แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 188

บทที่ 188 การจับคู่ที่ไม่เหมือนกัน

ไม่นานกมลก็หลับไปแล้ว

บุริศร์ห่มผ้าให้เธอดีๆ จากนั้นก็ไปจากห้องผู้ป่วยอย่างเงียบๆ พอออกมาก็เห็นกิจจาแอบยืนเช็ดน้ำตาอยู่ที่ริมหน้าต่างตรงริมทางเดิน

เขาถอนหายใจเบาๆทีนึง เดินมาที่ตรงหน้าของกิจจาแล้วอุ้มเขาขึ้นมา

“คิดถึงพี่กานต์อีกแล้วเหรอครับ?”

คำพูดของบุริศร์ทำให้กิจจาทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาซบอยู่ที่ไหล่ของบุริศร์และร้องไห้ขึ้นมา

“แด๊ดดี้ครับ แด๊ดดี้ว่าลูกพี่จะกลับมามั้ยครับ? เขาไปไหนแล้วครับ? ทำไมไม่มีข่าวคราวสักนิดเลย? ตระกูลโตเล็กของเรามีช่องทางมากมายขนาดนั้น ทำไมตรวจสอบข่าวคราวว่าเขาอยู่ไหนไม่เจอเลยครับ? ผมกลัวจังเลย แด๊ดดี้ครับ ถ้าเกิดลูกพี่กลับมาไม่ได้จะทำยังไงครับ?”

บุริศร์รู้สึกคัดจมูก

เขากดศีรษะของกิจจาไว้ที่ไหล่ของตัวเองอย่างแน่น เบ้าตาของตัวเองได้เปียกชุ่มแล้ว

“ไม่หรอกครับ กานต์จะไม่เป็นไรแน่นอน สักวันเขาต้องกลับมา”

“แต่ผมคิดถึงเขามากเลยครับ คิดถึงมากๆ น้องกมลก็จะผ่าตัดแล้ว ลูกพี่เป็นห่วงอาการป่วยของเธอตลอด เวลานี้ทำไมเขาถึงไม่กลับมาน๊า?”

กิจจาร้องไห้จนร่างเล็กๆสั่น

ตั้งแต่กานต์หายตัวไป กิจจาก็เหมือนเปลี่ยนไปคนละคนเลย นอกจากอยู่ตรงหน้าของกมลยังพอมีรอยยิ้มบ้าง เวลาอื่นล้วนทำให้คนเห็นแล้วสงสาร

บุริศร์รู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก กลับได้แต่พูดปลอบใจเขา: “รอให้อาการป่วยของกมลหายแล้ว เราไปหากานต์ด้วยกัน อย่าร้องนะ ลูกโตเป็นพี่ใหญ่แล้ว ต้องเชื่อว่ากานต์จะกลับมาแน่นอน เชื่อว่าต้องมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นแน่นอน สวรรค์ไม่โหดเหี้ยมขนาดนั้นหรอก”

เขาไม่รู้ว่ากำลังพูดให้กิจจาฟังหรือว่ากำลังปลอบใจตัวเอง ความรู้สึกไร้ความสามารถแบบนี้ของตอนนี้ใกล้จะบีบจนเขาบ้าไปแล้วจริงๆ

หลังจากกิจจาร้องไห้ที่ไหล่ของบุริศร์ได้สักพัก ไม่นึกเลยว่าจะหลับไป

เด็กคนนี้ตั้งแต่มาถึงที่อเมริกาก็ไม่ได้พักผ่อนดีๆ เป็นห่วงกมลอยู่ตลอดเวลา ทำเอาจิตใจตัวเองตึงเครียดมาก ตอนนี้หลังจากระบายออกมาแล้วก็เหนื่อยล้าสุดขีดแล้ว ไม่นานก็ค่อยๆนอนหลับไป

บุริศร์อุ้มเขากลับไปที่ห้องผู้ป่วย วางลงที่ข้างกายของกมลแล้วห่มผ้าให้ทั้งสองดีๆ

ในขณะนี้เอง คุณหมอได้มาแจ้งข่าวให้บุริศร์

“คุณบุริศร์ครับ มีเรื่องนึงผมต้องปรึกษากับคุณหน่อยครับ”

“เกี่ยวกับกมลหรือเปล่าครับ?”

หัวใจของบุริศร์บีบแน่นขึ้นมากะทันหัน

คุณหมอได้พยักหน้า

บุริศร์ให้บอดี้การ์ดปกป้องเด็กสองคนดีๆ นี่ถึงได้ตามหมอเข้าไปที่ออฟฟิศของเขา

คุณหมอได้ปิดประตูห้อง เอาเอกสารชุดนึงยื่นให้กับบุริศร์

“นี่คืออะไรครับ?”

“นี่คือหนังสือยินยอมบริจาคไตที่หลายวันก่อนทางเราได้รับครับ แถมฝ่ายตรงข้ามได้ส่งการจับคู่ไขสันหลังของตัวเองมาด้วย ฝ่ายตรงข้ามย้ำนักย้ำหนาว่าไม่อนุญาตให้คุณบริจาคไตของคุณ แต่พวกเราตรวจสอบแล้วครับ การจับคู่ของเธอไม่เข้ากันครับ”

คำพูดของคุณหมอ ทำให้บุริศร์อึ้งค้างไว้

“ฝ่ายตรงข้ามคือใครครับ?”

คุณหมอส่ายหัวและพูด: “ฐานะของฝ่ายตรงข้ามลึกลับมาก แต่เหมือนจะมีภูมหลังมาก แข็งแกร่งมาก ทางผมไม่มีสิทธิ์ในการตรวจสอบครับ แต่ฝ่ายตรงข้ามย้ำตลอดว่าห้ามให้คุณผ่าตัด ผมกำลังคิดอยู่ว่าจะเป็นญาติของคุณหรือว่าเพื่อนของคุณหรือเปล่าครับ?”

บุริศร์อึ้งค้างไว้

คนที่ขัดขวางเขาเข้ารับการผ่าตัดจะคือใครกัน?

เขานึกถึงป้าโอในเวลาแรก แต่พอคิดอย่างละเอียดก็ไม่ถูก เพื่อให้ได้มาซึ่งหลักฐาน เขาโทรศัพท์หาธรณี ข่าวที่ได้รับคือคำด่าฉอดๆๆของป้าโอว่าทำไมเธอต้องบริจาคไตให้คนแปลกหน้าด้วย?

บุริศร์ขมวดคิ้วขึ้นมาอีกครั้ง

ในเมื่อไม่ใช่ป้าโอ แล้วจะเป็นใครไปได้?

เขาเปิดหนังสือยินยอมบริจาคและผ่าตัดออก กลับถูกลายเซ็นต์ของในนั้นทำเอาอึ้งค้างไว้

ไม่นึกเลยว่าจะเป็นแม่ของเขา แม่บุริศร์!

บุริศร์ช็อคสุดขีด

เขารู้สึกมาตลอดว่าแม่บุริศร์ไม่เห็นด้วยอย่างยิ่งกับเรื่องของเขากับนรมน แม้กระทั่งไม่มีการพูดอะไรเกี่ยวกับการหายตัวไปของนรมน คิดไม่ถึงว่าท่านจะเป็นฝ่ายบริจาคไตของตัวเองเพื่ออาการป่วยของกมล

จู่ๆเบ้าตาของบุริศร์เปียกชุ่ม

ดูท่าแล้วแม่รู้ความเคลื่อนไหวของเขาหมด

“คุณหมอ ผมรู้แล้วครับ ผมขอตัวไปคุยโทรศัพท์แป๊บนึงครับ”

อารมณ์ของบุริศร์ค่อนข้างไม่คงที่

คุณหมอพยักหน้า หลังออกจากออฟฟิศของหมอก็ได้โทรหาแม่บุริศร์

ฝั่งโน้นรับสายไวมาก รอบๆยังมีเสียงรบกวนด้วย เหมือนแม่บุริศร์จะอยู่ข้างนอก

“แม่ครับ”

หลังจากบุริศร์เรียกคำนี้ออกมา จู่ๆค่อนข้างอยากร้องไห้

เขาไม่ใช่คนที่อ่อนแอ อยู่บนเส้นทางความรักกับนรมน เขารู้สึกตัวเองแบกรับภาระอันหนักหน่วงนำอยู่ด้านหน้าตลอด คนข้างกายไม่มีใครเห็นอกเห็นใจเขา ไม่มีคนเห็นด้วยกับเขา เขารู้สึกเสมอว่าตัวเองเดินอยู่ตัวคนเดียว จู่ๆเขาก็ค่อนข้างเปราะบางเหมือนเด็กแล้ว

เสียงของเขาสั่นอย่างรุนแรง แม้กระทั่งแฝงด้วยเสียงสะอื้นเสี้ยวนึงที่ยากจะสังเกตเห็น

คำพูดของบุริศร์ทำให้อารมณ์ของแม่บุริศร์ยิ่งตื่นเต้นแล้ว

“ลูกมีเรื่องอะไรก็ไม่เคยบอกแม่เลย มีแต่เรื่องของป้าโอลูกถึงคุยกับแม่

ไม่ใช่ว่าแม่ดันจะปกป้องเธอ แม่แค่รู้สึกว่าอยู่ในใจลูก เธอได้มาแทนที่แม่แท้ๆคนนี้ตั้งนานแล้ว แม่ไม่อยากให้ลูกไม่สบายใจ ไม่อยากให้ลูกลำบากใจ อีกอย่างทุกอย่างที่เธอทำก็หวังดีกับลูกทั้งนั้น เธอไม่ทำร้ายลูก ดังนั้นแม่ถึงได้ปล่อยเลยตามเลย

เรื่องของนรมน เป็นความผิดของแม่เอง แม่ไม่รู้ใจของลูกในเวลาแรก เข้าใจว่าลูกต้องเธอคนเดียวเท่านั้น แต่ว่าหลานของแม่ แม่ทรมานใจ”

แม่บุริศร์ร้องไห้โฮ

บุริศร์ไม่เคยเปิดใจคุยกับแม่แบบนี้มาก่อน ยิ่งไม่รู้ว่าความคิดที่อยู่ในใจของแม่จะคืออย่างนี้ เขาพูดอย่างสะอื้น: “แม่ครับ ผมจะตามหากานต์กลับมาครับ จะตามหากลับมาแน่นอนครับ”

“แม่เชื่อลูก แต่เรื่องของกมลลูกต้องฟังแม่นะ แม่อายุปูนนี้แล้ว ใช้ชีวิตพอตั้งนานแล้ว ให้ไตข้างนึงกับหลานไม่เป็นอะไรหรอก แต่ว่าลูกยังหนุ่มยังแน่น ครั้งนี้อย่าแย่งกับแม่ ให้แม่ได้ทำอะไรเพื่อหลานหน่อยเถอะ”

แม่บุริศร์เช็ดน้ำตาให้แห้ง หายใจลึกๆทีนึงแล้วพูด: “ภาระบนตัวลูกหนักหน่วงมาก ลูกจะต้องตามหานรมน ตามหาลูกชาย ยังต้องดูแลลูกสาวอีก ลูกจะมีกำลังเยอะขนาดนี้ได้ยังไง? ตอนนี้แม่คงจะแก่แล้ว แค่อยากกลับประเทศไปเยี่ยมพวกลูก อยากมีหลานเต็มบ้าน ต่อไปถึงลูกจะไล่แม่ แม่ก็ไม่ไปแล้ว”

“ไม่หรอกครับ แม่เป็นแม่ของผมเสมอ ผมจะไล่แม่ได้ยังไงครับ?”

จู่ๆบุริศร์รู้สึกอุ่นใจมาก ความรักจากแม่ที่หายไปนานหลายปีจู่ๆเหมือนได้ถูกเติมจนเต็มแล้ว

ไม่เคยสูญเสียมาก่อน เพียงแต่ที่ผ่านมาเขาไม่เคยรู้เฉยๆ

พูดคุยกับแม่บุริศร์ไปไม่กี่คำ บุริศร์พูดเสียงต่ำ: “แม่ครับ ไม่ใช่ว่าผมจะแย่งกับแม่นะครับ แต่ว่าการจับคู่ของแม่ไม่เข้ากัน จนถึงตอนนี้มีแต่การจับคู่ของผมเข้ากับกมลครับ ดังนั้นลูกหนีไม่พ้นครับ”

“เป็นไปได้ยังไง แม่เป็นย่าแท้ๆของเธอเชียวนะ!”

เห็นได้ชัดว่าแม่บุริศร์ยอมรับข่าวนี้ไม่ได้ เสียงของเธอลากสูงขึ้นอย่างห้ามใจไม่ได้

บุริศร์พูดปลอบใจ: “แม่ครับ ใช่ว่าญาติทุกคนก็จะจับคู่ได้เข้ากันครับ”

“แต่แม่ไม่อยากเห็นลูก........”

“ผมก็เป็นพ่อคนนึง แม่ครับ ใจที่ผมมีต่อกมลกับใจที่แม่มีต่อผมก็เป็นอารมณ์เดียวกันครับ”

คำพูดของบุริศร์ ในที่สุดก็ทำให้แม่บุริศร์พังทลายแล้ว

เธอจับมือถือไว้และร้องไห้ขึ้นมา

“ทำไมไม่เป็นแม่? ทำไมการจับคู่ของแม่ไม่เหมือนกัน? เพราะอะไร?”

บุริศร์ทรมานใจ แต่กลับไม่ปลอบใจแม่บุริศร์ไม่ได้ สักพักใหญ่ๆเธอถึงสงบลงมา ให้บุริศร์ดูแลตัวเองดีๆ ทั้งสองถึงได้วางสายลง

ปรับอารมณ์ไปครู่นึง บุริศร์กลับไปที่ออฟฟิศของหมออีกครั้ง

“คุณหมอครับ เรื่องนี้ถือว่าไม่เคยเกิดขึ้นเถอะ ก็ยังเตรียมผ่าตัดของผมกับกมลอีกเช่นเคยนะครับ”

บุริศร์พูดอย่างเรียบเฉย แต่คุณหมอกลับให้ผลตรวจชุดนึงกับบุริศร์ ทำให้บุริศร์หรี่ตาขึ้นมากะทันหัน