามแสนล้าน

นี่เป็นเพียงเงินตามสัญญาเท่านัน ต่อไปจะมีงานก่อสร้าง ย้ายภูเขา เปลี่ยนเส้นทางนำอีกจำนวนมาก ปริมาณงานต่างๆที่ใหญ่มาก

เขาบินขึ้นไปบนที่สูงและเห็นรถขุดหลายคันทำงานอยู่ แต่ความคืบหน้านั่นค่อนข้างช้า

อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้เขาไม่ได้ขอให้หลี่อวี๋และเหยียนหยางมาช่วย ด้วยฮวงจุ้ยของหลุมศพบรรพบุรุษเช่นนี้ไม่จำเป็นที่จะตองเร่งรีบ

เมื่อเขากลับมาที่เมืองหนานตู เขาต้องการตามหาเฉินเสี่ยวถงโดยธรรมชาติ เฉินเสี่ยวถงสร้างสวรรค์สำหรับเด็ก ซึ่งมีเด็กยากจนจำนวนมากที่พ่อแม่ทอดทิ้ง

เมื่อเขาปรากฏตัวใกล้สนามเด็กเล่น เขาก็เห็นรถขุดหลายคันล้มอยู่ตรงข้ามประตู และกลุ่มคนในชุดทำงานกำลังตะโกนสาปแช่งที่ประตู

ภายในสวน เฉินเสี่ยวถงขยับเก้าแี้และนั่งที่ประตู แรงผลัดดันของเธอทำให้คนภายนอกไม่กล้าเกินขอบเขต กล้าเพียงด่าสาปแช่งอยู่ภายนอก

อู๋เป่ยเดินออกมา เหลือบมองกลุ่มคนแล้วถาม "เกิดอะไรขึ้นกัน?"

ชายในวัยสามสิบพูดอย่างเย็นชา "คุณเป็นใคร? ถึงเวลาที่คุณจะมายุ่งแล้วเหรอ?"

อู๋เป่ย "ใช่ เราสามารถเคลื่อนไหวได้ ดังนั้นเรามาพูดถึงเรื่องค่าตอบแทนกันต่อดีกว่า"

ชายคนนั้นพูด "ตราบใดที่คุณเต็มใจที่จะย้าย ค่าชดเชยก็ไม่ใช่ปัญหา ฉันจะให้คุณสิบล้าน เป็นยังไง สิบล้านก็เพียงพอสำหรับการสร้างสนามเด็กเล่นสองแห่ง"

อู๋เป่ย "สิบล้าน? คุณคิดจะส่งฉันไปขออาหารเหรอ? ห้าพันล้าน ห้ามขาดแม้แต่สตางค์เดียว"

ชายคนนั้นสะดุ้ง แล้วหัวเราะเยาะ "ห้าพันล้าน? คุณบ้าไปแล้วเหรอ?"

อู๋เป่ย "ถ้าไม่มีห้าพันล้าน สนามเด็กเล็กของเด็กๆจะไม่มีการย้าย"

ชายหนุ่มคนนั้นหัวเราะเยาะ "ไม่ย้าย? ดีเสียจริง ฉันจะดูว่าพวกคุณจะอดทนได้นานแค่ไหน!"เมื่อพูดจบ เขาก็หันหลังกลับและจากไปทันที

อู๋เป่ยตบเขาเบาๆ ชายคนนั้นก็หนาวสั่นไปทั่วทั้งตัว และอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย

อู๋เป่ยพูดจากข้างหลัง "ภายในหนึ่งชั่วโมง คุณจะรู้สึกอึดอัดและหายใจไม่ออก ภายในสามชั่วโมง คุณจะมีเลือดออกทั้งเจ็ดทวาร ก่อนที่จะสลบไป กล้ามเนือของคุณจะหดตัวลงและจะมีชีวิตไม่สู้ตาย หากคุณทนไม่ไหวก็มาหาฉัน แต่จะต้องนำเงินห้าล้านมาให้ฉัน"

ชายคนนั้นตะคอกหนึ่งเสียง เห็นไดชัดว่าเขาไม่ได้คำนึงถึงคำพูดของอู๋เป่ย แล้วเดินจากไป

อู๋เป่ยไม่สนใจเขาแล้วกลับไปดูแลเด็กๆต่อไป ตอนนี้ระดับพลังยุทธ์ของเขาสูงขึ้น ความเร็วในการรักษาของเขาเร็วขึ้นหลายเท่า และเขาเกือบจะสามารถรักษาโรคได้เพียงปลายนิ้วสัมผัส

ในเวลาเพียงสามชั่วโมง เด็กทุกคนก็ได้รับการรักษาโดยเขา แน่นอนว่ายังมีกรณีที่ร้าบแรงบางกรณีที่จำเป็นต้องได้รับการรักษาขั้นทุติยภูมิและตติยภูมิ

เฉินเสี่ยงถงนั่นอยู๋ข้างๆตลอด เธอเฝ้าดูเด็กแต่ละคนกลับสู่สภาวะปกติ เธอมีความสุขและรู้สึกขอบคุณมาก เธอพูเว่า "พี่อู๋ ทักษะทางการแพทย์ของพี่ ดีกว่าครั้งก่อนอีก"

อู๋เป่ยยิ้ม "แน่นอน ระดับพลังยุทธ์ของฉันพัฒนาขึ้นแล้ว"

เมื่อพูดสิ่งนี้แล้ว เขาก็พูด "เสี่ยงถง การฝึกฉีของเธอก็เกือบสำเร็จแล้ว ฉันจะสอนวิธีฝึกลมปราณ "

เฉินเสี่ยวถงพยักหน้า "ได้!"