แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 242

บทที่ 242 ภูมิลำเนาถูกยกเลิกไปแล้ว

สีหน้าของบุริศร์ ดูแย่เล็กน้อย

พฤกษ์​คนนี้ ควรโยนมันไปทำงานที่แอฟริกาใต้สักหน่อยจริงๆ

บุริศร์​กลืนน้ำลายไปนึงอึก ห่มผ้าห่มให้กับนรมนอีกครั้ง คิดๆดูผู้หญิงคนนี้นอนหลับไม่เป็นท่าเลยจริงๆ ออกไปหาชุดนอนมาคลุมให้กับนรมนดีกว่า

"ทำอะไรง่ะ？ง่วง！"

นรมนพึมพำอยู่ ผลักตัวบุริศร์ออกไปจากจิตใต้สำนึก เรี่ยวแรงที่เหมือนอย่างกับแมวช่างยั่วหยวนสุดๆ

บุริศร์​กลืนน้ำลาย พูดเสียงทุ้มต่ำ "หากไม่ใช่เห็นว่าคุณเหนื่อยเกินไป คุณ​ก็ลองดูสิ"

พูดคำพูดที่ข่มขู่ออกมาแบบนี้ น่าเสียดาย​นรมนไม่ได้ยินเลยสักคำ เอียง​หัวปุ๊บ ก็นอนพิงไว้ที่ไหล่ของเขาโดยตรงแล้ว

ทำให้​บุริศร์​หมดคำพูดไปเลยทีเดียว

เขาแค่อยากเฝ้าภรรยานอน ทำไม​ถึงได้ยากเย็น​แสนเข็ญ​ขนาดนั้น?

บุริศร์​ถอนหายใจ​ออกมา​นึงครั้ง ถึงวางนรมนลงไป จากนั้น​ลุกขึ้นมาและเดินออกจากห้องนอน

ประตู​เพิ่งเปิดออกมาในพริบตา พฤกษ์​ก็ถอย​หลังออกมานึงก้าวโดยรู้ตัว หลังจากรับรองว่าตัวเองไม่เห็นอะไรทั้งนั้นถึงพูดว่า "ประธาน​บุริศร์​ครับ รเมศ​บ้าไปแล้ว ลูกค้าที่ร่วมงานกับบ้านตระกูลโตเล็กตอนนี้แสดงท่าที่ว่าต้องการถอนทรัพย์"

ยังไงซะที่นี่คืออเมริกา เป็นถิ่นของรเมศ นักธุรกิจ​มากมายทำงานเพื่อเห็นแก่สีหน้าของรเมศทั้งนั้น

ถึงแม้​บุริศร์​มีที่ยืนในอเมริกาบ้างก็ตาม เพียงแต่​ว่ายังไงซะก็ไม่ได้โดดเด่นอะไร ส่วนตอนนั้นบุริศร์ก็ไม่เคยคิดว่าจะทำธุรกิจใหญ่โต ณ ที่นี่ เพราะฉะนั้น​ธุรกิจ​ของ​ที่นี่จึงไม่มีชื่อเสียงที่โด่งดังอะไรมากมาย

ตอนนี้​บุริศร์​กับรเมศสู้กันแบบต่อหน้าต่อตา ก่อนอื่นที่ถูกกระทบก็คือธุรกิจของบ้านตระกูลโตเล็ก

แววตาของบุริศร์ค่อยๆหดลง

"เราสูญเสียเงินไปเท่าไหร่？"

"ประมาณ​สามร้อยล้านครับ นี่ยังเป็นเรื่องเล็กนะครับ ที่สำคัญคือคดีที่เราพัฒนาทางตอนใต้คดีนั้น ตอนนี้ได้เกิดปัญหาใหญ่แล้วครับ"​

เสียงของรเมศเข้มขรึมเล็กน้อย

บุริศร์​ปิดประตู​ห้องนอน ถึงแม้รู้ว่านรมนกำลังนอนพักผ่อนอยู่ก็ตาม เพียงแต่ว่าเพื่อไม่ไปรบกวนเธอ บุริศร์​พูดเสียงทุ้มต่ำว่า "ไปที่ห้องหนังสือ"

"ครับผม​!"

ทั้งคู่​ไปที่ห้องหนังสืออย่างรวดเร็ว​

บุริศร์​อยากจุดบุหรี่หนึ่งม้วน กลับนึกถึงอะไรขึ้นมา เพียงแค่​เอาไว้ในมือและเล่นๆอยู่

"พูดให้​ละเอียดถี่ถ้วน​เลยว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา"

"คดีที่เราพัฒนาทางตอนใต้ตั้งแต่แรกเราเป็นคนออกทุน คนในท้องถิ่นที่นี่และตัวแทนจำหน่ายที่ดำเนินการ ตอนนั้นอำนาจบ้านตระกูลโตเล็กเราอยู่ที่อเมริกายังไม่ค่อยมั่นคง ประธาน​บุริศร์​ท่านก็เคยพูดว่าเราไม่คิดจะบุกเบิกการตลาดของทางนี้ เพราะฉะนั้น​แค่ร่วมงานกับพวกเขาเท่านั้น"

"จุดนี้ฉันรู้"

อเมริกา​ทางนี้เขาไม่เคยทุ่มเทแรงกายและแรงใจสักเท่าไหร่ ทีแรกคิดว่าบริหารด้วยการออกเงินทุน คิดไม่ถึงกลับเกิดปัญหาขึ้นมาจากที่นี่

พฤกษ์​พูดเสียงทุ้มต่ำ "เมื่อไม่นานมานี้ ผู้ผลิต​ต่างโทรศัพท์​มาหาเรา พูด​ว่าขาดแคลนสินค้าชั่วคราว และขาดตลาดด้วย คดีของเราทางโน้นได้แต่พักเอาไว้ก่อน แต่ว่าธีมวิศวกรรมและธีมก่อสร้างเริ่มทำการไปตั้งนานแล้ว ตอนนี้หยุดงานอย่างกะทันหัน​เป็นไปไม่ได้​อย่างยิ่ง ที่สำคัญที่สุด ทางโน้นเกิดคดีเรื่องคนตายเมื่อสักครู่"

"อะไรนะ? "

บุริศร์​ลุกขึ้น​มา​อย่างกะทันหัน​ด้วยอาการที่ตกอกตกใจ

"อะไรคือคดีคนตาย?​"

"มีคนงานคนนึงตกลงมาจากตึกชั้นบนในระหว่างการทำงาน ตายคาที่อีกต่างหาก ตอนนี้ทางโน้นกำลังครึกโครม นักข่าวไปกันอย่างล้นหลาม ที่สำคัญที่สุดคือผู้รับผิดชอบสถานที่ก่อสร้างได้หนีไปแล้ว หาหัวหน้าไม่เจอ ได้แต่หามาเรา ยังไงซะบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดเราเป็นผู้พัฒนา"

พฤกษ์​ก็รู้สึ​กว่า​ครั้งนี้รเมศทำเกินไปแล้วจริงๆ

การต่อสู้​ระหว่างทั้งคู่ ไม่มีความจำเป็นต้องเอา​ผู้บริสุทธิ์​เข้ามาเกี่ยวข้อง เดิม​ทีนรมนกะจะกดขี่รเมศผ่านทางความคิดเห็นของประชาชนในสังคม ทำให้​เขาไม่​สามารถ​ลงมือกับบุริศร์และเธอในชั่วคราว ส่วนพวกเขาสามารถฉวยโอกาสครั้งนี้​กลับไปที่ประเทศ​

แยมพูดถูกแล้ว ที่นี่เป็นถิ่นของรเมศ ต่อให้บุริศร์เป็นมังกรก็ตาม อยู่​ที่​นี่ก็ได้แต่ขดตัวไว้

เธอเห็นบุริศร์ถูกรเมศรังแกไม่ได้ ยิ่งรับไม่ได้ที่จะให้รเมศข่มขู่คนที่บ้านของตัวเอง เพราะฉะนั้น​ถึงได้ส่งทุกคนกลับไปอย่างเร่วด่วน กลับคิดไม่ถึงรเมศลงมือทั้งเร็วไวและโหดโหด ใช้คดีคนตายที่ก่อสร้างครั้งนี้พัวพันบุริศร์ไว้

ถ้าหาก​บุริศร์​ไปจากอเมริกาในตอนนี้ นั่นก็คือการหลบหนีความผิด ยังไม่พูดถึง​แผนกตุลการจะว่ายังไง เพียงแค่ความคิดเห็นของประชาชนในสังคมเพียงด้านเดียว บุริศร์​ก็ผ่านด่านนี้ไปไม่ได้เสียแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดของบุริศร์เลย

ครั้ง​นี้รเมศโหดจริงๆ！

เขากะจะทำลายบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดไปโดยตรง！

แววตาของรบุริศ์เข้มขรึมเล็กน้อย ไม่พูดไม่จา​อยู่​ตั้งนานสองนาน

พฤกษ์​ก็ไม่ไปรบกวน ความรู้ใจกันของทั้งสองฝ่ายที่อยู่ด้วยกันมาตั้งหลายปีมานี้ทำให้เขารู้ว่า ตอนนี้บุริศร์​กำลังคิดทบทวนเรื่องราวอยู่

ผ่าน​ไป​สักพัก​ บุริศร์​ถึงพูดเสียงทุ้มต่ำว่า "มีคนไปจัดการแล้วหรือ？"

"มีครับ เสี้ยววินาทีที่เกิดเรื่อง ผู้จัดการของเราทางนี้ก็รีบไปจัดการโดยตรงแล้วครับ เพียงแต่​ว่ากลับเกิด​อุบัติเหตุ​ทาง​ถนน ตอนนี้คนยังอยู่ที่โรงบาล และสลบไม่ได้สติ"

คำพูดข​อ​งพฤกษ์ทำให้สีหน้าของบุริศร์ยิ่งดูแย่ไปใหญ่

"เรื่องนี้เพิ่งแตกออกมาเมื่อสักครู่นี่เอง？”

"เมื่อไม่นาน สักประมาณ​หนึ่งชั่วโมง แต่ว่าเผยแพร่​ออกมาเร็วมาก และแพร่กระจายเร็วมากเช่นกัน ตอนนี้คนข้างนอกต่างพูดกันว่าบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดของเราทำให้คนตายแบบไร้ค่า ผู้ผลิต​พวกนั้นก็ออกมาต่อว่าสินค้าที่เราสั่งซื้อล้วนเป็นสินค้าที่ด้อยคุณภาพ ปลอม​แปลง​สินค้า​เกรด​ต่ำเป็นเกรดดี เรื่อง​นี้​มีธีมก่อตั้ง เห็นได้ชัด​ว่า​รเมศ​วางแผนการ​เอาไว้ตั้งนานแล้ว ประธาน​บุริศร์​ครับ เรา........"

"ไม่เป็นไร"

บุริศร์​มองไปนอกหน้าต่าง พูด​เสียงทุ้มต่ำว่า " รเมศ​กำลังติดตั้งแผนการที่ต่อเนื่อง​กันให้กับฉัน เมื่อไม่นานมานี้เขาไม่สามารถใช้ความคิดเห็นของประชาชนในสังคมมากดฉันไว้ ตอนนี้จึงอยากใช้เรื่องนี้มากดขี่ฉันอีกแล้ว เขาทำกับฉันแบบไม่ยอมเลิกลาเลยจริงๆ สืบดู ญาติ​ผู้เสียชีวิต​คนนั้นได้ติดต่อกับรเมศรึเปล่า"

"คุณ​ชาย​บุริศร์​คุณ​ดูสิ เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมานี้ พ่อแม่แท้ๆของคุณนายบุริศร์เซ็นลายเซ็น​ยกเลิกบัญชีด้วยตัวเองที่ฉบับนี้ ที่สำคัญในประเทศทางโน้นจัดการเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ไม่มีคนที่ชื่อว่านรมนอีกต่อไปแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงฐานะภรรยาของคุณผู้ชายบุริศร์ ตอนนี้ฉันได้ตรวจสอบไปแล้ว ซึ่งตอนนี้ค​ุณนายบุริศ​ร์มีแค่ฐานะเดียว ก็คือแคทเธอรีเชื้อสายจีนในอเมริกา ฐานะนี้เป็นสิ่งเดียวที่เธอมีในตอนนี้ ส่วนแคทเธอรีไม่ได้แต่งงาน กับคุณชายบุริศร์ยิ่งไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆ เพราะฉะนั้น​ตอนนี้พวกคุณไม่ใช่​ความสัมพันธ์​สามีภรรยา​กัน​ ต่อให้​คุณ​อยากมอบให้กับคุณนายบุริศร์ก็ตาม เกรงว่าคนในบริษัทพวกนั้นก็ไม่เห็นด้วย"

คำพูดข​องทนายความปวินออกมาปุ๊บ บุริศร์​ขมวดคิ้ว​แน่นยิ่งขึ้น

"พ่อตาแม่ยายฉันเซ็น？"

"ใช่！เมื่อหลายวันก่อนนี่เอง！"

บุริศร์​นึกถึงกับการหายตัวไปอย่างกะทันหันของคุณพ่อและคุณแม่นรมน ที่แท้ทุกอย่างล้วนวางแผนเอาไว้เรียบร้อยแล้ว

เป็นรเมศ！

รเมศให้พ่อแม่บ้านตระกูลธนาศักดิ์ธนยกเลิกภูมิลำเนาของนรมน

เพื่อให้เขากับนรมนไม่มีความเกี่ยวข้อง​ใดๆอีก

เพียงแต่​ว่าทำไมพ่อแม่บ้านตระกูลธนาศักดิ์ธนถึงได้รับปาก？

ทำไมถึงเซ็นไปแล้วหล่ะ？

บุริศร์​คิดไม่ออกและไม่อาจเข้าใจ

ตอนนี้ก็ไม่มีเวลาให้เขาได้คิดมาก

"ทนายความปวิน ถ้าหาก​ตอนนี้ฉันแต่งงานกับแคทเธอรีแล้วละก็ ระหว่าง​เราสามารถมีความสัมพันธ์​ที่เป็นสามีภรรยากันมั๊ย？”

คำพูดข​องบุริศร์ทำให้ทนายความพยักหน้า เพียงแต่ว่ากลับพูดเสียงทุ้มต่ำว่า "คุณ​ชาย​บุริศร์​ ที่นี่คืออเมริกา คุณ​กับ​คุณ​นายบุริศร์ต้องการจดทะเบียน ฉันคาดว่าไม่น่าจะง่ายขนาดนั้น ยังไงซะพวกคุณมีเรื่องบาดหมางกับรเมศ"

คำพูดนี้เท่ากับบอกกับบุริศร์​โดยตรงว่า อยากจดทะเบียนที่อเมริกา รเมศ​อาจจะ​ขุดหลุมรอพวกเขามาตั้งนานแล้ว

ผู้ชาย​คนนี้จะไม่ต่อสู้กับคุณอย่างเปิดเผย​เลยด้วยซ้ำ คนและสิ่งของที่เขาต้องการ ไม่ว่าต้องใช้วิธีอะไรก็ตามเขาก็ต้องแย่งชิงมาให้ได้

"ฐานะของแคทเธอรีสามารถไปจดทะเบียนกับฉันที่​ต่างประเทศ​มั๊ย？"

"ก็ได้อยู่ เพียงแต่ว่​าบัตรประชาชน​ภูมิลำเนาทั้งหมดเหมือนอยู่ในมือของคุณชายรเมศ"

คำพูดนี้ข​องทนายความ​ปวินเท่ากับบอกกับบุริศร์​โดยตรงว่า อยากแต่งงานกับแคทเธอรี จำเป็นต้องให้รเมศเอ่ยปาก

ห้าปีก่อนหลังรเมศช่วยเหลือนรมน ให้ฐานะใหม่กับนรมน ตั้งแต่ตอนนั้นคาดว่าเขาก็กะจะควบคุมนรมนไว้

"ใช้บั​ต​ร​ประชาชน​ไม่ได้หรือ？"

"คุณ​นายบุริศร์เป็นคนอเมริกาเชื้อสายจีน อยากจดทะเบียน ต้องให้ผู้มีอำนาจในท้องถิ่นยืนยันฐานะของเธอถึงจะได้ ส่วนตอนนั้นคนที่พิสูจน์ให้กับคุณนายบุริศร์คือรเมศ รเมศ​จำเป็นต้องอยู่ในเหตุการณ์ อีกทั้งพิสูจน์ให้กับเธอถึงจะได้"

บุริศร์​ได้ยินกฏนี้ โมโห​ทันที