แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 2

บทที่2 บุริศร์ คุณใจร้ายมาก

“นรมน คุณกลับไปก่อน เรื่องนี้ผมจะกลับไปคุยกับคุณ”

บุริศร์วางสายโทรศัพท์ หว่างคิ้วเขามีรอยย่นขึ้นมา เห็นได้ชัดว่าเขาตกอยู่ในความวิตกกังวลอย่างมาก แต่นั่นไม่ใช่อารมณ์ที่มีต่อภรรยาของเขา

นรมนผลักเขาออกอย่างเย็นชา

“คุณไปเถอะ ท้ายที่สุดแล้วอย่างไรเธอก็ยังเป็นคนสำคัญสำหรับคุณ”

แต่หัวใจเธอนั้นนองไปด้วยเลือด

บุริศร์จะพูดอะไรได้ ที่สุดแล้วเขาก็ไม่ได้พูดอะไร ในที่สุดแล้วเขาก็หยุดรถแท็กซี่คันหนึ่ง ส่งเธอขึ้นรถไป และรีบจากไปอย่างรวดเร็ว

นรมนยิ้มขึ้นอย่างขมขื่น

ผู้ชายที่เฝ้าคิดถึงคนอื่นในใจมาตลอดอย่างนั้น การแต่งงานเช่นนี้ เธอจะพยายามฉุดรั้งไว้เพื่ออะไร

หลังจากกลับถึงบ้าน คนรับใช้กล่าวทักทายนรมน แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ได้ยินด้วยซ้ำ

นรมนรอบุริศร์ทั้งคืน

แม้แต่โทรศัพท์​สักสายเขาก็ไม่ได้ติดต่อ​มา ความเย็นชา​เช่นนี้เป็นเหมือนหนามทิ่มแทง​หัวใจของนรมน

"ลูกที่รัก แม่ขอโทษ แม่ไม่สามารถให้บ้านที่สมบูรณ์​กับลูกได้ แต่หนูวางใจได้ แม่จะรักลูกให้มากยิ่งขึ้นไปอีก"

น้ำตาของเธอไหลนองเต็มหน้า อย่างไรก็ตาม​หนังสือข้อตกลง​การหย่าร้าง​ได้ถูกลงนามในชั่วข้ามคืน

ทุกเส้นลายมือล้วนออกมาจากใจของเธอ เลือดไหลซิบเป็นทาง

นรมนเซ็นชื่อเสร็จเรียบร้อย เธอก็ถอดแหวนแต่งงานที่บุริศร์มอบไว้ให้เธอออก วางไว้ข้างหนังสือข้อตกลงการหย่า

ก่อนหน้านี้เธอรักหวงแหนแหวนวงนี้ยิ่งกว่าอะไร ระยะเวลาสามปี แหวนได้ทิ้งร่องรอยไว้บนนิ้วของเธอ แม้วันนี้จะถอดออกมาแล้ว แต่ร่องรอยก็ยังคงอยู่ เหมือนกับความรักที่มีให้กับบุริศร์ ที่ได้ทิ้งร่องรอยแผลเป็นเอาไว้ ทำอย่างไรก็ลบมันออกไปไม่ได้

นรมนรู้สึกว่าตัวเองนั้นไร้ประโยชน์ เธอกลัวว่าตัวเองจะใจอ่อน เธอยกกระเป๋าเดินทางและเดินออกจากบ้านไปอย่างแน่วแน่

“คุณผู้หญิงครับ ร่างกายของคุณเขมิกายังไม่ค่อยแข็งแรง ประธานบุริศร์เลยอยู่เป็นเพื่อนเธอ ประธานบุริศร์กำชับว่าให้พาคุณผู้หญิงออกนอกประเทศ ให้ออกเดินทางตอนนี้ครับ”

ขณะนรมนกำลังจะออกประตูไป เธอก็ถูกบอดี้การ์ดของบุริศร์หยุดไว้ระหว่างทาง คำพูดที่ออกมานั้นทำให้นรมนโมโหเป็นฟืนเป็นไฟ

“ทำไมฉันต้องออกนอกประเทศ ฉันไม่ไป!”

“ขอโทษด้วยครับคุณผู้หญิง ประธานบุริศร์สั่งไว้ เรื่องนี้ไม่ได้ขึ้นอยู่กับคุณ!”

บอดี้การ์ดพูดจบ เขาก็ก้าวไปข้างหน้า ทันใดนั้นเขาก็ทำให้นรมนสลบและลากเธอเข้าไปในรถ

เธอถูกพาตัวไปที่โกดังร้าง จากนั้นก็ถูกถอดเสื้อผ้าออก ชายคนหนึ่งนั่งลงที่ด้านข้างเธอและลูบไล้เธอ เสียงกล้องที่ด้านข้างดังแชะแชะ การโพสต์ท่าต่างๆที่น่าอายถูกถ่ายเอาไว้

“คุณเขมิกา ทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ”

หลังจากคนข้างกายถ่ายรูปเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาก็รีบโทรไปรายงานเขมิกา

เขมิกาหัวเราเยาะเย้ยและพูดว่า “ดีมาก ฉันจะเอารูปพวกนี้โพสต์ลงอินเทอร์เน็ต ฉันไม่เชื่อว่าบุริศร์จะยังต้องการภรรยาที่สวมเขาให้เขา หลังจากออกมาแล้วก็จัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยล่ะ”

“บุริศร์ ฉันเกลียดคุณ! ชีวิตนี้ฉันตาบอดเองที่ตกหลุมรักผู้ชายเลือดเย็นอย่างคุณ ถ้าหากมีชาติหน้า ฉันจะให้คุณได้ลิ้มรสชาติของการถูกฆ่าโดยคนที่ตัวเองรัก!”

ไฟที่โหมกระหน่ำกำลังกลืนกินคำพูดของเธอ เธอรู้สึกว่าหายใจลำบาก เปลือกตาก็หนักขึ้น เธอรับไม่ไหวอีกต่อไปล้มลงกับพื้น ปล่อยให้ไฟเผาไหม้ผิวหนังของเธอ กลืนกินวิญญาณของเธอไป...

ห้าปีต่อมา

ผู้ช่วยพฤกษ์นำเอกสารในมือยื่นให้กับบุริศร์

“ประธานบุริศร์ครับ นี่คือข้อมูลสถาปนิกที่ทางบริษัทHJกรุปสหรัฐอเมริกาส่งมา ได้ยินว่าจะมาถึงเมืองชลธีวันนี้ เราจะจัดคนไปรับดีหรือไม่ครับ ได้ยินว่าสถาปนิกคนนี้มีชื่อเสียงมากในต่างประเทศ เป็นคนออกแบบรถสปอร์ตหายาก ถ้าหากว่าครั้งนี้ได้ร่วมงานกับHJกรุปล่ะก็ พวกเขาคงไม่ยอมให้นักออกแบบคนนี้มาแนะนำพวกเราทางนี้”

“แคทเธอรีหรอ”

นัยน์ตาเจ้าเล่ห์ของบุริศร์ค่อยๆฉายแววออกมา

“ใช่ครับ สถาปนิกแคทเธอรี”

พฤกษ์รีบพยักหน้า

สถาปนิกแคทเธอรีเป็นนักออกแบบรถสปอร์ตที่เพิ่งมารับช่วงต่อเมื่อสองปีที่ผ่านมา ว่ากันว่าการออกแบบของเธอครั้งแรก รถสปอร์ต “ปีกแห่งรัก” ได้รับรางวัลชนะเลิศการประกวดออกแบบนานาชาติ ขนาดรถสปอร์ตคันนี้ยังไม่ออกสู่ท้องตลาด ลูกค้าผู้มีอิทธิพลต่างก็แย่งกันจับจอง แต่ได้ยินว่าแคทเธอรีจะผลิตแค่เพียงสองคัน มูลค่านั้นยิ่งแพงมหาศาล แต่อย่างไรก็ตามอภิมหาเศรษฐีมากมายต้องการลงเงินเพื่อที่จะจับจอง”

วันนี้ได้รับความร่วมมือจากบริษัทHJกรุปจำกัด แคทเธอรีมาที่เมืองชลธีด้วยตัวเอง บุริศร์เองก็ชอบรถสปอร์ตเป็นอย่างมาก พฤษก์จึงแจ้งเขาในเรื่องนี้ ถ้าหากสามารถให้แคทเธอรีมาอยู่กับบริษัทฮัวยูกรุปจำกัดได้ ถ้าอย่างนั้น....

นัยน์ตาเจ้าเล่ห์ของบุริศร์ค่อยๆฉายแววขึ้นอีกครั้ง

เขาหยิบข้อมูลของแคทเธอรีขึ้นมาดูอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อเขาได้เห็นชื่อจีนของแคทเธอรีแล้วทันใดนั้นเขาก็เหมือนถูกสะกดเอาไว้