แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 173

บทที่ 173 กรุณาเรียกเธอว่าคุณนายบุริศร์

บุริศร์กำลังจะเข้าไปดูกมล มือถือกลับดังขึ้นมาเสียก่อน

กลัวจะกระทบการพักผ่อนของกมล บุริศร์จึงหยิบมือถือเดินออกมา

“มีเรื่องอะไร？”

คนที่โทรเข้ามาคือพฤกษ์

พฤกษ์กล่าวเสียงเบาว่า：“ประธานบุริศร์ ได้ข่าวของเขมิกาแล้ว”

“อยู่ที่ไหน？”

บุริศร์ตึงเครียดไปทั่วทั้งร่างกาย

ตราบใดที่ตามหาเขมิกาได้ ก็อาจจะพบกับกานต์？

พฤกษ์เงียบไม่ตอบคำถามไปพักใหญ่

“พฤกษ์！”

บุริศร์รู้สึกว่าตนเองใกล้จะบ้าคลั่งแล้ว เขาจำต้องคำรามออกมา เพราะในใจกำลังกระวนกระวาย

พฤกษ์รู้ว่าตนเองไม่สามารถซ่อนมันได้ จึงตอบเสียงเบา：“พบในทะเล แต่ว่าตายแล้ว ศพขึ้นอืดอย่างรวดเร็วจนแทบจำไม่ได้”

“นายพูดว่าอะไรนะ？ กานต์ล่ะ ？แล้วกานต์ล่ะ？”

เขมิกาจะอยู่หรือตาย บุริศร์ไม่สนใจสักนิดเดียว เขาสนใจเพียงเบาะแสของกานต์

พฤกษ์กัดริมฝีปากและตอบว่า：“ไม่มีข่าวคราวของคุณชายกานต์ ตอนพวกเราพบเขมิกา ก็มีเพียงเธอคนเดียว หมอชันสูตรร่างของเธอพบเมทแอมเฟตามีนจำนวนมาก เสียชีวิตจากการใช้ยาเกินขนาด จากนั้นถูกคนโยนร่างทิ้งลงทะเล”

“ใครฉีดยาเสพติดให้เธอ？ใครจัดหาที่อยู่ให้แก่เธอ？พวกนายตรวจเจอหรือยัง？”

บุริศร์รู้สึกถึงความโกรธที่สุมทรวง เหมือนย้อนกลับมาที่เดิม ไร้เรี่ยวแรงและสิ้นหวังเหลือเกิน

เดิมทีคิดว่าการตามหาเขมิกาเจอจะสามารถเจอกานต์ด้วย ตอนนี้เขมิกาตายแล้ว แต่กลับไม่มีข่าวคราวของกานต์เลย แท้จริงแล้วลูกชายของเขาไปอยู่ที่ไหน？

พฤกษ์รองรับความโมโหในตอนนี้ของบุริศร์ไม่ค่อยไหว แต่ยังคงพยายามรายงานอย่างเต็มที่：“ตรวจสอบแล้วครับ เป็นไนต์คลับมีชื่อว่าGolden Queen เจ้าของไนต์คลับนี้เป็นคนนอกพื้นที่ ตัวตนไม่ชัดเจน แต่มีคนเคยเห็นป้าโอเข้าออกที่นั่น”

“ป้าโอ ป้าโออีกแล้ว！ทำไมฉันไม่เคยรู้มาก่อนว่าแม่นมคนนี้ของฉันมีความสามารถขนาดนี้？นึกไม่ถึงว่าจะมีความเกี่ยวข้องกับการค้าขายใต้ดิน ฉันไม่ต้องการฟังนายพูดอะไรแล้ว ตอนนี้ฉันแค่อยากรู้ว่า พวกนายมีเบาะแสของป้าโอหรือยัง？”

“ยังไม่มีครับ ธิดาได้รับการพิสูจน์แล้วว่าไม่ใช่ลูกของตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ตั้งแต่เกิดเธอเข้าใจว่าตนเองเป็นลูกนอกสมรสของตระกูลทวีทรัพย์ธาดามาตลอด ตอนนี้รู้แล้วว่าไม่ใช่ จิตใจถูกกระทบกระเทือน จนผิดปกติ นาวินต้องการช่วยเธอ จึงเสียชีวิต”

“คนเหล่านี้จะเป็นหรืออยู่ไม่เกี่ยวข้องกับฉัน ฉันแค่อยากรู้ว่านรมนภรรยาของฉันอยู่ที่ไหน กานต์ลูกชายของฉันอยู่ที่ไหน！”

บุริศร์ส่งเสียงคำราม นึกขึ้นได้ว่าตนเองอยู่ในโรงพยาบาล จึงลดเสียงเบาลงกล่าวว่า：“ตามหาป้าโอแม้ว่าจะต้องเสียเงินมากแค่ไหนก็ตาม”

“ครับ！”

หลังจากวางสาย บุริศร์รู้สึกว่าหัวใจของเขาว่างเปล่า และเจ็บปวดเหมือนไฟสุมทรวง

คนในครอบครัวที่สำคัญที่สุดของเขา คิดไม่ถึงว่าตอนนี้จะถูกแม่นมของตนเองวางแผนจนกลายเป็นเช่นนี้

คำพูดของธิดาหมายความว่าอย่างไร？

ทำไมเธอจึงบอกว่าเขาจะไม่มีวันได้เจอนรมนอีกแล้ว？

บุริศร์ไม่อาจเข้าใจได้

ตอนนี้ดูเหมือนว่ากุญแจสำคัญคือการตามหาป้าโอ

ป้าโออยู่ในเมืองชลธี อาศัยอยู่ในตระกูลโตเล็กมาหลายสิบปี ปกติดูเหมือนเป็นผู้หญิงที่อ่อนแอคนหนึ่ง ไม่ค่อยมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องต่างๆ เป็นคนซื่อสัตย์ ไม่คาดคิดว่าเธอจะมีรากฐานที่ยิ่งใหญ่ในเมืองชลธีมานานหลายปี

สามารถเกี่ยวข้องกับการซื้อขายใต้ดิน แน่นอนว่าไม่ใช่คนธรรมดา

บุริศร์รู้สึกว่าตนเองใช้ชีวิตหลายปีที่ผ่านมาอย่างไร้ค่า

ถูกผู้หญิงแบบนี้คอยติดตามทั้งวัน เอาใจใส่ดูแล เขากับตรินท์สามารถเติบโตขึ้นมาได้ไม่ใช่เรื่องง่าย

แม่บุริศร์รู้ตัวตนของป้าโอหรือเปล่า？

นึกถึงตรงนี้ บุริศร์รีบกดโทรหาแม่ทันที

แม่บุริศร์กำลังวาดภาพ รู้สึกโล่งใจขึ้นมาหลังจากมองเห็นเบอร์ของบุริศร์ ตอนนี้ดูเหมือนในใจของลูกคนนี้จะยังมีแม่อย่างเธออยู่

“ว่าไง？ในที่สุดก็โทรมาหาแม่？”

แม่บุริศร์อารมณ์ดีไม่ใช่น้อย

บุริศร์ถามเสียงเบา：“แม่ แม่รู้ไหมว่าป้าโอเป็นคนอย่างไร？”

“หมายความว่าอะไร？ ทำไมอยู่ดีๆถึงถามแบบนี้？”

แม่บุริศร์ชะงักงัน ถามกลับไปทันที

บุริศร์ตอบ：“ช่วงนี้เธอได้ก่อเรื่องไม่ดีบางอย่าง มีส่วนเกี่ยวข้องกับอิทธิพลบางส่วน เธอน่าจะมีความเกี่ยวข้องกับแก๊งใต้ดิน หลายปีที่ผ่านมา เธอเข้ามาทำอะไรในตระกูลโตเล็กของพวกเรา？ใช้ความสัมพันธ์ของพวกเราตระกูลโตเล็กเพื่อแสวงหาอะไรให้ตนเองหรือเปล่า ？แม่ แม่ไว้ใจคนๆนี้มาก แท้จริงแล้วเพราะอะไร？แต่ก่อนเป็นเพื่อนสนิทกันหรือไง？ผมจำได้ว่าเธอมาจากบ้านนอก เข้ามาในเมืองชลธีด้วยความสิ้นหวัง ตอนนั้นถูกแม่กับพ่อรับเลี้ยงถึงได้เข้ามาในตระกูลโตเล็ก หลายปีที่ผ่านมาเบื้องหน้าดูมีความรับผิดชอบสูง แต่ใครจะรู้ว่าเธอปกปิดเจตนาชั่วร้ายเช่นนี้？”

“หุบปาก！แกอย่ามาพูดถึงเธอแบบนี้นะ！หลายปีที่ผ่านมาที่อื่นฉันไม่รู้ แต่ในตระกูลโตเล็ก เธอทำทุกอย่างเพื่อแกกับตรินท์ ทำไมแกถึงได้เนรคุณแบบนี้？”

การปกป้องของแม่บุริศร์ทำให้บุริศร์รู้สึกโมโห

“คุณนายตระกูลวัชโรทัย ไม่ทราบว่าคุณมีธุระอะไรกับผมครับ？”

ถึงแม้บุริศร์จะพบคุณนายตระกูลวัชโรทัยเป็นครั้งแรก แต่จากแววตาของเธอนั้น เขามองเห็นบางอย่าง

เธอไม่เหมือนกับรเมศ

รเมศอาจช่วยนรมนแม่ลูกเพียงเพราะความรัก แต่เห็นได้ชัดเจนว่าคุณนายตระกูลวัชโรทัยไม่ต้องการให้ความช่วยเหลือห้าปีที่ผ่านมาสูญเปล่า

บุริศร์นั่งลงตรงข้ามกับคุณนายตระกูลวัชโรทัย

คุณนายตระกูลวัชโรทัยมองบุริศร์ตรงหน้า เขาคือคู่ต่อสู้ที่หาได้ยาก ถ้าตระกูลวัชโรทัยกับตระกูลโตเล็กต่อสู้กันโดยไม่คำนึงถึงผลเสีย ไม่รู้ว่าใครจะเป็นฝ่ายชนะ

เธอเคยได้ยินกิตติศัพท์ของบุริศร์มาแล้ว และทำการตรวจสอบเรียบร้อย ดังนั้นจึงกล้านัดเขาออกมา

“ได้เจอลูกสาวของคุณแล้ว？”

“เจอแล้วครับ ขอบคุณตระกูลวัชโรทัยที่ดูแลมาตลอดห้าปี”

บุริศร์เอ่ยเบาๆ

คุณนายตระกูลวัชโรทัยดื่มกาแฟตรงหน้า และเอ่ยเสียงเบา：“ประธานบุริศร์ ฉันขอพูดตรงๆ ตระกูลวัชโรทัยไม่ได้ขาดแคลนเงินทอง แต่ก็ไม่ต้องการเลี้ยงลูกให้คนอื่นไปเรื่อยเปื่อย”

“คุณนายตระกูลวัชโรทัยต้องการพูดอะไรสามารถพูดมาได้เลยครับ ตราบใดที่ผมบุริศร์สามารถทำได้ ผมจะทำให้แน่นอน”

บุริศร์ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ทำให้คุณนายตระกูลวัชโรทัยยิ่งรู้สึกชื่นชม และยังแอบตัดสินใจที่จะไม่เป็นศัตรูกับตระกูลโตเล็ก

“ในเมื่อคุณตรงไปตรงมาแบบนี้ ฉันก็จะชัดเจนไม่พูดอ้อมค้อม ประธานบุริศร์ อย่างที่คุณรู้ รเมศของพวกเราเอาใจใส่นรมนภรรยาของคุณมาก ห้าปีที่ผ่านมาเพื่อนรมน รเมศปฏิเสธการแต่งงานทั้งหมด ถึงแม้ตระกูลวัชโรทัยไม่จำเป็นต้องใช้การแต่งงานเพื่อทำให้มีฐานะมั่นคง แต่ก็ไม่ใช่ว่าใครก็จะสามารถแต่งเข้ามาในตระกูลวัชโรทัยได้”

“นรมนคือนายหญิงของตระกูลโตเล็กมาตั้งแต่แรกแล้ว สำหรับตระกูลวัชโรทัย เธอไม่ควรเข้าไป！”

บุริศร์เอ่ยอย่างเยือกเย็น

คุณนายตระกูลวัชโรทัยคิดไม่ถึงว่าบุริศร์จะไม่ไว้หน้าตนเองแม้แต่น้อย เธอไอออกมาเพื่อปกปิดอาการเสียมารยาทของตนเอง และกล่าวทันที：“คุณนรมนวางตัวดีมาก ห้าปีที่ผ่านมาไม่เคยเกินเลยกับรเมศ ทำให้ฉันรู้สึกชื่นชมมาก”

“นายหญิงของตระกูลโตเล็กรู้จักการเว้นระยะห่าง คุณนายตระกูลวัชโรทัย กรุณาเรียกเธอว่าคุณนายบุริศร์！สถานะของเธอไม่เคยเปลี่ยน ถ้าจำเป็น ผมจะแต่งเธอเข้ามาใหม่อีกครั้ง”

ความขี้หวงของบุริศร์ทำให้คุณนายตระกูลวัชโรทัยมองออกว่า เขาสนใจนรมนจริงๆ และไม่มีวันปล่อยมือไปจากเธอ

ผลลัพธ์ดังกล่าวทำให้คุณนายตระกูลวัชโรทัยรู้สึกสบายใจอยู่บ้าง

“ครั้งนี้คุณนายบุริศร์ไม่มาอเมริกาหรือ？”

“เปล่าครับ เธอติดธุระไม่สามารถมาได้ อีกอย่างหากต้องมาเจอกับรเมศที่นี่ คงจะรู้สึกกระอักกระอ่วนไม่น้อย？ผมได้ยินมาว่าก่อนหน้านี้เธอปฏิเสธการขอแต่งงานของตระกูลวัชโรทัย”

บุริศร์ไม่ไว้หน้าคุณนายตระกูลวัชโรทัยสักนิดเดียว ถึงแม้คุณนายตระกูลวัชโรทัยจะได้รับการอบรมมาอย่างดี แต่ตอนนี้ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโมโหขึ้นมา