แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 328

บทที่ 328 แกต้องเสียใจแน่

เมื่อป้าโอเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของนรมนในตอนนี้ เธอหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา “เธอไม่กล้าคิด? หรือคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้กันแน่? เพราะเธอได้ยินความรุ่งโรจน์ของตระกูลโตเล็กจากคุณนายตระกูลโตเล็กสิท่า? เธอก็คิดเหมือนกันเหรอว่าตระกูลโตเล็กเป็นพวกสุภาพบุรุษ? แกไม่รู้หรือไงว่าพระเจ้ามีตา หากตระกูลโตเล็กขาวสะอาดจริงๆ พระเจ้าจะทำให้พวกเขามีลูกไม่ได้อย่างนั้นเหรอ? ถึงต้องให้ฉันอุ้มบุญ? นี่เป็นบาปกรรมที่พวกเขาสร้างขึ้น!

“เป็นไปไม่ได้!”

นรมนส่ายหน้ารัว เธอไม่อยากเชื่อว่าทุกอย่างนี่เป็นเรื่องจริง

“ตระกูลโตเล็กเป็นแค่นักธุรกิจเท่านั้น จะฆ่าล้างค่ายแกได้ยังไง?”

“นักธุรกิจ? ฮ่าฮ่า!”

ดวงตาของป้าโอกลับมืดมนขึ้นมา

“หากตระกูลโตเล็กเป็นแค่นักธุรกิจจริงๆ แล้วอาณาจักรรัตติกาลมาจากไหนล่ะ? แค่นักธุรกิจจำเป็นต้องมีอาณาจักรรัตติกาลคอยปกป้องอย่างนั้นเหรอ? นักธุรกิจ ก็แค่เอาไว้หลอกตาเท่านั้น หากพวกมันเป็นนักธุรกิจจริงๆ อาณาจักรรัตติกาลไม่มีทางเกิดขึ้น! ต่อหน้าพวกมันขาวสะอาดแค่ไหน แท้ที่จริงแล้วพวกมันทำเรื่องเลวทรามได้ทุกอย่าง!”

“แกคิดว่าฉันจะเชื่อแกเหรอ?”

แม้นรมนจะตกใจมาก แต่เธอก็ยังมีสติแยกแยะ

ป้าโอกลับฉุนเฉียวขึ้นมา

“เธอไม่เชื่อฉัน? ใช่สิ เธอชอบลูกชายฉัน ที่เป็นผู้สืบทอดของตระกูลโตเล็ก ตอนนี้เธอเป็นนายหญิงของอาณาจักรรัตติกาล ไม่มีทางเชื่อที่ฉันพูดอยู่แล้ว สิ่งที่ตระกูลโตเล็กติดค้างฉัน ฉันต้องทวงกลับคืนมาแน่ ตอนนี้สิ่งที่คุณนายตระกูลโตเล็กเผชิญทุกสิ่ง ล้วนเป็นกรรมที่เธอสร้างขึ้น เธอสมควรต้องชดใช้ผลกรรมนั่น!”

“ต่อให้แกกับตระกูลโตเล็กมีความแค้นต่อกัน แต่แล้วทำไมแกต้องลงมือกับตระกูลทวีทรัพย์ธาดาด้วย? คุณนายทวีทรัพย์ธาดาไม่ได้ทำอะไรให้แกสักหน่อยนี่?”

“ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา? เธอคิดว่าเรื่องของค่ายเราตระกูลทวีทรัพย์ธาดาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอย่างนั้นเหรอ?”

ป้าโอหัวเราะอย่างเย็นชา

“แล้วแต่แกพูด ยังไงฉันก็รู้สึกว่าแกหาข้ออ้างในการทำเลวอยู่ดีนั่นแหละ”

นรมนรู้สึกว่าอวัยวะภายในไหลรวมอยู่ในจุดเดียว

ธิดาร้อนใจ แต่ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนก็ไม่สามารถขยับได้เลย อยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่กลับไม่มีจังหวะขัดขึ้นได้เลย

นรมนกำลังจะโต้กลับ แต่กลับถูกป้าโอยกปืนขึ้นจ่อเข้ากลางขมับอีกครั้ง

“พอได้แล้ว ในเมื่อเธอไม่เชื่อ ก็ไม่ต้องเชื่อ ฉันไม่หวังว่าเธอจะเชื่ออยู่แล้ว ผู้หญิงที่เชื่อในความรักอย่างเธอ รู้อะไรเกี่ยวกับการชำระหนี้แค้นด้วยเหรอ? เธอตายได้แล้ว! วางใจเถอะ หลังจากที่เธอตายแล้วฉันจะหิ้วศพแกไปไว้ที่หน้าบ้านตระกูลโตเล็กเอง ฉันจะทำให้ไอ้แก่นั่นเห็น ว่าผู้สืบทอดที่มันเลือกมันได้ตายอยู่ในกำมือฉันยังไง!”

กระบอกปืนสีดำขลับทำให้นรมนสั่นเทา ด้วยความหวาดหวั่น

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอถูกกระบอกปืนจ่อขมับ

ไม่รู้ว่าในตอนที่สมองระเบิด ตนจะมีความรู้สึกอย่างไร

เธอรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนประหลาด ในเวลาแบบนี้ทำไมถึงได้ผุดคำถามนี้ขึ้นมาได้นะ

“ไม่! แกฆ่าเธอไม่ได้!”

ธิดาตะโกนออกมาสุดเสียง

เธอจะปล่อยให้นรมนตายไม่ได้!

เพราะถ้าหากนรมนตายไป บุริศร์ต้องบ้าคลั่งแน่ หากบุริศร์คลั่งขึ้นมา แล้วนาวินของเธอจะทำยังไง?

ธิดาดิ้นร้นอย่างหนักเพื่อที่จะลุกขึ้น แต่กลับถูกป้าโอหันกลับไปถีบเข้าให้เต็มแรง

“ธิดา!”

นรมนจับจ้องธิดาที่กระอักเลือดสีแดงสด ก่อนที่จะหมดสติไป

ไฟโกรธในใจเธอปะทุขึ้นมา

“ป้าโอ แกมันยิ่งกว่าสัตว์ร้าย!”

“คนต่อไปคือเธอ!”

เธอเอ่ยพร้อมกับเดินเข้าไปยังนรมน

ในขณะที่เธอกำลังเหนี่ยวไก ทันใดนั้นสีหน้าป้าโอขาวซีด

แขนของเธอสั่นระริก ท้ายที่สุดกระบอกปืนหลุดออกจากมือตกหล่นลงที่พื้น ส่วนป้าโอล้มพับลงกับพื้น หายใจติดขัด

เธอเหงื่อแตกโชก สั่นเทาไปทั่วร่าง

เมื่อนรมนเห็นภาพตรงหน้าเธอรู้ได้ทันที ว่ายาของป้าโอออกฤทธิ์แล้ว

“ตอนนี้แกจะฆ่าฉันก่อน หรือจะช่วยตัวเองก่อน?”

นรมนเลือดท่วมปาก ด้วยสภาพเธอที่ดูน่าอนาถ

เเต่เธอยังคงเอ่ยด้วยความเย็นชา ป้าโอโกรธจนตัวสั่น แต่กลับไม่สามารถตอบโต้ได้

เธอรู้ดีว่าตนไม่มีทางฆ่านรมนได้แล้ว

ฤทธิ์ยาทำให้เธอเจ็บปวดเจียนตาย และเธอยังไม่อยากตาย หากอยากมีชีวิตอยู่วิธีเดียวคือต้องไปวิจัยยาถอน

เมื่อเห็นนรมนที่โล่งอกขึ้นมา ป้าโอเอ่ยขึ้นอย่างดุดัน “เธอคิดว่าเธอจะหนีออกจากที่นี่ได้อย่างนั้นเหรอ? คนของเธอถูกฉันรวบเอาไว้หมดแล้ว ส่วนบุริศร์เองก็ไม่สามารถมาที่นี่ได้ในตอนนี้ ส่วนคนอื่นยิ่งไม่มีทางรู้ว่าฉันอยู่ที่ไหนเข้าไปใหญ่ ส่วนคนของตระกูลโตเล็ก ฉันสั่งคนให้คอยจับตาดูเอาไว้ตั้งนานแล้ว ต่อให้เธอมีชีวิตอยู่อีกหน่อยแล้วยังไงล่ะ? รอฉันได้ยาถอนเมื่อไหร่ ฉันจะให้แกตายอย่างทรมานที่สุดเลยคอยดู”

จบคำป้าโอ เธอคลานลุกขึ้นจากพื้น ก่อนวิ่งโซซัดโซเซไปทางด้านหลัง นรมนยังคงดิ้นรน แต่กลับไม่สามารถหลุดออกจากการพันธนาการได้ ท้ายที่สุดกลับทำได้แค่หอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนพร้อมนอนลงกับพื้น

พื้นที่เย็นเฉียบ ทำให้นรมนได้สติมากกว่าเดิม

ห้องทดลองของป้าโออยู่ในห้องนั้น เธอไม่คิดที่จะปิดกั้นนรมนเลยแม้แต่น้อย เธอเปิดประตูออกต่อหน้าต่อตานรมน

ภายในห้องเต็มไปด้วยอุปกรณ์และวัตถุดิบส่วนผสมการวิจัย ป้าโอหยิบเสื้อกาวน์สีขาวขึ้นสวม บังคับอุปกรณ์ด้วยความชำนาญ

นรมนดูออก ว่าเธอมีฝีมือที่คล่องแคล่วและเก่งกาจ

“ต่อให้เธอเป็นผู้สืบทอดของไสยเวชแล้วยังไง ท้ายที่สุดเธอก็ต้องร่ำเรียนในสถาบันในภายหลังใช่ไหม?”

“อย่าคิดที่จะหลอกถามอะไรฉันอีก แต่ฉันก็บอกเธอได้ ฉันมีหมอหลายคน เพราะงั้นยาที่เธอให้ฉันกินเธอคิดเหรอว่าจะเอาชีวิตฉันได้? ยาที่ฉันวิจัยขึ้นมาเอง ฉันก็ถอนมันเองได้!”

พร้อมกัดฟันแน่นไม่ยอมปล่อย

เสื้อผ้าเปียกปอนด้วยหยาดเหงื่อ กระเพาะของเธอ รู้สึกเหมือนถูกมือปริศนาฉีกขาดอย่างแรง ถูกฉีกขาดทั้งเป็น

เป็นความทรมานที่ไม่สามารถบรรยายได้เลย

นรมนดิ้นทุรนอยู่ที่พื้น ช่วงท้องเจ็บแสบอย่างที่สุด

ทันใดนั้นความร้อนไหลลงสู่ช่วงท้องระเบิดออกมา

ค่อยๆไหลผ่านไปตามท่อนขาของนรมน

เธอนิ่งแข็ง สมองขาวโพลน

ป้าโอเองก็นิ่งไปกับภาพที่เห็นเช่นเดียวกัน

“เธอท้องเหรอ?”

ประโยคของป้าโอเสมือนสายฟ้าที่ฟาดลงสู่กลางหัวของนรมน

เธอท้องเหรอ?

เป็นไปได้ยังไง?

แต่เมื่อลองคิดดูอีกที หลายครั้งมานี้ที่นรมนมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับบุริศร์พวกเขาไม่ได้ทำการป้องกันแต่อย่างใด

เพราะงั้น เธอตั้งท้องลูกของบุริศร์จริงๆเหรอ?

แต่ตอนนี้กลับ…..

ใบหน้าของนรมนขาวซีดขึ้นมาทันที

“ป้าโอ ฉันจะฆ่าแก! ฉันจะฆ่าแกให้ได้!”

นรมนน้ำตาไหลพรากออกมาปานขาดใจ

ลูกของเธอ!

ลูกของเธอกับบุริศร์!

ไม่ทันที่จะได้รับรู้ถึงการเป็นอยู่ ก็ถูกฤทธิ์ยาของป้าโอขับออกแล้วอย่างนั้นเหรอ?

เธอปวดท้องจนบิดเป็นเกลียว นรมนต้องทนรับความเจ็บปวดอย่างหนักเป็นละลอก ที่ทรมานหัวใจและจิตวิญญาณของเธอ

ป้าโอนึกไม่ถึงเลยว่านรมนจะตั้งท้องอีกครั้งในชั่วพริบตาความตระหนกของเธอหายไปสิ้น กลับมาเย็นชาอีกครั้ง

“แท้งก็ดีเหมือนกัน เธอไม่คู่ควรที่จะมีลูกให้กับลูกชายฉัน! ในเมื่อเธอแท้งไปแล้ว ก็ช่วยฉันลองยาหน่อยแล้วกัน หากเธอยังสามารถรอดอยู่ได้ ฉันสัญญา ว่าฉันจะให้เธอกับลูกที่เสียไปเจอกันในนรก!”

จบคำ ป้าโอหยิบยาที่เพิ่งผลิตเสร็จออกมา เทใส่ปากของนรมน