แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 170

บทที่ 170 เขาจะต้องไม่เป็นอะไร

กิจจาวิ่งแล้วก็วิ่ง วิ่งโดยไม่หยุดพัก

ในหัวของเขามีแต่คำพูดของกานต์สะท้อนเข้ามา แค่เขาวิ่งออกไปหาแด๊ดดี้ กานต์ก็จะรอด

ข้างหลังมีเสียงฝีเท้าวิ่งตามมา กิจจาจึงวิ่งเข้าไปซ่อนหลังถังขยะ

เขาไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน ร่างกายของเขาสั่นเทิ้มไปหมด

เมื่อเห็นว่าเขมิกาเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ กิจจาก็กลัวจนไม่กล้าส่งเสียงอะไรออกไป

ตอนนี้ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่แม่ของเขาแล้ว

เธอคือปีศาจ!

กิจจาเห็นกับตาว่าเขมิกาลงมือทำอะไรกับกานต์บ้าง และเห็นเขมิกาลงไม้ลงมือกับเขาด้วย

เขมิกาบอกว่าที่ตั้งท้องเขาก็เพราะอยากยืนหยัดในตระกูลโตเล็ก เพราะอยากเป็นนายหญิงของตระกูล แต่ก็เพราะว่าความโง่ของเขาทุกอย่างจึงพังไม่เป็นท่า

แม่ของเขาเกลียดเขา!

นี่คือความรู้สึกแรกที่กิจจารู้สึกได้

เธอไม่ใช่หม่ามี้ที่คอยปกป้องเขาเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

กิจจาเศร้าและเสียใจมาก แต่เขาจะไม่บอกเฮีย เพราะเฮียเจ็บกว่าเขาเยอะ

เขาจะไม่ยอมให้เฮียต้องตาย！

ไม่ยอม！

กิจจาหดตัวหลบอยู่หลังถังขยะ พร้อมกับมองเขมิกาวิ่งผ่านหน้าเขาเหมือนเป็นคนบ้า

เขาไม่กล้าออกไป และไม่กล้าส่งเสียงอะไรออกมา

จนกระทั่งเขมิกาวิ่งออกไปไกลแล้ว กิจจาถึงได้วิ่งออกมาจากหลังถังขยะ จากนั้นก็วิ่งเร็วๆไปตระกูลโตเล็ก

เขาจำทางไม่ได้ แต่นึกถึงคำพูดของกานต์

กานต์บอกเขาให้หาที่ที่โทรหาแด๊ดดี้ได้

กิจจาวิ่งมาถึงร้านซูเปอร์มาเก็ต จากนั้นก็ขอยืมโทรศัพท์คนอื่นพร้อมกับร้องไห้ไปด้วย

พ่อแม่หลายๆคนที่เห็นสภาพของกิจจา ก็อดสงสารไม่ได้ บางคนจึงติดต่อกับตำรวจให้

ตำรวจมาถึงซูเปอร์มาเก็ตอย่างรวดเร็ว วินาทีที่เห็นกิจจา หัวหน้าตำรวจก็รู้สึกราวกับหัวใจของตัวเองจะเต้นออกมานอกอก

“นายน้อยกิจจา! พระเจ้า ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้?”

“ผมอยากไปหาแด๊ดดี้ โทรแด๊ดดี้ให้ผมหน่อย！ช่วยเฮียของผมด้วย! เร็วสิครับ！”

กิจจากำแขนเสื้อของหัวหน้าตำรวจเอาไว้แน่น

หัวหน้าตำรวจไม่มีทางเลือก จึงต้องเอาโทรศัพท์ไปให้กิจจา

เมื่อบุริศร์ได้รับโทรศัพท์ หัวใจของเขาก็กระตุก

“ลูกอยู่ที่ไหน?”

เมื่อกิจจาได้ยินเสียงของบุริศร์ ก็ร้องไห้โฮออกมา

“แด๊ดดี้ แดดดี้รีบมาช่วยเฮียหน่อย เฮียเลือดออกเยอะมากเลย!”

หัวใจของบุริศร์บีบหน่วงจนเจ็บ

จากนั้นไม่นานหัวหน้าตำรวจก็บอกตำแหน่งทิศทางแก่บุริศร์

บุริศร์นนำทีมพฤกษ์ตามไปยังที่นั่นด้วยความรวดเร็ว

ขณะเดียวกันคนที่ทราบข่าวก็ยังมีธรณีและเจตต์

แต่เมื่อคนกลุ่มหนึ่งมาถึงบ้านเก่าๆหลังหนึ่ง นอกจากรอยเลือดบนพื้น ก็ไม่เจอเงาของกานต์เลย

“ไปไหน? กานต์ไปไหนแล้ว！”

บุริศร์แทบคลั่ง

หลายวันมานี้ เขาเฝ้าตามหากานต์กับนรมนติดต่อกันหลายวันหลายคืน ตอนนี้กว่าจะได้ข่าวคราวของกานต์มาก็ไม่ใช่ง่ายๆ แต่แล้วทำไมไม่เจอล่ะ?

ตำรวจเก็บเลือดบนพื้นมาทำการตรวจสอบ และผลก็ออกมาเป็นเลือดของกานต์

เมื่อเห็นเลือดบนพื้น บุริศร์ก็ทรุดลงกับพื้น

“ประธานบุริศร์!”

พฤกษ์หน้าซีด

“แด๊ดดี้！”

กิจจาร้องไห้เสียงดัง เมื่อไม่เห็นเฮีย เขาก็ไม่สบายใจเอามากๆ

เขาผิดเอง！

เพราะเขาวิ่งช้า เพราะเขาทำให้มันล่าช้า！

กิจจาร้องไห้กระหืดกระหอบ สถานการณ์วุ่นวายไปหมด

ธรณีค่อนข้างใจเย็น

“หาต่อไป ต่อให้หากานต์ไม่เจอ ก็ต้องหาเขมิกาให้เจอ ผู้หญิงคนนี้ยังไปไหนไม่ได้ไกลหรอก รีบหา！”

เจตต์ไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่กลับหันหลังออกตามหาทันที

เขาจะให้เด็กแสบนั่นเป็นอะไรไปไม่ได้เด็ดขาด ทว่าเลือดแดงสดพวกนั้นมันบาดตาเขาเหลือเกิน ทำให้เขาอดนึกไปถึงตอนที่เขาเคยถูกลักพาตัวไปเมื่อเขายังเด็กขึ้นมาไม่ได้

ตอนนั้นที่ถูกลักพาตัว แม่ของเขาแทบบ้า

ตอนนี้กานต์ไม่รู้ว่าไปอยู่ที่ไหน นรมนก็ไม่รู้ว่าเป็นตายร้ายดียังไง เขาจะอยู่เฉยๆไม่ได้ เขาต้องตามหาเธอ！

เจตต์นำคนของตระกูลออกไปด้วยความรวดเร็ว

ธรณีเข้าใจสถานการณ์ดี จึงเหลือคนไว้ช่วยตำรวจทำการตรวจสอบ

ส่วนบุริศร์ถูกพฤกษ์พากลับมาที่โรงพยาบาล หมอทำการตรวจอย่างละเอียด ผลออกมาหลักๆเลยคือสะเทือนอารมณ์จนช็อกหมด สติ ไม่ได้เป็นอะไรมาก

กิจจาถูกพากลับมายังตระกูลโตเล็ก แต่ดูเหมือนเขาจะยังหวาดกลัว ตอนกลางคืนจึงนอนหลับไม่สนิท

บุริศร์วางงานทุกอย่างลง แล้วตรงมาที่ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา

“ธรณี ผมต้องการเจอธิดา！”

บุริศร์รู้ว่าธิดาเป็นอะไรกับตระกูลทวีทรัพย์ธาดา คุณย่าบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดาคิดจะขัดขวาง แต่กลับถูกธรณีห้ามเอาไว้

“แม่ เราติดค้างคุณนรมน！”

“แต่เธออาจจะเป็นลูกสาวของพี่ใหญ่แก！”

คุณย่าบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดายึดติดกับลูกหลานมาก

คนสืบทายาทของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาที่เหลืออยู่มีน้อยมาก ตอนนี้เธอไม่อยากเสียไปสักคน ต่อให้เป็นลูกนอกสมรสก็ต้องปกป้อง

บุริศร์กลับพูดเสียงเย็นออกมาว่า “ผมไม่สนว่าเธอเป็นใคร ผมแค่อยากรู้ว่าการหายไปของเมียและลูกผมเกี่ยวกับเธอไหม ตอนนี้ต่อให้พวกคุณไม่ให้ผมเอาตัวเธอไป ผมก็ต้องเอาไป”

คุณย่าบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดายังคิดจะขัดขวางต่อไป แต่กลับได้ยินธรณีพูดขึ้นมาก่อนว่า “แม่ครับ เราเป็นคนตระกูลทวีทรัพย์ธาดา อย่าคิดแค่ว่าธิดาจะใช่หรือไม่ใช่ลูกสาวของพี่ใหญ่เลย ต่อให้ใช่ เธอก็ทำผิด จำเป็นต้องรับผิดชอบ เกียรติของตระกูลที่เราสั่งสมมานาน จำเป็นต้องเอามาใช้ปกป้องคนที่ทำผิดหรือครับ?”

ถ้อยคำนี้ทำให้คุณย่าบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดาอับอาย

“แต่ แต่ว่าถ้าเธอเป็นลูกสาวของ......”

“ถึงจะใช่ เธอก็ต้องไปรับโทษตามกฎหมาย เพราะว่าเธอทำผิดกฎหมาย อย่างพึ่งพูดไปถึงเรื่องที่ตอนนี้นรมนกับกานต์จะเป็นยังไง และไม่ต้องไปพูดถึงว่าเรื่องนี้จะเกี่ยวกับเธอหรือไม่ เอาแค่เรื่องลักพาตัวกานต์ครั้งก่อน เธอมีส่วนร่วมแค่นั้นก็พอ ถึงกับคิดจะฆ่าเด็กอายุแค่สี่ขวบ นี่เป็นเรื่องที่ตระกูลเราไม่ควรโอนอ่อนให้！ผมเชื่อว่า ถ้าพี่ใหญ่ยังมีชีวิตอยู่ เขาก็คงไม่เห็นด้วยที่แม่ปกป้องคนผิดอย่างนี้”

ธรณีเจ็บใจมาก

ที่ตระกูลทวีทรัพย์ธาดามีคนแบบนี้ ตอนนั้นตัวเขาเองคิดไม่ถึง แต่เขาจะไม่ปกปิดความผิดให้ลูกนอกสมรสของตระกูลหรอกนะ

เพราะนี่คือตระกูลทวีทรัพย์ธาดา！

วีรบุรุษหลายคนคอยเฝ้ามองจากบนฟ้า จะยอมให้เกียรติยศแปดเปื้อนไม่ได้เด็ดขาด

คุณย่าบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดาไม่ได้ขัดขวางอีกต่อไป แต่ดวงตากลับแดงก่ำ คนแก่อายุเยอะขนาดนี้ ยังต้องมาดูบุริศร์พาตัวธิดาไปต่อหน้าต่อตา

เมื่อนาวินได้ยินว่าธิดาถูกพาตัวไป ก็ดิ้นราวกับเป็นบ้า แต่กลับช่วยอะไรไม่ได้

ธิดาถูกพาตัวกลับมาที่ตระกูลโตเล็ก

ถ้าพูดกันตามเหตุผลตระกูลโตเล็กไม่มีสิทธิ์สอบปากคำกับคนผิดโดยพลการ แต่สถานะของบุริศร์แตกต่างจากคนอื่น อีกอย่างภรรยาของเขาก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับธิดา ทางตำรวจเลยส่งคนมาฟังคำให้การ

ธิดาไม่ได้มีท่าทีเดือดเนื้อร้อนใจ ไม่ว่าบุริศร์จะพูดอะไร ถามอะไร เธอก็ไม่ปริปากพูด ดวงตาที่ถูกกานต์จิ้มจนบอดตอนนี้สวมผ้าปิดตาเอาไว้ เมื่อได้ยินบุริศร์ถามถึงกานต์ ธิดาก็แสยะยิ้มออกมา “ไอ้เด็กเปรตนั่นคงตายไปแล้วมั้ง”

เสียง”ปัก” ดังขึ้นมา เมื่อกำปั้นของบุริศร์ฟาดเข้าที่คอของเธอ

เขาไม่ได้ออมแรงเลยสักนิด มากไปกว่านั้นคือเขาทำมันด้วยหน้าตาเฉย ธิดารู้สึกราวกับว่าอวัยวะบนร่างกายสะเทือนจนเปลี่ยนตำแหน่ง เจ็บจนเธอส่งเสียงอื้ออึงออกมา มุมปากก็มีเลือดสดๆไหลซึมออกมา

คนรอบข้างมองดูด้วยอาการอกสั่นขวัญแขวน

แรงเมื่อกี้อย่าว่าแต่ผู้หญิงเลย เป็นผู้ชายก็ไม่น่าจะมีใครทนได้

บุริศร์เยือกเย็นจนเหมือนเดินออกมาจากบ้านน้ำแข็ง

“ฉันจะถามอีกครั้ง ป้าโออยู่ที่ไหน? กานต์อยู่ที่ไหน? นรมนอยู่ที่ไหน?”

“ฉันไม่บอกแกหรอก! แกอย่าหวังเลยว่าชาตินี้จะได้เจอนรมนอีก หรือต่อให้เจอ นังนั่นก็คงไม่กลับมาหาแก! ฮ่าๆๆๆ! ป้าโอไม่มีทางยอมให้พวกแกได้รักกันหรอก!”

ธิดาหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง แต่วินาทีถัดมา อาการน้ำลายฟูมปากของเธอก็ทำให้ทุกคนตกใจ